Small nation
Little time
Tiny ration
Enormous shadow
Great fear
Great want

And throughout the land
Shrieks and cries
Like owls in the night

 

MY HOMELAND

Like a shroud
the first September mists
cover my homeland.
So soon the landscape vanishes!
So fast the fog's obliteration!

The glistening stars
are beads of sweat upon its brow;
round its body thorns and barbs
a frontier of grief.

I fled it like a lover
and set out on the road
to where I do not know...
When will I return ?

My poems were as golden gifts
I made for it from love -
but now my iron heart
is turned by tears to rust.

The glistening stars
are beads of sweat upon its brow;
round its body thorns and barbs
a frontier of grief.

I fled it like a lover
and set out on the road
to where I do not know...
When will I return ?

 

DISTANT STATION

Distant station in a field:
I hear the dismal engine wail,
and from my roof the owl replies,
bird of ill-omen.

Who am I hoping for tonight ?
Who would set out in the dark
hunching through the driving rain
to visit this bleak exile ?

Uselessly I think again
of those that loved me.
Tonight I think once more in vain
of those I loved.

In this rain
no-one will come.
The road is mud.
In this black night
nobody will come.

Thus, far from those that loved me,
far from those that I loved,
life oozes on.

 

ALBANIAN VERSIONS:

 

EJA TRISHTIM

Eja, trishtim

Eja me hapa fletësh qe bien nga degët
Eja me hapa shiu që keputër nga fletët...

Eja, trishtim

Eja me hapa tingujsh qe dridhen në mbrëmje
Eja me hapa zemrash qe rrahin me dhëmbje...

Eja, trishtim

O preher i embël që nuk më braktise kurrë
O strehë e qetësisë sime
O ëndërrime të mija
O gji i shpresës sime.

Eja, trishtim

Trishtim, eja.

SHQIPËRI 1976

Vend i vogël
Kohë e vogël
Rracion i vogël.

Errësirë e madhe
Frikë e madhe
Mjerim i madh.

Dhe rrugëve të atdheut
Si kukuvajka nën hënë
Leh e ulërin.

 

ATDHEU

E para mjegull e Shtatorit
Porsi qefini të mbuloi
Sa shpejt nga sytë Atdhe më humbe
Sa shpejte errësira të gllabëroje.

Si djerse të ftohta ndrinin natën
Mbi ballin tënd të argjentë yj'
Me tel me gjemba gjoksi yt
I lidhur mbeti në kufi.

Ashtu të lashe i shtrenjti vend
Dhe rrugën morra për ketej
Ku vallë më con kjo rrugë e largët ?
Kur vallë sërish tek ti do të kthej ?

Floriri i vargjeve të mia
U shkri për ty me dhëmbshuri
Tani si hekur shpirti im
Me lot u ndryshk dhe u nxi.

Si djersë të ftohta ndrinin natën
Mbi ballin tënd te argjente yj
Me tel më gjemba gjoksi yt
I lidhur mbeti në kufi.

Ashtu të lashe i shtrenjti vend
Dhe rrugën morra për këtej
Ku vallë më con kjo rrugë e largët ?
Kur vallë sërish tek ti do të kthej ?

 

NË STACIONIN E LARGËT

Në stacionin e largët në fushë,
Klithi sirena e trenit të fundit.
Mbi çatinë time, si jehonë iu përgjigj kukuvajka.

Kë pres unë sonte?
Kush mori rrugën në errësirë
Dhe i kërrusur përmes shiut,
U nis për tek unë.

Më kot më shkon mendja
Tek ata që më deshën.
Më kot kujtoj sonte
Ata që i desha.

Asnjëri
S'do shkundë pika shiu
Në pragun e derës sime këtë natë.
Rrugën e ka mbuluar
Balta dhe nata
Dhe në errësirë
Askush nuk do niset për tek unë...

Ja, kështu do më rrjedhë tërë jeta,
Larg atyre që më deshën,
Larg atyre që i desha.