's Avonds komt er af en toe een dame in de bar
En dan zegt de violist: Nu speel ik voor haar
Vroeger kwam haar man steeds mee, maar die werd haar ontrouw
Plots'ling vraagt met zachte stem de vreemde vrouw:
(Refrein:)
Kom, zwarte zigeuner, speel nog eens dat lied
En als ik soms huilen ga, kijk dan maar niet
Kom, zwarte zigeuner, dat lied van voorheen,
toen ik hier zo dikwijls kwam, maar niet alleen
Het snijdt me door m'n ziel, het doet me pijn
Maar 'k voel nog eens hoe mooi 't had kunnen zijn
Kom, zwarte zigeuner, speel nog eens dat lied
En als ik soms huilen ga, kijk dan maar niet.
Zij zit in dezelfde box, drinkt whiskey, glas op glas,
en ziet alles in haar roes net weer zoals 't was
De ober fluistert zeer discreet: Mevrouw, een café noir?
Maar ze lacht verdwaasd: Nee zeg, een whiskey maar!
Refrein
Dan krijgt zij haar stille roes, en somber zit ze hier
Steeds maar in haar hoek alleen, als een wrokkend dier
Whiskey heeft haar hart verdoofd, slechts haat voelt zij voor hem
En ze roept nog eenmaal met een schorre stem:
Refrein
*Leider fehlen bei dieser Aufnahme die 3. Strophe und der letzte Kehrreim.