|
Άνθραξ, ο
τρομοκράτης…
Ανοίγεις
τα e-mail, καραδοκούν οι (ηλεκτρονικοί)
ιοί.
Ανοίγεις τις επιστολές,
καραδοκούν τα βακτήρια (του
άνθρακα).
ΕΠΕΙΓΟΝ: Πώς
επικοινωνεί κανείς τηλεπαθητικά;
«Βιολογικός
πόλεμος: κι όμως, έχει αρχίσει»,
ήταν ο τίτλος του άρθρου της
Μαρίας Αρβανίτη-Σωτηροπούλου,
γιατρού και προέδρου της «Πανελλήνιας
Ιατρικής Εταιρείας για την
προστασία του περιβάλλοντος και
κατά της πυρηνικής και βιοχημικής
απειλής», που δημοσιεύτηκε στις
12-10-2001 στην Ελευθεροτυπία, στον
ηλεκτρονικό τόπο της οποίας δεν «ανέβηκε»
το συγκεκριμένο κείμενο, αλλά
μπορείτε να βρείτε ένα παρόμοιο
κείμενο εδώ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η κ.
Αρβανίτη-Σωτηροπούλου αναφέρει
ότι η οικογένεια Μπους είναι
ιδιοκτήτρια ενός εργοστασίου
εμβολίων κατά του βιολογικού
πολέμου!
Αν ανήκετε στους
πανικόβλητους (που πίσω από κάθε
απορρυπαντικό, ποντικοφάρμακο,
σόδα, αλεύρι κ.λπ., κ.λπ. δεν
βλέπετε παρά μόνον βακτήρια) τότε
επισκεφθείτε το διαδικτυακό τόπο
του Κέντρου Ελέγχου Ειδικών
Λοιμώξεων, όπου θα βρείτε
σαφείς οδηγίες για το «Πώς να
χειριστείτε τον άνθρακα και άλλες
απειλές από βιολογικούς
παράγοντες».
Το
«περιστέρι»…
Οι «ομιλούσες κεφαλές»
των τηλεοπτικών παραθύρων «ανακάλυψαν»,
για μια ακόμη φορά, ένα «περιστέρι
της ειρήνης» στο πρόσωπο του
υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ,
Κόλιν Πάουελ. Ότι δήθεν είχε «εξαφανιστεί»
τις δύο πρώτες ημέρες του πολέμου
κατά του Αφγανιστάν –ή κατά της
τρομοκρατίας ή κατά του Μπιν
Λάντεν ή κατά της Αλ Κάιντα– και
ότι τάχα ήταν επιφυλακτικός όσον
αφορά τις χερσαίες επιχειρήσεις
στο Αφγανιστάν.
Ποιός; Ο Κόλιν
Πάουελ! Ο απόστρατος στρατηγός.
Ο
σύμβουλος του υπουργού Άμυνας των
ΗΠΑ, Κάσπαρ Ουαινμπέργκερ, στην
πρώτη θητεία του προέδρου Ρήγκαν.
Ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του
προέδρου Ρήγκαν στη δεύτερη
θητεία του τελευταίου.
Ο
διοικητής όλων των αμερικανικών
στρατευμάτων στις ΗΠΑ τους
πρώτους έξι μήνες της προεδρίας
Μπους (του πρεσβύτερου), που
αμέσως μετά έγινε αρχηγός του
Γενικού Επιτελείου των
αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων,
επί υπουργίας του σημερινού
αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι.
Ο
Κόλιν Πάουελ. Αρχηγός του Γενικού
Επιτελείου των ΗΠΑ κατά τη
διάρκεια της εισβολής στον Παναμά,
το Δεκέμβριο του 1989, αρχηγός του Γ.
Ε. κατά τη διάρκεια της Καταιγίδας
της Ερήμου.
Αυτός ο Κόλιν
Πάουελ… περιστέρι!
Η
ταινία…
«Γεννημένος
την 4η Ιουλίου» (Born
on the Fourth of July), του Όλιβερ Στόουν
(1989), με τον
Τομ
Κρουζ (που γεννήθηκε στις
3 Ιουλίου 1962)
Νεαρός
Αμερικανός πεζοναύτης
τραυματίζεται στο Βιετνάμ και
μένει ανάπηρος από τη μέση και
κάτω. Επιστρέφει στις ΗΠΑ
καθηλωμένος στο αναπηρικό
καροτσάκι και, τελικά, γίνεται
ακτιβιστής κατά του πολέμου.
Ακόμα μία κλασική περίπτωση «αντιαμερικανισμού»…
Η
ταινία στηρίχτηκε στο ομότιτλο
αυτοβιογραφικό βιβλίο (εκδόθηκε
το 1976) του Ρον
Κόβιτς, που χρόνια αργότερα θα
δηλώσει:
«Και νομίζω ότι
συμφωνούν μαζί μου πολλοί, πάρα
πολλοί, άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα
όταν λέω ότι ο στρατηγός Κόλιν
Πάουελ αποτελεί κίνδυνο για τη
δημοκρατία, κίνδυνο για το
Σύνταγμά μας. Αποτελεί κίνδυνο
για τη δημοκρατία μας».
Τo βιβλίo…
Bob Woodward, The Commanders – Έτσι
Αποφασίστηκε η Εισβολή στον Παναμά, μετ. Ηλίας Βεργίτσης,
εκδόσεις «Το Ποντίκι», Αθήνα, 1991.
Ο
Μπομπ Γούντγουορντ, ο
δημοσιογράφος που αποκάλυψε το
σκάνδαλο Γουωτεργκέιτ, «ξεπλένει
αποκαλυπτικά» τα παρασκήνια της
εισβολής στον Παναμά. Από εδώ και
τα περισσότερα βιογραφικά
στοιχεία του Κ. Πάουελ.
Η
σούπα…
Την περασμένη
εβδομάδα ανέφερα κάτι περί «σούπας»
για το βιβλίο του Ρολάν Ζακάρ,
σχετικά με τον Μπιν Λάντεν. Τυχαία,
ξέθαψα από τα βάθη της
βιβλιοθήκης μου ένα άλλο πόνημα
του Ζακάρ, που είχε εκδοθεί στα
ελληνικά το 1986 (Οι Μυστικοί Φάκελοι της Τρομοκρατίας,
μετ. Βαγγέλης Γαζής, εκδ. Ροές).
Επρόκειτο
για κάτι ανάμεσα σε Ζεράρ ντε
Βιλλιέ και σε συρραφή δελτίων
τύπου διαφόρων μυστικών
υπηρεσιών και κέντρων
παραπληροφόρησης. Αν θυμάμαι καλά,
το Ποντίκι είχε αναφέρει τότε και
κάποιες πληροφορίες για τον (ελληνικό)
εκδοτικό οίκο σχετικά με μυστικές
υπηρεσίες, ξένες πρεσβείες κ.λπ., κ.λπ.
Τελικά,
ο Ιός της
Κυριακής ασχολήθηκε
επισταμένως την περασμένη
Κυριακή με το θέμα, οπότε γλίτωσα
κι εγώ από το φοβερό και τρομερό
αμάρτημα της ύβρεως.
Ο
δημοσιογράφος…
Ο
Ρόμπερτ Φισκ εργαζόταν στους Times
του Λονδίνου, όταν εξαναγκάστηκε
σε παραίτηση, στις αρχές της
δεκαετίας του 1980, επειδή του είχαν
γίνει επανειλημμένες συστάσεις
να μην καταφέρεται κατά των
Αφγανών Μουτζαχεντίν και να
χρησιμοποιεί γι’ αυτούς το
χαρακτηρισμό «μαχητές της
ελευθερίας».
Σήμερα ο Ρόμπερτ
Φισκ, που έχει επισκεφτεί
πάμπολλες φορές το Αφγανιστάν και
το Πακιστάν, αρθρογραφεί στην
εφημερίδα
Independent. Δύο πρόσφατα άρθρα του
αξίζουν της προσοχής μας: «Ποιοι
ακριβώς είναι οι σύμμαχοί μας στο
Αφγανιστάν;» (Βόρεια Συμμαχία)
και «Οι
φίλοι μας είναι δολοφόνοι,
απατεώνες και βασανιστές»
(Ρώσοι, Πακιστανοί, Ουζμπέκοι…)
Το τραγούδι…
Περίεργες
συμπτώσεις…
Έγραφα την
παράγραφο για τον Κόλιν Πάουελ,
που ήδη διαβάσατε, και
αναφέροντας τις «ομιλούσες
κεφαλές», θυμήθηκα ότι είχα
μήνες να ακούσω ένα από τα
καλύτερα τραγούδια που έχω
ακούσει ποτέ. Το Listening
Wind των Talking
Heads (Ομιλούσες Κεφαλές), από το
δίσκο τους Remain in
Light, του 1980.
Ακούγοντας το
τραγούδι σκέφτηκα ότι θα ήταν
καλό να κλείσω τη σημερινή στήλη
με το ρεφρέν του τραγουδιού: «Ο
άνεμος στην καρδιά μου / η σκόνη
στο κεφάλι μου…»
Οι
στίχοι, όμως, του τραγουδιού
παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο
ενδιαφέρον, όπως θα διαπιστώσετε,
και ψάχνοντας στο Διαδίκτυο για
να βρω κάποιο μουσικό
απόσπασμα (απλώς κάντε κλικ στο
Listening Wind και για τα υπόλοιπα θα
φροντίσει ο Media Player των Windows) του
τραγουδιού, έπεσα πάνω σε μια
ιστοσελίδα γραμμένη στις 24
Απριλίου 2001 (!), όπου στο κείμενο
που γράφει ο Seth Rogovoy για τον Vernon Reid
αναφέρονται ούτε λίγο ούτε πολύ
τα εξής:
«Ως παράδειγμα των
προγνώσεων που αναφέρονται στο
δίσκο, αναφέρει [ο Reid] το Listening Wind,
που φαίνεται ότι προλέγει την
πνευματική στάση ενός καμικάζι
[suicide bomber] του 21ου αιώνα»!
Τα
υπόλοιπα υπάρχουν στους στίχους
του τραγουδιού που ακολουθούν (σε
δική μου μετάφραση):
Ο Μοζίκ κοιτά το
χωριό του από τον κοντινό λόφο
Ο
Μοζίκ συλλογάται τις μέρες πριν
τον ερχομό των Αμερικάνων
Βλέπει
τους ξένους να γίνονται ολοένα
και περισσότεροι
Βλέπει τους
ξένους σε φανταχτερά σπίτια
Συλλογάται
μέρες που ακόμα μπορεί να θυμάται…
τώρα.
Ο Μοζίκ κρατά ένα πακέτο
στα τρεμάμενα χέρια του
Ο Μοζίκ
στέλνει το πακέτο στον Αμερικανό
Σιγά,
γλυστρά στους δρόμους και στα
σοκάκια
Ξεσηκώνεται ο άνεμος,
που τους κάνει να γυρέψουν
καταφύγιο
Νιώθει πως η ώρα είναι
σίγουρα τώρα ή ποτέ… πια.
Ο
Μοζίκ αγοράζει τα υλικά στην
αγορά
Ο Μοζίκ βάζει βόμβες στη
ζώνη ελευθέρου εμπορίου
Νιώθει
πως ο άνεμος σηκώνει ψηλά το λαό
του
Καλεί τον άνεμο να τον
οδηγήσει στην αποστολή του
Γνωρίζει
πως ο φίλος του, ο άνεμος, πάντα
στέκεται… δίπλα του.
Ο Μοζίκ
οσφραίνεται τον άνεμο που έρχεται
από πολύ μακριά
Ο Μοζίκ
περιμένει τα νέα σ’ ένα ήσυχο
μέρος
Νιώθει την παρουσία του
ανέμου γύρω του
Νιώθει τη δύναμη
του παρελθόντος πίσω του
Έχει τη
γνώση του ανέμου να τον καθοδηγεί…
συνέχεια.
Ο άνεμος στην
καρδιά μου
Ο άνεμος στην καρδιά
μου
Η σκόνη στο κεφάλι μου
Η
σκόνη στο κεφάλι μου
Ο άνεμος
στην καρδιά μου
Ο άνεμος στην
καρδιά μου
(Έλα και) Διώξ’ τους
μακριά
Διώξ’ τους μακριά…
|
