Nieuw Zeeland - 1997

De volgende dag zitten we vroeg in de bus want we hebben zo'n 400 km te rijden. We rijden door de regen de kust verder af naar het zuiden. De bergen houden hun besneeuwde toppen angstvallig in de wolken. Geen Mount Cook of Mount Tasman meer te zien. We onderbreken de rit geregeld op de verschillende 'viewpoints' en bij het begin van de Haast pas maken we een wandeling door het bos. Weer mooi bemost bos dat langs een aquamarijn blauw bergriviertje loopt. Dan rijden we het binnenland weer in. De bergen worden kaler en geler want hier valt minder neerslag. De weg loopt langs een aantal meren en de bergen zien er prachtig uit onder de dreigende regenwolken. Wij laten ons in Wanaka afzetten bij The Maze, puzzle world, waar alles in het teken staat van puzzeltjes, Escher en denkspelletjes. Je kunt er alle puzzeltjes uitproberen. Er wordt door groot en klein, afkomstig uit allerlei landen driftig gepuzzeld en overlegd. Heel gezellig. We rijden dan verder door naar Queenstown. We kopen een nieuwe lensdop (nu met een touwtje eraan!) en lopen dan door om een maharadja buffet te eten bij de Indi�r. Als we de volgende dag opstaan is het weer opgeklaard en het zonnetje schijnt zelfs. We zien nu de Remarkables, een kale bergketen die prachtige kleurschakeringen laat zien als het licht er 's morgens en 's avonds langs glijdt. Ze zien er uit als een filmdecor, twee dimensionaal. Heel vreemd.

We beginnen dan aan de wandeling naar de Ben Lomond (1748 m). Het eerste stuk van de trail loopt langs een waterloop en dennenbos. Een onbekende hond loopt al sinds het begin van de trail met ons mee. Pauzeert wanneer wij dat doen en zodra we opstaan gaat ook hij weer op pad?! We komen dan boven de boomgrens en hebben een prachtig uitzicht dat steeds mooier wordt naar mate we stijgen. We kijken over Queenstown, het meer en de Remarkables. Op het zadel aangekomen kijken we onze ogen uit: we zien aan de andere kant overal bergen met sneeuwtoppen, zelfs Mount Earnslaw en Mount Aspiring.

De top van de Ben Lomond is dan nog een uur klimmen met af en toe steile stukjes. Boven is het verschrikkelijk mooi en zitten we boven de vliegtuigjes. Als dan ook nog twee Kiwi's en een Zweed boven op de top komen wordt het best gezellig en zien we af en toe de top van Mount Aspiring tussen de wolken. 'Onze' hond heeft de top ook gehaald en wordt beloond met wat water en een boterham. Dan dalen we weer af en dat voelen de knietjes. De hond neemt afscheid als wij afslaan naar de kabelbaan. Bij de kabelbaan drinken we wat op het terras dat uitkijkt over Queenstown. Na een lekkere douche koken we toch maar niet zelf en trakteren ons op een prima Italiaans etentje. Als we het restaurant uitkomen zien we dat de Remarkables helemaal groen en geel gekleurd zijn in het avondlicht.
De volgende dag rijden we weer verder richting Te Anau. Weer een lange busrit maar we stoppen geregeld. Het is een toeristische route naar de Milford Sound en we komen vandaag geregeld bussen tegen. De omgeving is buitengewoon mooi. Veel bergen die ruig boven de stromende beekjes en riviertjes uitsteken. Prachtige vergezichten met sneeuwtoppen waar sliertjes wolken voor hangen. In Te Anau droppen we de bagage bij onze lodge en we rijden dan door naar het meer bij het stadje. Vanaf een dikke boomstronk genieten we even van het uitzicht voordat we verder onze route vervolgen door het ruige zuidland. Nu zien we vrijwel geen bewoning meer. We volgen de enige weg naar Milford en 's winters is deze weg vaak dicht. We stoppen nog bij een (ander) 'mirror lake', watervallen en uitzichtspunten.

Op ca. 900 m ligt de Homer tunnel, een ruw uit de rotsen gehouwen, niet geasfalteerde tunnel van ruim 1200 m lang waarin het water op sommige plekken op de weg druipt. We vergapen ons aan de sneeuwtoppen en stukjes gletsjer waar talrijke watervalletjes uitstromen. Na de tunnel dalen we snel om uiteindelijk bij de Milford fjord uit te komen. We kunnen vrijwel direct aan boord van de rondvaartboot. Hier valt ca. 7 meter neerslag per jaar, dus normaliter regent het hier, wat voor een mysterieuze sfeer in de fjord zorgt, maar wij hebben (alweer) prachtig weer. We zien de fjordwanden in z'n geheel en zien ook zeehonden op de rotsen liggen zonnen. Bij de zeemonding wordt gedraaid en varen we terug langs een mooie waterval en uitzichten over sneeuwtoppen. Terug aan land wacht ons de rit terug naar Te Anau, onderbroken door een korte boswandeling in een geheel bemost bos, een heel sfeervol woud, waar verhalen over elfjes toch iets van waarheid lijken in te houden. In Te Anau eten we fish en chips en wachten op de zonsondergang om daarna de slaapzak weer in te kruipen.