Weerom zo een dag van verlorenzijn
Weerom zo een morgen zonder zonneschijn
Tot de avond kwam had ik geen idee,
wat de nacht vermag, als één oogopslag alles anders maakt.
(Refrein:)
Het was in die nacht dat de wereld stil bleef staan
en jij met mij door wou gaan
Woordenloos verdreef je mij in eenzaamheid
En in het land dat geen ander vinden kan
legde het schip der liefde aan
Woordenloos verbleven wij in tederheid.
Midden in de nacht scheen opeens de zon,
droogde alle tranen van die nare tijd
En de passie brandt in een felle gloed,
mateloos en heet, nu ik eindelijk weet wat de liefde doet.
Refrein
Als een zachte wind, die mijn haar bevrijdt,
maakte jij me blij, maakte jij me vrij van de eenzaamheid.
Refrein
|: Toen de wereld stil bleef staan
en jij met mij door wou gaan :|
*Leider fehlen bei diesem Mitschnitt eines Liveauftritts die erste und die letzte Zeile.