Echo
Ovid, metamorphosen III, 356-401

Adspicit hunc(1) trepidos agitantem in retia cervos
vocalis nymphe, quae nec reticere loquenti
nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo.
Corpus adhuc Echo, non vox erat et tamen usum
garrula non alium, quam nunc habet, oris habebat,
reddere de multis ut verba novissima posset.
fecerat hoc Iuno, quia, cum deprendere posset
sub Iove saepe suo nymphas in monte iacentis,
illa deam longo prudens sermone tenebat,
dum fugerent nymphae. postquam hoc Saturnia(2) sensit,
'huius' ait 'linguae, qua sum delusa, potestas
parva tibi dabitur vocisque brevissimus usus,'
reque minas firmat. tantum haec in fine loquendi
ingeminat voces auditaque verba reportat.
ergo ubi Narcissum per devia rura vagantem
vidit et incaluit, sequitur vestigia furtim,
quoque magis sequitur, flamma propiore calescit,
non aliter quam cum summis circumlita taedis
admotas rapiunt vivacia sulphura flammas.
o quotiens voluit blandis accedere dictis
et mollis adhibere preces! natura repugnat
nec sinit, incipiat, sed, quod sinit, illa parata est
exspectare sonos, ad quos sua verba remittat.
forte puer comitum seductus ab agmine fido
dixerat: 'ecquis adest?' et 'adest' responderat Echo.
hic stupet, utque aciem partes dimittit in omnis,
voce 'veni!' magna clamat: vocat illa vocantem.
respicit et rursus nullo veniente 'quid' inquit
'me fugis?' et totidem, quot dixit, verba recepit.
perstat et alternae deceptus imagine vocis
'huc coeamus' ait, nullique libentius umquam
responsura sono 'coeamus' rettulit Echo
et verbis favet ipsa suis egressaque silva
ibat, ut iniceret sperato bracchia collo;
ille fugit fugiensque 'manus conplexibus aufer!
ante' ait 'emoriar, quam sit tibi copia nostri';
rettulit illa nihil nisi 'sit tibi copia nostri!'
spreta latet silvis pudibundaque frondibus ora
protegit et solis ex illo vivit in antris;
sed tamen haeret amor crescitque dolore repulsae;
et tenuant vigiles corpus miserabile curae
adducitque cutem macies et in aera sucus
corporis omnis abit; vox tantum atque ossa supersunt:
vox manet, ossa ferunt lapidis traxisse figuram.
inde latet silvis nulloque in monte videtur,
omnibus auditur: sonus est, qui vivit in illa.
trepidus 3: ängstlich
rete, is: (Jagd-) Netz
vocalis, e: geschwätzig
reticeo 2 + Dat.: jem. das letzte Wort lassen
resonabilis, e: widerhallend
garulla, ae: die Geschwätzige
depre(he)ndo 3: hier ertappen
prudens, tis: hier absichtlich
deludo 3: hintergehen
ingemino 3: wiederholen
reporto 1: wiedergeben
devius 3: entlegen
incalesco 3: (vor Liebe) erglühen
furtim: heimlich
quoque magis: und je weiter
calesco 3 + Abl.: erglühen
circumlitus 3 + Dat.: herumgestrichen
summa taeda: Ende der Fackel
rapio 3: hier aufgehen in
vivax, cis: hier leicht entflammbar
adhibeo 2: anwenden
repugno 1: hier verwehren
seduco 3: hier sich absetzen
ecquis: irgendjemand
stupeo 2: erstaunt sein
aciem dimittere: die Blicke schweifen lassen
totidem: ebensoviele
persto 1: stehenbleiben
f: abwechselnd
faveo 2: hier zustimmen
inicio 3 + Dat.: schlingen um
emorior 3 = morior 3
copia nostri: Macht über mich
spreta, ae: die Verschmähte
pudibundus 3: schamhaft
protego 3: bedecken
haereo 2: hier bleiben
repulsa, ae: Zurückweisung
tenuo 1: schwächen
vigil, is: stets wach
adduco 3: hier schrumpfen lassen
cutis, is: Haut
macies, ei: Magerkeit
sucus, i: Lebenssaft

Fußnoten:
(1) gemeint ist Narcissus, ein Jüngling von besonderer Schönheit

(2) Tochter des Saturn = Iuno

Hosted by www.Geocities.ws

1