«Εγώ πάντως
εξακολουθώ να βλέπω τον επερχόμενο μεσαίωνα
με φάλαγγες πιστών
με αργυρά δισκοπότηρα αφρίζοντα αίμα
με σημαιοστολισμούς και παρελάσεις
με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους
εικόνες από παλιές εκστρατείες και τυφεκισμούς»
Μιχάλης Κατσαρός, Ο Δούλος


Εδώ ο κόσμος χάνεται και…
οι Ελλαδίτες, σ’ αυτή την χαλαρή ομοσπονδία διαφόρων ελλαδίτικων και ελληνικών κοινοτήτων που ονομάζουν ελληνική κοινωνία…
...περί άλλα τυρβάζουν.

Όπως, για παράδειγμα, τι θα γενεί το «Γένος», τι θα γενεί το «Έθνος» [το μόνο έθνος στην Ευρώπη, που προϋπήρξε του λαού], αν επιτρέψουμε στον «πάσα ένα» να παρελαύνει κρατώντας την ελληνική σημαία.

Σύμβολα, σύμβολα παντού και τα μυαλά…

Να συνεισφέρω κι εγώ το κατιτίς μου στην περί όνου σκιάς συζήτηση των τελευταίων Οκτώβρηδων και Μάρτηδων.

Κατ’ αρχάς, γιατί πρέπει να παρελαύνουν οι μαθητές στις εθνικές επετείους; Άγνωστον. Διότι έτσι…

Κατά δεύτερον, ο Ιωάννης Μεταξάς το «Όχι» το είπε στους Αλβανούς το 1940; Διότι συνέχεια ακούω τις τελευταίες ημέρες διάφορα για τους στρατιώτες μας που σκοτώθηκαν στην Αλβανία – μάλιστα κάποιοι διαμαρτύρονται και στις παρελάσεις, κρατώντας φωτογραφίες Ελλήνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο Έπος του ’40. Μου διαφεύγει κάτι; Γιατί εγώ νόμιζα ότι ο πόλεμος στην Αλβανία έγινε μεν, ελληνοϊταλικός ήταν ο πόλεμος δε…

Κατά τρίτον, ποιος επιτρέπεται να κρατάει τη σημαία;
Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες φοβερών και τρομερών φαινομένων. Ο ένας –ένα παλικαράκι, από τα Μεσόγεια, αν δεν απατώμαι– είναι Έλληνας και ο καλύτερος μαθητής. Αλλά… Δεν… Δεν «μπορεί» να σηκώσει τη σημαία, αφού όντας άτομο με κινητικά προβλήματα θα πρέπει να παρελάσει με το αναπηρικό καροτσάκι του…

Ο επόμενος είναι Αλβανός και ο καλύτερος μαθητής σε ελληνικό σχολείο. «Μπορεί»; Δεν… Κι αντί να ντρέπονται οι συμμαθητές του και οι γονείς τους που «τους έβαλε τα γυαλιά» ο βρωμοαλβανός, προχωρούν σε κινητοποιήσεις και καταλήψεις… Ο μεθεπόμενος είναι Φιλιππινέζος και ο καλύτερος μαθητής σε ελληνικό επίσης σχολείο… Οι άλλοι έχουν το θράσος να είναι οι μοναδικοί μαθητές σε μισοεγκαταλελειμμένο χωριό της Μεσσηνίας. Και παρελαύνουν όλοι τους κι ας είναι Αλβανοί. [Και τι ακριβώς κάνουν οι γονείς τους εκεί; Μήπως δουλεύουν στα χωράφια; Μπα! Πρόκειται για την Πέμπτη Φάλαγγα της Τσαμουριάς!]

Ο επόμενος;

Ας ριψοκινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Όπου να ’ναι θα εμφανιστεί κάνας δεκαοχτάχρονος Έλληνας και ο καλύτερος μαθητής του σχολείου του που θα δηλώσει άθεος ή δωδεκαθεϊστής…

Εκεί να δείτε… Θα μπορεί «το άπιστο σκυλί» να κρατά τα σύμβολα της πατρίδας και της εκκλησίας στην παρέλαση; Δεν θα «μπορεί»…

Διατί;

Διότι, στη γλυκιά μας ομοσπονδιακή –διαφόρων τοπικισμών– πατρίδα μας, Έθνος=Εκκλησία και Εκκλησία=Έθνος. Διατί; Για συγκεκριμένους λόγους, που αναφέρονται καταλεπτώς στο βιβλίο, αποσπάσματα του οποίου φιλοξενήσαμε στη στήλη την περασμένη εβδομάδα.

[Μεταξύ άλλων: «Οι γενηές διανοουμένων του παρελθόντος είχαν έναν ηράκλειο άθλο να επιτελέσουν: να βρουν ένα φορέα υπάρξεως του νέου κράτους, μια και οι λαότητες που κάθε φορά εκλείνονταν στα σύνορα του κράτους κανένα είδος "κοινωνίας" δεν αποτελούσαν. Η Ελλάδα ως κράτος δεν μπορούσε να υπαχθεί σε καμμία από τις γνωστές κατηγορίες των "εθνών" (…) Το σύνθημα ήταν "Ελληνοχριστιανισμός", δηλαδή –μια και ο "ελληνισμός" στα πλαίσια του συγκεκριμένου κράτους ήταν κάτι το εξ υπαρχής αόριστο– τελικά "Χριστιανισμός", τελικά η Εκκλησία. Μέχρι σήμερα διεκδικεί τον "φορέα του Έθνους" χωρίς να καταλαβαίνη πόσο θανάσιμη είναι τούτη η σύζευξη (…) Μια "αστική" τάξη στην χώρα αυτή, χρησιμοποιεί μια μυθική κοινωνία, χωρίς δομές, χωρίς συνάρτηση, και με φλάμπουρο την "εθνική ομοιογένεια" που κατασκευάζει μέσω της ιδεολογίας της Ορθοδοξίας ζητάει "ανάπτυξη", "δάνεια", "παροχές"…»]

Κι υπάρχουν και χειρότερα

Τι θα συμβεί αν κάποιος Έλληνας και άριστος μαθητής αρνηθεί να κρατήσει στην παρέλαση τα σύμβολα, γιατί έτσι, δεν γουστάρει;

Ή τι θα συμβεί αν κάποιος Έλληνας καθηγητής αρνηθεί να «δώσει το βήμα» στους παρελαύνοντες μαθητές;

Α! Το τελευταίο έχει ήδη συμβεί. Η καθηγήτρια Φραντσέσκα Ρωμάνου αρνήθηκε να «παρελάσει» προ δύο ετών. Τι συνέβη; Της επιβλήθηκε ποινή κράτησης μισθού για 20 ημέρες. Τις απόψεις της για τις παρελάσεις και διάφορα άλλα [όπως πότε ξεκίνησαν οι παρελάσεις…] θα τις βρείτε στην προσωπική της ιστοσελίδα.

[Εκ του γνωστού βιβλίου: «"Κομμουνιστής" ήταν ο απλός καθηγητής του Γυμνασίου, αν απεφάσιζε να γράψη μια "Γραμματική" της ελληνικής γλώσσας, αυτός που θα τολμούσε να διαμαρτυρηθή για την εισβολή του ρεμπέτικου (δεδομένου ότι όλα τάλλα ήσαν "αντάρτικα"…), αυτός που θα τύχαινε να μιλήση για "ελληνικότητα" και όχι για "εθνικοφροσύνη"».]

Εν τω μεταξύ, εδώ και έξι μήνες, και με αφορμή τη στάση και τις απόψεις της Φρ. Ρωμάνου έχει ανοίξει στο Indymedia Αθηνών ολόκληρη συζήτηση για το θέμα.
.
Συζήτηση –και όχι μόνον γι’ αυτήν– για την οποία πρέπον είναι το ακόλουθο σχόλιο:

«Σήμερα μπορεί ένας να πάρη την στήλη μιας εφημερίδος και να κρίνη τους πάντες και τα πάντα –υπάρχουν δε τέτοιες περιπτώσεις– όπως του αρέσει. Αποτέλεσμα δεν θα φέρη. Διότι η κατανόηση των γραφομένων του συμβαίνει επί ατομικού επιπέδου. Ο αναγνώστης του θα δείξη το άρθρο στον διπλανό του, αυτός θα καταλάβη το δικό του, θα συμφωνήση με τον τρόπο του, θα διαφωνήση ή θ’ αρκεσθή να κουνήση το κεφάλι του, κι από ’κεί και πέρα η συζήτηση θα μεταβληθή σε καφενοκουβέντα. Ο αρθρογράφος δεν επικοινωνή με τους δύο αυτούς ανθρώπους μέσω κάποιων ιδεών, οι οποίες θα μπορούσαν να τους φέρουν σε σύμπτωση αντιλήψεως και ενεργείας. Γιατί μια ιδέα δεν είναι ποτέ ιδέα αν δεν λειτουργή μέσω μιας κατάστασης που είναι κοινή σ’ ένα σύνολο ανθρώπων. Οι ιδέες δημιουργούνται απ’ την πραγματικότητα και δεν αποτελούν νοητικά ευρήματα αυτού που τις γράφει. (…) Έτσι παρήχθησαν πάντα οι ιδέες και έτσι έδρασαν. Στην Ελλάδα, λόγω της "πολυεθνικής" της κοινωνικής σύνθεσης, δεν υπάρχουν καταστάσεις κοινές σε μεγάλες μάζες ανθρώπων, διότι η κατάσταση μιας "εθνότητας" δεν είναι η κατάσταση της άλλης…»

Επειδή η συζήτηση έχει ήδη μεταβληθεί σε καφενοκουβέντα,

κι επειδή ο χειμώνας έκανε ήδη την εμφάνισή του,

να σας αποχαιρετήσω, ευχόμενός σας «Καλούς Μάρτηδες»!

Και τότε τα ίδια θα λέμε.

Διότι –κουφάλα νεκροθάφτη– η Ελλάς ποτέ…

Επειδή χτες το βράδυ «άκουγα» –σε τηλεφωνική επικοινωνία– έναν Έλληνα και Ελληναρά και Ελλαδίτη και Εθνικόφρονα ηγέτη πολιτικού σχηματισμού να αγανακτεί από τηλοψίας διότι κάποιοι ρίχνουν τα ιερά και τα όσια της πατρίδος τοις κυσί, αναρωτήθηκα για το πώς ξεπληρώνεται η ψυχική οδύνη αυτού του ανθρώπου, που τον πνίγουν όλα τα δίκια της ελληνοφροσύνης, της χριστιανοσύνης και του αριανισμού.

Και θυμήθηκα ένα σχετικό έγγραφο της ΚΥΠ [29-12-1981], που είχα δει πρόσφατα. Ο περί ου ο λόγος «έκτακτος συνεργάτης» της «υπερεσίας» έλαβε για τις «υπερεσίες» του το πρώτο εξάμηνο του 1982 το ποσόν των 120.000 δραχμών. Στον κατάλογο «μισθοδοσίας εκτάκτων συνεργατών» συνυπάρχουν μαζί του και άλλα εννέα άτομα, μερικοί εκ των οποίων απαντώνται και αστέρες του ευρύτερου πολιτικού χώρου. Δεν γνωρίζω αν το έγγραφο είναι γνήσιο, αλλά και άλλες πληροφορίες επιβεβαιώνουν το περιεχόμενό του.

Μπορείτε να κρίνετε και μόνοι σας, κάνοντας ένα κλικ για να πάτε στη σχετική σελίδα του Indymedia Αθηνών, όπου και δημοσιεύτηκε το έγγραφο.

Αφίσα των αναρχικών που «τιμά» την «28η Οκτωβρίου» και από την οποία «υπέκλεψα» τους στίχους του Μ. Κατσαρού. Το σύνθημα που ακολουθεί τους στίχους ολίγον τι μονοσήμαντον. Διά να ενθυμηθώμεν και την διαλεκτικήν αντιστροφήν του Εγέλου, το «Όσο υπάρχουν στρατοί και παρελάσεις θα υπάρχουν πόλεμοι και δικτατορίες» ισχύει και από την ανάποδη: «Όσο θα υπάρχουν πόλεμοι και δικτατορίες, θα υπάρχουν στρατοί και παρελάσεις».

Το ’να φέρνει τ’ άλλο…

Θυμήθηκα τον Έγελο και όλως περιέργως θυμήθηκα και τον μαθητή του και υπάλληλο του State Department, Φράνσις Φουκουγιάμα, που όταν κατέρρευσε το –υπαρκτό– τείχος του Βερολίνου [και τα υπόλοιπα «τείχη» των χωρών του ανύπαρκτου σοσιαλισμού], ανακάλυψε «Το Τέλος της Ιστορίας».

Υποθέτω ότι τώρα θα ανακαλύψει την «Ξανα-Μανά Αρχή της Ιστορίας», μιας και τα τείχη ξαναχτίζονται, όπως αυτό που κατασκευάζει το Ισραήλ για να «μαντρώσει εκτός των εδαφών "του"» τους Παλαιστίνιους. Κι όχι μόνον θα ανακαλύψει ότι αρχίζει η ιστορία, αλλά θα μείνει και έκπληκτος που αυτή θα αρχίσει για τα καλά. Καθόσον, το τείχος του Βερολίνου είχε μήκος 155 χιλιομέτρων και μέσο ύψος 3,6 μέτρων, ενώ το τείχος του Ισραήλ θα έχει μήκος 650 χιλιομέτρων και μέγιστο ύψος 8 μέτρων [όπως αναφέρει το Indymedia Ιεροσολύμων]. Όπως ήταν αναμενόμενο, τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όσον αφορά στο τείχος, οι Iσραηλινοί τις έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Περισσότερα για το τείχος στις ιστοσελίδες του Stop the Wall και της –παλαιστινιακής– Ηλεκτρονικής Ιντιφάντα.

Καλά τι γίνεται μ’ αυτούς τους ρωσοεβραίους απατεώνες; Στην αρχή είχαμε τον Γκουσίνσκι [του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συμβουλίου, μεταξύ άλλων] που συνελήφθη στην Ελλάδα, αλλά θεωρήθηκε ότι τα 250 εκατομμύρια δολάρια που είχε αρπάξει από διάφορες τράπεζες ήταν «πολιτικό έγκλημα». Τώρα έχουμε την περίπτωση του Μιχαήλ Χοντορκόφσκι [φωτό], προέδρου και γενικού διευθυντή του πετρελαϊκού κολοσσού Yukos, που συνελήφθη κατηγορούμενος για «σειρά εγκλημάτων, κυρίως για αισχροκέρδεια με απάτη μεγάλης κλίμακας και φοροδιαφυγή». Για άλλο στέλεχος της Yukos, που εκλέχτηκε πρόσφατα βουλευτής, έχει ζητηθεί η άρση της βουλευτικής ασυλίας του. Κατηγορείται για φοροδιαφυγή. Ενώ τρίτο στέλεχος της εταιρείας είχε συλληφθεί τον Ιούλιο «κατηγορούμενος για υπεξαίρεση κρατικής περιουσίας κατά τις ιδιωτικοποιήσεις της δεκαετίας του '90». Πολιτικά τα κίνητρα, λένε… Δεν υποστήριζαν τον Πούτιν… Συγκρούσεις μεταξύ πλιατσικολόγων…

Τι γίνεται εκείνη η ψυχή, ο Γιώργος Γούκος, που είχε συλληφθεί για τοκογλυφία στα Γιάννενα στα μέσα της δεκαετίας του 1980, είχε δικαστεί, καταδικαστεί και εκτίσει την ποινή του, και που προ ετών εργαζόταν ως ταξιτζής στη Νέα Υόρκη; Προφανώς η τοκογλυφία δεν ήταν ακόμη τότε πολιτικό έγκλημα…

Όχι, βρε κουτά! Δεν το ξέχασα. Η παραθρησκευτική σέχτα που σπονσοράρισε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές της Βολιβίας τον τρίτο σε ψήφους υποψήφιο είναι οι «Μούνηδες», οι γνωστοί πιστοί της Ενωτικής Εκκλησίας που έχει ιδρύσει ο αιδεσιμώτατος Σουν Μιουνγκ Μουν [φωτό]. Κανένα special αφιερωματάκι για την «Εκκλησία» θα σας ενδιέφερε;