Perseus und Atlas
| Iamque cadente die,
veritus se credere nocti, constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe
exiguamque petit requiem, dum Lucifer ignes 630 evocet Aurorae, currus Aurora diurnos. Hic hominum cunctos ingenti corpore praestans Iapetionides Atlas fuit; ultima tellus rege sub hoc et pontus erat, qui Solis anhelis aequora subdit equis et fessos excipit axes. 635 Mille greges illi totidemque armenta per herbas errabant et humum vicinianulla premebat. Arboreae frondes auro radiante nitentes ex auro ramos, ex auro poma tegebant. "Hospes", ait Perseus illi, "seu gloria tangit 640 te generis magni, generis mihi Iuppiter auctor; sive es mirator rerum, mirabere nostras. Hospitium requiemque peto." Memor ille vetustae sortis erat: Themis hanc dederat Pamasia sortem: 'Tempus, Atla, veniet, tua quo spoliabitur auro 645 arbor, et hunc praedae titulum love natus habe bit!' Id metuens soli dis pomaria clauserat Atlas moenibus et vasto dederat servanda draconi arcebatque suis externos flnibus omnes. Huic quoque "Vade procul, ne longe gloria rerum, 650 quam mentiris", ait, "longe tibi Iuppiter absit!" Vimque minis addit manibusque expellere temptat cunctantem et placidis miscentem fortia dictis. Viribus inferior (quis enim par esset Atlantis viribus?) "At quoniam parvi tibi gratia nostra est, 655 accipe munus", ait laevaque aparte Medusae ipse retroversus squalentia protulit ora. Quantus erat, mons factus Atlas: nam barba comaeque in silvas abeunt, iuga sunt umerique manusque, quod caput ante fuit, summo est in monte cacumen, 660 ossa lapis flunt; tum partes auctus in omnes crevit in immensum -sic di statuistis -et omne cum tot sideribus caelum requievit in illo. |
kA |