Das Gespräch zwischen Venus und Juppiter
| Et iam finis erat, cum
Iuppiter, aethere summa despiciens mare velivalum terrasque iacentis 225 litaraque et latas papulas, sic vertice caeli canstitit et Libyae defixit lumina regnis. Atque illum talis iactantem pectare curas tristiar et lacrimis aculas suffusa nitentis adlaquitur Venus: 'O qui res haminumque deumque 230 aeternis regis imperiis et fulmine terres, quid meus Aeneas in te cammittere tantum, quid Traes patuere, quibus tat funera passis cunctus ab Italiam terrarum clauditur arbis'? Certe hinc Ramanas alim valventibus anniS, 235hinc fare ductares, revacata a sanguine Teucri, qui mare, qui terras amnis diciane tenerent, pallicitus -quae te, genitar, sententia vertit? Hac equidem accasum Traiae tristisque ruinas salabar fatis cantraria fata rependens; 240 nunc eadem fartuna viras tat casibus actas insequitur. Quem das finem, rex magne, labarum? Antenor potuit mediis elapsus Achivis Illyricas penetrare sinus atque intima tutus regna Liburnarum et fantem superare Timavi, 245 unde per ara navem vasta cum murmure mantis it mare praruptum et pelaga premit arva sananti. Hic tarnen ille urbem Patavi sedesque lacavit Teucrarum et genti namen dedit armaque fixit Traia, nunc placida campastus pace quiescit: 250 nos, tua progenies, caeli quibus adnuis arcem, navibus (infandum!) amissis unius ob iram prodimur atque Italis longe disiungimur oris. Hic pietatis honos? Sic nos in sceptra reponis?' Olli subridens haminum sator atque deorum 255 vultu, quo caelum tempestatesque serenat, ascula libavit natae, dehinc talia fatur: 'Parce metu, Cytherea, manent immata tuarum fata tibi; cernes urbem et pramissa Lavini maenia, sublimemque feres ad sidera caeli 260 magnanimum Aenean; neque me sententia vertit. Hic tibi (fabar enim, quanda haec te cura remardet, langius, et valvens fatarum arcana maveba) bellum ingens geret Italia papulasque feracis cantundet mar.esque viris et maenia panet, 265 tertiadum Latia regnantem Viderit aestas ternaque transierint Rutulis hiberna subactis. At puer Ascanius, cui nunc cognomen lulo additur (Ilus erat, dum res stetit Ilia regno), triginta magnos volvendis mensibus orbis 270 imperio explebit, regnumque ab sede Lavini transferet, et Longam multa vi muniet Albam. Hic iam ter centum totos regnabitur annos gente sub Hectorea, donec regina sacerdos Marte gravis geminam partu dabit Ilia prolern. 275 lnde lupae fulvo nutricis tegmine laetus Romulus excipiet gentem et Mavortia condet oenia Romanosque suo de nomine dicet. His ego nec metas rerum nec tempora pono: imperium sine fine dedi Quin aspera luno, 280 quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat, consilia in melius referet mecumque fovebit Romanos, rerum dominos gentemque togatarn. Sic placitum. Veniet lustris labentibus aetas, cum domus Assaraci Pthiam clarasque Mycenas 285 servitio premet ac victis dominabitur Argis. Nascetur pulchra Troianus origine Caesar, imperium Oceano, famamqui terminet astris, lulius, a magno demissum hornen lulo. Hunc tu olim caelo spoliis Orientis onustum 290 accipies secura; vocabitur hic quoque votis. Aspera turn positis mitescent saecula bellis: cana Fides et Vesta, Remo cum fratre Quirinus iura dabunt; dirae ferro et compagibus artis claudentur Belli portae; Furor impius intus 295 saeva sedens super arma et centum vinctus aenis post tergum nodis fremet horridus ore cruento.' Haec ait et Maia genitum demittit ab alto, ut terrae utque novae pateant Karthaginis arces hospitio Teucris, ne fati nescia Dido 300 finibus arceret. Volat ille per aera magnum remigio alarum ac Libyae citus astitit oris. Et iam iussa facit, ponuntque ferocia Poeni corda volente deo; in primis regina quietum accipit in Teucros animum mentemque benignam. |
kA |