De dree Wunnerjungs, vun Johnny Meyer.

 

 

At nu maal so in’t Leben is, sind  jo in bold jed een Stadt or Dorp, een or twee Lüüd de wat besunnert könnt or doot or sünd. Dat weer uk nich anners bi us tohuus.

 To de Tiet at wi noch littje Kinner weern , harrn wi usen Spoß dar an, anner Lüüd to targen.

Dar weer denn jo uk de eene Kerl, so schlank at een Bessensteel un so groot at de Waterturm. At sien Pech dat nu hebben wull , wohnde he uk noch bi denn Waterturm, darum heete de “Waterturm afleeger”. He weer so groot dat he nich in eene Döör rin kunn ohn sien Kopp in to trecken.

Wenn he up sien Rad seet, denn moss he de Fööt reinweg na de Siet holn, anners weern se em inne Spöken kamen wenn he in’ne Kurve gung. Dat gung jo nich   anners weer he jo glatt up de Snut fulln.

 Wenn wi wiet genog vun em weg weern, dat he us nich erwischen kunn, denn reepen wi em to, un froogten wie dat Wedder dar boben weer. Rein fünsch wurd he denn, antwurd hett he us nie, aver bi de Kooplüüd in’t Dorp dar hett he mehr at eenmaal seggt , wat wi Kinner doch vor eenmaalige Snotterjungs weern un man maal een goode Laag Hau hebben schulln un nich so veel to eten.

 

Een annern Kerl, de dicke Erwin at he bekannt weer, he weer nu aver een ganz annern Slag vun Minsch. He weer woll krank,  denn  Radfahrn kunn he nich. Wenn he denn so dör de Stadt puttjefoote un so sinnig vor sik hen snacken de, to wieln aver uk so luut mit sik sülms an schimpen weer, dat de Lüüd up de Straat stahn bleeven un em na keeken.

To anner Tieten kunn he dar stahn un fung an to fleiten. He kunn een Nachtigal rein weg to Scham fleiten.

 Dat Kleengeld smeeten de Lüüd em vor de Fööt.  He leet dar aver eenfach leegen un fleite wieter bit he fartig weer. Dat kunn aver Stunnen duurn. Numms in de ganze Stadt kunn so moi fleiten at he dat kunn. 

Wenn sik denn aver soon paar Halfstarke over em lustig maakten, denn kunn he schimpen, uk woller at kien annern in de Stadt. He leet nix up sik sitten, he harr eenfach dat letzte Wurt.

 To de Tiet at he upduuken de, weern wi all ut de School, harrn all use Lehrtiet achter us.

Faken weern wi in’t Kino gahn. At wi woller rutkeemen, weer dar denn een Spectokel up’n Peermarkt, denn mossen wi jo uk eben hen un tokieken wat dar los weer . Dar stund Erwin midden in Kreis vun veele Minschen , de Schandarms mossen mehr at eenmaal togriepen, um woller Freeden up’n Markt to bringen. An tokamen Dag stund  denn woller in’ne Zeitung dat up’n Peermarkt woller een ganz grooten Uploop vun Minschen wesen weer.

De Iesbude de dar glieks neben stund, harr denn woller een Bombengeschäft maakt. Dat ganze Jungfolk weer hier woller tohoop lopen un de dicke Erwin weer midden dar twüschen. Eenige vun de Tohörers meenden, dat he woll een paar Schruven los harr in Kopp, dat dat darvun keem dat he sik so upreegen kunn. So lang at em numms verdwass leep, weer allns up de Reeg, aver wahr di bi, wenn dat verkehrte Wuurd rutkeem. Dat Bloot steeg em denn in Kopp un he fuchtel mit sien Hannen rum at wenn he dar mit snacken de.

 

 

 

Na Jahren maal dar harr he sik woll verlopen un weer in us Dorp ankamen, de littjen Kinner de all vun em hört harrn, leepen achter em an , um em to targen.  Us Mudder de just in eeren Vorgoorn eere Bloomen bekeek, seeg dat un schull de Kinner ut dat se dat nich don schulln un denn armen Mann nich mehr belästigen schulln. Mudder harr Mitleed mit em un brocht em in’t Huus so dat he eers maal vun all de Kinner weg keem.

 Nu kunn he sik een beten versnuven. Us Mudder stellde em denn warme Mölk mit Honig in un een paar Zwiback hen, dar leet he sik uk nich tweemaal to nödigen.  At he nu sien Hart utladen de un af un to sik mit dat övergroote roode  Snuvdook de Tranen afwischen de, kunns glieks wahr weern, dat all de Snackeree kien Sinn or Verstand maakten.

 Us Vadder hett em denn aver na een goode Stunn na’n Bus henbrocht, so dat he woller na Huus fahrn kunn.

 

Uk nich wiet vun us af, weer kort na de Kriegstiet , een Dörgangslager vor Obdachlose. Bi disse Minschen weer nu een ganz besunnern Kerl dar bi.  De soon beten  Upreegung mit sik bringen de, wenn he dör’t Dorp gung.

 He seeg ut at een Pirat, harr een Og, een Arm un een Holtbeen un kunn kien Wurt Düütsch. He harr nu immer een ganz groote Tasch um Hals slungen mit all sien Angeltüch. Denn sloorde he dissen dicken Pool achter sik an, welk een he mit een Tau um sien dicken Buuk to knutt harr. De dicke Pool weer bold an de dree bit veer Meter lang. Jeden Dag tweemaal truck he nu dör dat Dorp. Towielen harr he aver uk een ganzen Barg Fisch um Hals hangen. Wenn denn de Kinner em achtern up’n Pool pedden deen, denn wuss he aver dar mit klaar to kamen, un de maakten dat nich noch maal woller. All de Kinner de dar up pedd harrn de kreegen denn kiene Bointjen, aver de Kinner de dat nich maakt harrn , kreegen welke.  He keem dar fein mit dör, denn he harr veele littje Frünnen funnen up’n Weg ton Angeln.