Het is de eerste lentedag, het weer is mooi
Here we go, Santiano!
18 knopen, dat is hard,
en ik ben de fiere* lichtmatroos.
De vracht is zwaar, maar de hemel klaar
Here we go, Santiano!
Als God het wil een behouden vaart,
en we leggen aan op het eind van maart.
Ik denk aan een meisje, ze heet Margot
Here we go, Santiano!
Haar wangen, die zijn blozend rood,
en m'n liefde voor Margot is groot.
Ze wacht nog wel, maar vaart nog snel
Here we go, Santiano!
Als God het wil een behouden vaart,
en we leggen aan op het eind van maart.
Men zegt dat het loon met de helft wordt verhoogd
Here we go, Santiano!
Dan breng ik haar van overzee
duizend parels en cadeautjes* mee.
Margot wacht nog wel, maar vaar toch snel
Here we go, Santiano!
Als God het wil een behouden vaart,
en we leggen aan op het eind van maart.
Ooit kom ik op een dag en zie ik haar lach
Here we go, Santiano!
Zie ik haar weer, mijn lieve Margot,
en trouw ik haar op de Santiano.**
Het is de eerste lentedag, het weer is mooi
Here we go, Santiano!
Als God het wil een behouden vaart,
en we leggen aan op het eind van maart.
*Das Flämische hat eine ulkige Art, Fremdwörter zu "verarbeiten", vor allem französische, an denen es ja besonders reich ist. "Fier" [stolz] wird nicht französisch, sondern germanisch ausgesprochen; und "cadeau" [Geschenk] bekommt in der Verkleinerungsform eine germanische Endung ;-)
**Früher - ich weiß nicht genau, bis wann, ist wohl auch von Staat zu Staat verschieden - durfte der Kapitän eines Schiffs rechtswirksame Trauungen vornehmen, was in einer Zeit, da Seereisen mehrere Monate dauern konnten, ja auch ganz sinnvoll war. Unter nicht-juristischen Laien hält sich der Glaube, daß dies noch immer so sei, hartnäckig - gleichwohl ist er irrig ;-)