95. Hugur einn það veit er býr hjarta nær, einn er hann sér um sefa. Öng er sótt verri hveim snotrum manni en sér engu að una. 96. Það eg þá reynda er eg í reyri sat og vætta'g míns munar. Hold og hjarta var mér in horska mær: þeygi eg hana að heldur hefi'g. 97. Billings mey eg fan beðjum á sólhvíta sofa. Jarls yndi þótti mér ekki vera nema við það lík að lifa. 98. "Auk nær aftni skaltu, Óðinn, koma, ef þú vilt þér mæla man. Allt eru ósköp nema einir viti slíkan löst saman." 99. Aftur eg hvarf og unna þóttumst vísum vilja frá. Hitt eg hugða að eg hafa mynda geð hennar allt og gaman. 100. Svo kom eg næst að in nýta var vígdrótt öll um vakin, með brennöndum ljósum og bornum viði: svo var mér vílstígur of vitaður. 101. Og nær morgni, er eg var enn um kominn, þá var saldrótt sofin. Grey eitt eg þá fann innar góðu konu bundið beðjum á. |
95. The mind only knows what lies near the heart, that alone is conscious of our affections. No disease is worse to a sensible man than not to be content with himself. 96. That I experienced, when in the reeds I sat, awaiting my delight. Body and soul to me was that discreet maiden: nevertheless I posses her not. 97. Billing's lass on her couch I found, sun-bright, sleeping. A prince's joy to me seemed naught, if not with that form to live. 98. "Yet nearer eve must thou, Odin, come, if thou wilt talk the maiden over; all will be disastrous, unless we alone are privy to such misdeed." 99. I returned, thinking to love, at her wise desire. I thought I should obtain her whole heart and love. 100. When next I came the bold warriors were all awake, with lights burning, and bearing torches: thus was the way to pleasure closed. 101. But at the approach of morn, when again I came, the household all was sleeping; the good damsel's dog alone I found tied to the bed. |