Dalida in Nederlands (1)

 

donderdag 7 mei 1997 De Telegraaf

DALIDA STIERF AAN DE LIEFDE

DRIE MINNAARS GINGEN HAAR VOOR IN EEN ZELFMOORD (Door Henk van der Meyden)

Parijs rouwt om zangeres Dalida, die zondag volkomen onverwacht een einde aan haar leven heeft gemaakt. Ze pleegde geen zelfmoord omdat zij bang was voor de ouderdom. Ze maakte daar juist grappen over. Ze stapte uit dit leven, omdat zij er niet in slaagde om behalve als artieste ook als vrouw gelukkig te worden. Ze had verschillende geliefden. Maar drie ervan zochten ook zelf de dood op.

De Nederlandse zanger Dave, die heel goed bevriend was met Dalida, zei me gisterenmiddag: "Het lijkt of je, als je ermee te maken krijgt, gefacineerd wordt door zelfmoord. Onlangs stierf de Franse zanger Mike Brand. Ook zelfmoord. En kort erna deden zijn secretaresse en producent hetzelfde. Het doet denken aan een kettingreactie. En de dood en zelfmoord speelden ook een grote rol in haar leven".

Ze had het zelfs als eens geprobeerd. Haar geliefden, de graaf van Saint Germain, de Italiaanse zanger Luigi Tenco en haar echtgenoot Lucien Maurisse pleegden alledrie zelfmoord.

Wat was de reden van haar wanhoopsdaad? In Parijs zegt men dat zij verliefd was op een getrouwde man. Een liefde zonder toekomst was dit. Zij hield die liefde voor iedereen geheim. Haar broer, Bruno Orlando, die vele jaren haar rechterhand was als producent zei: "Ik wist er niets van". Maar Dalida leed zo onder deze liefde, dat zij niet meer leven wilde. Ze zei eens: "Als je het leven stukmaakt, maat je proberen alle stukjes weer bij elkaar te rapen". Maar dat is haar ditmaal niet gelukt.

HOOFDROL

De Nederlande Dave, die al jaren in Parijs woont en er een grote ster is zeit me: "Kort geleden heb ik nog met haar gegeten. Ze was toen heel opgewekt en vrolijk. Ze had ook allerlei plannen. Zo wilde zij de hoofdrol gaan spelen in een musical over het leven van CLEOPATRA, die in 1988 in premiere zou moeten gaan. En ze zei me hoe blij ze was met het succes van haar laatste film, DE ZESDE DAG, onder regie van de Egyptische regisseur Youssef Chahine.

De film gaf haar de erkenning in intellectuele kringen in Frankrijk, waar zij altijd naar verlangt had. De intellectuelen vonden haar tot nu toe altijd een kitscherige zangeres die zij niet echt serieus namen. Daar leed Dalida onder. Met deze film toonde zij iedereen dat zij een enorme persoonlijkheid was en een groot actrice en zij kreeg in linkse en rechtse kranten, die anders nooit over haar schreven, goede kritieken.

Dit succes opende voor haar nieuwe mogelijkheden. Haar toekomst had er nog nooit zo goed uitgezien. "Daarom", aldus een verdrietige Dave, "begrijp ik niet dat zij zelfmoord heeft gepleegd. Maar ja - eenzaamheid is toch iets dat niets met succes te maken heeft".

Dave denkt met weemoed aan die laatste avond met haar samen, nu een paar weken geleden. "We speelden een spelletje gin rummy en dat deed zij geweldig. Ze won altijd. Ik vond haar een heel lieve vrouw. Ze is verschillende malen te gast geweest in mijn tv-shows. We hadden een heel bijzonder contact met elkaar.

Het moet ook verschrikkelijk zijn voor haar broer Bruno, die al haar zaken deed. Dalida was zijn hele leven. Hij moet zich nu vreselijk voelen". Gisteren was hij ook onafscheidelijk van Dalida toen zij in haar huis in Montmatre lag opgebaard. In een kamer vol met spiegels en boeken, die ook echt gelezen waren, lag zij in een vreemde serene rust.

ROOS

Het licht was gedempt. En zij had iets onaantastbaars. De actrice ANOUK AIMEE had op haar lichte jurk een roos gelegd. Het was alsof zij nog leefde en de roos door de warmte was opengegaan.Bruno streelde haar voeten alsof hij daarmee wilde bereiken dat zij weer opstond en zo weg zou lopen.

Maar ze lag daar heel teer, met iets van een glimlach op het gebruinde gezicht. Een vrouw die zich in het leven vier grote doelen had gesteld: haar carriere, het geluk in het leven, de liefde, en god. Haar carriere was een succes. Eenendertig jaar stond zij aan de top. "Als zangeres leefde zij de laatste jaren wel wat teruggetrokken", aldus Dave, "maar haar naam was nog altijd een begrip". De liefde vond zij in haar leven verschillende malen. Maar het duurde nooit lang. Daar was Lucien Maurisse, die zij jaren geleden ontmoette maar voor wie het artiestenvak te zwaar was. Ieder ging tenslotte zijn eigen weg. Zij voelde zich aangetrokken tot de Italiaanse zanger Luigi Tenco, die zij leerde kennen bij een songfestival in San Remo en die zij daarna artistiek onder haar hoede wilde nemen. Hij was vastbesloten te winnen, maar toen hij verloor schoot hij zich door het hoofd.

Het was haar eerste confrontatie met zelfmoord. Zij vond hem de dag na het festival. Het was een beeld dat zij nooit zou vergeten. In 1967 werd het leven haar teveel en zij probeerde toen voor het eerst haar leven te beeindigen. Ze had zich onder een valse naam ingeschreven in een hotel bij het vliegveld van Parijs. Tegen iederen had zij verteld dat ze het vliegtuig had genomen. Maar zij bleef in dat hotel. Een schoonmaakster vond haar de volgende ochtend nog net op tijd om haar weer tot leven te brengen. Ook toen had zij, net als nu, te veel slaaptabletten genomen.

Tegen haar toenmalige vriend Lucien Maurisse zei ze: "Doe zoiets nooit". Maar hij deed dat later toch. Hij kon niet leven met zijn speelschulden, de angst en misschien zijn onzekerheid over zijn liefde met Dalida. Ook hij schoot zich door het hoofd.

Het is vreemd zoals de dood met haar geliefde speelde en ze naar zich toetrok, zoals dat nu met haar zelf ook gebeurd is.

Zaterdagavond zou zij aanvankelijk uitgaan met haar broer Bruno. Maar op het laatste moment zei ze dat ze geen zin had. Tegen haar huishoudster Jacqueline, die ze vrijaf gaf, zei ze: "Ik ga uit. Het wordt laat, maak me zondag niet voor vijf uur 's middags wakker".

WANHOOPSDAAD

Maar zij ging niet uit. Ze bleef thuis en moet toen haar wanhoopsdaad gepleegd hebben. Haar huishoudster Jacqueline vond haar de volgende dag met een paar lege pillenflesjes naast haar bed. Ze had nog een glas wishey in de hand.

Lucien en Luigi waren haar voorgegaan in een trieste zelfgekozen daad, maar ook haar geliefde De Graaf van Saint Germain. Dalida had altijd gehoopt dat hij haar grote liefde was, die nooit voorbij zou gaan. Maar ook hun wegen scheidden. Ook hij werd toen opgeslokt door de dood en reed zichzelf in een auto te pletter. Zelfmoord was ook hier de uitslag van het onderzoek.

Drie mannen uit haar leven kozen voor de dood. En zij volgde hen nu, omdat er geen toekomst met liefde voor haar was.

Niemand kon dit bevroeden. Ze had net een succesvolle toernee door Turkije achter de rug, er waren plannen voor de Cleopatra-musical en voor een toneelstuk.

Maar Dalida moet prive erg ongelukkig zijn geweest. En de beelden van de mannen van wie zij hield en die zelf voor de dood kozen, moeten een obsessie voor haar zijn geworden. Een vlucht uit dit leven die zij tenslotte - in een depressieve bui - als de oplossing gezien moet hebben.

Dave zegt: "Frankrijk is geschokt en ook ik heb een dierbare vriendin verloren".

Is de reden echt die geheimzinnige getrouwde man met wie zij een relatie had? Een man van wie zij wist dat zij hem nooit zou kunnen trouwen?

Op die zaterdag - toen zij alleen was in haar appartement - stierf zij. Onbegrijpelijk, zeggen haar vrienden. Maar zij kenden misschien alleen de zangeres, maar niet de Dalida die haar leven lang tevergeefs probeerde ook als vrouw gelukkig te zijn. En nu dacht ze de liefde te vinden in die andere wereld, die ook voor haar ex-geliefden de enige uitweg leek te zijn...