nieuws6

Terug in Tokokoe

Na vijf maanden weer terug in Tokokoe. De vlucht verliep goed en dezelfde avond gingen we (Karin, Anna, Fried en ik) nog door naar Ho. Uiteindelijk gingen we na een aantal biertjes om iets van vier uur naar bed. Een lange reisdag... zeker omdat ik nog enige onverklaarbare vertraging opliep.

Goed de volgende dag meteen dus in Ho. Ik had op het vliegveld al even wat geld gewisseld, tegen naar later bleek een ietwat ongunstige koers... Weer in Ghana. Het vliegtuig maakt de wereld toch wel erg klein! Van het ene op het andere moment in een compleet andere wereld. Op zich had ik nog wel even de tijd om er een nachtje over te slapen, het was namelijk al donker toen ik aankwam en de weg naar Ho is erg goed.
Toch merkte ik dat ik in die vijf maanden zonder Ghana al weer flink verwesterd was. Even weer omschakelen dus, allemaal een versnelling lager in Ghana.

Nog even wat inkopen en in de korte broek op weg naar Tokokoe. Meteen werd duidelijk dat ik toch wel erg wit was geworden, qua kleur dan. Het voelde goed om Tokokoe weer binnen te rijden. Het voelt toch iedere keer als thuis komen. Uiteraard waren de mensen heel blij om me weer te zien. Ze vonden wel dat ik dikker geworden was. DAt bedoelen ze trouwens niet negatief, maar juist positief. Ik weet nog goed dat mensen twee jaar geleden zelfs wat begonnen te klagen toen ze zagen dat ik flink aan het afvalen was... Krijgt ie wel genieg eten?

Ook waren ze verbaasd over mijn Ewe. Ik moet zeggen ik zelf ook! Er is dus toch nog een heleboel blijven hangen, ondanks dat ik zo veel met Esperanto ben bezig geweest.
Op de foto zie je de chiefs en de elders bij elkaar. De man op de voorgrond bidt naar de voorvaderen om ze te bedanken dat ik veilig ben aangekomen. Dat gebeurd in het Ewe en met sterke drank. Er wordt dan wat op de grond gegooid voor men er zelf van drinkt. Dat is om de voorvaderen te eren. Ook als ze zelf gedronken hebben gaat het laatste beetje in het glas op de grond. Ik had een fles Hooghoudt uut Grunn meegenomen. Die was goed te drinken vond men!

Back in Tokokoe

After a long day in the airplane and the car we finally arrived in Ho at around 2am. Anna and Fried came to pick us up from the airport in their car. Karin was also at the airport and joined us to Ho. A couple of weeks ago she mailed me that she had seen my website and was very much interested in doing something similar. She also heard I was about to go to Ghana again and asked if she could come along. Sure, why not! So she bought her ticket and arranged her visa and went two days before me to Accra, the capital town of Ghana.

It felt kind of strange to be back. Not negative strange but funny strange. Five months in Holland... I was a yevu again, a white man, especially my colour... all the tan off... We did some shopping in Ho and took a car to Tokokoe. The people and especially the children were delighted to see me again. We went straight to the house and relaxed for a bit before going out and greet everybody. We met the chiefs in Togbe Boankrah's house and they said a traditional prayer in thank of my safe arrival back home. And it feels like that, it's like coming home. I must say it has been good to be away for a while, to just clear my mind of everything, but it's also good to be back. On the picture you see the chief linguist or TSIAMI in EWE, pray to the ancestors. Always an alcoholic drink like gin is used for that purpose. Some is given to the ground to honour the forefathers. This time they used gin from the Netherlands. I brought them a bottle. They said it was strong but tasted very well. They also thought I had become fat... Well they mean it in a positive way. They are happy to see me with a little more weight. When I first came there in 2002 people started complaining after a while because they saw me growing slim. They were worried I didn't eat enough...