Χρήστος Μόρφος

Θεαμαπάτες & Δικτυώματα

[29]  29 Μαΐου 2002


 

29η Μαΐου σήμερα… [και 29η συνέχεια της στήλης…] Τετάρτη, βέβαια, και όχι Τρίτη, αλλά να μην θέλουμε κι όλες τις συμπτώσεις δικές μας… Οπότε πώς να μην σχολιάσουμε την αποφράδα ημέρα, την ημέρα της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, τη μαύρη ημέρα, πριν από μόλις 549 χρόνια, που καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τα θεμέλια της οποίας είχαν τεθεί, περισσότερα από χίλια χρόνια πριν, από τον «άγιο» και αυτοκράτορα και συζυγοκτόνο και παιδοκτόνο «Μεγάλο» Κωνσταντίνο…
«Εάλω η Πόλις…» ή σαν να λέμε «έχασε η Βενετιά βελόνι…»


Γιατί έπεσε η Πόλη;

Λόγω διαφθοράς;
«Ο θεολόγος Ιωσήφ Βρυέννιος (14-15 αιώνας) σ' έναν του λόγο με τον τίτλο "τίνες αιτίαι των καθ’ ημάς λυπηρών" περιγράφει τη βυζαντινή αυτοκρατορία σαν ένα τόπο φαυλόβιο. Ακόμα και ανήλικα κορίτσια παραδίνονταν στη διαφθορά και η πορνεία των γυναικών ήταν παντού ξαπλωμένη. Στην αριστοκρατία μάλιστα οι γυναίκες ντύνονταν αντρικά ρούχα και οργίαζαν νύχτα και μέρα. Κοίτα ακόμα και για τις δεισιδαιμονίες κλπ. του Παχωμίου Pουσάνου, το λόγο κατά των ελληνιζόντων.» [Γιάννης Κορδάτος, Τα Τελευταία Χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Ε΄ έκδοση, Μπουκουμάνης, Αθήνα, 1975, σελ. 31.]

Λόγω των διαφόρων προφητειών, που έλεγαν πως οι Ρωμαίοι θα δουν άσπρη μέρα μόνον όταν οι Τούρκοι μπουν στην Πόλη;

«Ίσθι, τέκνον. Ει μη παντελής φθορά Ρωμαίοις επέλθοι, ουκ επιγελάσει τοις Χριστιανοίς η τύχη. Δει γαρ την Πόλιν υπό Τούρκων φθαρήνια και ούτω τα των Χριστιανών δυστυχήματα τέλος έξουσι.» [Κορδάτος, ό.π., σελ. 38.]

Λόγω της διαμάχης «ανθενωτικών»-«ενωτικών»;
«Κρειττότερόν εστιν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν», καταπώς έλεγε και ο Μέγας Δουξ [κάτι αντίστοιχο του σημερινού πρωθυπουργού] Λουκάς Νοταράς.

Λόγω της τσιγκουνιάς των πλουσίων;
«Ω Ρωμαίοι φιλάργυροι, δημηγέρτες, τραδιτόροι [προδότες] οπού ετραδίρετε [επροδώσατε] την πατρίδα σας, οπού ο βασιλιάς σας ήτονε πτωχός και σας επαρακάλαε με τα δάκρυα στα μάτια να του δανείσετε φλωρία δια να δώση, να μαζώξη πολεμιστάδες ανθρώπους, να βοηθήσωνε και να πολεμήσουνε κι εσείς αρνιέστε μεθ’ όρκου πως δεν έχετε και είστε πτωχοί!» [Ανωνύμου, «Βαρβερινός Κώδικας»].

Λόγω της απροθυμίας των κατοίκων της Πόλης να πολεμήσουν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»;
«Άλλοι πάλι από το λαό, λέει ο χρονογράφος Λεονάρδος, όταν ο αυτοκράτορας τους παρακαλούσε να πάνε στα κάστρα και να πολεμήσουν για τη σωτηρία της Πόλης, απαντούσαν πως δεν "αδειάζουν γιατί έχουν δουλειές στα σπίτια τους, εξάλλου, πρέπει να δουλέψουν για να βγάλουν το ψωμί τους".» [Κορδάτος, ό.π., σελ. 55.]

Λόγω της στάσης της Εκκλησίας;
«Ο Γεννάδιος [Σχολάριος, πρώτος πατριάρχης μετά την Άλωση] στο αναμεταξύ ξακολουθούσε τη δουλειά του. Δίδασκε πως ήταν θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει και καταριόταν τους ενωτικούς και φανάτιζε το λαό που πολλές φορές έδειξε σημεία ανταρσίας αγριεύοντας και βρίζοντας αρχόντους και βασιλέα. [Φραντζής, 260].» [Κορδάτος, ό.π., σελ. 55.]

Μήπως η Πόλη «παραδόθηκε εκ των έσω»;
«Έπειτα ο Μωάμεθ, και ο κάθε Σουλτάνος, ήταν υποχρεωμένοι να σέβονται το Κοράνι. Αν έπαιρναν την Πόλη με το σπαθί, τότες καμιά εκκλησία δε θάμενε κι ούτε θα δίνονταν αμέσως τα θρησκευτικά και πολιτικά προνόμια στους Ρωμαίους. Το κοράνι όμως απαγορεύει να καταστρέφονται οι χώρες που παραδίνονται θεληματικά κι ακόμα να γίνονται σφαγές και καταστροφές ή να χαλνούν τις εκκλησίες των απίστων (χριστιανών).» [Κορδάτος, ό.π., σελ. 82.]

Μήπως… μήπως… μήπως…

«Αναγνώστα αγαπητέ, όποιος και αν είσαι, σε παρακαλώ να στοχασθής αρκετά, πρώτον μόνος σου την υπόθεσιν, και έπειτα να αναγνώσης τούτα τα υστερινά κατεβατά του πονήματός μου, να στοχασθής, λέγω, ότι το πράγμα είναι κοινόν, ότι η τιμή σου, η ευτυχία σου και η ζωή σου κρέμανται από τον ορθόν στοχασμόν σου. Πρόσεχε ουν να μην απατηθής από δισχυρογνωμίαν σου και προδώσης εις χείρας εχθρών και πατρίδα και συγγενείς και ευτυχίαν και τιμήν και ζωήν», έγραφε τρεισήμισι αιώνες αργότερα, στις αρχές του 19ου αιώνα κάποιος Ανώνυμος Έλληνας στο έργο του Ελληνική Νομαρχία, Ήτοι Λόγος Περί Ελευθερίας [εκδ. Κάλβος], που κυκλοφόρησε κρυφά στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, αφού στρεφόταν τόσο κατά των οθωμανών όσο και κατά της –χριστιανικής– εκκλησίας. Αλλά τι να περιμένει κανείς από «διαφωτιστές»…


Νίκη [και drugs και tanks!]

Ο –και χορηγός της στήλης τυγχάνων– Άλβαρο Ουρίμπε Βέλες εξελέγη πρόεδρος της Κολομβίας την περασμένη Κυριακή με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 53%, και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουν οι Κολομβιάνοι στην κάλπη για δεύτερη φορά. Το 53% που απέσπασε ο Ουρίμπε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ποσοστό των drugs και των tanks σε αντιδιαστολή, βέβαια, με το 54% που είχε αποσπάσει ο Κ. Καραμανλής στις εκλογές του 1974, μετά το θεοδωράκειον «Ή Καραμανλής ή τανκς».

Στον βίο και στην πολιτεία του 49χρονου δικηγόρου [σπουδαγμένου στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη] Άλβαρο Ουρίμπε αναφερθήκαμε προ εβδομάδων [Θεαμαπάτες & Δικτυώματα [24]  10/4/2002]. Να προσθέσουμε εδώ ότι η πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Κολομβία έσπευσε να συγχαρεί το νέο πρόεδρο και να υποσχεθεί ότι θα συνεχιστούν οι θερμές διμερείς σχέσεις. Στις πρώτες του δηλώσεις ο Ουρίμπε ζήτησε «διεθνή μεσολάβηση» για τον τερματισμό της εμφύλιας σύγκρουσης στη χώρα και τάχθηκε «υπέρ του διαλόγου με τις ένοπλες ομάδες που δρουν στο περιθώριο του νόμου». Προφανώς δεν αναφερόταν στις παραστρατιωτικές ομάδες, με τις οποίες διατηρεί άριστους δεσμούς από την εποχή που ήταν κυβερνήτης της πολιτείας της Αντιόχειας, αλλά στους αντάρτες των Ένοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας [FARC], που επιμένουν να επιβάλουν «επαναστατικά τέλη» στους παραγωγούς κοκαΐνης, κάτι απαράδεκτο για τους θιασώτες της «οικονομίας της ελεύθερης αγοράς», όπως ο Ουρίμπε και οι εν Ουασινγκτώνι πάτρωνές του. Πιθανότερη κατάληξη όλων αυτών θα είναι η κλιμάκωση των επιχειρήσεων κατά των μαρξιστών ανταρτών, δεδομένου ότι η Κολομβία αποτελεί πλέον τη χώρα που λαμβάνει τη μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια στον πλανήτη από τις ΗΠΑ [δεύτερη στον σχετικό κατάλογο είναι η Τουρκία]. Πάντως τα 29 εκ των 39,5 εκατομμυρίων κατοίκων της Κολομβίας ζουν κάτω από τα επίπεδα της φτώχειας, ενώ εξ αυτών τα 7 εκατομμύρια ζουν κάτω από απόλυτη ένδεια…

[Μικρή αλλά χαρακτηριστική λεπτομέρεια: ο Πέδρο Καρμόνα, πρώην πρόεδρος των εργοδοτών στη Βενεζουέλα και «πρόεδρος» της χώρας για λίγες ημέρες μετά την πραξικοπηματική ανατροπή του Ούγο Τσάβες, εξασφάλισε πολιτικό άσυλο από την Κολομβία, στην πρεσβεία της οποίας στο Καράκας είχε καταφύγει την περασμένη Πέμπτη…]

Τέλος, να ευχηθούμε ανάλογες επιτυχίες, με αυτή του Άλβαρο Ουρίμπε, και στους άλλους δύο φετινούς χορηγούς της στήλης: στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης Γιώργο Πασχαλίδη και στον υφυπουργό Άμυνας του Αφγανιστάν «στρατηγό» Αμπντούλ Ρασίντ Ντοστούμ. Πάντα τέτοια παιδιά!


Και «Tora! Tora! Tora ! » μουντιάλ…

…ήξερα πως διεξάγονταν μουντιάλ, μα δεν τα παρακολούθησα. Τι αξίζουν τα μουντιάλ, σκέφτηκα, δίχως τις τρίπλες του Ντιέγκο, δίχως το «θεϊκό» του χέρι…

…Για να παραφράσουμε και τα όσα έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αναφερόμενος σε «πολιτείες που χτίζονταν δίχως τη σοφία του λαού»…
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» του διεθνούς ποδοσφαίρου, για λόγους που καμία σχέση δεν έχουν με το ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Από την εποχή του μουντιάλ της Ιταλίας το 1990, όταν «χάλασε» τα σχέδια της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου [FIFA], που είχε «προγραμματίσει» έναν τελικό Ιταλίας-Γερμανίας. Όμως, λίγο πριν η Ιταλία είχε αποκλειστεί από την Αργεντινή στη Νάπολη, στην ομάδα της οποίας έπαιζε ο Ντιέγκο τα προηγούμενα χρόνια και της είχε χαρίσει και το πρώτο της πρωτάθλημα στην Ιταλία. Τότε που σύσσωμος ο τύπος και οι ποδοσφαιρικές αρχές της Ιταλίας απηύθυναν εκκλήσεις στους Ναπολιτάνους να υποστηρίξουν την εθνική ομάδα της χώρας τους και όχι την ομάδα της Αργεντινής, στην οποία αγωνιζόταν ένας δικός τους άνθρωπος, ο «dio Maradona». Την εποχή που ο Μαραντόνα δήλωνε, «καλά τώρα θυμήθηκαν ότι η Νάπολη είναι κι αυτή πόλη της Ιταλίας;» Γιατί, ως γνωστόν, για τους Ιταλούς του Βορρά, η Αφρική αρχίζει από τη Νάπολη…

Ίσως να του τα είχαν φυλαγμένα και από το γκολ που είχε επιτύχει με το χέρι τέσσερα χρόνια πριν κατά της Αγγλίας στα γήπεδα του Μεξικού [όπου η Αργεντινή είχε κερδίσει το τρόπαιο]. «Ήταν το χέρι του Θεού», είχε δηλώσει τότε ο Μαραντόνα…
Ίσως, τελικά, να μην «πήγαιναν» το φτωχόπαιδο από την Αργεντινή που είχε μεταβληθεί σε σούπερ-σταρ του συστήματος, αλλά ποτέ δεν έπαψε να μιλάει πολιτικά για τους απόβλητους αυτού του κόσμου… Το φτωχόπαιδο που είχε ως είδωλό του τον άλλο «παρία» του κόσμου, τον Φιντέλ Κάστρο…

Τα περί του εθισμού του στην κοκαΐνη, γνωστά… Το σύστημα δεν ξεχνά…

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα… και μουντιάλ 2002, που θα διεξαχθεί στην Ιαπωνία και στην Κορέα, και αρχίζει μεθαύριο. Ο Ντιέγκο ωστόσο δεν εξασφάλισε βίζα για την Ιαπωνία, αφού οι ιαπωνικές αρχές αρνήθηκαν να χορηγήσουν βίζα σε έναν πρώην ναρκομανή. Αυστηρή η Ιαπωνία σε θέματα ναρκωτικών. Η μοναδική ανεπτυγμένη χώρα του πλανήτη, που δεν αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με τα ναρκωτικά. Βλέπετε η «συμφωνία κυρίων» που είχε γίνει πριν από δεκαετίες μεταξύ πολιτικών κομμάτων και της γιαπωνέζικης μαφίας [της περιβόητης γιακούζα] τηρείται και από τις δύο πλευρές. Η γιακούζα έχει αφεθεί σχεδόν ελεύθερη να κάνει τις business της στη χώρα, αρκεί να μην εισάγει σ’ αυτήν ναρκωτικά…

Όμως ο Ντιέγκο θα παρακολουθήσει τους αγώνες στα γήπεδα της Κορέας.

Μουντιάλ 2002… Ποιοι άραγε να κατασκευάζουν τις μπάλες με τις οποίες παίζεται το δημοφιλέστερο παιχνίδι στον πλανήτη; Μήπως ανήλικα παιδιά σε χώρες του Τρίτου Κόσμου; Μήπως εργάτες κάτω από άθλιες συνθήκες; Ακόμα και εξάχρονα παιδιά εργάζονται μέχρι και 14 ώρες την ημέρα, σε χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία, η Ινδονησία, για να κατασκευάσουν αυτές τις μπάλες, που φέρουν τα λογότυπα της FIFA, της Adidas, της Nike, της Coca-Cola, σύμφωνα με άρθρο των Times. Και σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η οργάνωση Global March against Child Labour, που μάχεται κατά της παιδικής εργασίας και έχει ξεκινήσει σχετική εκστρατεία σχετικά με το παγκόσμιο κύπελλο και τη «σκοτεινή πλευρά του ποδοσφαίρου»... Το χειρότερο μητρώο σε θέματα εκμετάλλευσης ανήλικων παιδιών το έχει η πολυεθνική εταιρεία Nike όπως δείχνουν και οι σχετικοί ιστότοποι [σύνδεση 1, σύνδεση 2, σύνδεση 3]. Αθλητικό πνεύμα…

Το μόνο ευχάριστο στην όλη υπόθεση του Μουντιάλ εκτιμώ πως θα είναι η εκπομπή της ΕΤ-1 «Tora! Tora! Tora!» [Τώρα, τι σχέση έχει το σύνθημα των Ιαπώνων πιλότων, που είχαν επιτεθεί στο Περλ Χάρμπορ, με το ποδόσφαιρο, θα σας γελάσω…] συμπαρουσιαστής της οποίας θα είναι ο Αντώνης Πανούτσος, και θα προβάλλεται καθημερινά γύρω στις 23.30… Ελπίζω να μην αφήσει το χιούμορ του στο βεστιάριο του μεγάρου της Αγίας Παρασκευής…


«Παιδί μου, κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης…»

…προέτρεπε, μέσω του γνωστού δημοτικού τραγουδιού, η χαροκαμένη μάνα το γιο της που ήθελε να πάρει τα άρματα κατά των Τούρκων.

Ε, δύο αιώνες αργότερα τα πράγματα είναι πια πολύ απλά. Οι μεν νοικοκυραίοι είναι, ούτως ή άλλως, φρόνιμοι, οι δε ρεμπεσκέδες που εναντιώνονται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και είτε δεν συντάσσονται με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» είτε επιμένουν να διαδηλώνουν στους δρόμους του πλανήτη κατά της Νέας Βαρβαρότητας, που επελαύνει, θα «τα βρουν» μπροστά τους.

Τι ακριβώς θα βρουν μπροστά τους; Το διαζεπάμ [η ενεργός ουσία των ηρεμιστικών βάλιουμ] και τη δεξμεδετομιδίνη [που χρησιμοποιείται για την «καταστολή» των ασθενών που βρίσκονται στις μονάδες εντατικής θεραπείας, καλή ώρα όπως ο κ. Χρήστος Λαμπράκης. Περαστικά…].

Ήδη το αμερικανικό Πεντάγωνο παρήγγειλε σχετικές έρευνες στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, για την πιθανή χρήση ηρεμιστικών φαρμάκων κατά εχθρικών στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης ή άλλων πολυπληθών συγκεντρώσεων [κυρίως διαδηλώσεων]…

Νιώθω ήδη μια ηρεμία, μια νιρβάνα, ένα εγκεφαλογράφημα ευθεία…

 

«Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια/ σημαίνει κ’ η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι/ […] Σώπασε, κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις/ πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι». Από το δημοτικό τραγούδι «Ο θρήνος της Πόλης», που δεν «συνετάχθη ευθύς μετά την Άλωσιν», μα φτιάχτηκε –κατά τον Κορδάτο– πολύ πιο ύστερα στο 18ο-19ο αιώνα. Απορία: όταν «τα» είχανε δεν «τα» θέλανε, τώρα που δεν «τα» έχουν γιατί «τα» θέλουν;


Ο drugs ’n’ tanks χαρβαρδιανός και οξφορδιανός νέος πρόεδρος της Κολομβίας –και χορηγός μας– Άλβαρο Ουρίμπε Βέλες


«Το χέρι του Θεού» επιτυγχάνει το πρώτο γκολ σε βάρος της Αγγλίας [θα ακολουθήσει και δεύτερο, τρία λεπτά αργότερα, με εκείνο το φοβερό «σόλο» του, που ξεκίνησε πίσω από τη σέντρα…] στο μουντιάλ του Μεξικού στις 22 Ιουνίου 1986… Έβαλε και ο Ντιέγκο Αρμάντο το δικό του… ο διαιτητής δεν «είχε καλή οπτική γωνία»… το «κακό» δεν άργησε να γίνει… Ο «φταίχτης» γνωστός, αλλά η Αργεντινή την πήρε την «κούπα» νικώντας στον τελικό τη Γερμανία 3-2…


Μετά και την χθεσινή υπογραφή της συμφωνίας περί σύστασης του Κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στη Ρώμη και τις δηλώσεις Μπους [«Δύο πρώην εχθροί γίνονται συνεργάτες»] και Πούτιν [«Αυτή είναι μόνο η αρχή»], τα έργα σοσιαλιστικού ρεαλισμού, όπως το «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι», ανήκουν πια στο μακρινό –ψυχροπολεμικό– παρελθόν. Από τούδε και εις το εξής, επιτρέπονται μόνον έργα καπιταλιστικού ρεαλισμού, όπως το «Πώς κατασκευάζονταν οι μπάλες για το μουντιάλ». Από εξάχρονα παιδιά, για 50 δραχμές το κομμάτι…


Οι ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ στην καθιερωμένη αναμνηστική τους φωτογραφία, χτες στη Ρώμη. «Γι’ αυτούς οι κόκες κι οι μυτιές/ και γι’ άλλους μόνον βάλιουμ…»


Και μόνο που βλέπω το χημικό τύπο του βάλιουμ νιώθω μια ηρεμία, μια χαλάρωση, μια καταστολή, μια νύστα … Το μόνο που ξυπνά μέσα μου είναι οι εφιαλτικές ώρες των εργαστηρίων, κάπου… κάποτε…


Προηγούμενη

Πρώτη Σελίδα

 

Επόμενη

Hosted by www.Geocities.ws

1