|
Milan Kundera, Kimlik �erkekler artik d�n�p bana bakmiyor� c�mlesi, bedenin giderek s�nmeye basladigini g�steren kirmizi bir isaret lambasiydi. Kundera. 44 ...askin bakisi, yalnizlastiran bir bakistir. Kundera. 44 ...Chantal�in gerek duydusu, ask dolu bir bakis degil; onun istedigi, yabanci, bayagi, k�sn�l bakislarin, yakinlasma, se�me, sevgi, hatta incelik tasimayan, �zerine ister istemez, ka�inilmaz olarak dikilen bakislarin altinda bogulmak. B�ylesi bakislar onu insan toplulugunun i�inde tutuyor. Askin bakisi ise onu oradan �ekip aliyor. Kundera. 44 �zlem mi? Karsisinda oturduguna g�re, ona nasil �zlem duyabilirdi ki? Insan, var olan birinin yoklugundan nasil aci duyabilir? (Jean-Marc bu soruyu cevaplayabilirdi: Insan, sevdigi adamin karsisinda �zlemle yanabilir; onun gelecekte varolmayacagini seziyorsa; sevdigi adamin �l�m�, g�r�lmemekle birlikte daha o zamandan varligini duyuruyorsa.) Kundera. 47 Dostluk, bir insana yalnizca belleginin dogru �alismasi i�in gerekli. Ge�misini animsamak, onu hep sirtinda tasimak, dedikleri gibi, belki de insanin kendi ben�ini koruyabilmesi i�in gerekli tek kosul. Ben�in �ekip k���lmemesi, oylumunu korumasi i�in, anilari bir saksi �i�egini sular gibi sulamak gerekiyor; ve bu sulama isi, ge�misin taniklari ile, yani dostlar ile s�rekli temas halinde kalmayi zorunlu kiliyor. Onlar bizim aynamiz; bellegimiz; onlardan hi�bir sey beklemiyoruz, yeter ki o aynayi zaman zaman parlatsinlar, parlatsinlar ki, y�zeyinde kendimizi g�rebilelim. Ne var ki, benim lisedeyken ne yaptigim umurumda bile degil! Ilk gen�ligimden beri, hatta �ocuklugumdan beri, benim istedigim bambaska bir seydi: Dostlugun, deger olarak t�m �teki degerlerin �st�nde tutulmasini �zl�yordum. Sunu s�ylemekten hoslaniyordum: Ger�eklik ile dost arasinda se�im yapmak gerektiginde, ben her zaman dostu se�erim. Jean-Marc. 52 �Kendini d�nyanin merkezine yerlestirdin�... �Konformizm kalesine kapattin kendini. Uyaroglu oldun�. Bu s�zlerin cevabini ona simdi veriyor: Evet �yle yaptim. Ve orada kalmami engelleyemeyeceksin. Chantal>Jean-Marc. 134 Bu d�nyada dogmus olmak ister sans, ister sanssizlik olsun, yasamini burada yasamanin en iyi yolu, benim su anda yaptigim gibi, ilerleyip giden neseli ve g�r�lt�c� bir kalabaliga kendini birakmaktir. Chantal. 135 |