Zij komt hier niet de eerste keer
Dezelfde kroeg, dezelfde sfeer
Ze drinkt haar glas, vergeet de tijd
en knoeit haar as, verloren spijt.
Ooit was ze jong, misschien wel mooi,
voor elke man een begeerde prooi
Ze roemt haar jeugd, die snel verdween,
met elke teug nog meer alleen.
(Refrein:)
Zij lijkt jonger in de nacht en wacht,
totdat ook hij waar niemand meer op wacht,
even naar haar lacht.
Ze heeft haar sjans, haar vaste kruk,
de vale glans van een meubelstuk
Ze kent zowaar haast iedereen
En om haar kan niemand heen.
Refrein
De nacht verdwijnt, het wordt al licht
De eerste zon valt op haar gezicht
Ze ziet er moe en ouder uit
Een laagje rouge maskeert haar huid.
Refrein
Ze wordt het zat, ze wil naar huis
Alleen de kat wacht op eten thuis
Ze zegt gedag in het algemeen
En ook vandaag blijft ze weer alleen.