Lang is dat all her, at ik noch een lüttjen Jung weer. Och de Tiet, de vergeiht so gau, wenn ik de doch blots anbinnen kunn. Dar is nu eene Saak de seet us innen Kopp, de keem jedet Johr woller um disse Tiet, dat weer de Vörfreid up Wiehnachten.

At Glück dat nu hebben wull, weer dar een Unkel in use Naborschup, de weer vor us Gören de Beste Vadder up Eerden, he keem glieks achtern Wiehnachtsmann up use List un dat bedüde all wat.

Dat Goode weer, dat "Unkel Behrens," at wi Kinner em nömen deen, he harr uk twee Gören in us Oller. Een Jung un eene Deern. De Söhn, Bernhard at he heede, de harr nu an Hilligavend, Geburtsdaag. Dorum, so kort vor de Wiehnachtstiet seegen wi Kinner ümmer to, dat wi up'n gooden Padd stunnen mit usen Fründ Bernhard, un us nich just vertürnt harrn um de Tiet.

De Vorfreid up Wiehnachten un up siene Geburtsdaagsfier, dat weer wat.

He kreeg all glieks morgens Speelsaacken to'n Geburtsdaag. Nahmiddaags mossen wi em jo all woller besöken, dar mossen wi jo hen, denn dat geev jo Koken, Nöten, Mölk mit "Kakau" darin un manchmaal uk woll een Bointjen. Meis Tiet weern wi inload wurn, komen deen wi uk so, ohne Inlodung. De Neeschier wat de nee'n Geschenke weern, leet us nich in Ruh. Nu harrn wi denn jo uk glieks wat to'n speeln, harrn garkien Tiet to'n Football speelen, to'n Rodeln un uk nich to'n Strietschohlopen. Dit weer Hilligavend un disse Daag gehörde us. Wat harrn wi dat drock, den ganzen Daag. Wenn't vun dissen Daag man blots noch mehr vun geven de.

Dat moi'e weer, dat gung glieks wieter, bi us tohuus. Nah de Geburtsdaagsfier, wenn Bernhard siene Mudder us all tohoop nah Huus hen jagt harr, denn weer de groote Bescheerung in us Huus, dat weer jo allgemein so Mode bi us in't Dörp.

Wi kreegen woll nich soveel Speelsacken at de Behrens Kinner, over to kort sünd wi uk just nich komen. De Wiehnachtsmann, de wuss jo so tämlich genau wat wi Kinner "bruuken" deen, at us Mudder seggen de. Wi at Kinner harrn dar over ne ganz annere Vörstellung vun, wat wi "bruuken" kunnen. Socken un Handschen, nee'e Holtschen, ne nee'e Unnerbüx, 'n poar Appels un Nöten dat sünd Saaken de een bruuken deiht, meende Mudder.

Wi at Jungs, wi seegen dat over ganz anners. Speelsaaken, noch mehr Speelsaaken, een Schrubentrecker, Hommer, Holt un Nogels, sowat dat kunn een bruuken, dar kunn een wat vun maaken un dar in leeg de Unnerscheed.

Use Oogen de funkelnden wenn Avends so kort vor Wiehnachten de groote Lastwoagen in't Dörp keem. Unkel Behrens weer de Fohrer un at de Lüüd seggen deen "he weer uk goot, wat to besorgen."

Disse Lastwoagen weer mehr soone Krüzung twischen een Lokomotive un een Lastauto, dampen de he just so. An'ne Siet weer soon grooten Kettel, soone Oort Holtvergoser inboot wurrn. Dar moss de Bifohrer eers maal in rum prökeln, so dat se uk noog Gas harrn um den lüttjen Barg rup to komen.

Ut seen dä de Lastwoagen jo grad nich too'n Besten, ober dar keem dat jo nich up an. Wat veel wichtiger weer, weer wat dar woll noch all achtern in leeg, all wat över bleven weer, an Affallholt, dicke Pappe, Schruben un all so wat. Tüch, wat wi at Jungs goot bruuken kunnen.

Wo sick dat hier um hanneln dä, weer de Lastwoagen, de gehörde een grootet Koophuus, binnen inn'e Stadt. Unkel Behrens maakte nu ümmer Foahrten "nah ganz wiet weg," um dar Huushalts Saaken to holen, uk Speelsaaken, wen't welcke geben de.

Speelsaaken, ganz nee'e, nich soon Kram, wo anner Kinner all maal mit speelt harrn, nä, nä, dar harr noch nüms mit speelt. Dat weer uk nich tohoop flickt wuurn, mit den "Alleskleber Uhu," nä, so wat, dat kunnen wi Kinner glieks seen.

At dat nu so is, een Deel harrn wi at Kinner gau mit kreegen. Dat weer dat all de Speelsaaken de wi harrn, de keemen ut den Lastwoagen, ganz egol of de bi mien Makker unnern Dannenboom leegen or bi us to Huus. De keemen nich vun Wiehnachtsmann, at upwussen Lüüd us ümmer vertelln den. Dat kunnen wi "betügen," dar kunnen wi "Ehrenwurt" up affgeben, den wi harrn jo all nahkeeken. Eers weern de Speelsaaken up'n Lastwoagen, denn weern se verswunnen, un denn leegen se unner denn eenen or annern Dannenboom.

Darum wuusen wi dat.

Dat gung nu glieks wieter, an'n eersten Wiehnachtdaag. De ganzen Gören inne Naberschup gungen vun Huus to Huus. Um to seen wat de Wiehnachtsmann woll brocht harr. So bi Middaag rum weern wi meis fertig mit ankieken. Nu kunn dat losgahn, mit dat speelen, over denn keem ümmer dat groote Middaageten dar twüschen. "Nu gaht man gau nah Huus, dat is Middaagstiet" heede dat denn. Soon Schiet, uk dat noch. Wi mossen töven bit Nahmiddaag. Dat Middaageten, dat kunn nich töven, Slagg twölf weer Middaag, dat wussen wi, wer nich dar weer, de kreeg nix. "Dat weer so üblich, at se seggen deen," bi us in Huus.

Eenmaal glieks nah Middaag, keem Bernhard anwetzen bi us, de Tung hung em ut'n Hals, so gau weer he lopen. Een vun de nee'n Handschen harr he uk all verlorn. De leeg nu woll bi us Nober, Mudder Reichel up'n Hoff. At he över eern Hoff lopen weer un denn uk noch gau över eer Stackett klatterte. Bernhard meende jo dat Mudder Reichel woll all up de Luur leegen harr, se harr bestimmt all up em tövt, se harr jo anners nix to doon. Se kunn us nich utstahn, wiel wi se ümmer targen deen.

Sien Büx harr he uk twei reeten, un de moss eers maal flickt weern, anners geev dat wat to Huus. Use Mudder weer dar ganz goot in, Büxen flicken, dat is. Ik seeg all to, dat se nich ut de Übung keem. At Bernhard dar stund in siene lange Unnerbüx, bie'n Kökenherd un sick warm holde, moss ik uppassen dat dar nich just een vun de annern Kinner um de Eck keem un em dar stahn seeg. Mudder pedde los up eer Singer Neimaschien, dar nah kunn dat speelen losgahn.

All'ns moss unnersocht weern, worum sick dat so rum dreiht un nich anners rum. Warum hefft se dat hier anmontiert un nich dar. All socke Froogen de keemen up. Dat moss nu jo eers all ut'n annern boot weern, meis Tiet gung dat over nich woller so tohoop at dat eers weer. Over dat maakte nix, Bernhard he wuss Rat, "dat könnt wi woll even schweißen." Dat weer uk egol of dat Iesen, Holt or Gummi weer, Bernhard or sien Vadder, se kunnen dat woll schweißen.

Bi Obendbroot Tiet harrn wi all meis soon poar "Nieten". Dat weern de Speelsaaken de nich mehr functioneerden, de keemen den glieks up'n Böhn. Dar wo de Schruufstock weer, uk Hommer, Knieptang un Schrubentrecker weern hier to finnen. Glieks neben de Klodöör, dar stapelten wi de "Nieten " denn up. Dar leeg Hirsemeyer sien Rennauto, wo dat eene Rad an fehlde, dar leeg uk de lüttje Panzer, de kiene Kugeln scheeten kunn, un blots Füür ut speen de. De holten Dießel an Handwoagen weer uk twei, den mossen se uk eers woller "schweißen." De Snackeree: "dat maakt nix, dat köönt wi woll even schweißen," dat hörde sick ümmer beter an.

Wenn dat blots nich so gräsig kolt weer, dar up'n Böhn. Dat weer jo all schlimm genoog wenn een dar nah'n Klo hen moss, dar moss jo hen.

Um dar Speelsaaken to repariern, nä, dat weer veel to kolt dar up'n Böhn, dat moss töven bit in't Fröhjoahr.

Tweeten Wiehnachsdaag, nochmehr "Nieten."

Bi Nee Joahr harrn wi us meis inne Futten, dar weer'n nix at "Nieten" un dar weer uk nix wo wi mit speelen kunnen. Wenn't doch blots eers woller Wiehnachten weer.

Frohe Wiehnachten.

E-mail