Adnan Ekinci

23/04/2002 (390 defa okundu)

Öğle tatiliydi ve Sultanahmet Adliyesi'nin yanındaki büfenin önünde, küçük plastik masada oturuyordum. Elimdeki tostun biraz soğumasını beklerken, önümde duran sivil plakalı taksiden, bir polis indi. Kolları hafifçe iki yana açılmış, gözleri uzaklara odaklanmış şekilde, sokağın kenarına park etmiş dolmuşlara yaklaşarak, içindeki şoförlere bir şeyler söyledi. Şoförler, çizgi film çabukluğunda, araç ruhsatlarını torpidolarından çıkarıp, polise uzattılar. O da parmaklarının ucunda iğreti olarak tuttuğu ruhsatnameleri, uzaktan koşarak yanına gelip selam çakan trafik polisine uzattı. Sonra, yan taraftaki diğer büfenin önündeki plastik taburelere bir tekme savurdu. Tabureler, kırmızı, mavi demeden hepsi devrildi. Ben farkında olmadan elimdeki
tostu ısırmışım, ağzım yandı. Daha sonra uzak bakışlarıyla, benim oturduğum büfenin önüne geldi. Omzunda tek yıldız olduğunu fark ettim, komiserdi. Çevredeki herkesin onu izlediğinin farkındaydı. Ben ise,
'Saloon'un önünde kendinden emin bir şekilde oturmakta olan kovboy kayıtsızlığındaydım. Birazdan şenlik çıkacaktı. Çünkü, komiserin tekme vurabileceği tek masa ve taburede oturuyordum. Ayaklarını iki yana açıp, ellerini beline koyarak, "Ben size demedim mi, kapının önüne tabure konmayacak diye" sözleri saçlarıma değerek içerideki büfecilere ulaştı. Demek ki, hırsı geçmişti. Ayranımdan bir yudum aldım. Arkasını dönüp, gitti. Ben de yerimden kalkıp, çizmemde tutuşturduğum kibritle yaktığım sigaramı dişlerimin arasına alarak, nöbetçi öğretmenden azar işitmiş öğrenci kızarıklığında tabureleri toplamakta olan büfeciye, "Bu şerifin adı ne?" diye sordum. Büfeci 'Bela mısın sen, başka işin gücün yok mu?' der gibi yüzüme bakıp, başını iki yana sallayarak içeri girdi. Küçük bir araştırma sonucu öğrendim: Eminönü İlçe Emniyet Müdürü Yardımcısı'ymış. Bu görevine yeni tayin olmuş. Adı da Cüneyt'miş. Hoş geldin demek isterdim, belli ki İstanbul onunla
çok renkli günler yaşayacak!

23 Nisan tedirginliği
Nasıl yapmalı bilmem ki? Gazete yazarlığının henüz ilk aylarındayken, bazen karar vermekte zorlanabiliyor insan. Türkiye'de her 10 dakikada bir bebeğin öldüğünü unutup, '23 Nisan'ın mana ve önemiyle ilgili bir şeyler mi söylemeli? Bu ülkede çocukların
yarınlarına yönelik olarak söylenen tüm umut dolu sözlerin geçerliliğinin, bir süre sonra patlamaya veya en azından pörsüyüp kenara atılmaya mahkûm pembe balonların ömrü kadar olduğunu yazmak, bize düşmemeli.
Radikal'in pazar günkü 'Daha uzun yaşamak mümkün' başlıklı manşetini okuduğumda, çocuklar adına sevinmiştim. Haberde, insanların 'önleyici üstün tıp' yöntemiyle çok daha sağlıklı ve uzun süreli yaşamalarının sağlanabileceği anlatılıyordu. Prof. Dr. Osman Müftüoğlu, bu amacın gerçekleşmesi için ruhsal sağlığın öneminin altını çiziyordu.
Sonra, 11 Nisan tarihli Radikal'de yer alan, Yrd. Doç. Dr. Vahit Bıçak'ın Türkiye'de her yıl 2 milyon kişi hakkında soruşturma açıldığını, ancak bunların 1 milyon 950 bin kişi hakkında dava açılmasına gerek duyulmadığını veya dava sonucu suçsuz görüldüğünü belirten sözlerini hatırladım.
Tecrübeli bir yazar, insanların bu kadar kolayca suçlandığı, incitildiği, örselendiği bir ülkede büyüyen çocukların geleceklerinden
duyduğu endişeyi, böyle mutlu bir günde yazmaz. İleriki yazılarına erteler, aksi halde amatörlüğü, toyluğu ortaya çıkar.
Uluslararası Çocuk Hakları Sözleşmesi'nin çekince koyarak kendimizi muaf tuttuğumuz maddelerini, çocuk mahkemelerinde tedbir niteliğinde verilen ve uygulaması olmayan kararlardan söz etmenin sırası değil şimdi.
Okul bahçelerinde toplanıp şiirler okuyan, statlardaki resmi törenlerde bayrak sallayan,
rengârenk giysiler içinde folklor oynayan çocuklarının bu sevinçli gününde, cezaevlerinin sübyan koğuşlarında neler yaşandığından söz edecek değiliz.

AİHM Kararları
İtalya'da 11 yıl süren dava
İtalyan Francesco Lomberdo, 28 yıl polislik hizmetinden sonra emekli olur. Bir süre sonra da, ülser ve neoplazma hastalıklarını mesleğini icra sırasında edindiğini ve bu sebeple emekli maaşının artırılmasını talep eder. Bakanlık, sadece ülser hastalığı nedeniyle iki yıl süreyle maaşının artırılmasını kabul eder, diğer isteğini ise reddeder. Lomberdo bunun üzerine dava açar. Ancak, idari dosyasının bulunması 2 yıl, bilirkişi raporunun sunulması 7 yıl 9 ay, savcılığın mütalaa vermesi ise 14 ay sürdüğünden, dava toplam 11 yıl 5 ay sonra biter. Lomberdo bu sefer de, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne (AİHM) başvurarak
'makul sürede yargılanma hakkı'nın ihlal edildiğini ileri sürer.
AİHM de, 'İtalyan mahkemelerinin iş yükünün fazla olmasının ve davanın karmaşık olmasının, bir yargılamanın bu kadar uzun sürmesini haklı kılmaya yetmeyeceğine' karar vererek Lombardo'nun isteğini kabul eder. Başvuruda tazminat istenmediği için, ayrıca bir bedele hükmetmez.

Baro Odası
Hukukta staj rotasyonu
Stajyer avukatların, sınav yönetmeliğine, kredi koşullarına ilişkin itirazları sürerken, mimar Metin Karadağ'ın, bizatihi stajın niteliği ve niceliğiyle ilgili bir önerisi var. Karadağ, 'Stajın mezuniyet sonrasında bir yıla sıkıştırılması yerine, 4 yıllık fakülte öğrenim sürecine yayılmasının'
öneminden söz ediyor. Yasa, yönetmelik ve yönergelerde değişiklik yapılmaksızın uygulamaya konulabilecek olan bu staj projesine göre, farklı okulların, değişik sınıflarında okuyan öğrenciler, hukuk fakülteleri ve baroların işbirliği ile oluşturulacak gruplar halinde toplanır. Örneğin, İstanbul'daki hukuk fakültelerine kayıtlı öğrenciler (yaklaşık 600 grup) mezun oluncaya kadar, kendilerinin belirlediği zaman ve mekânlarda bir araya gelip, meslekle
ilgili pratik çalışmalar yaparlar. Adliyelerde dava izleme ve arşiv ziyaretleri, seminer düzenleme, farazi mahkeme çalışmaları, avukat bürolarına ziyaret ve tüm bu çalışmalarını düzenli olarak yazıp aktaracakları grup bültenleri çıkarırılar. Hatta, her gruba, 'ağabey' veya 'abla' olarak deneyimli bir avukatın da katılması mümkün.
Metin Karadağ sözünü ettiği staj programının soyut bir öneri olmadığını, halen Mimarlar Odası İstanbul Büyükkent Şubesi tarafından uygulandığını, yakında diğer mühendislik dallarında da aynı uygulamaya geçeceğini söylüyor.
Bana göre, Metin Karadağ'ın önerisi üzerinde ciddiyetle durmak gerekiyor ama, bizim statükocu baroların böyle radikal değişimlere
sıcak bakacağını pek sanmam. (Ayrıntılı bilgi için: [email protected] )

Bu yazıya kaç puan verirdiniz?	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Geçerli her oy için kayıtlı kullanıcılarımız 2 Radikal Puanı kazanırlar.