Teigeler, Piet
Antwerpen, 18 juni 1936
Zoon van een economische migrant uit Duitsland en een Vlaamse moeder. Knapte
allerlei baantjes op en belande op zijn éénendertigste
in de journalistiek (achtereenvolgens: avondmedewerker en redacteur De Nieuwe
Gazet en hoofdredacteur Panorama). Woont in Spanje en schakelde na dertig
jaar journalistiek over naar fictie
Onder pseudoniem Woody Dubois
(samen met Eddy van Hee Antwerpen, 18 april 1933)
Onder eigen naam
Reacties
(De Atomium-tapes) Goed werkje voor een paar uurtjes griezelige ontspanning
(Adriaan Duerloo, Boekengids)
(De zwarte dood) Het had noch de spanning, noch de vaart van het verhaal geschaad,
indien de auteur de lezer nog wat meer ruimte en paginas had gegund (Staf
Schoeters, Leesidee)
(De geur van God) Piet Teigeler besteedt veel aandacht aan zijn twee hoofdpersonages,
die psychologisch goed onderbouwd zijn en door hun tegenstellingen elkaar zowel
aantrekken als afstoten. Knap is de manier waarop hij het duistere verleden
van zijn personages laat overvloeien in hun hedendaagse schimmige praktijken
(Chris Vandenbroucke, Leesidee)
Persoonlijk oordeel
De twee Woody Dubois boekjes zijn hilarische persiflages op spionageromans waarvan
het hoofdpersonage er gewild over is. De eerste vier Carpentiers overstijgen
nergens de middelmatigheid met hun klassieke intriges en al even klassieke
psychologisch gefundeerde verdachtenkringetje. Carpentier en Dewit zijn nogal
makke figuren. Stilaan krijgen ze een dieper psychologisch profiel door hun
menselijke aard en vooral door hun vrouwelijke kennissenkring. Natuurlijk krijgen
we ook hier het obligate extreem-rechtse verhaal. De Zwarte dood probeert
dan weer een breder perspectief te creëren door het opvoeren van een huurmoordenaar
uit Mobutus leger die in Antwerpen met een buisje bacteriën moorden
probeert te plegen. Het verhaal speelt zich af in het niet frisse verleden van
een hoofdrolspeler van extreem-rechts. Dat Carpentier verdacht wordt is heel
subtiel aangebracht maar is van het goede teveel. Karoshi teert wat teveel
op onvatbare intriges met Japanse GGOs en dergelijke ver van mijn bed
staande dingen maar het menselijke aspect (én de nieuwe collega van Carpentier)
zorgen voor gensters. De grote Antwerpenaar Elsschot duikt in de figuur van
Laarmans, het hoofdpersonage uit Het Dwaallicht, op in Het dwaalspoor,
het buitenbeentje in dit overzicht. Redelijk onbevredigend verhaal maar met
een schitterende couleur locale. Dodenakker heeft een wat vergezochte
intrige en de gepensioneerde Carpentier kan het zich moeien niet laten en wordt
een knorrige oude heer.
Varia
* Is sinds 2004 president van de AIEP, de Asociación Internacional de
Escritores Policiacos, ook wel genaamd International Association of Crime Writers
(IACW/AIEP).
* Robbe de Hert die eerder al Lijmen/Het been van Willem Elsschot verfilmde,
heeft het contract getekend om Het Dwaalspoor op pellicule te zetten
* Kreeg de Hercule Poirot-prijs 2000 voor De zwarte
dood en werd al in 2002 genomineerd voor Het Dwaalspoor en in 2003 voor
Dodenakker
* Meer op www.teigeler.net
Teunen, Lode
Halle, 2 mei 1920
Beambte bij het Ministerie van Economische Zaken.
Reacties
Het is lang geleden dat ik zon primitieve, simplistische en onwaarschijnlijke
detective onder ogen kreeg!... Enige karaktertekening komt er niet aan te pas
en logische reacties van de meeste personages evenmin (Petronella J.C.
Elema, Biblion)
Persoonlijk oordeel
Politieromannetje van méér dan dertien in een dozijn. Teveel kartonnen
figuren in dit verhaaltje waarbij zelfs de speurders elkaar voor de voeten lopen.
Varia
* Schreef een drietal verhalen waarvan één in moreel en religieus
opzicht ernstig voorbehoud vergt; stilistisch is zijn werk zwak (Lectuurrepertorium
I)
* Werkelijk spijtig dat deze debutant-met-talent zijn litteraire carrière
inzet met n product dat we om ernstige godsdienstige en morele bezwaren
streng moeten afkeuren (M. Brouns, Boekengids over Het jongste kind, 1946)
Tornhaut, Frans
Van
Reacties
De roman kent een trage maar zekere opbouw, met een degelijk uitgewerkte intrige,
waarbij alles goed in elkaar wordt verweven. De karakters zijn levendig en herkenbaar,
gekruid met scherpe observaties. Daardoor leest het verhaal alsof het de werkelijkheid
zelve is. Vlieg door de soms overbodige taalspielerei en geniet van een behoorlijk
ontspannende politieroman (Patrick Bruneel, Leesidee)
Persoonlijk oordeel
Ben maar tot pagina 15 geraakt: 'De wind, woedend over hun medewerking aan de
grauwheid van de voorbije dag, scheurt de aaneengesloten formatie boodschappers
aan flarden. Met gerafelde randen haasten ze zich geschrokken oostwaarts. Met
weidse gebaren wuiven wiegende boomtakken wondere arabesken op wolken wegsnellende
witheid.' Gezelle, kom terug!
Tulkens, Joris
Diest, 8 december 1944
Studeerde filosofie en klassieke filologie aan de KUL. Onder invloed van de
achtenzestigers werkte hij zeven jaar lang mee aan een maatschappijkritische
stadskrant te Diest.
Reacties
(De dode danseres) Het plot is lineair en niet gecompliceerd. Een boeiende roman
met onderhoudende personages (René van Rossenberg, Biblion)
(De dode danseres) Spannend omwille van de vakkundige manier waarop het geheel
in elkaar is gezet (goede plot en intrige, wisselende locaties, cliffhangers,
functionele zijsporen en convergerende verhaallijnen). Boeiend door de herkenbare
decors (het Leuvense, Firenze) en de verwijzingen naar allerlei actuele toestanden
en gebeurtenissen (Luc Lannoy, Leesidee)
(Dodelijk Vuur) De spannendste Vlaamse thriller van het voorjaar (John Vervoort)
(Dodelijk Vuur) Een mooie mix van whodunit en whydunit, niet echt een thriller
waarmee je op het puntje van je stoel gaat zitten, wel een verhaal dat
je behoorlijk boeit. Vooral in het laatste van de drie delen, een assisenzaak,
zorgt Tulkens voor een verrassende wending en veel spanning (Fred Braeckman,
De Morgen)
Persoonlijk oordeel
De dode danseres is een schitterend boek, veelgelaagd en met een professor
als speurder en een ex-commissaris als zijn helper. Extreem-rechts tegen een
achtergrond van een lieftallig Italië vormen het decor voor deze fijnzinnige
thriller. Dodelijk Vuur is een vlotte roman die het moet hebben van de
sympathieke speurders, de intrige is wat te magertjes. Knap literair taalgebruik
in beide boeken.
Varia
* Nominatie voor Hercule Poirot-prijs in 2002 voor
De dode danseres en in 2003 voor Dodelijk
vuur
* Het titelverhaal van zijn verhalenbundel De macht van het getal (1988)
werd verfilmd door de BRT
* Hij trekt door Vlaanderen met een muzikale theatermonoloog over het leven
van de 16de-eeuwse humanist Nicolaes Cleynaerts, over wie hij ook een roman
schreef. Een flamencogitarist, een danseres en een zanger begeleiden hem
* Meer op www.joristulkens.be