|
Των
«αγίων» και «ισαποστόλων» Κωνσταντίνου και Ελένης, σήμερα. Βέβαια, ο αυτοκράτορας
της Ρώμης και της Νέας Ρώμης Κωνσταντίνος αποκαλείται και «Μεγάλος». Και
γιατί όχι; Διέθετε όλα τα απαραίτητα προσόντα. Εδώ υπήρξαν αυτοκράτορες που
λατρεύονταν –εν ζωή– ως θεοί. Και άλλοι που λατρεύονταν ως γιοι του θεού
– όταν ο πατέρας τους ετύγχανε αυτοκράτωρ. Και δεν θα απεκαλείτο «Μέγας»
ο ουσιαστικός θεμελιωτής του χριστιανισμού;
Διέπραξε, φυσικά, κι
αυτός τα εγκληματάκια του… Και ποιος αυτοκράτορας, χριστιανός ή μη, δεν έχει
λερώσει με αίμα τα χέρια του; Ο «άγιος» και «μέγας» Κωνσταντίνος είχε διατάξει,
μεταξύ άλλων, τη δολοφονία της συζύγου του Φαύστας, μητέρας τριών παιδιών
του, του γιου του Κρίσπου, του γαμπρού του Λικίνιου (είχε παντρευτεί την
Κωνσταντία, ετεροθαλή αδελφή του Κωνσταντίνου), και του ανηψιού του Λικίνιου,
επίσης, γιου της Κωνσταντίας και του Λικίνιου…
Αλλά τι είναι αυτά
τα εγκλήματα μπροστά στα οράματα του «Εν τούτω Νίκα», και του «χριστογράμματος»,
για το οποίο «πήρε θεία εντολή», καταπώς λέει κι ο Λακτάντιος, να αναγράψει
στις ασπίδες των στρατιωτών; Απλά πταίσματα…
Ας είναι…
Χρόνια
πολλά σε όλους τους Κωνσταντίνους, τις Κωνσταντίνες και τις Ελένες. Στο κάτω-κάτω
δεν διάλεξαν αυτοί τα ονόματά τους. Οι ανάδοχοί τους τους τα χάρισαν. Οπότε
ας ασχοληθούμε με μία –με δύο «ν» κατά Μπαμπινιώτη– νοννά Ελένη και τον
αναδεξιμιό της, που φέρει το όνομα Κωνσταντίνος.
Η νοννά Ελένη του πρωθυπουργού μας Κωνσταντίνου [Πράξη Δεύτερη]
Την πρώτη πράξη αυτού του σοσιαλιστικού και εκσυγχρονιστικού δράματος την είχαμε παρακολουθήσει πριν από ενάμισι χρόνο [Θεαμαπάτες
& Δικτυώματα [09] 5-12-2001].
Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι είχα παρασυρθεί και είχα διαπράξει ένα μικρό λαθάκι.
Όχι, όχι! Η νοννά του πρωθυπουργού μας ήταν πράγματι πριγκίπισσα.
Το ερώτημα είναι «ποια ακριβώς πριγκίπισσα» βάφτισε τον –σοσιαλιστή και εκσυγχρονιστή– πρωθυπουργό μας;
Είχα παραθέσει τότε ένα σχετικό σημείωμα του Νίκου Νικολάου από το Βήμα
[4 Νοεμβρίου 2001]. Ο καλός δημοσιογράφος, με την ευκαιρία της εξαγγελθείσας
τότε και μηδέποτε πραγματοποιηθείσας συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με
την Alpha Bank, μία παλιότερη περίπτωση συγχώνευσης τραπεζών [Εθνικής και
Τράπεζας Αθηνών, το 1953], είχε αναφέρει τα εξής [οι υπογραμμίσεις δικές
μου]:
«Η παλαιά συγχώνευση ήταν προϊόν πολιτικής συναλλαγής, έγινε
με αξίωση των Ανακτόρων και συμφωνήθηκε σε μια παρτίδα μπριτζ ανάμεσα στον
τότε πρωθυπουργό στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και στον πολυμήχανο διοικητή
της [Τράπεζας] Αθηνών Κωστή Ηλιάσκο στο Παλαιό Ψυχικό, στο σπίτι της πριγκίπισσας
Ελένης, κόρης του πρίγκιππα Νικολάου, αδελφού του βασιλιά Κωνσταντίνου [Α΄]
και νονάς του κ. Κ. Σημίτη…»
Ο Ν. Νικολάου, μη γνωρίζοντας
προφανώς το αυλικό πρωτόκολλο, είχε υποπέσει σε ένα μικρό λαθάκι. Παρασυρμένος
κι εγώ με τη σειρά μου υπέπεσα σε ακόμα ένα.
Έγραφα τότε ότι «ο πρίγκιπας
Νικόλαος (1872-1936), τέταρτο παιδί του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και της Όλγας,
αδελφός του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, δεν είχε, από το γάμο του (1902) με
τη μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας Ελένης Βλαβιμίροβνα, εγγονής του τσάρου Αλέξανδρου
Β΄, κόρη με το όνομα Ελένη», και είχα καταλήξει στο –λανθασμένο– συμπέρασμα
ότι νοννά του Κώστα Σημίτη ήταν η Ελισάβετ, μία εκ των τριών θυγατέρων του
ζεύγους Νικολάου-Ελένης, που είχε παντρευτεί κάποιον Γερμανό κόμη, γόνο της
βασιλικής οικογενείας της Βαυαρίας.
Λάθος, λάθος και πάλι λάθος!
Νοννά του Κ. Σημίτη ήταν η μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας Ελένη Βλαδιμίροβνα, που είχε γεννηθεί στο Τσάρσκοε Σέλο στις 29 Ιανουαρίου 1882 και πέθανε στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου 1957.
Διάβαζα
πρόσφατα σε κάποιο βιβλίο, που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια, ότι την Ελένη
Βλαδιμίροβνα την αποκαλούσαν, στην Ελλάδα, «Πριγκίπισσα Ελένη του Νικολάου».
Συνήθως στα νεοελληνικά αυτό σημαίνει «πριγκίπισσα Ελένη [θυγατέρα] του Νικολάου».
Στην «αυλική» νεοελληνική, ωστόσο, σημαίνει «πριγκίπισσα Ελένη [σύζυγος]
του Νικολάου». Κι έτσι παρασύρθηκε ο Ν. Νικολάου, παρασύρθηκα κι εγώ, που
ουδεμία σχέση έχω με –βασιλικές, σοσιαλιστικές και εκσυγχρονιστικές– αυλές
και καμαρίλες.
Αντίθετα, έχω πολύ καλές σχέσεις με τη –φτωχική και
δίχως αυλή– καμαρούλα μου, όπου αποσύρομαι συχνά-πυκνά και διαβάζω ενδιαφέροντα
πράγματα, όπως αυτά που ακολουθούν.
Και πριγκίπισσα και πνευματίστρια η νοννά του –Χρόνια Πολλά– Κώστα Σημίτη
«Από
παλαιά λευκώματα με φωτογραφίες ξαναξεσκονίζω τη μνήμη μου στο χρόνο και
βρίσκω μία άλλη τακτική επισκέπτρια και μεγάλη φίλη του πατέρα μου, την Πριγκίπισσα
Ελένη του Νικολάου. Συνεδέοντο από παλιά και μαζί με το ζεύγος Σερπιέρη επεδίδοντο
"στο τραπεζάκι" λόγω της αγάπης της Πριγκιπίσσης για τον πνευματισμό. Το
"τραπεζάκι" είναι γνωστό σε πολλούς ως "πνευματικό" παιχνίδι! Μαζεύονται
όλοι οι συμμετέχοντες γύρω από ένα τραπέζι, κατά προτίμηση στρογγυλό, και
ακουμπούν επάνω τις παλάμες τους. Κάποιος από την συντροφιά με έφεση στον
πνευματισμό καλεί ένα πνεύμα. Αν εκείνο θέλει να έλθει σε επαφή, το τραπέζι
αρχίζει τους κραδασμούς. Ανάλογα με τον ρυθμό και την συχνότητά τους, σχηματίζονται
φράσεις και νοήματα, δίνοντας έτσι απαντήσεις στα ερωτήματα που ετέθησαν.
Κατά
τον πατέρα μου, η Πριγκίπισσα Νικολάου τον θεωρούσε στοιχείο αντιδραστικό,
τον επέπληττε και συχνά τον έβγαζε από το δωμάτιο, στο ίδιο του το σπίτι,
για να μπορέσει να συγκεντρωθεί καλύτερα και να έλθει σε επαφή με το πνεύμα!
Μην ξεχνάμε πως ήταν Ρωσίδα Μεγάλη Δούκισσα και πως οι Ρώσοι λέγεται ότι
έχουν έφεση σε τέτοιου είδους ενασχολήσεις!»
Έξοχα!
Κι
όταν διαβάζω, στην καμαρούλα μου, τόσο ενδιαφέροντα πράγματα, δεν σταματώ
με τίποτα… Και συνεχίζω, με τα όσα διάβασα στο ίδιο βιβλίο, που γράφτηκε
από κόρη γνωστού Έλληνα πολιτικού, που διετέλεσε –μεταξύ άλλων– και πρωθυπουργός
της χώρας…
Το παιδικό «παιχνίδι» και ο αστρολογικός χάρτης ενός πρωθυπουργού
«Κάποτε όμως, πολύ μικρό παιδί [σ.σ. ο γνωστός πολιτικός], έπεισε
την αγαπημένη του αδελφή Γαλάτεια, η οποία και τον ακολουθούσε σε όλα του
τα παιχνίδια, να καλέσουν τον διάβολο! Περίμεναν λοιπόν την κατάλληλη στιγμή,
και κάποια ημέρα που έλειπαν όλοι από το σπίτι της Πλάκας κλείστηκαν σ’ ένα
σκοτεινό δωμάτιο, άναψαν κεριά για να δημιουργήσουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα
και κάλεσαν το πνεύμα του κακού. Αλήθεια ή προϊόν της παιδικής τους φαντασίας,
άκουσαν τα έπιπλα να τρίζουν και είδαν την φλόγα των κεριών να τρεμοπαίζει!
Τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ και οι δύο, που το έβαλαν στα πόδια, ουδέποτε θέλοντας
να ξαναδοκιμάσουν τέτοια παιχνίδια!
Δεν γνωρίζω τελικά πόσο πραγματικά
πίστευε ο πατέρας μου σε φαντάσματα, πεπρωμένο ή πνεύματα. Ποτέ όμως δεν
απέρριπτε την πίστη των άλλων λέγοντας ότι τίποτα δεν υπάρχει ή πως όλα αυτά
είναι κουταμάρες. Απλώς θεωρούσε πως μερικά πράγματα ανήκουν στη σφαίρα του
μυστηρίου, και δεν έπαιρνε θέση θετική ή αρνητική, αφού κι ο ίδιος δεν ήταν
ικανός να δώσει κάποια εξήγηση.
Το "τραπεζάκι" που έπαιζε με την Πριγκίπισσα
Ελένη και την υπόλοιπη συντροφιά, το έκανε χάριν παιδιάς, αλλά ο ίδιος είχε
διαίσθηση, φοβερή αναμφισβήτητα, και εκτός της πολιτικής, κυρίως σε θέματα
μακάβρια όπως του θανάτου. Για αρκετούς προέβλεψε το άμεσο και ξαφνικό τέλος
τους, δίχως να υπάρχει ίχνος ασθένειας. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα και περιπτώσεις,
πάντως αυτό του το "ταλέντο", παρ’ ότι φυσικά δεν το φανέρωνε στους ίδιους
τους ενδιαφερόμενους, ενόχλησε κάποια στιγμή τη μητέρα μου, που του είπε
να σταματήσει και να κρατάει τις προβλέψεις του για τον εαυτό του!
Για
εκείνον πάντως, κάποιος μεγάλος Καναδός αστρολόγος είχε κάνει τον αστρολογικό
του χάρτη, όταν ήταν νέος πολύ, και διαβάζοντάς τον τώρα βλέπω ότι πολλά
γεγονότα πραγματοποιήθηκαν στην πορεία της ζωής του…»
Μπαμπάδες και κόρες I
Τα
όσα εξαιρετικά ενδιαφέροντα διαβάσαμε για την Πριγκίπισσα Ελένη, για το «τραπεζάκι»,
το παιδικό «παιχνίδι» και τα υπόλοιπα έχουν γραφεί από την –Χρόνια Πολλά–
Ελένη Χέλμη-Μαρκεζίνη, κόρη του Σπύρου Μαρκεζίνη, που διετέλεσε
πρωθυπουργός από την 8-10 έως την 25-11-1973, την περίοδο που η, υπό τον
Γεώργιο Παπαδόπουλο, στρατιωτική χούντα επιχειρούσε τον «εκδημοκρατισμό»
της, την περίοδο επίσης που συνέβησαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ο Σπ.
Μαρκεζίνης και ο «πρόεδρος» Γ. Παπαδόπουλος ανατράπηκαν από το, υπό τον ταξίαρχο
Γ. Ιωαννίδη, στρατιωτικό πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου 1973.
Το ενδιαφέρον βιβλίο της Ε. Χέλμη-Μαρκεζίνη, με τίτλο Ευτυχισμένα Χρόνια, εκδόθηκε τους τελευταίους μήνες του 2002 από τις εκδόσεις Φερενίκη.
Και πριν περάσουμε στο «Μπαμπάδες και κόρες II», ας ακούσουμε ένα λαϊκό άσμα…
«… Καμαρούλα μια σταλιά / δύο επί τρία…»
…
τραγουδούσαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ προ εικοσαετίας. Σε τέτοιες καμαρούλες
ίσως ζούσαν και κάποιοι από αυτούς, όμως οι καιροί άλλαξαν. [Έξοχο το κείμενο
του Στάθη στη χθεσινή Ελευθεροτυπία, για την εικοσαετία διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ…]
Ο Γ. Κουρής, εκδότης της Αυριανής και ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού διαύλου Extra,
έχει εξαπολύσει τον τελευταίο μήνα μια σειρά επιθέσεων κατά στελεχών της
κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Κουρής είχε πουλήσει προ ετών τον τηλεοπτικό
σταθμό Alter στο επιχειρηματικό δίδυμο Αθανασούλη-Βαλσαμίδη
[Altec κ.λπ.] που, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, του «έφαγαν 500 εκατομμύρια».
Με αφορμή τη συμπεριφορά των «λαμόγιων» εναντίον του, ο Γ. Κουρής άρχισε
να δημοσιεύει πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα του διάφορες πληροφορίες για την
οικονομική επιφάνεια στελεχών του κυβερνώντος κόμματος.
Ο –εξαναγκασθείς σε παραίτηση– υφυπουργός Β. Μαλέσιος έμενε επί μήνες σε σπίτι που του είχε παραχωρήσει ο Αθανασούλης, χωρίς να πληρώνει ενοίκιο… Ο υπουργός τύπου Χρήστος Πρωτόπαππας είχε πάρει από την Altec, πάντα σύμφωνα με την Αυριανή, 200 εκ. δρχ. για την προεκλογική εκστρατεία του 1996 και έχει χτίσει δύο «βιλάρες», ενώ ο υπουργός Επικρατείας Στέφανος Μανίκας και ο γραμματέας οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Νεονάκης
κατηγορήθηκαν για τα τεράστια ποσά που απεκόμισαν από το χρηματιστήριο την
εποχή της μεγάλης ανόδου των τιμών των μετοχών, προ του 1999…
Η κόντρα
Γ. Κουρή–ΠΑΣΟΚ είχε ανάψει για τα καλά, αλλά πληροφορίες των τελευταίων ημερών
αναφέρουν ότι Κουρής-Αθανασούλης-Βαλσαμίδης «τα βρήκαν», οπότε περαιτέρω
αποκαλύψεις γιοκ… Όσοι «αποκαθάρθηκαν», «αποκαθάρθηκαν»… Ο Γ. Κουρής, βέβαια,
δεν είναι ο μόνος εκδότης-δημοσιογράφος που γνωρίζει «τι γίνεται στην πιάτσα».
Όλη η Ελλάδα βοά. Αλλά ήταν ο μόνος που μίλησε, όταν «πήγαν να του την κάνουν
τα λαμόγια»… Κι έχει κι άλλα στοιχεία... Κι έτσι φτάνουμε στο…
Μπαμπάδες και κόρες II
Διαβάζουμε σε δημοσίευμα σχετικά με τις «Αναδιατάξεις και [τις] νέες συμμαχίες στον εκδοτικό χώρο» της εφημερίδας Το Παρόν, που εκδίδει ο αδελφός του Γ. Κουρή, Μάκης Κουρής [Κυριακή, 18-5-2003, σελ. 9]:
«Υπό
το βάρος μιας μεγαλύτερης αποκάλυψης, που θα επιφέρει τριγμούς στο πολιτικό
σκηνικό, πιέζει η κυβέρνηση για την εξεύρεση λύσης στο Alter. Εάν ο Γ. Κουρής
αναφερθεί στην εμπλοκή συγγενικού προσώπου στελέχους τράπεζας, οι εξελίξεις
θα είναι δραματικές, καθώς η διαφθορά θα έχει αγγίξει το φιλικό περιβάλλον
του πρωθυπουργού».
Στη σελίδα 3, ωστόσο, του ίδιου φύλλου υπάρχει το εξής παραπολιτικό σχόλιο:
«Η κόρη να κάνει τον σταυρό της να τα βρουν οι συνεταίροι του ALTER.»
Οι
δύο ειδησούλες προφανώς είναι μία. Έχω κάποιες υποψίες για την ταυτότητα
της «Εν Τούτω Νίκα» κόρης του μπαμπά της, αλλά ας αναμείνω τις νέες αποκαλύψεις
του Γ. Κουρή [που δηλώνει ότι θα συνεχίσει παρά την όποια λύση στο επιχειρηματικό
πεδίο], για να μην εκτεθώ όπως συνέβη με τη νοννά του –Χρόνια Πολλά– Κώστα
Σημίτη.
Ας πρόσεχα, θα μου πείτε…
Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα…
«Πρόσεχε γιατί εκτίθεσαι…»
Μ’ αυτή τη φράση άρχιζε το ηλεκτρονικό μήνυμα που έλαβα από αναγνώστη της στήλης, προ δύο περίπου εβδομάδων, και ανέφερε:
«Πρόσεχε γιατί εκτίθεσαι…
Στο
τελευταίο Θ&Δ γράφεις για το Νίκο Κλειτσίκα, παραθέτεις τα βιβλία του
μάλλον εξυμνηστικά ("θα βρείτε σχεδόν όλα όσα θέλατε να μάθετε και διάφοροι
είτε αποφεύγουν να πουν, ή προτιμούν να τα ξεχάσουν") και στο τέλος αναρωτιέσαι
"Το ότι βέβαια ο Ν. Κλειτσίκας ευχαριστεί –μεταξύ άλλων– στα βιβλία του για
τη συνεργασία του τον "Κώστα Τσίμα, στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα,
μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του Π.Α.Κ., πρώην Ευρωβουλευτή και Βουλευτή
Καβάλας" [Φαινόμενα, σελ. 20], χωρίς να αναφέρει ότι ο Κώστας Τσίμας υπήρξε
και διοικητής της ΚΥΠ, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τι να σας πω…""…
Μάλλον
αγνοείς ότι ο προαναφερόμενος "συγγραφέας" ήταν(;) μεγαλοπράκτορας της ΕΥΠ
και έφτασε στο σημείο να διατελέσει Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Συλλόγων Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών !!! Υπάρχουν δημοσιεύματα ελληνικών
εφημερίδων με τη φωτογραφία του και με την προαναφερόμενη ιδιότητά του…
Κομματικό
στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, από τους βασικούς ΕΥΠατζίδες που έδρασαν στο σκάνδαλο
των υποκλοπών το 1990, το όνομά του μάλιστα αναφέρθηκε και σε τηλεοπτικό
πάνελ (ΠΡΟΦΙΛ) της εποχής σε συζήτηση υπουργών και στελεχών της ΝΔ…
Ενεπλάκη και στην υπόθεση Οτσαλάν όταν έκανε καταγγελία κατά του Καλεντερίδη ότι ήταν και έδρασε ως πράκτορας της Μοσσάντ…
Και πολλά άλλα…
Οι κομματικές του ενέργειες στα πλαίσια της "υπερεσίας" είναι παροιμιώδεις…
Τώρα είναι σύμβουλος και παρατρεχάμενος ενός γνωστού κυβερνητικού βουλευτή…
Αυτά όλα σίγουρα τα αγνοείς ;»
Για
τον Νίκο Κλειτσίκα είχα ακούσει, από διάφορους αποφοίτους των Πανεπιστημίων
της Νάπολης, όπου σπούδασε ο ίδιος, ότι ήταν «πρακτόρι». Οφείλω να ομολογήσω
ότι δεν έδωσα και μεγάλη σημασία. Τα μισά δημόσια πρόσωπα στην Ελλάδα κατηγορούν
τα άλλα μισά ως «πρακτόρια»…
Ο φίλος έχει δίκιο και, για του λόγου
το αληθές, μου έστειλε απόκομμα εφημερίδας [«"Μυστικοί Πράκτορες" σε Φανερό
Συνέδριο», που υπογράφεται από τον Γιάννη Κοκκινίδη – δυστυχώς ο φίλος δεν
είχε σημειώσει στο απόκομμα ούτε ημερομηνία ούτε σε ποια εφημερίδα δημοσιεύτηκε,
αν και λίγη σημασία έχει, αφού επιβεβαίωσα την είδηση κι από αλλού. Πάντως
το δημοσίευμα πρέπει να είναι των μέσων της δεκαετίας του 1990 ή λίγο πριν,
όταν διοικητής της ΕΥΠ ήταν ο ναύαρχος ε.α. Λεωνίδας Βασιλικόπουλος,
που ανέλαβε το 1993 και αποχώρησε το 1996.], όπου υπάρχει η φωτογραφία του
Ν. Κλειτσίκα, τη λεζάντα της οποίας μπορείτε να διαβάσετε δίπλα.
Για
το αν ο Ν. Κλειτσίκας χαρακτήρισε τον Καλεντερίδη πράκτορα της Μοσσάντ δεν
βρήκα κάποιο σχετικό δημοσίευμα, αλλά εκείνη την περίοδο [26-2-1999] ο τότε
υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Γιαννόπουλος είχε δηλώσει «σε τηλεοπτική
συνέντευξη ότι, "σύμφωνα με ανώτατους υπαλλήλους της ΕΥΠ, ο Καλεντερίδης
είναι πράκτορας της Μοσάντ". Βέβαια, την επομένη το γραφείο Τύπου τού υπουργού
διένειμε διευκρινιστική δήλωση, στην οποία υποστηρίζεται ότι "ο υπουργός
δεν υιοθέτησε την άποψη", αλλά "μετέφερε μια φήμη συγκεκριμένων προσώπων"».
[Ελευθεροτυπία, 26-2-1999]. Ο Ευ. Γιαννόπουλος μάλιστα είχε κληθεί να καταθέσει και στον εισαγγελέα που ερευνούσε την υπόθεση Οτσαλάν.
Και συνεχίζει ο φίλος αναγνώστης στο μήνυμά του:
«Για
τα βιβλία του τώρα. Το βιβλίο του για τον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ιταλία
είναι γεμάτο ανακρίβειες. Μάλλον δεν το έχεις ελέγξει καλά. Προβάλλει "φίλους"
με ανύπαρκτη δράση, μειώνει τους "κακούς", υπερβάλλει και συχνά δημιουργεί
ο ίδιος γεγονότα. Απλή παρατήρηση : Δες από το βιογραφικό του πότε γεννήθηκε,
τσέκαρε πόσο χρονών ήταν κατά την επταετία και πόσο χρονών ήταν το 197… Σε
τι έλαβε μέρος ; Και ως τι ; Ως φοιτητής ; Χαχαχαχαχα !!!
Για το βιβλίο του που χτυπάει Παλαιά Διαθήκη και Χριστιανισμό : Μία ερώτηση κρίσεως : μήπως είναι και ο ίδιος τέκτονας ;
Το
τελευταίο του βιβλίο για τον Ελληνικό Νεοφασισμό δεν το έχω διαβάσει και
επιφυλάσσομαι, αλλά γνωρίζω καλά πως όσα ξέρω εγώ για τον αρχειομαρξισμό,
άλλα τόσα ξέρει κι αυτός για το νεοφασισμό…
Μία παρατήρηση και μία παράκληση.
Παρατήρηση.
Συμφωνώ
απολύτως μαζί σου για τη στενή διασύνδεση μυστικών υπηρεσιών και νεοφασιστικών
οργανώσεων, όπως επίσης και ότι οι τελευταίες χρησιμοποιήθηκαν συχνά από
τις πρώτες σε πλείστους όσους ρόλους. Υπάρχει όμως ένα κομμάτι νεοφασιστών
(απολύτως λάθος ο όρος κατ’ εμέ, αλλά για να συνεννοούμαστε…) το οποίο ποτέ
δεν ενεπλάκη σε τέτοια "παίγνια" και ήταν πάντοτε αντίθετο
με την όποια
εξουσία και κάθετα αντίθετο με τις "υπερεσίες" της, επαναστατικό και ριζοσπαστικό,
και συνήθως αυτό "καίει" τους ψευτο-"φασίστες" και τις υπηρεσίες. Ψάξε το
λίγο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Παράκληση.
Αν δημοσιεύσεις το ι-μέϊλ
μου - όπως έχεις κάνει με άλλα, άλλων, στο παρελθόν - για ευνόητους λόγους
μην δημοσιεύσεις την ηλεκτρονική μου διεύθυνση.
AM ENDE STEHT DER SIEG»
Όσον αφορά τα βιβλία του Ν. Κλειτσίκα και τα όσα «μάλλον εξυμνητικά» έγραφα [«θα βρείτε σχεδόν όλα όσα θέλατε να μάθετε και διάφοροι είτε αποφεύγουν να πουν, ή προτιμούν να τα ξεχάσουν»].
«Σχεδόν
όλα όσα…» Υπάρχουν κι άλλα βιβλία για εκείνη την περίοδο και τα αγνοώ; Ο
Κλειτσίκας ίσως γράφει ό,τι θέλει. Το αν «προβάλλει» τους «φίλους» του και
«μειώνει» τους «κακούς» δεν μπορώ να το ξέρω, κι ίσως να μην το ξέρει ούτε
ο e-mail-γράφος μας. Ας καταθέσουν κι οι «κακοί» την άποψή τους, και βλέπουμε…
Εγώ επιμένω ότι τα βιβλία του παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Και το
γεγονός ότι υπήρξε πράκτορας της ΕΥΠ, δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Απλά προσεγγίζεις
τα όσα αναφέρει περισσότερο υποψιασμένος από πριν. Προσωπικά δεν έχω το παραμικρό
πρόβλημα να διαβάσω οτιδήποτε από οποιονδήποτε ιδεολογικό χώρο και αν προέρχεται.
Δεν κινδυνεύει πια η «ιδεολογική καθαρότητά» μου… Αν μάλιστα γνωρίζω και
τον βίο και την πολιτεία του συγγράψαντος ακόμα καλύτερα…
Ο Ν. Κλειτσίκας
γεννήθηκε το 1956. Άρα πρέπει να πήγε στην Ιταλία το νωρίτερο –το νωρίτερο!–
σε ηλικία 17 ετών, το 1973. Το πιθανότερο είναι να πήγε το 1974 ή το 1975.
Σε τι έλαβε μέρος το αναφέρει ο ίδιος στα βιβλία του. Απλά «έκατσε» πάνω
σε κάποια αρχεία της χούντας, τα οποία σήμερα χρησιμοποιεί για να συγγράψει…
Και λοιπόν;
Το βιβλίο του «που χτυπάει Παλαιά Διαθήκη και Χριστιανισμό»,
δεν το έχω διαβάσει. Υποθέτω ότι πρόκειται για το βιβλίο σχετικά με την ομοφυλοφιλία
στην Παλαιά Διαθήκη. Το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας στην Π. Δ. είναι το μικρότερο
«κακό» εξ όσων αναφέρονται σ’ αυτήν… Το αν έτσι χτυπιέται κι ο χριστιανισμός,
δεν το ξέρω ούτε μ’ ενδιαφέρει… Και μόνον οι τέκτονες χτυπάνε τον χριστιανισμό;
[Και δεν γνωρίζω αν ο συγκεκριμένος συγγραφέας-πράκτορας είναι τέκτων…]
Τέλος,
δεν μ’ ενδιαφέρουν –ιδεολογικά, πάντα– ούτε οι αληθο-«φασίστες». Όπως δεν
μ’ ενδιαφέρει –ιδεολογικά– ούτε η «17 Νοέμβρη». Οι σχέσεις όμως των «τρομοκρατών»,
οποιουδήποτε ιδεολογικού χρώματος, με τις «υπερεσίες» με ενδιαφέρουν. Και
μ’ αυτό ασχολούμαι συχνά…
«Στο τέλος», κλείνει το μήνυμά του ο αναγνώστης, «βρίσκεται η νίκη».
Ή, όπως το έθεσε ο Κεν Ναμπ
[που, αν γνώριζα την ιδεολογική τοποθέτηση του φίλου-αναγνώστη, θα έλεγα
ότι βρίσκεται στον ιδεολογικό αντίποδά του], «στον πόλεμο χάνονται όλες οι
μάχες, εκτός από την τελευταία…»
|
