Ο χώρος είναι μια αναπόφευκτη αρχή του σύμπαντος. Ακόμα και αν η ολότητα του σύμπαντος δεν υπήρχε, τότε πάλι θα υπήρχε άδειος χώρος εκτεινόμενος σε όλες τις κατευθύνσεις στο άπειρο.
Αυτό το αξίωμα πρέπει να αληθεύει ακόμη και λαμβάνοντας υπόψιν διαστάσεις άλλες από τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Αυτό μας ωθεί να αντιμετωπίσουμε το σύμπαν ως μια φυσική ποσότητα του χώρου. Το αξίωμα του χώρου είναι το πιο οντολογικό στοιχείο της λογικής και η διαχώριση του είναι απαραίτητη για να αρχίσουμε να πραγματευόμαστε την ολότητα της ύπαρξης.
Τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να προσθέτουμε τα "δωσμένα" περιεχόμενα του σύμπαντος. Ξεκινούμε με ένα κενό σύμπαν και θα προσθέσουμε τα απαραίτητα "υλικά" ώσπου να εξηγήσουμε όλα τα άλλα (σε ένα ικανοποιητικό βαθμό) σχετικά με τα πάντα που υπάρχουν.
Η πρώτη και πιο εμφανής διαφορά του φανταστικού μας σύμπαντος και του πραγματικού είναι ότι το πραγματικό σύμπαν περιέχει ένα σωρό πράγματα.
Το πρώτο δίλλημα που έχουμε είναι ότι δεν έχουμε από πουθενά να πάρουμε οτιδήποτε. Γι'αυτό, έχουμε επιλογή να συμπεράνουμε ότι τα υλικά του πραγματικού σύμπαντος υπήρχαν πάντοτε, ή ότι υπήρχε κάποτε εποχή που τίποτα απολύτως δεν υπήρχε και ξαφνικά κάτι ήρθε σε ύπαρξη από το πουθενά.
Και οι δύο επιλογές είναι δύσκολο να τις δεχθεί κανείς. Η πρώτη επιλογή μας αναγκάζει να δεχθούμε ότι η ύπαρξη δεν είχε ποτέ ένα ξεκίνημα. Δηλαδή είναι σαν να λέμε ότι δεν υπήρξε ποτέ εποχή όπου τα υλικά του σύμπαντος δεν υπήρχαν. Η δεύτερη επιλογή μας οδηγεί σε περισσότερες εκδοχές. Ίσως όλα τα πράγματα ήρθαν σε ύπαρξη ως ένα συμβάν μιας στιγμής. Ή ίσως έρχονται συνεχώς σε ύπαρξη. Μπορεί να έχουν έρθει σε ύπαρξη κατά χρονικά διαστήματα, ή κάτω από ορισμένες συνθήκες, ή σταδιακά με συνεχόμενο ρυθμό.
Συνοπτικά, περιλαμβάνοντας όλες αυτές τις εκδοχές σε αυτή την επιλογή αναγκαζόμαστε να δεχθούμε πως "κάτι" μπορεί να επέλθει από το απόλυτο τίποτα.
Προσωπικά, προτιμώ να δεχθώ πως το "κάτι" του σύμπαντος υπήρχε πάντοτε, παρά να δεχθώ πως κάτι μπορεί να γίνει από το απόλυτο τίποτα. Για την ώρα, θα αναφέρομαι σ'αυτό το "κάτι" του σύμπαντος ως η "αληθινή ουσία" του σύμπαντος. Ίσως να προτιμάτε να δεχθείτε πως κάτι μπορεί να έρθει σε ύπαρξη από το πουθενά. Πάντως, υπενθυμίζοντας τη θέση του κειμένου, έχει πάρει το δρόμο της παντοτινής υπόστασης της αληθινής ουσίας του σύμπαντος. Αυτό είναι ένα θεμελιώδες σημείο και η υπόλοιπη πραγμάτευση εξαρτάται από το αν αυτό το σημείο είναι αλήθεια.
Θα θέσω αυτό το σημείο ως "αρχή" - προσδιοριζόμενο από το λεξικό μου ως "μια πρόταση δεδομένη ως αληθής που αποτελεί το αρχικό σημείο σε έναν ειρμό λογικής" |
