Men zegt van liefde, dat ze zacht is
als een lief en teder woord
Men zegt van liefde, dat ze hard is
en zo vaak het geluk vermoord
Men noemt haar hunker en verlangen,
men noemt haar redder in nood
Ik zeg, dat liefde als een bloem is,
waarop de zon haar stralen strooit.
Ze is het hart zo bang en breekbaar,
zo wankel en zo broos
Ze is de droom bang voor ontwaken,
omdat ze dan de waarheid hoort
Ze wacht op wie haar nu wil plukken,
op wie haar tranen steelt
Zo bang om vroeg te sterven,
voor ze werkelijk heeft geleefd.
En is de nacht zo koud en eenzaam,
duurt het wachten veel te lang,
denk dan maar, dat geluk alleen is
voor wie er hevig naar verlangt
Denk dan maar, dat bittere winters
en dikke lagen sneeuw
nog nooit hebben verhindert
dat de roos hen overleeft.