Lees het stille later, een boek voor iedereen
Het speelt zich af bij 't water, hij liep er zomaar heen
Hij was op zoek naar zijn vader, die naar de hemel was,
zo vertelde zijn moeder, toen hij jarig was.
Vele jaren later zat zijn moeder aan de kant
Het water aan haar voeten, een bloem in haar hand
Ze wierp hem te water, in haar hart nog veel verdriet
Haar zoontje zou nu elf zijn, zoiets vergeet je niet.
En bij een therapeute, die haar onder hypnose brengt,
vertelt Manta dan haar leven, 't is alsof je 't zelf bent
Ze vertelt van toen ze klein was, in IJmuiden en nog meer,
hoe haar moeder toen als weduwe trouwde met een heer.
En toen was daar de oorlog, met de Duitsers aan de macht
Onder hypnose vertelt ze dan van die fatale nacht
Maar dat is nog niet het einde, er staat nog veel meer in dit boek
Dus wat ik u nog zeggen kan: Ga er naar op zoek!
(parlando:)
Toeval had Manta en Els samengebracht - maar was het toeval?
Het boek dat voltooid leek, werd opnieuw geopend.
Er werd een hoofdstuk aan toegevoegd.
Elk werelddeel is een eiland met lange kusten.
Ook de mens is een eiland* met lange kusten,
met bergen en dalen, en volkeren bewonen hem.
Niemand op aarde is alleen, en niemand staat voor zichzelf.
Wij allen worden gevoed door en uit elkander,
door mensen om ons heen en mensen die we niet meer zien.
We veranderen ons steeds opnieuw, elk moment.
De kusten veranderen, de bergen en dalen veranderen
en de volkeren veranderen, die in hem of haar wonen.
Niets, maar niets is het gelijke van zichzelf.
Het stille later, ja, het stille later…leeft.
Voorbij de grenzen, die wij kunnen overzien.