ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:

Συνέντευξη του Ντον Ρόσα από τον F. A. Elliott! (στα αγγλικά)

ΑΡΘΡΑ:

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ ΓΙΑ...

...ΤΟ "ΧΡΗΜΑΤΩΡΥΧΕΙΟ"

"Το Χρηματωρυχείο θίγει τις προσωπικές αξίες. Η συλλεκτική μανία έχει αντιστρέψει πολλά συστήματα αξιών. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ο πιο αρμόδιος να πει κάτι γι' αυτή την κατάσταση είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλησα, επίσης, να δώσω στον Ντόναλντ ένα μάθημα για τις αληθινές αξίες...Αν και σε ό,τι με αφορά, νομίζω ότι θα μπορούσα να πάρω το μάθημά μου και, παράλληλα, να φυλάξω και τα νομίσματα που, όταν ήμουν παιδί, μάζευα! Εν πάση περιπτώσει, όποιος πιστεύει ότι αυτή η ιστορία αφορά μόνο τους συλλέκτες νομισμάτων, καλά θα κάνει να διαβάσει το σχόλιο που κάνει ο Σκρουτζ για όλους τους μανιακούς συλλέκτες...."

 ...ΤΟΝ "ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ"

Ο Κλεμμένος Χρόνος είναι μια μάλλον μεγάλη σε έκταση ιστορία για το είδος της. Οι ιστορίες που βασίζονται σε γκαγκ, συνήθως δεν έχουν τόσες πολλές σελίδες.Από πιτσιρίκι, ονειρευόμουν ώρες ολόκληρες πως θα ήταν να περπατούσες σε έναν παγωμένο σαν γρανίτη κόσμο. Εκ των υστέρων, σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε περισσότερο να πάγωνα την κίνηση, πατώντας το χρονόμετρό μου, σε μια ακτίνα λίγων μόνο χιλιομέτρων. Η ιδέα να σταματήσω πραγματικά τον χρόνο μου φαινόταν τρομακτική και μου θύμιζε κάποιες κουτές ιστορίες κόμιξ, με ανόητους σουπερήρωες. Πέραν τούτου, αυτή η εκδοχή που δίνω εξηγεί πιο εύκολα και πειστικά το γιατί ο αέρας δεν πάγωσε μαζί με όλα τα άλλα πράγματα!

...ΤΟΝ "ΘΗΣΑΥΡΟ ΣΤΗ ΓΥΑΛΑ"

Ο Θησαυρός στη Γυάλα είναι ακόμη μια περίπτωση όπου το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Ήθελα να γράψω μια ιστορία για τους κυνηγούς ναυαγίων, που έβλεπα να ανακατεύουν τη θάλασσα για να βρουν θησαυρούς. Όλα αυτά γίνονταν στο μέρος που περνάω τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου, στο Κη Ουέστ. Ο προβληματισμός μου γι' αυτό ήταν το πώς θα κατάφερνα να δώσω νέα πνοή σε ένα τόσο τετριμμένο θέμα.

Βρήκα, λοιπόν, ότι οι πρώτοι που βούτηξαν στο νερό, για να βρουν τις γεμάτες χρυσάφι, βυθισμένες ισπανικές γαλέρες, ήταν οι ίδιοι οι Ισπανοί! Μάλιστα, ξεκινούσαν τις επιχειρήσεις, αμέσως μόλις μάθαιναν για κάποιο σημαντικό ναυάγιο. Το να εντοπίζουν πού είχε βυθιστεί το πλοίο τούς ήταν παιχνιδάκι. Το πρόβλημα ήταν οτι δεν διέθεταν εκείνα τα μέσα που θα τους επέτρεπαν να ανελκύσουν όλο αυτό το χρυσάφι που είχαν μπροστά στα μάτια τους! Έτσι, λοιπόν, αντί να βάλω τον θείο Σκρουτζ να ψάχνει για ένα ακόμη φορτωμένο θησαυρούς ναυάγιο, τον έβαλα να ψάχνει για τον χαμένο χάρτη του ανθρώπου, που πρώτος από όλους προσπάθησε να ανασύρει όλον αυτόν τον πλούτο που "κοιμάται" στον βυθό του πελάγους.

...ΤΗΝ "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΖΑΝΑΝΤΟΥ"

Στην Επιστροφή στην Ζαναντού, είχα αποφασίσει να στείλω τους Ντακ πίσω στην Τραλλά Λα. Συχνά βρίσκω ότι οι καλύτερες ιδέες για σενάρια είναι κρυμμένες στα βιβλία ιστορίας και περιμένουν κάποιον να τις ανακαλύψει. 

Έκανα την υπόθεση ότι οι Ντακ ήξεραν πού βρίσκεται η Τραλλά Λα, αλλά δεν ήθελαν να επιστρέψουν, αφού έφυγαν ως ανεπιθύμητα πρόσωπα. Έτσι, θα έπρεπε να βρεθούν εκεί κατά τύχη...Κι ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό, θα ήταν να φτάσουν εκεί μετά από ένα ταξίδι κάτω από τη γη, περνώντας από ένα σπήλαιο ή κάτι τέτοιο. Ο Μπαρκς έλεγε καθαρά ότι υπήρχαν πολλές σπηλιές στην κοιλάδα, καθώς κι ένας υπόγειος ποταμός, απ' όπου έφευγαν τα νερά της λίμνης με τη δίνη.

Το εξώφυλλο του δεύτερου μέρους της ιστορίας Επιστροφή στην Ζαναντού

Στη συνέχεια, τί θα μπορούσαν να γυρεύουν οι Ντακ στην περιοχή του Θιβέτ; Ο Σκρουτζ θα τους είχε πάρει μαζί του για να ψάξει για κάποιον μυθικό θησαυρό. Ο μόνος διάσημος θησαυρός σε εκείνο το μέρος της υδρογείου είναι ο χαμένος θησαυρός της Κατάϋ...τα λάφυρα του Τζέγκις Χαν. Για σταθείτε! Ο Μπαρκς είχε, ήδη, γράψει μια σχετική ιστορία, Το Στέμμα του Τζέγκις Χαν! Την ξαναδιάβασα. Στην ιστορία αυτή ο Σκρουτζ έπαιρνε πίσω το στέμμα από τον Γιέτι τον Χιονάνθρωπο. Όμως, όταν τον ρώτησαν πώς το είχε βρει, εκείνος απάντησε: "Αυτό είναι μια ιστορία που θα σας πω άλλη φορά! Τώρα με ενδιαφέρει μόνο να το ξαναβρώ!".

Έτσι, έπρεπε να κάνω κάποιες έρευνες για τον θησαυρό της Κατάϋ. Ο τελευταίος φύλακας του θησαυρού ήταν ο εγγονός του Τζέγκις Χαν, ο Κουμπλάι Χαν. αποφάσισα να ξαναδιαβάσω το πασίγνωστο ποίημα του Σ.Τ. Κόλριτζ για το μυθικό καταφύγιο του Κουμπλάι Χαν, την Ζαναντού. Και τότε έμεινα με το στόμα ανοικτό! Το ποίημα λέει ότι η Ζαναντού είναι μια γη της επαγγελίας, κρυμμένη σε μια μικρή κοιλάδα, τριγυρισμένη από ψηλά βουνά, με ένα ποτάμι που χάνεται με "βουή" μέσα σε σπηλιές. Το ποίημα μιλούσε για την Τραλλά Λα του Καρλ Μπαρκς!