Heldentod der 306 Fabier
[48] ... At a Veiente hoste clades accepta temeritate alterius consulis, actumque de exercitu foret, ni K. Fabius in tempore subsidio venisset. Ex eo tempore neque pax neque bellum cum Veientibus fuit; res proxime formam latrocinii venerat. Legionibus Romanis cedebant in urbem; ubi abductas senserant legiones, agros incursabant, bellum quiete, quietem bello in vicem eludentes. Ita neque omitti tota res nec perfici poterat; et alia bella aut praesentia instabant, ut ab Aequis Volscisque, non diutius quam recens dolor proximae cladis transiret quiescentibus, aut mox moturos esse apparebat Sabinos semper infestos Etruriamque omnem. Sed Veiens hostis, adsiduus magis quam gravis, contumeliis saepius quam periculo animos agitabat, quod nullo tempore neglegi poterat aut averti alio sinebat. Tum Fabia gens senatum adiit. Consul pro gente loquitur: "adsiduo magis quam magno praesidio, ut scitis, patres conscripti, bellum Veiens eget. Vos alia bella curate, Fabios hostes Veientibus date. Auctores sumus tutam ibi maiestatem Romani nominis fore. Nostrum id nobis velut familiare bellum privato sumptu gerere in animo est; res publica et milite illic et pecunia vacet." Gratiae ingentes actae. Consul e curia egressus comitante Fabiorum agmine, qui in vestibulo curiae senatus consultum exspectantes steterant, domum redit. Iussi armati postero die ad limen consulis adesse; domos inde discedunt. [49] Manat tota urbe rumor; Fabios ad caelum laudibus ferunt: familiam unam subisse civitatis onus; Veiens bellum in privatam curam, in privata arma versum. Si sint duae roboris eiusdem in urbe gentes, deposcant haec Volscos sibi, illa Aequos: populo Romano tranquillam pacem agente omnes finitimos subigi populos posse. Fabii postera die arma capiunt; quo iussi erant conveniunt. Consul paludatus egrediens in vestibulo gentem omnem suam instructo agmine videt; acceptus in medium signa ferri iubet. Nunquam exercitus neque minor numero neque clarior fama et admiratione hominum per urbem incessit. Sex et trecenti milites, omnes patricii, omnes unius gentis, quorum neminem ducem sperneres, egregius quibuslibet temporibus senatus, ibant, unius familiae viribus Veienti populo pestem minitantes. Sequebatur turba propria alia cognatorum sodaliumque, nihil medium, nec spem nec curam, sed immensa omnia volventium animo, alia publica sollicitudine excitata, favore et admiratione stupens. Ire fortes, ire felices iubent, inceptis eventus pares reddere; consulatus inde ac triumphos, omnia praemia ab se, omnes honores sperare. Praetereuntibus Capitolium arcemque et alia templa, quidquid deorum oculis, quidquid animo occurrit, precantur ut illud agmen faustum atque felix mittant, sospites brevi in patriam ad parentes restituant. In cassum missae preces. Infelici via, dextro iano portae Carmentalis, profecti ad Cremeram flumen perveniunt. Is opportunus visus locus communiendo praesidio. L. Aemilius inde et C. Servilius consules facti. Et donec nihil aliud quam in populationibus res fuit, non ad praesidium modo tutandum Fabii satis erant, sed tota regione qua Tuscus ager Romano adiacet, sua tuta omnia, infesta hostium, vagantes per utrumque finem, fecere. Intervallum deinde haud magnum populationibus fuit, dum et Veientes accito ex Etruria exercitu praesidium Cremerae oppugnant, et Romanae legiones ab L. Aemilio consule adductae cominus cum Etruscis dimicant acie; quamquam vix dirigendi aciem spatium Veientibus fuit; adeo inter primam trepidationem dum post signa ordines introeunt subsidiaque locant, invecta subito ab latere Romana equitum ala non pugnae modo incipiendae sed consistendi ademit locum. Ita fusi retro ad saxa Rubra - ibi castra habebant -, pacem supplices petunt. Cuius impetratae, ab insita animis levitate, ante deductum Cremera Romanum praesidium paenituit. [50] Rursus cum Fabiis erat Veienti populo, sine ullo maioris belli apparatu,
certamen; |
temeritas, atis:
Unbesonnenheit incurso 1: einfallen in vicem: wechselweise eludo 3: hier verspotten omitto 3: übergehen adsiduus 3: beharrlich contumelia, ae: Schande, Schmach egeo 2 + Abl.: entbehren auctor, oris: hier Bürge sumptus, us: Aufwand, Kosten mano 1: um sich greifen robur, oris: Kraft, Stärke paludatus 3: im Kriegsmantel minor 1: drohen cognatus, i: Verwandter sodales, is: Gefährte sollicitudo, inis: Aufregung excito 1: an-, aufstacheln stupeo 2: starr sein faustus 3: begünstigt sospes, itis: unverletzt, unversehrt in cassum: erfolglos opportunus 3: günstig, gelegen populatio, onis: Plünderung Tuscus 3: etruskisch intervallum, i: Unterbrechung accio 4: herbeirufen cominus: im Handgemenge quamquam im HS: jedoch dirigo 3: aufstellen trepidatio, onis: Verwirrung adimo 3: entreißen impetro 1: erlangen, errreichen insitus 3: angeboren levitas, atis: Leichtsinn apparatus, us: hier Anstalten zu etwas aliquotiens: einige Male aequus campus: Feld conlatis signis: in offener Feldschlacht opulentus 3: wohlhabend capto 1: überlisten, hintergehen successus, us: das Anrücken praedor 1: rauben, Beute machen incido 3: einfallen obviam: entgegen agrestis, is m.(!): Bauer contemno 3: hier unterschätzen proveho 3: hier fördern improvidus 3: unvorsichtig palor 1: umherstreifen passim: zerstreut vagus 3: umherschweifend continens, tis: fortlaufend saepio 4: umschließen se inferre: sich hineinstürzen orbem colligere: einen Kreis bilden insignis, e: auffallend multiplico 1: vergrößern artum, i: enger Raum, Enge omitto 3: aufgeben intendo 3: richten, lenken inclino 1: sich neigen nitor 3 + inf.: sich bemühen cuneus, i: Keil editus 3: hoch vertex, icis: Spitze evado 3 + dat.: hinaufsteigen ad unum: zugleich convenit: unpers. es stimmt pubes, eris (aetate): erwachsen |