Met onze groep, die uit 27  personen bestond,  vertrokken we met een Lufthansa  richting Rusland. De hoofdpersonen in dit verhaal zijn mijn vrouw Yvonne en Nico, de schrijver.    .

Ik heb tijdens deze reis weer de goedheid en hartelijkheid van de Russen ervaren. Het was erg fijn weer mijn vrienden te zien en te horen !.

 

Op woensdag 20 juli 2005 om 6.45 ’s morgens  werden Yvonne en ik met de taxi  naar  Schiphol gebracht,  waar wij  omstreeks 7.15 arriveerden.  Een uur vroeger dan vermeld stond in de papieren, maar we wilden gewoon  ruim van te voren daar aanwezig zijn. We lieten de koffers op Schiphol sealen. Deze keer hadden we  de paspoorten al via aangetekend post ontvangen. Om 8.20 werd er ingechecked en omstreeks 10.00 werd ik met behulp van een  klein invalide karretje naar onze plaatsen gebracht. Mijn eigen rolstoel werd bij de bagage in het vliegtuig gebracht. Om10.20 ging het vliegtuig de lucht in.  Wij vlogen in een Airbus 300-20 van Lufthansa. In het vliegtuig werden de veiligheidsinstructies ook in het Nederlands gegeven, prinses Maxima kon het beter vertellen )) Na 45 minuten kwamen we in Franfurt aan, waar we anderhalf uur later verder zouden vliegen naar Moskou. Een heleboel kleine vliegtuigen werden niet geparkeerd  aan een slurf, maar  in het  midden van het vliegveld gezet. Via een trap en een bus werden de mensen naar de transithal gebracht. Ik werd via een veredelde heftruck naar beneden gebracht en ook via een speciale bus naar een gebouw gebracht, waar ik tijdens dat uurtje  meer invaliden zag binnenkomen en gaan. Iemand van de douane kwam nog om onze paspoorten te controleren. Door 2 man werd ik later op een stoel via de trap het volgend vliegtuig naar Moskou in gehesen.  Om 13.05 was het vertrek  naar Moskou. Het was een groter vliegtuig, een 310-20. De warme hap was beter dan vorig jaar bij KLM.   In het vliegtuig moest je nog voor de  douane in Moskou  een tweetal formulieren invullen. Wat je in portemonnee had en wanneer je meer dan 3000 dollar of andere kostbare spullen of wapens bij je had, moest je dit op een ander formulier vermelden.

Om 18.05 Moskou tijd landden wij op Sheremetyewo 2   Nadat alle passagiers uit het vliegtuig waren, ging ik eruit met behulp van mijn twee krukken,  want er kwam weer geen klein invalide karretje het vliegtuig in…De lift werkte gelukkig wel Dat ging vorig jaar lastiger J. Een man bracht mij met een rolstoel door de  passencontrole. Het  ging allemaal vrij vlot en na een kwartier hadden we onze koffer en rolstoel.

Onze gids Vladimir  konden wij met zijn tweeën niet meteen vinden, maar later liepen wij hem tegen het lijf )) Het was een brede stevige man van omstreeks 30 jaar en sprak zeer goed Nederlands. Doordat het al laat was en veel files op de wegen waren,  werd de geplande avondwandeling op het Rode Plein naar een andere dag gezet en zou er met de bus om het Kremlin gereden worden .  Het was weer erg druk op de wegen. Tijdens de busreis hebben we onze mobieltjes ingeschakeld en de connectie met de Russische providers was uitstekend !  Ik verstuurde een paar SMS dat ik aangekomen was in Moskou en ik kreeg ook antwoord terug. Omstreeks negen uur na een rit om het Kremlin kwamen we in hotel Ukraina aan. Voor een beschrijving van dit hotel verwijs ik naar bladzijde 1 van mijn vorig verhaal. De bewaking was scherper. Ze hadden nu een poort bij de ingang geplaatst, waar je doorheen moest lopen, maar  90 % van de gasten liep er omheen en de bewaking zei er weinig van.  Ik herkende een bewaker van vorig jaar )). We werden geplaatst in een van de zijvleugels op de achtste verdieping. De kamers daar zijn wat kleiner dan in het midden gebouw. In het hotel was het boekenstalletje, waar je  telefoonkaarten kon  kopen, nog open. Met mijn roebels van vorig jaar kocht ik een kaart, zodat ik meteen kon bellen met mensen, om afspraken te maken.   Het avondeten was in een groot restaurant met lopend buffet.  

 

 

 

21 juli donderdag

Na het ontbijt gingen we met de bus naar het Nieuwe Maagden Klooster. Onderweg nog een fotostop bij de universiteit van Moskou. Als het weer mee zit, heb je daar over Moskou een mooi vergezicht. In de bus kon je bij de chauffeur flesjes water kopen met of zonder bubbels voor 30 roebels of een euro. Het was erg warm, omstreeks 27 graden. Hij was snel door zijn voorraad heen. Tijdens de stop  bij het klooster kocht hij weer een nieuwe voorraad. Ik schat dat hij er zo een aardig centje  bijverdiende, want in een grote winkel in Moskou  zagen we een 1 ½ liter fles staan voor 23 roebels.

’s Middags bezocht de groep het Poeskin Museum voor schone kunsten. Yvonne en ik zijn er niet .ingegaan, omdat het weer zo mooi was en wij wilden de nieuwe Onze Verlosserkathedraal zien. Deze was in de jaren dertig op bevel van Stalin helemaal gesloopt en eind jaren negentig herbouwd. Het is dus een replica, maar schitterend nagebouwd. Yvonne heeft  foto’s genomen van de tientallen gouden beelden die aan alle kanten op de muren van de kerk geplaatst zijn. Bij de kathedraal bevindt zich een voetgangersbrug naar het Gorkipark. In dit park  staan allerlei draaimolens. Vanaf de brug kun je mooie foto’s maken van de kathedraal of de rivier de Moskwa met als achtergrond het Kremlin. We hebben daar een paar flessen water en een ijsje gekocht. Tegen het eind van de dag kwamen er donkere wolken opzetten,  die uitbarstten in een grote stortbui. Gelukkig zaten we toen in de bus J. ’s Middags werden we vrijgelaten  door Vladimir in het GUM op het Rode Plein, een groot warenhuis, waar je de mooiste dingen kan kopen.

’s Avonds werd er facultatief een voorstelling van Bolsjoi theater gegeven. Deze keer in een zijvleugel, omdat het theater gerenoveerd werd. Voor de liefhebbers werd als vervoer door de gids een busje geregeld . Na het avondeten ontmoette ik Julia beneden in de hal van het hotel. Zij stond al op mij te wachten J Het was leuk haar weer na een jaar terug te zien.

 

Vrijdag 22 juli

Ontbijt om 8.00 uur en weer een grote keus aan lekker eten.  De groep ging naar een kunstenaarsdorp Abramtsevo, 60 km ten noordoosten van Moskou. Het is een uniek literair en kunstcentrum onder Moskou uit de 18de – 19de eeuw  met exposities gewijd aan het leven van grote Russische schrijvers en kunstenaars. Vorig jaar hadden Yvonne en ik  dit ook gezien, maar omdat we daarna doorgingen naar de kloostervestiging  Sergiev Posad en wij  dit graag nog een keer wilden zien, gingen wij mee.  De bus stopte niet bij het klooster, maar op een plek waarvan je een mooie vergezicht had op het klooster en op de weg daarnaar toe kon ieder een restaurant uitzoeken om te dineren. Er werd een tijdstip afgesproken waarbij iedereen bij de ingang van de vestiging moest zijn. Op het plein voor het klooster stond een groot aantal stalletjes, waar je hele mooie souvenirs kon kopen. Wij kochten T-shirts met Russische tekst erop en lakdoosjes. De verkoopster daarvan sprak een paar woorden Nederlands, het bleek dat er kennissen van haar in Arnhem woonden.

Vorig jaar kon je nog vrij fotograferen in het klooster, nu moest je ervoor betalen. Midden in het klooster staat een bron, waaruit wijwater komt. Vorig jaar zagen we mensen van heinde en ver komen om flessen te vullen, die vervolgens naar huis genomen werden om het huis te wijden. Nu leek mij dat de flessen alleen gevuld werden om ter plekke de dorst te lessen. 

Net als vorig jaar blonken de  koepels  tegen je op.

’s Avonds was er facultatief een concert in het Tsaikowski conservatorium. Op die avond kwam Dasja. Ze leert ook Nederlands en ik moest wat over mijzelf vertellen in het Nederlands.

Het viel mij zomaar op dat bij de bar en boven een heleboel mooie dames zaten, die volgens mij geen toeristen waren!

Hosted by www.Geocities.ws