Als we eindelijk aankomen, laten we de keuze aan het lot over; degene die ons nu het eerst benadert. Dit is Crystal Diver Resort (www.crystaldiveresort.com). Met een 4-wheeldrive worden we over een modderig pad naar het resort gebracht. Resort is een wat dure naam, voor een duikschool met een terrein met houten hutjes... maar het kost dan ook niet veel, 200 Bt per overnachting. Tevens zijn de duikcursussen hier het goedkoopst, en als je een cursus volgt krijg je de benodigde nachten er gratis bij. Dus dat is een mooie deal. Na een korte uitleg bekijken we een hutje, samen met andere aangekomen gasten. Zij gaan allemaal 'beginnen met duiken' door het volgen van de OpenWater course. We besluiten te blijven, nemen een hut met een tweepersoonsbed, eenmaal daarin vinden we een bobbel in het matras en de ombouw is wel erg stoffig, dus we willen ruilen voor een hut met twee bedden. Dat kan, en die blijkt iets groter. We schrijven ons in vor de Advanced Course, en mogen morgenochtend beginnen. We hadden het cursus boek al, zodat we de theorie alvast kunnen doornemen.
We verkennen diezelfde dag het kleine dorp. Het heeft hier veel geregend, de wegen zijn af en toe onbegaanbaar en veel winkels en restaurants zijn dicht, omdat het laagseizoen is. Wel is er een zeven/eleven, met een ATM, de enige op het eiland, een goeie italiaan en een thais restaurantje met prima prijs/kwaliteit verhouding blijkt gedurende ons verblijf, we eten er bijna dagelijks. Terug bij het hutje zit er een kakkerlak op Mariola's bed, die sinds Indonesie een onaangename herinnering aan deze beesten heeft, waarop we weer naar het kantoortje gaan om dit te melden en we krijgen weer een nieuwe hut, die op palen staat, en er ligt een modderpoel onder...als dat maar geen muggen aantrekt. Dat bleek later mee te vallen, er zitten alleen (genetisch gemanipuleerde) kikkers in.
Er is ook een openluchtkantine, waar je grote borden eten krijgt, qua smaak helaas aangepast op de westerse duikers, maar prima shakes en ontbijtmogelijkheden, waaronder muesli met fruit en yoghurt.
De cursus begint de volgende dag met video's in het Engels, en theorievragen na elke video. We worden begeleid door Aki, een Nederlandstalige duikinstructeur, die tegelijkertijd een OpenWater klas runt. 's Middags mogen we het water al in, voor de navigatieduik, met een kompas. Met de boot gaan ook fundivers mee, en een openwaterklasje. We krijgen Matt aangewezen als instructeur, een rustige, vriendelijke man, die de tijd neemt, en Ben, een Engelse jongen ging mee als sluiter, hij is divemaster in opleiding (bijna klaar). Ondanks Mariola's gestuntel op het vaste land met het kompas, Niek snapt wiskundige dingen altijd veel beter, ging het afleggen van een rechte lijn, een vierkant en een driehoek onder water voortreffelijk. Tevens werd er gemeten hoeveel kicks je nodig hebt vor een afstand van 30 meter, op die manier kan je afstanden meten tijdens het navigeren. De tweede duik was een naturalist duik; Matt vertelde welke vissen en koralen we onder water konden zien, hoe te herkennen, en we kregen een plastic kaart met foto's mee onder water. Omdat we al de nodige duiken hadden gemaakt, en altijd geinteresseerd waren in het onderwaterleven, ging ons dat makkelijk af. Dus voor twee van de vijf duiken waren we geslaagd. We hoopten de derde met onderwaterfotografie te doen, daarnaast de verplichte diepe duik en een nachtduik.
Die stonden de volgende dag op het programma. Tijdens de diepe duik (30 meter) moesten we eerst boven water onze namen achterstevoren opschrijven, en daarna onder water, beiden getimed. Tevens kregen we een rekensom onder water. Dit is, om te kijken in hoeverre je wordt beinvloed door stiksof, hoe dieper je gaat, des te meer kan je beinvloed worden, een soort narcose, welk een prettig relaxed gevoel kan geven, tot niet meer weten wat je moet doen (gevaarlijk). Wij hadden nog nergens last van, we schreven onze naam onder water sneller op dan boven en de rekensom was correct. Matt was helaas het fototoestel vergeten, maarja, het zicht onder water op diepte was nog erg slecht, als gevolg van de regenval en storm van de afgelopen week, dus gingen we voor de multilevel duik. 's Middags hadden we rust, namen de theorie van de nachtduik nog eens door, en om 16:00 kwam Andy (zweed) zich voorstellen, hij zou ons in de nachtduik begeleiden (Matt had al vier duiken die dag, dat is wat veel). Om 17:00 vertrokken we, en toen de zon onder was sprongen we met lamp in het water. We vonden het heel spannend, maar waren niet nerveus. Je zicht is beperkt tot je lichtstraal, tenzij het zeer helder water is en volle maan. Afdalen via het ankerlijn, om elkaar niet krijt te raken en voorzichtig zwemmen. We zagen drie grote jagende baracuda's, en diverse Pufferfish, die als je ze wat bang maakt, zichzelf opblazen. Als je ze dan op je lamp zet, heb je een lampion. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, visjes pesten, dus dat werd maar een keer gedaan (voordat het visbevrijdingsfront zich meldt). Er zit veel plankton in het water, wat Harry Potter taferelen geeft als je hard met je handen wappert. Tevens zagen we een Jenkins Ray, een lekker vet exemplaar. Na een minuut of veertig kreeg ik het wel wat koud. Lang niet duiken en dan drie op een dag, is toch wat veel. Het was wel mooi geweest, we stegen weer op (uiteraard na de safetystop drie minuten op vijf meter) en droogden ons af om weer met de boot terug te gaan. 's Avonds in de bar lieten we ons logboek aftekenen, en Andy maakten onze papieren voor PADI in orde. We krijgen weer een nieuw kaartje thuis gestuurd. De volgende dag nemen we een rustdag, verkennen al lopend het kleine eiland, kopen 'nieuwe' tweedehands boeken en maken kennis met Sander, een Nederlandse jongen die alleen reist.
De volgende dagen plannen we FUNdives, twee duiken per dagdeel met een gids voor de lol, we maken er acht gedurende ons verblijf. Ze kosten maar 500 bt per stuk... en we zien onder andere agressieve triggerfishes, kleine white eye murenen, zowaar crown of thorns (zeester die koraal eet), diverse blue spotted sting rays, scholen yellow barracuda's, een tonijn die een remora van zich probeert af te schudden door heel wild om ons heen te zwemmen, tegen ons aan schurend (wel eng), diverse nudibranches in prachtige kleurstellingen en meerdere grote schelpen met bewoners. Mariola wordt tijdens een duik lastig gevalen door een remora, die haar aanziet voor vis ofzo, en zich aan haar been probeert te hechten. Niet leuk, Niek en de gids weten hem na ettelijke pogingen te verjagen. We besluiten ook nog de cursus Medic First Aid te doen, voorloper van RescueDiver. Als we die opleiding doen, kost het ons vier dagen, maar we besloten vier dagen FUNdives te maken.
Tijdens ons verblijf gaan we op zoek naar een duikhorloge. Die zijn in Thailand ook vast goedkoper.... en we willen er graag een, om zelf onze duiken en tussentijden te plannen, in plaats van afhankelijk te zijn van de begeleider/duikgids. We kiezen Viper van Suunto, na vergelijkend warenonderzoek in de diverse duikshops. We vragen de manager van Crystal of hij een relatie heeft met een van de shops om optimale korting te krijgen. Hij komt terug met het gewenste horloge, met ruim 3000 Bt korting...wauw. De manager vraagt of we niet de opleiding Divemaster willen doen. De verleiding is groot, we zijn hier nu wel gewend, het weer wordt beter en beter, en het is hier verhoudingsgewijs erg goedkoop. Maar het visum verlopt. Dat kun je hier laten verlengen voor 1600 Bt, leren we, een 'mannetje regelt dat'. We besluiten toch naar Maleisie te gaan. We kunnen altijd terugkomen, als het elders tegenvalt, we moeten toch via Bangkok naar Australie. En de reiskriebels zijn er weer, dus we besluiten 28 november via Chumphon naar Butterworth (Maleisie) te reizen, waar we dan de 29e aankomen. Een dag reserve, voor als iets tegenzit.
