Wij ammezeerde de mense in ons dialekt
want iedere vogel zingt
altijd lak ‘m is gebekt
ik weet, ’t was ni hoogstaand, en ’t kloenk mor
gewoon
mor het kwam uit ons hart en we vonden het schoon
hadde w'
het anders gedaan, kloenket slecht
want dan was ’t geforceerd en ni
echt
dus …menselief, wij zegge danke …oep blote kniekes
da w’ al die
jaren, al die liekes
zo mor mochte zinge
en deeje w' er soems eens
ne keer iemand mè zeer
was ’t per abuus, want wij vroege ni meer
dan
da g’ eens goe zou kunne lache
mè ons …madam, meneer !
we zoenge veur ied’reen, we namen gin blad veur de mond
en justkens
daaroem boorden z’ons af en toe in de grond
we kreuffelde recht en
begonne vanèr
van tijd al eens schârp, mor nooit plat of vulgair
…
doedet wel …ja, dan wette verdraaid,
dan houdet nooit 45 jaar uit
…
dus …menselief, wij zegge danke …oep blote kniekes
da w’ al die
jaren, al die liekes
zo mor mochte zinge
en deeje w' er soems eens
ne keer iemand mè zeer
was ’t per abuus, want wij vroege ni meer
dan
da g’ eens goe zou kunne lache
mè ons …madam, meneer !
ergens daarbove zied’ onze Pol is nor benee
en agge leustert, hoorde
‘m duidelijk zegge:
ik zing hier mè olle vier dapper mee !
dus …menselief, wij zegge danke …oep blote kniekes
da w’ al die
jaren, al die liekes
zo mor mochte zinge
en deeje w' er soems eens
ne keer iemand mè zeer
was ’t per abuus, want wij vroege ni meer
dan
da g’ eens goe zou kunne lache
mè ons …madam, meneer !
en da was echt ni oem te lache …
merci madam, juffra, meneer!