Mihemed Elî, Efrîn

Dema havîn tê, êdî ew çêlikên ku xwe ji revandina pisîkan, çola mirîşkan û kêra xwedanan parastine, dê bikevin pînika hevserê xwe, û mala wî vê re parve bikim. Dîk jî tevî ku serwer e; lê dibe ew vîna serwerên xwe -mirov- bi cih bîne, nexwe ew pir bêzar dibe, lê tepeser nikare tiştekî bike, cihê wî teng dibe, tîna havînê laşê wî diwestîne... Li ber neçariya xwe, dîk dest davêje dekûdolaban, û her wiha ji kevaniyên xwe re dibêje “Êksikno ma hûn dixwazin kulksorê gurî terq û henekên xwe bi min bike û bêje tirsonek di sîngê pînê de radizê, û newêre li ber derî razê û kevaniyên xwe biparêze? “ Her wiha dîk êksikan dixapîne û bi tenê heya sibê li ber bayê hênik radizê... li alî din, kulksorê gurî heman tiştî ji kevaniyên xwe re dibêje... her wisa kulkreş, kulkmor û ...hwd.

Dema zivistan tê pergala dîk belav dibe, êksikên wî kêm dibin û ew nîvjinebî dibe, êksikên wî dibin qurbanên seyê dûvqut, dêlika çarcewrik, û kêra bêholman. Hingê taya sar dikeve nav mil û pêsîrên dîk û wî dilerizîne. Dîk dê çi bike? ew li ber neçariya xwe dîsa dest davêje dekûdolaban û ji kevaniyên xwe re dibêje “ Êksikno, hûn ji xwedê natirsin, hûn ê çawa di sîngê pînikê de germ û nerm razên, û mêrê we li ber vê sar û seqemê dilerize!, hûn dixwazin ez riswa û benîştê devê kulksorê gurî bim”. Her wiha dîk dikeve sîngê pînikê û zivistaneke germ û nerm li ber fisikên êksikan derbas dike... Kulksorê gurî jî, ji a xwe namîne, ew heman tiştî ji kevaniyên xwe re dibêje û her wisa Kulkreş û Kulkmor...

Xwedê dîk û fen wî, mirîşk û kêmaqiliya wan ji vê şewba bêyom biparêze, heke ne ji wan be, em ê ji goşt û çîrokên wan bêpar bibin. Ma qedera kurdan ku ji her tiştekî bên şelandin!?.