We slapen prima op de harde bedden en om 7 uur wordt, zoals inmiddels gebruikelijk, ontbeten. Om half 8 zijn we vertrekklaar en rijden naar de Eufraat om even over de hangbrug de rivier over te steken. De Eufraat stroomt behoorlijk snel nu in dit seizoen. Dan rijden we wat verder en maken dan een klein wandelingetje door de velden, langs de rivier en door een dorpje. Het is heerlijk fris zo 's morgens. Het halve dorp loopt uit, zeker omdat er foto's van hen mee komen die op vorige reizen gemaakt zijn. Ook hier worden we weer onthaald met thee.

Het theewater is met behulp van een ezel met vaten van de dorpsbron gehaald. Wij in West-Europa beseffen niet dat op veel plaatsen van de werled water niet vanzelf uit een kraan komt. Het hele dorp moet hier een bron delen.

Dan vervolgen we onze weg naar de byzantijnse vesting Hallabiyeh waar we op het hoogste punt klimmen om het geheel aan de Eufraat te bewonderen. Ook hier weer veel pick-nickers want het is een vrije dag voor hen. Ze vinden het enig om foto's van ons samen met hun vrienden en familie te maken. De volgende stop is om inkopen te doen voor de lunch, zodat we direct door kunnen naar Rasafah, een Romeins / byzantijnse stad die door Mongolen met de grond gelijk gemaakt is. De stadsmuren staan er wat afgebrokkeld omheen en geven zo precies de omtrek met de poorten weer. Een paar dingen zijn inmiddels uitgegraven: de kerken, een straat met winkeltjes. Dit is ook een pelgrimsplaats geweest voor fans van de heilige Sergius. Vrijwel alles is opgetrokken uit de plaatselijke steensoort die iets weg heeft van versplinterd marmer. Sommige zuilen zijn van een gesteente dat uit Palmyra gehaald werd. Iets verder op liggen reusachtige cisternen: immense kelders met tongewelven. Ook hier geen hekjes en je moet goed uitkijken want je kunt zo in diepe putten stappen. Nog iets verder zijn nog restanten van een behoorlijke kerk met zuilen en bogen en een centraal altaar te zien. Er naast ligt een grote ruimte voor pelgrims.