Echo
Adspicit hunc(1) trepidos
agitantem in retia cervos vocalis nymphe, quae nec reticere loquenti nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo. Corpus adhuc Echo, non vox erat et tamen usum garrula non alium, quam nunc habet, oris habebat, reddere de multis ut verba novissima posset. fecerat hoc Iuno, quia, cum deprendere posset sub Iove saepe suo nymphas in monte iacentis, illa deam longo prudens sermone tenebat, dum fugerent nymphae. postquam hoc Saturnia(2) sensit, 'huius' ait 'linguae, qua sum delusa, potestas parva tibi dabitur vocisque brevissimus usus,' reque minas firmat. tantum haec in fine loquendi ingeminat voces auditaque verba reportat. ergo ubi Narcissum per devia rura vagantem vidit et incaluit, sequitur vestigia furtim, quoque magis sequitur, flamma propiore calescit, non aliter quam cum summis circumlita taedis admotas rapiunt vivacia sulphura flammas. o quotiens voluit blandis accedere dictis et mollis adhibere preces! natura repugnat nec sinit, incipiat, sed, quod sinit, illa parata est exspectare sonos, ad quos sua verba remittat. forte puer comitum seductus ab agmine fido dixerat: 'ecquis adest?' et 'adest' responderat Echo. hic stupet, utque aciem partes dimittit in omnis, voce 'veni!' magna clamat: vocat illa vocantem. respicit et rursus nullo veniente 'quid' inquit 'me fugis?' et totidem, quot dixit, verba recepit. perstat et alternae deceptus imagine vocis 'huc coeamus' ait, nullique libentius umquam responsura sono 'coeamus' rettulit Echo et verbis favet ipsa suis egressaque silva ibat, ut iniceret sperato bracchia collo; ille fugit fugiensque 'manus conplexibus aufer! ante' ait 'emoriar, quam sit tibi copia nostri'; rettulit illa nihil nisi 'sit tibi copia nostri!' spreta latet silvis pudibundaque frondibus ora protegit et solis ex illo vivit in antris; sed tamen haeret amor crescitque dolore repulsae; et tenuant vigiles corpus miserabile curae adducitque cutem macies et in aera sucus corporis omnis abit; vox tantum atque ossa supersunt: vox manet, ossa ferunt lapidis traxisse figuram. inde latet silvis nulloque in monte videtur, omnibus auditur: sonus est, qui vivit in illa. |
trepidus 3:
ängstlich rete, is: (Jagd-) Netz vocalis, e: geschwätzig reticeo 2 + Dat.: jem. das letzte Wort lassen resonabilis, e: widerhallend garulla, ae: die Geschwätzige depre(he)ndo 3: hier ertappen prudens, tis: hier absichtlich deludo 3: hintergehen ingemino 3: wiederholen reporto 1: wiedergeben devius 3: entlegen incalesco 3: (vor Liebe) erglühen furtim: heimlich quoque magis: und je weiter calesco 3 + Abl.: erglühen circumlitus 3 + Dat.: herumgestrichen summa taeda: Ende der Fackel rapio 3: hier aufgehen in vivax, cis: hier leicht entflammbar adhibeo 2: anwenden repugno 1: hier verwehren seduco 3: hier sich absetzen ecquis: irgendjemand stupeo 2: erstaunt sein aciem dimittere: die Blicke schweifen lassen totidem: ebensoviele persto 1: stehenbleiben f: abwechselnd faveo 2: hier zustimmen inicio 3 + Dat.: schlingen um emorior 3 = morior 3 copia nostri: Macht über mich spreta, ae: die Verschmähte pudibundus 3: schamhaft protego 3: bedecken haereo 2: hier bleiben repulsa, ae: Zurückweisung tenuo 1: schwächen vigil, is: stets wach adduco 3: hier schrumpfen lassen cutis, is: Haut macies, ei: Magerkeit sucus, i: Lebenssaft |
Fußnoten:
(1) gemeint ist Narcissus, ein Jüngling von besonderer Schönheit
(2) Tochter des Saturn = Iuno