Heerlijk kunnen uitslapen. Om half twee stappen we met onze rugzakken de Interliner in voor ons ritje naar vliegveld Beek. Een prima verbinding. Op Beek is het zoals vaak: vrijwel uitgestorven. Zelfs de koffieshop in de vertrekhal is gesloten. We vliegen nog in een kleine cityhopper. Volgende maand gaan ze een paar grotere vliegtuigen inzetten. We hebben al wel twee stewardessen en dat valt niet mee in zo'n klein vliegtuigje met af en toe toch wel wat turbulentie.

Op schiphol lopen we nog even naar balie 11 maar er is geen Baobab groep meer te zien. We lopen dan door naar gate E2 en daar is het wat rommelig. Er is overboekt en je kunt je voor f 650 laten omkopen om morgen via London naar Damascus te vliegen. Wij zien nog steeds geen Baobab-maatjes, maar ze zijn wel ingecheckt (en hebben hopelijk het groepsvisum bij zich). Dan nog een knokpartij. Er is snel heel wat Security personeel (de vlucht op Tel Aviv vertrekt van E3). De aanstichter wordt een trap afgeslagen en in een politiebusje afgevoerd. Ik hoop dat dat het laatste geweld is dat we zullen zien op onze reis.

We vliegen in een Boeiing 737-300 en vinden de zitplaatsen toch wel wat minder dan bij Singapore Airlines. We missen ons eigen beeldschermpje. Het is nog steeds bewolkt en de zon gaat straks snel onder. Ik heb nu eindelijk eens een window-seat maar er is dus niet veel te zien. Het horloge is al een uur vooruit gezet en ik begin nu toch honger te krijgen. We kiezen Indische vis (met rijst en gember!). Dan nog wat doezelen en dan gaan we, na een rondje Damascus, landen.