Plattdeutsch - Plattdüütsch,

Wi dat angahn kann, weet ik uk nich, over wahr is’t. Wi twee, mien Fro un ik, wi gaht jo girn ut to danzen, dor bruukt man blots so een lütjen Zeddel rum leegen wor up steiht, weneer de Danz anfangt un wi laat all’ns stahn un leegen un gaht ut to danzen. Meiss Tiet an Freedaag - or Sunnobendavend.

So twee bit dree maal in’t Jahr kann dat angahn, dat de Danz all namiddaags, so bi Klock Twee rum anfangt. An socke Daag heppt se meiß twee bit dree Kapellen de dor speelen dot. Dat Danzen geiht denn dör bit in’ne Nacht, so bit Klock twölf, denn is meiß Fierabend.

Wat sik over in de twüschen Tiet all affspeelen deiht, is jo kum to glöven. Dat Danzen dat geiht in een’s dör. De eene Kapell so meiß dree bit veer Mann de dor speelen dot, de hört up to speelen un de neegst Kapell set furns woller an. Dor hess nich maal Tiet di to versnuven. Wat to drinken moss all meiß in stahn utdrinken anners verpasst all woller de moie Musik de dor speelt ward. Se speelt nich eenen Danz, nee, nee, glieks twee, een na'n annern weg. Avers so gegen Klock Söben, denn smiet se dor faken soon lütje Pause rin, so dat een wat to Eeten kriegen kann un uk sien Hemd ut wesseln kann. Dor biet Danzen dor kumms goot in’t Sweeten, bold so at wenn an’t Heun bis in Sommerdaag.

Klock Acht geiht woller wieter, just so at an Namiddaag, all för’t glieke Gild, bold so tein bit twölf Dollars vor elk een vun us.

Dat nu over jeden een up siene Kosten kamen deiht, dor muss di sülvens um kummern. Is jo nich jedereen sien Saak sik dor up’n Danzbodden ut to töven un sik de Punnen vun Liev runner to holen. Aver funkschoneeren deiht dat. Een maal heppt wi Beide tohoop neegen Pund runner holt an eenen Daag. Bös weer’n wi dor just nich um.

So halfwegs dör denn Avend, denn kumt dor meiß noch maal een vun’n Vorstand un hollt gau noch een Spraak um de Lüüd up to klaaren wor de tokamen Danz is. Un um sik to bedanken vör’t Vorbikieken, wiel veele vun de Lüüd jo mit eere grooten Motorhomes kamt. Se föhrt vun eenen Danz na’n annern, heppt jo wieter nix to don at in’ne Gegend rum to jückeln un an Weekend to danzen. Dorum is’t jo moi, dat so wat geven deiht.

Wenn de Spreeker denn klar is mit siene Snakeree denn hefft se meiß uk noch een Tombola un Doorpriese. At dat so is in de meisten Famieljen, de Kerl de kofft de Intrittskorten, steckt se inne Tasch un wenn’t losgeiht mit de Verlosung denn müß dör all de Taschen söcken um to seen wor de Korten laten hess. Jo un up’n End finds se denn jo uk un leegts se up’n Disch. Dor roopt se uk all de Nummer ut de vor us up’n Disch leegen deiht, nich up eenen Danz, nee, bold jeden tweeten Danz wor wie upduuk’t geiht us dat so. Mien Fro de suust denn dör’n Saal un kummt mit een End Mettwuss woller. Een annert maal at miene Fro utsocht wurd um de Lose to trekken, do reep de Spreeker mien Nummer ut, "Schiebung, Schiebung," dröhnt dat denn dör denn ganzen Saal. Over de Buddel Wien de dor bi rutsprung de schmeckte us uk. Een annert maal harr ik een groot Vagelhuus boot, een wor de Vagels in Winterdaag füttern könnt. Dat harr ik stifted un wat meens welkeen dat wunnen hett, jo stimmt, wi heppt denn jo woller trüch geven. Een annert maal, wi weer’n all up ‘n Weg na Huus, all meiß ut de Döör rut, at se us woller rin reepen. Schull’n doch man noch een beten töven wiel de Verlosung nu los gahn schull, wi bleeven, harrn jo nix to verleern. Wunnen heppt wi uk, dit maal, een moit Tape vun de Kapelle de dor speelen de. Een annert maal miene Fro suusde all woller dör’n Saal, kem woller un harr een moit Halsband wunnen at ehren Preis. De Kukucks Klock de bi us Dochter inne Kök hangen deiht, de hett se uk maal wunnen. Soon paar Weeken trüch do brocht se een moi Pottbloom an usen Disch, een vun de blöhenden Azalien weert ditmaal.

Tweemaal heppt wi dat nu all in’t Lotto versocht, ik glöv dat dridde maal schallt woll henhaun, denn wi heppt jo nu denn Bogen rut. Over all’ns kummt jo to een End, man blots de Wuss de hett jo twee, un mien Fro, de hett all woller eene wunnen.

Trüch nah: Miene to Huus Siet _ Homepage

How it’s possible I do not know but true it is, the two of us, my wife and I love to go dancing, all it takes is a flyer with an event and the dates and we let everything else go and go dancing, mostly on Friday or Saturday evenings.

Two to three times a year it happens that the dance will start earlier in the day around two or three o’clock and than two to three bands will alternate playing and dancing goes on till about midnight. What happens in the meantime is almost unbelievable, as soon as one band finishes its tunes, an other band will start in , not only one dance, no usually two , one right after the other. Usually three to four people will play in each band. Each band has its own style and features some thing special. A person has hardly time to rest, or one will miss out on a nice dance. For something to drink, one has to do it standing up, there is hardly time to sit down.

This goes on till about seven PM, than a short intermission is being held so that one can get something to eat, change a shirt and freshen up a bit. At eight o’clock it starts all over again, all for the same admission. Normally it is about ten to twelve dollars per person. In order to get ones moneys worth, each person has to see to it for them selves. It just is not everybody’s cup of tea to use the dance floor to get some exercise, but it is pleasure to loose some weight that way. For us it seams to work, ones we lost between the two of us nine pounds together, and we where not mad about it either.

About half way through the evening one of the officers of the sponsoring club will make a short speech, announcing where the next dance will be and thanking everybody for coming by. This is a nice gesture since some folks come in their big Motor homes, they drive from dance to dance, apparently don’t have much else to do but at least it keeps the folks young at heart and on there feet.

When the announcer is finished there is usually a raffle or a door price. Normally the Man in the family will purchase the admission tickets, stuff them in to a pocket and when the time comes for the raffle drawing, a frantic search sets in for the lost tickets. When they finally reappear and are all spread out in front of us on the table, and one of our numbers is being called, it happens at about every other dance to us. Again my wife sails across the dance floor to lay claim to her newly acquired door prise. One time it was a wonderfull sausage, donated by one of the better known Butcher shops in town. An other time my wife was chosen to pull the tickets out of the bucket for the next price, yes she pulled my number „schiebung, schiebung" was being shouted through the hall meaning collaboration, but the bottle of Wine tasted just as good to us. A different time I had made a big bird feeder that I donated, and guess who won that one, yes I did, but turned it back in. A different time we where almost out the door on our way home, when some body ask us to stay a wile since the drawing was going to take place right away, we stayed, had nothing to loose, we won, a nice tape from the band that played that night. A different time my wife won a wonderful necklace, and also the Kuckucks clock in our doughter kitchen came from a raffle. A few weeks back she came to the table with a nice plant it was a blooming azalea.

Twice we tried our look in the lottery now, the third time it should work, now that we know how to do it.

Every thing has an end, only a sausage has two, and my wife just won

an other one.

E - mail: