Ik woon in een dorpje met veel lieve mensen,
daar houden ze veel van elkaar
In één van die straatjes, daar staat nog dat huisje,
daar woon ik al negentien jaar.
$
En waar ik ook kom, zing 'k toch altijd dit lied,
net zolang tot het iedereen weet,
dat daar al de mensen gelukkig zijn samen
Dat 's iets wat ik nooit meer vergeet.
(Refrein:)
Het dorpje waar ik ben geboren,
't enig plekje wat mij kan bekoren,
waar mensen nog om elkaar geven,
daar begon toch eens mijn leven (fine)
En 's avonds dan staan daar de mensen nog buiten
en praten nog wat met elkaar
De eikenboom ginds op het plein word steeds groter
en is nu zowat honderd jaar.
En hoog boven huisjes verheven,
daar prikt in de wolken de kerktoren fier
Na 'n week van hard werken, da komen de mensen
weer samen en maken plezier.
Refrein
In één van die huisjes, daar woont vast* een jongen,
waar ik later toch eens mee trouw
Ik weet nog niet wie het zal zijn
Maar ik hoop dat die jongen toch veel van mij houd.
dal $egno al fine
Coda=Refrein
*Man beachte, wie kurz und bündig das Holländische die umständliche deutsche Wendung "daran glaube ich fest" mit einem einzigen Wort wiedergibt.