Gebruikelijke tijd van opstaan en ontbijt. Na het fooienritueel door de penningmeester van de groepspot (Epi dus) vertrekt de bus weer uit Aleppo. We rijden nu een wat smaller weggetje naar het Simeonklooster. Dat ligt mooi in heuvelachtig gebied met veel olijfbomen. De grond is hier soms donker roodbruin. Een mooi gezicht met het grijs van de olijfbomen en de stenen. Sommige stukken land zijn totaal bedekt met stenen, een waar maanlandschap. Het Simeonklooster en de kerk liggen prachtig op een heuvel.

De kerk moet bijzonder indrukwekkend zijn geweest, zowel qua vorm, als qua decoraties, als ook qua omvang. We zien nog kleine stukjes ingelegd marmer op de vloer liggen en je zou graag een bezem nemen om eens te kijken hoe ver die stukjes doorlopen onder het zand. De bouw van het klooster is veel soberder met rechthoekige vormen.

De heilige Simeon is vooral bekend vanwege het feit dat hij een belangrijk deel van zijn leven bovenop een pilaar zat. Hij is een van de zogenaamde pilaarheiligen. Op deze pilaar vastte hij bijna aan een stuk. Een klein deel van de pilaar is nog te bezichtigen. Voor ware pelgrims een must.

Bij de uitgang worden we uitgenodigd om bij een schoolklas te komen zitten die dan voor ons gaat zingen en zelfs hun snoep en drinken met ons wil delen. Zo gemakkelijk en hartelijk als je hier uitgenodigd wordt, hebben we nog weinig meegemaakt.

We rijden dan verder door naar de kust via een bergketen die de kust volgt. We komen nog langs een kleine nederzetting met veel wegrestaurantjes, waar ook wij stoppen om te lunchen: tosca's, een soort pizza met vlees en kaas erop. Dan verder naar Latakia dat aan de kust ligt. We bezoeken daar de opgravingen van Ugarit, een Phoenische stad met een koninklijk paleis. Ma'an neemt ons mee het paleis door, de tombes langs en dan door een tempel. Het ligt fantastisch en er bloeien mooie veldbloemen, maar het geheel is vrij vlak en vergt toch wel wat voorstellingsvermogen. Hier zijn ook zeer interessante kleitafeltjes gevonden.