Alle lof komt Allah toe. Slechts Zijn hulp en begeleiding zoeken wij. Wij bidden dat Hij ons bescherming moge geven tegen het kwade in ons en vragen Hem vergiffenis voor onze slechte daden, want wie door Allah wordt geleid, kan niet dwalen en wie Hij laat dwalen kan door niemand worden geleid. En terwijl ik getuig dat er geen God is dan Allah, is deze getuigenis op zich al een middel om verlossing te krijgen. En ik getuig dat Mohammed Zijn dienaar en boodschapper is, die Allah zond toen de sporen van het pad van het geloof uitgewist raakten en het licht van het geloof gedoofd werd. Toen deed hij de markeringen van het geloof ontstaan, genas hij diegenen, die aan de afgrond van vernietiging stonden, door de Goddelijke leiding en toonde hij de schat van gelukzaligheid aan hen die het wilden bezitten. Moge Allah, Soebhana wa ta’ala, zegeningen en vrede schenken aan de profeet Mohammed en de volgelingen van zijn leiding.

Broeders en zusters,

Het meest belangrijke kenmerk van de islam, waarvan ook haar geschiedenis getuigt, is dat hij het gedrag en de persoonlijkheid van diegenen die haar accepteren volledig verandert, hoe onwetend, grof en ongemanierd zij ook geweest zijn. De beste voorbeelden hiervan zijn de pre-islamitische nomadische Arabieren die leefden in intellectueel, religieus, cultureel en sociaal-economisch verval. Door de islam werden zij verheven tot voorbeelden voor de menselijkheid en hebben zij andere volken eeuwenlang geleid, zelfs tot nu toe. De Afrikanen en Afro-Amerikanen, zoals Elijah Muhammad, Louis Farrakhan, Malcolm X en de welbekende bokser Muhammad Ali zijn slechts enkele voorbeelden van mensen, van wie het gedrag veranderde bij de aanname van de islam.

De Koran bevat alles wat de sublieme Schepper voor ons nodig heeft gevonden om materiële en spirituele vooruitgang te boeken. Haar belangrijkste doelstellingen zijn om ons God te laten kennen, om de weg naar geloof en aanbidding te openen en om ons individueel en sociaal leven zodanig te vormen, dat we het perfecte geluk kunnen realiseren in zowel de materiële als de spirituele wereld. Daarom noemt zij zaken naar verhouding tot hun belang en gebruikt zij die om deze doelstellingen te bereiken. Zaken zoals de pijlers van geloof, die de basis vormen van zowel de islam als van het menselijke leven en de aanbidding, worden uitvoerig uitgelegd, terwijl andere zaken slechts kort genoemd worden.

De betekenis van een vers kan worden vergeleken met een rozenknop: het ligt verstopt onder opeenvolgende blaadjes en een nieuwe betekenis wordt zichtbaar zodra één daarvan opengaat. Het verloop van de tijd verjongt de wetenschappelijke wijsheid. Iedere generatie ontdekt de wijsheid van een vers opnieuw en haar geheimen worden steeds weer onthuld. Als we de Koranische geboden in acht nemen, merken we dat moslims zowel het Boek van de Heilige Openbaring (de Koran) als het Boek van de Wetenschap (het universum) hebben bestudeerd en vervolgens een prachtige beschaving hebben gesticht. Wetenschappers van over heel Europa en elders profiteerden van de grote islamitische hogescholen. Historici vergelijken deze bloeiende islamitische gouden eeuw met het Europa dat toen in de donkere Middeleeuwen verkeerde, als een honingraat. De “verlichte” mannen en vrouwen zoals Ibn Sina, Al-Ghazali, al-Farabi, Ibn Ishaq al-Kindi, Nasir al-Din al Tusi, al Khwarizmi, etc. schitterden als sterren aan de hemel van de wetenschap.

Wanneer de islam wordt aanvaard, verdwijnen heidendom, fetisjisme, kindermoord en hekserij. Vuil wordt vervangen door reinheid en de bekeerde krijgt persoonlijke waardigheid en zelfrespect. Er wordt niet meer onfatsoenlijk gedanst en er worden geen willekeurige seksuele relaties meer aangegaan; vlijt vervangt luiheid; rechtspraak, orde en gematigdheid krijgen de overhand; bloedvetes en wreedheid tegen dieren, slaven en andere medeschepselen worden uitgebannen. De islam heeft broederschap onder de mensheid gebracht, evenals erkenning van de fundamentele feiten van de menselijke natuur. De deugden die de islam aanmoedigt zijn onder andere gematigdheid, reinheid, kuisheid, rechtvaardigheid, standvastigheid, liefdadigheid, gastvrijheid, oprechtheid en berusting. De islam predikt een praktische broederschap, waaronder de sociale gelijkheid van alle moslimmannen en –vrouwen. Slavernij is geen deel van de geloofsbelijdenis van de islam en dit gebruik werd dan ook geleidelijk aan afgeschaft.

Polygamie is een moeilijkere kwestie. Mozes verbood het niet en David maakte zich er schuldig aan. Het Nieuwe Testament verbiedt het niet expliciet. De Koran staat het echter toe als middel om de sociale orde te versterken, maar beperkt polygamie tot het mogen hebben van maximaal vier vrouwen tegelijkertijd en zelfs dan alleen, wanneer de man in staat is hen op gelijke manier te onderhouden. Toch is het in de moslimgemeenschap eerder uitzondering dan regel. De islam verbiedt ook ten strengste dronkenschap, gokken en prostitutie en legt zware straffen op in gevallen van misdaden zoals diefstal, moord, etc. De door de islam gecreëerde sociale structuur kan dus meer goed doen voor de beschaving van de mensheid dan welke andere religie dan ook. Het is dus geen wonder, dat in relatief korte tijd een derde deel van de aarde de islam als godsdienst heeft geaccepteerd!

Welke kant gaat onze wereld nu op?

In veel landen worden moslims compleet gemarginaliseerd. Sommigen raken, omdat het hen niet lukt de islamitische levensstijl te verspreiden, zodanig gefrustreerd, dat zij clandestiene rebellen worden in hun vaderland en zichzelf een ondergrondse “vrijheidsbeweging” noemen. Maar vaak geraken zij op een dwaalspoor en zien ze niet meer wat relevant is, en de media over de hele wereld grijpt deze gelegenheid aan om de mensen te waarschuwen voor de wereldwijde “islamitische dreiging”, slechts gebaseerd op de daden van een handjevol kortzichtige individuen. Niet-moslims en hypocrieten slaan de handen ineen en overtuigen de lichtgelovige massa ervan dat de islam slecht is en de focus van de wereld dus gericht moet zijn op de expansiebeperking van de “islamitische dreiging”.

Wat de wereld zich niet realiseert, is dat de zwijgende meerderheid van de moslims een islamitische staat wil, die niets van doen heeft met bommen, onderdrukking, censuur, chauvinisme of geweld. De islamitische staat die we voor ogen hebben, verschilt echter niet veel van het moderne Amerikaanse rechtse, sociale en politieke systeem. Een paar verschillen zouden zijn dat de basis van de rechtsspraak zou worden afgeleid uit de Koran en voorbeelden van de Profeet, en niet uit dat wat de meerderheid van de bevolking persé wil. Ook zouden er wetten, die onfatsoenlijkheid verbieden, worden ingevoerd.

De enige echte uitdaging die is overgebleven, de islam, wordt echter overal onderdrukt en niet-islamitische culturele invloeden hebben bijna alle jonge mensen in alle moslimlanden gecorrumpeerd. De westerse wereld heeft haar hegemonie en controle gevestigd op de wereldbronnen, financiën en cultuur en bepaalt de richting van de technologie. Hoewel ieder jaar miljoenen mensen zich bekeren tot de islam, vallen velen ten prooi aan secularisatie en worden tegenstanders van verworvenheden, gerelateerd aan de islam. Terwijl vele westerlingen moslim worden, lijkt het alsof moslims hun geestdrift voor hun eigen religie verliezen.

We kunnen ons allen de tijd herinneren waarin moslims uitmuntten in wetenschap en technologie, maar nu lijkt het alsof we alleen nog stenen kunnen gooien en zelfmoordbommen kunnen maken. De broederschap die er heerste ten tijde van de Profeet, de eenheid tussen broeders, is omgeslagen in het twisten met elkaar over domme, kleine zaken en elkaar afslachten. Hoe kunnen we dan van anderen verwachten respect te hebben voor ons wanneer we zelf niet één vuist kunnen maken, omdat we zo verdeeld zijn? Geen wonder dat er geen moslims te bekennen zijn in dit nieuwe tijdperk van, bijvoorbeeld, vooruitgang in de ruimtevaarttechnologie. Geen enkel moslimland ontwerpt, bouwt of lanceert een ruimteschip. De gouden eeuw van de islamitische dominantie op alle terreinen van wetenschap is verdwenen en waar wij zijn gestopt, hebben anderen het overgenomen, die nu heersen over de wereld. De niet-moslims zullen in de nabije toekomst permanente ruimtestations hebben en hoogstwaarschijnlijk ook koloniën op de maan en op Mars.

Zullen wij moslims over vijftig jaar nog steeds een onderdrukte beweging zijn in de wereld van gefrustreerde mensen met moslimnamen, die nog steeds bommen plaatsen om te trachten zodoende hun doelen te bereiken in onze kleine, zwakke, onderontwikkelde landen? Wie geeft erom welke “gouden prestaties” onze voorouders vijfhonderd jaar geleden hebben bereikt? Het verleden is geweest en vergeten! Dit is ons heden en onze toekomst! Vandaag de dag wordt de islam niet in zijn zuivere vorm beleden. Er worden ook geen regeringen gevormd, die gebaseerd zijn op de ware islam. Integendeel zijn er helaas moslimleiders die veel macht hebben, die geloven dat het oké is een meisje te vermoorden, omdat zij haar familie te schande heeft gemaakt! De vrouwen worden afgezonderd in huis en er wordt gezegd, zelfs in de recente Koranische uitleggingen, dat vrouwen niet naar de moskee mogen en dat het dragen van een gezichtssluier (niqaab) voor hen verplicht is. Vrouwen worden verboden om te werken en zelfs om naar school te gaan! Vele van zulke leiders staan hun volgelingen het slaan van echtgenotes publiekelijk toe met “fatwa’s” en zeggen dat het halaal is, zoals ook het stenigen wegens overspel, tot de dood erop volgt. Ook worden andere moslimbroeders tot non-Moslim verklaard. Ze spreken zoveel fatwa’s uit dat ze geen effect meer hebben. Is dat islam? De mullah’s, die deze zaken verkondigen, pretenderen God te zijn. De gezegden van onze Heilige Profeet zeggen echter heel wat anders! Dus, wie geloven wij en wiens leerstellingen volgen wij?

De tijd is te kort om de miserabele staat, waarin de islam tegenwoordig verkeert, te benoemen. De islam is besmet door onjuiste interpretaties van Koranische verzen en door de vele nieuwigheden (bid’ah). De intellectuelen en moslimgeleerden, die het niet eens zijn met de gecorrumpeerde islamitische leerstellingen, verlaten hun land en proberen de ware islam vanuit het westen te prediken. De geleerden die niet weg kunnen, moeten in hun land blijven en lijden onder de meerderheid van de zogenoemde oelama’s (religieuze geleerden). De Koran voorspelde deze situatie in hoofdstuk 27, vers 82:

Wa ieza wa kahal kowloe alai heem agrajna lahoem, daābatoem mienal arde toekālle moehoem, annan nāsā kanoe bie aja toena lājoeke noen:

“En wanneer het woord tegen hen zal geschieden, zullen Wij voor hen een schepsel uit de aarde brengen, dat tot hen zal spreken, omdat de mensen niet in Onze mededelingen geloven.”

Dit schepsel wordt genoemd “Daabbat-al-ard”; dat zijn de mensen uit de westerse landen die de wereld politiek domineren en de geestelijken die niet het ware geloof prediken. De stichter van de Ahmadiyya Beweging vond daabat-al-ard ook van toepassing op de “oe-la-ma”, die zich alleen bezighouden met het streven naar aardse belangen. Daarom was het voorbestemd dat de moslims in zo’n toestand terecht zouden komen.

In de Hadith wordt gezegd dat kennis zal afnemen. Dat betekent dat de mensen ver van de waarheid en spiritualiteit af zullen komen te staan en slechts de letters zullen aanbidden. De situatie waarin wij nu verkeren, werd ook voorspeld door onze Profeet Mohammed (vzmh) toen hij zei: “Jullie zullen je op een dag laten leiden door mensen die de Soenna om zeep zullen helpen, de bevelen van de islam zullen verwerpen en de tijden van de gebeden zullen uitstellen”.

Op de vraag wat dan te doen antwoordde de profeet: “Weet je niet wat te doen? Wie Allah niet gehoorzaamt, moet ook niet gehoorzaamd worden”.

Daarom moet de kracht van de islam gemeten worden aan de norm van de islam: namelijk zich strikt houden aan de Koran en de Soenna. Zolang wij geen gemeenschap hebben die leeft volgens de ethiek van de islam en met wie wij ons kunnen identificeren, zullen wij die doelen niet bereiken en ook niets anders in de wereld bereiken. Wij gaan helemaal niet vooruit en zijn volkomen onvoorbereid op de toekomst met globalisering, ruimteverkenning en andere uitdagingen. Daarom is het doel van de Lahore Ahmadiyya Beweging de islam te presenteren in haar pure en ongerepte vorm en de mensheid uit de donkere put van het wereldse leven te brengen naar de hoge, onbegrensde wereld van de geest, door bijvoorbeeld:

Wij kunnen deze doelen bereiken door de ogen van diegenen te openen, die gewend zijn God te identificeren met natuurlijke fenomenen en Zijn bestaan te negeren. De leden van deze Beweging moeten de schoonheden van de islam ontdekken om zo de mensheid cultureel, intellectueel en spiritueel te verheffen.

Wanneer wij de wereld deze voorbeelden geven, zullen de mensen de waarheid te weten komen en zullen zij, Insha’Allah, hun harten openen voor onze Beweging. Missionarissen uit het westen benaderen de principes van onze beweging en verkondigen die ook. Zo zullen wij in staat zijn meer moskeeën en scholen te stichten, gebaseerd op Taqwa (Godsbewustzijn). Onthoud, dat de gezegende Profeet en de gelovigen veertienhonderd jaar geleden niet eens een degelijke moskee hadden in Mekka! In het begin was de profeet Mohammed (vzmh) de enige persoon die de islam kon prediken. Dus kunnen wij allemaal het ook, als we het maar volgens de taqwa doen, zoals de heilige Profeet dat heeft gedaan. Zelfs het vrijdaggebed kan verricht worden in de kelder of bij iemand thuis, indien er geen moskee in de buurt is. Wat belangrijk is, is dat we de Isha’at-i-Islam (verkondiging van de islam) blijven praktiseren in haar zuivere en oorspronkelijke vorm.

Ik wil de islam niet associëren met een etnische of culturele groepering, maar ik wil de islam zien overleven, versterken en bloeien in de komende eeuwen, want de islam is de verlossing van de mensheid. Dit is de reden waarom we zijn geschapen als Allah’s vertegenwoordigers op aarde. Onze Schepper eist van ons dat we onze belangrijke taak oppakken en onze plicht nakomen. Alleen dan zullen wij daadwerkelijk het niveau van Allah’s beste creatie bereiken.

Ik begon mijn lezing met de titel “Islam, de toekomst van de mensheid”. Aan het einde van mijn toespraak gekomen, zeg ik: ”Islam, de toekomst van de mensheid door Ahmadiyyat”.

Moge Allah ons meer geloof schenken, zodat wij geconcentreerd blijven op deze grote taak die voor ons ligt.

Allah Hafiz!

Lees ook: Islam, de meest onbegrepen religie, ook van de hand van drs. K. Ghafoerkhan.

Op 18 maart 2003 vieren onze hindoebroeders en –zusters het phagwafeest, waarbij onder andere de overwinning van het goede op het kwade wordt herdacht. Volgens een legende was Hiranyakshipu een duivelse koning. Hij wilde de dood van zijn jongere broer, die door Vishnu was gedood, wreken en vroeg aan Brahma een zodanige zegen, dat hij onder geen enkele omstandigheid gedood zou kunnen worden. Brahma gaf hem die zegen.

Gelovende dat hij nu onoverwinnelijk was geworden, werd Hiranyakshipu hoogmoedig en beval al zijn onderdanen om slechts hém te aanbidden. Echter was zijn zoon Prahlad een vurige aanbidder van Vishnu. De duivelse koning besloot daarom zijn zoon te doden, maar iedere poging daartoe mislukte. Hij liet toen zijn zuster Holika komen, die immuun was voor vuur. Hij maakte een brandstapel, stak het in brand en beval Holika erop te gaan zitten met Prahlad. Vishnu redde Prahlad en de slechte Holika verging.

Het is om deze reden, dat de Holika jaarlijks wordt verbrand en Holi kan dus gezien worden als een overwinningfeest van het goede op het kwade. Bij het vieren van deze overwinning besprenkelen mensen elkaar met gekleurde vloeistof, poeder, parfum e.d.; met deze kleuren vereenzelvigt de mens zich ook met de bloeiende natuur in de lente. (Lees ook: Phagwa of Holi)

Ook in de islam hebben kleuren een bepaalde betekenis. Dit zullen wij de lezer verduidelijken aan de hand van het Koranvers 35:27-28:

“Ziet u niet, dat God water van de wolken nederzendt? En Wij brengen daarmede vruchten van verscheidene kleuren voort; en uit de hemel en de wolken^[1] komen snel voortgaande kleuren wit en rood^[2], van menigerlei tinten en (andere) ravenzwart? En evenzo zijn er onder de mensen en dieren en het vee verscheidene kleuren daarvan; slechts diegenen van Zijn dienaren, die kennis hebben, vrezen God.”

Het vers begint met de woorden: ziet u niet, wat aangeeft dat de inhoud iets bevat, waarover nagedacht moet worden. Voor de mens zijn er twee werelden; de externe wereld, en de interne wereld van zijn kennis. De ogen zijn de poort tussen deze twee werelden, waardoor de externe wereld met zijn feiten en de kennis daaromtrent ons binnentreedt. Het belang van deze poort voor de mens is duidelijk, maar het heeft alleen waarde als daarachter een denkende geest is en het brein de verzamelde kennis opslaat.

De persoon, die ontdekte dat er verschillende kleuren bestaan, is wel eens aangeduid als “de grootste man van de wereld op het gebied van kennis en onderzoek”. Op zijn grafsteen staat vermeld: “hier ligt de grootste man van de wereld begraven”. Sir Isaac Newton was de persoon, die in 1690 ontdekte dat wit licht, dat uit de hemel neerkomt, in feite bestaat uit alle kleuren; dit wordt zichtbaar wanneer men het op een prisma laat vallen. Op basis hiervan wordt gesteld dat een voorwerp, wanneer wit licht erop valt, sommige van deze kleuren absorbeert en andere weerkaatst. De weerkaatste stralen bereiken onze ogen, waardoor wij de kleur van het voorwerp waarnemen. In complete duisternis heeft dus niets een kleur.

Dat kleuren in de vorm van wit licht uit de hemel nederdalen, was onbekend aan de wereld vóór Sir Isaac Newton, maar de kennis die aan de heilige profeet Mohammed (vrede zij met hem) werd geopenbaard, maakte deze wijsheid reeds duizend jaren vóór Newton bekend aan de mensheid. Door zijn wetenschappelijke bevinding bewees Newton dus de waarheid van de Koran.

Wetenschap

Griekenland was de bakermat van filosofie en kennis, doch een filosoof als Aristoteles kende niet meer dan drie kleuren en zelfs Sir Isaac Newton kwam in de 17^e eeuw niet verder dan zeven kleuren. De Chinezen blonken uit in kunstnijverheid, maar ook hun kleurenkennis was gebrekkig.

De Arabische taal heeft echter verschillende benamingen, niet alleen voor kleuren, maar zelfs voor verschillende kleurtinten, die in het onderhavige vers beknopt worden aangeduid met “snel voortgaande kleuren, wit en rood, van menigerlei tinten”. Zo worden bijv. verschillende tinten wit aangeduid met de woorden: abyad, yaqaq, lahq, wadih, nasi', hidjan, khalis.

Niet alleen voor wat betreft het aanduiden van kleuren, maar ook in andere gevallen blijkt steeds weer dat de Arabische taal zaken zeer exact uitdrukt. Dit zou een reden kunnen zijn, dat God voor Zijn laatste openbaring aan de mensheid deze taal koos.

Kleur als basis voor discriminatie

In vele godsdiensten, culturen en tradities wordt er veel belang gehecht aan de huidskleur en worden op basis hiervan mensen in rangen en klassen ingedeeld, met alle negatieve gevolgen van dien. Zo joeg de voormalige Duitse leider Adolf Hitler in de Tweede Wereldoorlog miljoenen Joden de dood in, aangezien het Arische ras als “superieur” werd beschouwd. Ook de etnische zuivering in Kosovo enige jaren geleden, waarbij duizenden moslims door de Serviërs werden vermoord, ligt de lezer ongetwijfeld nog vers in het geheugen. Verder is in India het kastestelsel bekend, waarbij mensen worden ingedeeld op basis van huidskleur. Ook de apartheidspolitiek, die tussen 1948 en 1991 in Zuid-Afrika werd gevoerd, zal de lezer ongetwijfeld nog bekend zijn. En als laatste voorbeeld kan worden aangehaald de Ku Klux Klan, die na de Amerikaanse burgeroorlog van 1866 werd opgericht om onder andere het zwarte deel van de bevolking onder de duim te houden.

Het is jammer, dat vele culturen en tradities fysieke kleuren van mensen als hét criterium hanteren voor het vaststellen van de superioriteit of inferioriteit van volken en kasten, terwijl het uiterlijk van de mens in feite geen enkele indicatie geeft van zijn goed- of slechtheid. De Heilige Koran geeft een geheel andere betekenis aan kleuren, zoals we in de volgende paragraaf zullen zien.

Geen enkel weldenkend mens kan de noodzaak van regen en licht voor de natuurprocessen op aarde ontkennen. Ook kan niemand de stelling verdedigen, dat slechts enkele naties en landen regen en licht nodig hebben en andere niet; ook kan niemand de gevolgen, die regen en licht overal op aarde teweegbrengen, ontkennen. En toch zijn er gelovigen – zelfs onder de moslims – die menen dat spirituele ‘regen’ wel beperkt was tot slechts één land of volk.

In dit verband is het belangrijk op de gelijkenissen in het ter discussie staande vers te wijzen. Het vers noemt drie overeenkomsten:

Het vers maakt dus een vergelijking tussen de regen uit de hemel, die verschillende soorten en kleuren van vruchten voortbrengt, waarna wordt gesteld dat uit de hemel ook licht van verschillende kleuren naar de gehele aarde wordt gestuurd, zoals Sir Isaac Newton wetenschappelijk heeft aangetoond. En net zoals deze fysieke regen en dit fysiek licht door God voor de gehele aarde zijn bestemd, zijn ook alle verschillende soorten en kleuren van mensen van Hem afkomstig en is Zijn Licht voor al deze mensen bestemd. En het is dit Licht, dat hoge morele en zedelijke eigenschappen in hen teweegbrengt.

Ondanks deze zeer duidelijke gelijkenis zijn atheïsten en ontkenners van Goddelijke openbaring van mening, dat hoge morele eigenschappen kunnen worden bereikt zonder spirituele ‘regen’, en dat de grote leraren van rechtvaardigheid en goedheid in de wereld, zoals Abraham, Mozes, Jezus, Mohammed, Zoroaster, Boeddha en Krishna (vrede zij met hen allen) in bestaan werden geroepen zonder Goddelijke hulp. Mensen die deze mening verdedigen zijn spiritueel “kleurenblind”, zoals de Koran stelt:

“Het zijn zekerlijk niet de ogen die blind zijn, maar blind zijn de harten die zich in de borsten bevinden.”

Vandaar dat de Koran het hier behandelde vers ook vervolgt met de woorden:

“Slechts die dienaren van Allah, die kennis bezitten, vrezen Hem.”

Slechts door na te denken over de diepere betekenis van het vers, zullen wij erkennen dat er een Spirituele Macht bestaat, die Spiritueel Licht naar de aarde stuurt voor alle mensen, waardoor alle mogelijke eigenschappen zich in hun karakter kunnen ontwikkelen.

Wij mensen dienen elkaar dus niet te discrimineren op basis van de uiterlijke kleuren. Eerder nog dienen wij onszelf te kleuren met de Goddelijke attributen, door te trachten de kleur van God aan te nemen, wat niets anders is dan de ware, door Hem geopenbaarde religie (2:138).

Zijn er geen ezels, runderen en zelfs stenen van verschillende kleuren? Zijn er onder de “witte” naties geen mensen die dom, onverstandig en slecht van karakter zijn? Een ezel blijft een ezel, ook al is die wit van kleur. Evenzo heeft de uiterlijke kleur van een mens niets te maken met zijn innerlijke capaciteiten.

Maulana Abdul Haq Vidyarthi

Uit: The Light & Islamic Review, juli-december 1995 (samengevat)

Voetnoten

[1] Het woord djibaal wordt over het algemeen vertaald als bergen. In de Koran betekent dit woord ook wolken, zoals in het vers: "En Hij stuurt uit de hemel wolken, waarin hagel is". (24:43).

[2] Djoedad: iets dat zich heel snel voortbeweegt, zoals licht.