ODZYSKANIE NIEPODLEGŁOŚCI

Pod koniec 1946r. wybucha wojna pomiędzy Francja a rządem Ho Chi Minha . Dla Laotańskiej emigracji w Laosie jest to szansa na zrealizowanie własnych dążeń. W styczniu 1949 r. Kaysone powołuje pierwszą jednostkę oporu przeciwko Francuzom w Laosie - Latsavong. Niedługo potem wraz z księciem Souphanouvongiem ruch ten zmieni się w partię Pathet Lao ( Kraj Laotańczyków ) której podstawowym stanowiskiem będzie zjednoczona walka przeciwko Francuzom bez odniesienia do politycznych racji albo ideologii . Wspólny cel walki przeciwko Francuzom jednoczy wiele frakcji i w rządzie Pathet Lao znajdą się nie tylko działacze związani z coraz bardziej komunistycznym Viet Minhem ale również członkowie arystokracji ( tacy jak Souphanouvong ) i byli urzędnicy rządu królewskiego oraz przedstawiciele niektórych plemion.

W 1950 Kaysone i Nouhak stają się członkami Komunistycznej Partii Indochin, której strategia opiera się na transportowaniu ideologii ponad ruchami narodowymi takimi jak Viet Minh i Pathet Lao. Takie hasła jak reforma rolna , i teoria walki klas w zderzeniu z pełną harmonii buddyjską koncepcją świata nie znajdują jednak zbyt dużego rozgłosu w Laosie.

Przeżywająca kryzys partia w październiku 1951r. na drugim kongresie decyduje się na powołanie w swoje miejsce niezależnych partii komunistycznych dla Laosu, Wietnamu i Kambodży. Phak Pasason Lao (Laotańska Partia Ludowa – ang LPP) powstanie jednak dopiero w marcu 1955. Przez dłuższy czas jej istnienie jest objęte tajemnicą.

Od 1951 niewielkie jeszcze wojska Pathet Lao biorą udział u boku Viet Minh w akcjach przeciwko siłom Unii Francuskiej w Laosie . Wiosną 1953, akcje Viet Minhu w Laosie dotyczą głownie prowincji Houaphan, Phôngsali, Xiangkhoang oraz Louangphrabang. Te akcje doprowadzą do rozłamu w rządzie Louangphrabang który na skutek zewnętrznego ( Viet Minh ) i wewnętrzego zagrożenia ze strony zwolenników niepodległości zawrze z Francją w październiku 1953r. porozumienie o stowarzyszeniu , którego treścią jest głównie likwidacja dotychczasowych struktur niezależności.

Wkrótce dochodzi do pierwszej pokojowej konferencji dla Indochin w Genewie w lipcu 1954r. Porozumienie dla Laosu zakładało wycofanie się Francuzów pod warunkiem wycofania się Wietnamczyków w ciągu 120 dni z Laosu. Pathet Lao który oficjalnie nie był nawet stroną konferencji został jednak zobowiązany do przeniesienia swoich wojsk do prowincji Houaphan i Phôngsali. Królewski Rząd Laosu zobowiązać się miał do dopuszczenia do życia politycznego obywateli wszystkich frakcji.

Początkowo zawieszenie broni jest respektowane , jednakże wkrótce sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Pathet Lao uważa bowiem że obie prowincje są mu oddane pod kontrolę , inaczej sądzi rząd królewski , wszystkich tych problemów nie jest w stanie załatwić międzynarodowa komisja kontrolna ( w składzie Indie , Kanada i  Polska ! ) . Spotkanie szefa rządu królewskiego księcia Souvanna Phouma z Souphanouvongiem niczego nie daje. Zdając sobie sprawę że taka sytuacja musi zakończyć się zbrojnym rozwiązaniem oba rządu szukają pomocy : w Wietnamie Północnym i w Stanach Zjednoczonych i oba otrzymują oferty wsparcia . Rozpoczyna się okres przygotowań wojsk Pathet Lao które szkolą się i zbroją w Wietnamie i armii królewskiej która otrzymuje uzbrojenie, oraz instruktorów z USA ( od 13 grudnia w Vientiane rozpoczyna działalność amerykańska misja wojskowa )


Dalej

Hosted by www.Geocities.ws

1