Maandagmorgen pakken we alles in, en gaan met de airbus weer terug naar het vliegveld. Daar kunnen we met een free shuttle mee naar het Maui depot. de campervan die we krijgen is een britz, niet eens een backpackers. Hij heeft 167291 kilometer gereden. We zijn benieuwd hoeveel we nu op de teller gaan zetten. NZ is minder groot dan Australie, dat scheelt. We krijgen een kort rondje campervan (waar zit het gas, daar het electriciteissnoer, dit is de waste water slang, zo haal je de toiletbak erut en zo zet je de tafel in elkaar). We krijgen een complimentary mandje pasta en wijn (die achteraf niet ze lekker blijkt te zijn) en een camping gids en wat wegen kaarten van AA (AA=ANWB). Dan gaan we maar op weg, na eerst gevraagd te hebben waar een grote supermatkt is, om een voorraad in te slaan. Het is weer even wennen in de auto, naast dat het een diesel is, is dit weer handgeschakeld. En hij is groter dan een gemiddelde auto. Na een paar keer de verkeerde afslag genomen te hebben zijn we bij de Fooftown, maar na een korte inspectie blijkt dit helemaal geen goedkope supermarkt, hij is nog duurder dan de AH. We gokken erop dat we wel goedkoper/beter zullen tegenkomen onderweg. Rond half vijf beslutn we bij een regionaal park af te slaan, en daar te overnachten. Helaas blijkt de campsite gesloten..we zien wel een NZ duif, een soort papgaai, en een konijn. Oja en wat schapen. We zijn nog geen supermarkt tegen gekomen, na Auckland werden de plaatsjes wel erg klein. We keren om en rijden het dorp in. Bij de plaatselijke supermarkt 'general store' kijken we rond voor avondeten, maar helaas, niet echt iets wat ons kan bekoren. We vragen naar een Take Away, en die is er, beneden bij het strand. Nu parkeren we de van op de parkeerplaats, bij het strand. We besluiten dat, omdat er geen bordje staat dat je er niet mag camperen, wij er kunnen overnachten. We halen take away (fish and chips dus) en gaan de eerste nacht wildcamperen. nouja, wild...meer aan zee dus. Als we gaan slapen moet de auto natuurlijk op slot..en hoe moet dat? Dat heeft de mauidame ons niet gezegd...we denken na en belsuten dat Niek de deur van buiten op slot doet en dan via het raam naar binnen klimt. Dat moet er best gek uit hebben gezien...
dinsdag 5 aug
Het was een koude nacht, ondanks het feit dat we ons eigen Australie dekbed hadden meegenomen. Na een ontbijtje zijn we verder gereden, en de eerste stop was weer bij een regionaal park. Hier maken we een wandeling, en zie naast schapen een fantail en een azure kingfisher. De wandeling gaat door het rainfoest, en het aantal soorten varens is opvallend. Het is mooi weer, de zon schijnt. DE route die we volgen heet pacific highway, we volgen de weg langs de kust. We rijden vaak echt vlak langs het water, beter dan de great Ocean Road in Victoria, Aus. Dus zien we naast zilvermeeuwen en pacific meeuwen ook veel aalscholvers, oystercatchers en kingfishers. We stoppen in Miranda bij een tentje langs de weg, voor een kaastosti, koffie en gemberkoek, heerlijk.
Thames is vandaag de eindbestemming, we rijden de stad binnen via een lange brug over de rivier de ..je raadt het al.. Thames. Bij de i halen we camping info en wat te doen in de omgeving en vragen of ze een grote goedkope supermarkt hebben. dat blijkt zo, Pak & Save, een stukje verderop. We doen de boodschappen, eindelijk echte kaas, wat hebben ze hier veel soorten kaas trouwens.... en wijn en cider en divers bier... Natuurlijk kopen we ook avondmaaltijden. En bij de Warehouse kopen we een kaasschaaf en sloffen, warme zachte sloffen voor in de camper. Daarna is de camping zo gevonden, en zijn we binnen 15 minuten aan de power aangesloten. Kacheltje aan, volle ijskast, hehe.....Vanavond bedachten we een slimmere manier om de camper op slot te doen, raam opendraaien en zo deur van buiten met sleutel op slot draaien, Want we hebben het geheime zeer goed verborgen knopje nog steeds niet gevonden.
Woensdag
Vanochtend rijden we naar een birdhide, die uitkijkt over de rivier, waar we watervogels kunnen bespieden. Nog wel met de verrekijker. We ontdekken de south island pied oystercatcher, samen met de soothy oystercatcher, wat pied stilts en een godwit. We overwegen of we toch niet en NZ vogelboek moeten aanschaffen, of dat we deze vogels ook wel allemaal in het Australie vogelboek kunnen terugvinden. De Nederlandse vertaling weten we niet altijd. Na de vogels gaan we naar een cheesefarm, jammie! Helaas is het niet de tijd van het jaar (oja, het is hier winter) dus er wordt niet gemelkt en er wordt geen kaas gemaakt. Maar je kan wel kaas proeven en kopen. We proeven soorten feta, en een zachte roomkaas, en kopen...OUDE GOUDSE! Jawel, ze hebben recepten voor Goudse kaas en Edammer en komijnenkaas.
We vervolgen onze sightseeing route naar het noorden en nemen een afslag unsaled road, op weg naar de square Kauri tree. De kauri is een typisch NZ boom, die erg groot en dik kunnen worden. Deze is door de kappers laten staan, omdat hij vierkant van vorm is in de stam. De boom is 1200 jaar oud, 9 meter in omvang en 42 meter hoog. Dat is nogal een boom... (FOTO) maar volgens de statistieken is dit nog geen gigant.
Na het bestuderen van de kaart besluiten wij deze weg te vervolgen, naar 'waterworks', allemaal ingenieuze ideeen om waterkracht te gebruiken. Daar aangekomen treffen we het bordje closed, want winterseizoen... balen. Terug, of doorrijden en oversteken naar de andere kant van het schiereiland Corromandel? Dat laatste, besluiten we. Het blijkt een smalle bochtige weg, die ook gebruikt wordt door loggingtrucks (beladen met boomstammen), een beetje spannend is het dus wel. We komen uit in Whitiangi, en vinden een camping. We koken in de campkitchen en eten in de TV-kamer, voor de buis dus.
Donderdag
Vandaag worden we alweer zo laat wakker. Is het omdat het buiten koud is en in bed zo warm? Voortaan de wekker maar weer zetten, want als je pas rond tien uur wakker wordt, ben je pas na elven op weg. Halve dag kwijt. Gelukkig ging het doel voor vandaag, Mercury bay museum pas om 11 uur open. Het is een beetje stoffig museum, een verzameling geschiedinis, maar weinig over Pake, de polynesische chief die als eerste voet op NZ zette in 950 AD in Mercury bay. Hij volgde met zijn kano een migratie shining cuckoos. En voor dit verhaal kwamen we eigenlijk. Wij zetten onze tocht voort naar Hakei, ook een klein plaatsje aan de kust. We bezoeken een duikshop, een gedeelte van deze kust is marine reservaat. Het heeft hier echter de afgelopen week geregend en soms gestormd, dus het zicht is slecht en ze varen waarschijnlijk pas zaterdag uit. Dus laten we dit voorbij gaan en gaan de cathedral cove bekijken FOTO, een mooi geisoleerd strand, waar je via een grotopening naar een prachtige witte loststaande rotsformatie op het strand kan lopen. De wandeling naar het strand door het bos duurde een uur en het was al vloed aan het worden, dus de oversteek werd wat hachelijker, met natte voeten dus. Sinaasappelen op het strand gegeten in de zwakke winterzon, totdat de schaduwen te lang werden en wij koud. Teruggewandeld, een zwarte eend en mooie fazanten in het open veld gezien. We rijden door naar Hot Water Beach om te camperen. Als het eb wordt, kan je een kuil graven in het zand, dat zicht vult met..hot water. Het is te koud om de proef op de som te nemen, dus wij kijken even bij een poel verder op het strand, het water is inderdaad heet. Vreemd verschijnsel.
Onze eigen koude nachten zijn inmiddels opgelost; er stond een schuifraampje open,waardoor koude lucht naar binnen kon komen. En we laten de electrische kachel de hele nacht aan staan, nu we ervaren hebben dat hij uit zichzelf afslaat als hij te heet wordt.
Vrijdag
We besluiten vandaag een beetje door te rijden. We willen naar Tauranga. Doorrijden is geen probleem, over het algemeen zijn de wegen leeg. met die van kan je echt niet harder dan 100 km per uur, wat overigens ook de maximale toegestane snelheid is. We rijden door grasgroene heuvels, waar schapen grazen, ze hebben soms al lammetjes, dan zien we kuddes koeien (veel Frysians) en soms een hertenfarm. Als we in Tauranga aankomen, is het flink zoeken naar de i, en dan naar een parkeerplaats. we vinden een gratis terrein op een afgelegen heuvel. Bij de i vragen we naar actviteiten in de regen (want regenen doet het inmiddels). De man grimast even, en komt terug met de bioscoop lijst. helaas hebben we gezien wat we willen zien. Hij wijst aan waar de overdekte winkelcentra zijn hier, en even verderop in Mount Maungani. En daar is een hot Spa complex. dat klikt goed! Onder aan de berg is ook een camping, vlak naast de Hot spa. dus de keuze is gauw gemaakt. We gaan nog even 'winkelen', lopen reibureaus binnen voor Fiji offertes. Het blijkt dat wanneer wij daar heen willen, het in NZ schoolvakantie is, dus de prijzen liggen wat hoger en je moet ruimer van te voren boeken. We balen eenbeetje. Bij het flightcentre proberen we het ook nog eens, en ja, de dame vindt nog een betaalbare vlucht. We nemen een optie, een week geldig, om accomedatie te regelen. Daarna drinken we een mocchachino met een gembercake bij een cofeecorner om op te warmen, en gaan de auto weer zoeken. Mount maungani is een berg, die aan de zee ligt. de camping ligt inderdaad onder de berg, en het Hot Spa complex is 5 min. lopen. Na koken en eten pakken we handoeken en zwemspullen in, en voor $2,50 mogen we naar binnen. Omkleden, kleren in een kastje en het eerste bad in, lekker warm. De zwembaden zijn in de open lucht, sommige stukken gedeeltelijk afgedekt. Het water komt uit de grond, wordt gefiltert en gechloreerd, afgekoeld en in de baden gepompt. Dagelijks wordt het water ververst. Na en tijdje stappen we over naar het ander zwembad, nog warmer!! En massagestralen. Het is wel vrij druk, waarschijnlijk omdat het vrijdag avond is, en de Spa blijkt een tijdje dicht geweest te zijn. Voor Mariola wordt het na een tijdje wat te warm, en ze blijkft zitten op de rand met haar hoofd uit het water. Na anderhalf uur zijn we helemaal rozig en slap, en gaan eruit. Buiten regent het zachtjes, dus je koelt gelijk af. Snel naar de kleedkamer, douchen en aankleden. tot haar schrik ontdekt mariola dat haar schoenen en jas niet meer in de kleedkamer staan. Die had ze niet in een kastje gepropt. Bij navraag bij de badmeester, zouden ze gestolen kunnen zijn, maar ze moet het eerst navragen bij 'missing' bij de kassa. Na een beschrijving haalt de kassadame de kleren uit een kast. Ze doen hier een controleronde elk half uur en alles wat nog in de kleedkamer hangt, halen ze weg, omdat ze denken dat mensen dat vergeten zijn. " Een jas en twee schoenen met dit weer vergeten?", denkt Mariola. Boodschap is dta je niks moet achterlaten in de kleedkamers. les voor de volgende keer. Opgelucht sokken en schoenen aan (koude voeten inmiddesl) en terug naar e wamre camper voor een hete choco en zelfgekochte caramelslice. en daarna heerlijk slapen.
De volgende morgen regent het nog en zo ontdekken we dat we door alle consternatie van gisteren een paraplu vergeten zijn bij de Spa. Niek gaat terug, maar nee, niks gevonden. Jammer, nu hebben we er nog een, de lamme notabene. Omdat het stopt met regenen parkeren we de auto nog even in het centrum en struinen er even door heen. kopen een kaartje, drinken een koffie en lezen de krant. Dan gaan we op weg naar Te Puke, kiwihoofdstad (de vrucht welteverstaan) van NZ. Onderweg stoppen we bij een telefooncel om TCP in Auckland te bellen om te vragen naar de Crusoe accomedatie in de ons voorgestelde periode. De jongeman is niet zo snel en bellen in NZ is duur dus de kaart tikt rap leeg. Niek koopt er snel nog een, en de jongen bedenkt dat het betre is als we maandag nog een sbellen. Dat vinden wij minder goed, straks is er geen plek meer. Dat zal wel meevallen volgens hem, we zijn vroeg genoeg. Mogen we ook mailen? ja dat is nog beter. Mooi. Dus we moeten ook op zoek naar internet in Te Puke. Eenmaal in Te Puke worden we weer alle kanten opgeleid door bordjes, en duurt het even voordat we zijn waar we willen zijn, maar zo ontdekken we wel een internettoko. Daar sturen we een mailtje naar TCP, met onze wensen voor Fiji en de data. verder lezen we mail van Niek zijn moeder, dat het niet zo goed gaat met oma. mede door de hittegolf in nederland gaat haar gezondheid en wilskracht hard achteruit. Dat is even slikken.... we lezen dat maandag oma bediend wordt. We zijn er stil van en proberen wat terug te schrijven naar Nelly.
toch moeten wij door, en dat doen we ook, en vragen de weg naar kiwicountry. ALs we uitgeinternet zijn, vragen we de eigenaar waar we Kiwicountry kunnen vinden. Dat blijkt nog 10 minuten rijden. Eenmaal daar aangekomen besluiten we melig dat we een treintjes tour doen. De wagonnetjes zien eruit als halve kiwi's en we krijgen samen met een gezin een rit met uitleg door de gaarden waar behalve kiwi's ook alle denkbare citrusvruchten groeien, en diverse noten, waaronder macedemia. Een nieuwe vrucht voor ons is feijoa. Kiwi's worden met de had geplukt en handmatig in dozen gestopt, die ook hier in elkaar gezet worden. Het exportmerk is Zespri, en de Golden kiwi is het nieuwste produkt. Dit is een heerlijke zachte zoete kiwi, niet zo zurig als de groene ;-) Aan het eind mogen we fantasyland in; een drakendoolhof en een mooie tuin, waar wat vruchten groeien. De gids heeft er een bord opgehangen, met de tekst dat deze vruchten regelmatig besproeid worden met insectices. Wij vroegen of dat niet in strijd was met zijn verhaal eerder dat er geen chemische middelen gebruikt worden in de plantage...waarop hij moest lachen en zei dat dit bord bedoeld was om toeristen ervan af te schrikken om vruchten te plukken van de bomen. Kaal zien ze er minder appatijtelijk uit, en deze staan voor de sier in de tuin. Als hij weg is..duikt Niek om wat feijoa's te plukken en Mariola plukt wat sinaasappels en citroenen. Het loopt al tegen het einde van de middag. Mariola beklimt de reuze kiwi in de tuin en dan gaan we verder om te overnachten in Whakatane.
Hier boeken we 's avonds nog een tocht naar White Island voor morgen. We hebben eerst de boten in de haven bekeken en gekozen voor de organisatie met de grootste boot.
