Dans une rue, plein' de brouillard,
un inconnu sur sa guitar'
chantait, chantait une chanson
que répetaient les autres compagnons :
Marjolaine, jij bent zo mooi
Marjolaine, ooit heeft hij jou beloofd
Marjolaine, dat op een dag
hij weer zou keren naar jouw lieve lach.
Je had gezegd: Ik wacht op jou
Hij wist niet wat gebeuren zou
|: Hij was een kind, is weggegaan
Maar kwam terug, volwassen en ontdaan :|
Marjolaine, jij was zo mooi
Marjolaine, wat heeft hij jou beloofd?
Marjolaine, hij werd soldaat
Hij spreekt een taal, die jij niet meer verstaat.
Ze zijn voorbij, die zeven jaar
Ze hebben hem veranderd, maar
telkens als hij zijn ogen sluit
ziet hij hoe zij nog altijd naar hem wuift.
Het dorp is weg, de hemel grijs
En al de rest vervaagde na zijn reis.
Marjolaine, jij was zo mooi
Marjolaine, de kringloop is voltooid
Marjolaine, jouw hart is leeg
Het is voorbij, wat weg is keert nooit weer.
Een smalle straat, een klein portaal
Ergens de klank van een gitaar
|: Alleen de nevel kent zijn lied
Hij nam het mee toen hij haar achterliet :|