Inmiddels hebben we al een tijdje ontdekt dat ze ook " drinking water" verkopen, op straat voor slechts 5 Bt voor 900ml. Gekke maat trouwens. Dus we drinken lekker door.
Buiten begint het te onweren, maar helaas niet te regenen. We wandelen terug naar de pier, via de amulettenmarkt. Hier verkopen mensen afbeeldingen van Buddha en andere heilig tekens en munten, die zouden je geluk brengen. We zien monniken in oranje gewaad, maar ook gewone Thaise mannen de beeldjes en muntje met een miniscule loep bestuderen. ' Welke zou nou echt zijn? '
Voor de pier kopen we loempiaatjes, en wat te drinken. Tja, je moet toch een keer beginnen met van de straatkraampes te eten? We willen onze magen etc. laten wennen aan de plaatselijke bacterieen, zodat we altijd en overal kunnen eten.
Daarna met de boot weer terug. We halen onze was op bij de receptie, 35Bt per kilo, daar ga je zelf niet voor staan klieren in de badkamer met Wipexpress. Lekker douchen, en wat drinken. 's Avonds gaan we naar een indiaas restaurantje en eten daar heerlijke pittige curry. Kan je lekker van snuiten, zodat de smog er ook weer uit komt...
Donderdag wordt weer een tempeldag. We bezoeken eerst Wat Po en 's middags Wat Arun. Tempel van de dageraad, maar zo vroeg waren we toch niet wakker. Wat Po bestaat uit vier chedi's )omgekeerde bellen) in vier verschillende kleuren, wit geel groen en blauw, en herbergen verschillende relikkwieen in opdracht van koning Rama (is me even ontschoten welk nummer) en in de bot (gebouw waar de Buddha van de betreffende tempel huist) ligt de immense 46 meter liggende Buddha. Ik keeg hem niet geheel in mijn videovizier. Tevens waren er galerijen, die vol stonden met gouden Buddha's in verschillende bidposes.Het klinkt oneerbiedig maar op een gegeven moment ken je ze wel....
Tijdens onze wandeltocht over het terrein, luisterden we af en toe illegaal met gidsen mee, Duits of engels, om zo wat wetenswaardigheden op te pikken. Over de gouden Fallus, van het hindoeisme, dat Singa bier betekent, en dat dit het nationale merk bier is (niet zo lekker trouwens) en dat singpore dan stad van de leeuw betekent. handig als je meer talen spreekt, en niemand de jouwe ;-) Op een gegeven moment begon het weer te onweren, en te regenen. Wel heel erg hard, schuilen onder een boom hielp niet. Een aziatisch meisje had ontdekt dat de schuifpui van een kantoortje op het terrein niet goed sloot, en we sneekten naar binnen. Lekker droog, en warm. Na een half uur werd het minder, en konden we weer verder.
Vervolgens zijn we naar Wat Arun gegaan, aan de overkant van de rivier. Bj de pier kochten we gefrituurde bananenschijfjes met sesam als snack, erg lekker. Wat Arun bestaat uit wittige tempels, met mozaiek ingelegd. Tot voor kort kon je de hoogste beklimmen, en had je een geweldig uitzicht over BKK. Nu kan dat niet meer. Deze tempel is meer op het hindoeisme gericht. Je ziet ook veel Indiers, die de tempels bezoeken trouwens. Vanaf Wat Arun besloten we naar het Railway station te lopen, nu we toch eens aan de andere kant van de rivier waren, in Thonbury, zoals deze provincie heet. Het was nog een flinke wandeling. Een ticket naar Kanchanaburi bleek 25 Bt pp te kosten. Nouja zeg. Voor een tuktuk betaal je bijna net zoveel om van A naar B te gaan binnen BKK. En in de kleine reisbureautjes waar het van wemelt in de buurt van KaoSan betaal je 300 bht , om met een minibus vervoerd te worden. Dat vonden we al goedkoop, maar nu blijkt dat je dan wordt afgezet. Tenzij die trein een roestig gebeuren is, maar daar komen we overmorgen dan wel achter.
Eenmaal terug in het guesthouse boeken we wel een toer naar de floating Market, voor het gemak en om eens een toer te ervaren. Er zijn twee markten in BKK< een dichtbij en inmiddels erg toeristisch en een in Damnoen Saduak, verder van BKK< en daar gaan wij heen. De bus haalt ons om 07:00 op, en de rit duurt ongeveer anderhalf uur, met een stop in een kokosnoot fabriek, waar je kan zien hoe ze suiker destileren, en heel veel souveniers kan kopen, en op de terugweg een stop bij een houtsnijwerkfabriek, waar je mensen wel nog echt aan het werk ziet; er worden hele mooie beeldsnijwerken gemaakt, olifanten natuurlijk, maar ook wanddecoraties. We filmen wat en houden het voor gezien. Dit soort stops zijn voor ons alleen interessant op even naar het toilet te gaan, commercieel hebben ze niks aan ons. De floating market daarentegen is wel gaaf, na aankomst gaan we met een longtailboat door een klong er naar toe, en daar mogen we voor 100 Bt met een vrouw meevaren de markt in. Of lopen over de kant, maar dat is minder leuk. Overal kan je van alles kopen, van etenswaar tot maaltijden, en natuurlijk ook souveniers, stoffen, kokosnoten etc. Dit wordt verkocht door vrouwen in kleine bootjes of op de kant. Als Niek een kokosnoot wil kopen, vaart ons bootje door en het marktkoopvrouwtje komt erachteraan gepeddeld. Heel kleurrijk en gezellig. Ondanks dat het pas half 11 is, is het al warm hier op het water. Zo ook de terugweg, we knikkebollen in de bus. Thuis eten we een stokbrood met kaas en rauwkost en gaan douchen en even op bed liggen. Daarna eruit, voor een Thaise massage. Dat is geen lief streel en kneed werk, dat is vouw en kraakwerk. Desondanks voelen we ons daarna herboren, en kunnen we er weer tegenaan...we gaan wat foto's maken met de videocamera, ze zijn te zien in het fotoalbum op deze site .
's Avonds hebben we Braveheart (engels gesproken en ondertiteld, geweldig zijn die DVD's) gekeken in een ander guesthouse, waar je ligbanken hebt, dus dat was cosy. En daarna naar bed.... want morgen moeten we om 11:00 uitchecken en gaan we naar Kanchanburi met de trein.
Daarover later meer.....
