Schoppenboer. Antwerpen: De Eglantier, z.j., 183 p. – (Reeks avontuur) Korte inhoud - Kent Clark, journalist in London, wordt ontslagen en gerecruteerd door Schoppenboer, een aristocratische rijke man die een leger rond zich verzameld heeft om de wereld van haar ergste mis-dadigers te ontdoen. Clark wordt bevelhebber van het Schoppenleger en het ene avontuur volgt het an-dere op in hun strijd tegen de ergste misdadigers.

Reacties
Hij loopt geweldig van stapel, laat zich door niets uit het veld slaan en triomfeert… ook in de liefde. Voor lezers die tegen een vuistslag bestand zijn wel genoeglijk (L.C., Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Actie- en gangsterverhaaltje van dertien in een dozijn. Clark is een echte Superman en slaagt er bijna in zijn eentje in alle Londense misdadigers uit te roeien. Gewelddadig, voorspelbaar en volledig gedateerd.

Varia
* Lucien Wouters is toevallig ook de naam van de hoofdinspecteur van de Staatsveiligheid in Tango van Aspe
* Schoppenboer is toevallig ook de titel van een Russische detective van Boris Akoenin uit 2003 maar ook van een oude Cyriel Buysse
* Hoofdfiguur is Kent Clark, toevallig dezelfde naam waaronder de échte Superman door het leven gaat.

Philips, Arnold

Gent 21 maart 1925
Was griffier bij de Rechtbank van Eerste Aanleg te Gent. Debuteerde in 1960 in het Letterkundig Tijdschrift “Les Cahiers de la Biloque” en publiceerde de volgende jaren talloze novellen en kortverhalen in diverse dag- en weekbladen, zowel in Vlaanderen als in Nederland. Ook kunstschilder. Schreef ook onder pseudoniem A. Feert.

De hellehonden, roman en enkele verhalen. Gent: Marnix, 1964, 194 p. Het voornaamste personage, “ Jenny Audrivet” beleeft er een fantastisch avontuur, dat zich afspeelt in de sinister gehouden sfeer van heide en moerassen. Zij woont er, als alleenstaande ongehuwde vrouw, in een herenhuis. Door een toeval ontmoet ze Georges Manet, tot wie ze zich terzelfdertijd aangetrokken en afgestoten voelt. Georges woont met zijn huishoudster. Zijn vrouw is zogezegd verdwenen.

Reacties
Het gruwelgenre onderstelt vanwege de auteur een sterk suggestievermogen en een fijne psychologische nauwgezetheid. Daar is de auteur, althans in zijn titelverhaal, nog niet aan toe… Alles bij elkaar: een debutant met verbeelding aan wie krediet mag worden verleend (Paul Hardy, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Rauwe, ruwe en realistische roman die het meer moet hebben van zijn naturalistische per-sonages dan van de spanning die nergens voelbaar is. De korte verhaaltjes na de titelno-velle situeren zich ook meestal binnen het detectivegenre en zijn goed zonder meer.

Pierreux, Jos

Halle, 19 december 1957
Publiceerde kortverhalen in diverse literaire tijdschriften. Debuteerde in 1989 met de jeugdzonde Tattoo. In het dagelijkse leven is hij handelaar in bouwmaterialen en woont in Pepingen. Hij vindt zijn inspiratie in de mondaine badstad Knokke.

	De dode die met zijn tweeën was. Antwerpen: Houtekiet, 2004, 414 p. – 90-5240-788-6 Het is voorjaar. Terwijl iedereen fantaseert over een niet-opgeëiste lottowinst geniet het Knokse politie-korps van de laatste vredige weken voor de toeristeninvasie. Helemaal rustig is het echter nooit, zelfs niet in dit chique badstadje. Er is de onrustwekkende verdwijning van een kampeerster, vandalisme op het kerkhof en een bizarre inbraakgolf.
	De overvallers die met zijn drieën waren. Antwerpen: Houtekiet, 2005, 403 p. – 90-5240-820-3 Graaf burgemeester Leopold Lippens snakt naar rust in zijn geliefde badstad Knokke-Heist. Dat valt flink tegen, want twee overvallers hebben hun oog op een bank op place m’as tu vu laten vallen en nemen daarbij een gijzelaar. Leopold Lippens zet zijn beste speurders op de zaak. Maar die hebben hun eigen, persoonlijke problemen en de belangen durven wel eens botsen.
	Het trio dat iets te vieren had. Antwerpen: Houtekiet, 2006, 441 p. – 90-5240-875-0 Wanneer kinderen met stormweer in zee gaan zwemmen, verliest inspecteur Luc Borré bijna zijn hachje tijdens een turbulente reddingsoperatie. Meteen daarna worden twee lijken gevonden en een juwelier daagt de gangsters uit door in zijn etalage een boom in bladgoud uit te stallen, met daarin tien identieke loepzuivere diamanten van elk zes karaat.
	Het viervijfdeprincipe. Antwerpen: Houtekiet, 2007, 425 p. – 90-5240-923-8 In Knokke-Heist komen drie bejaarden op een gewelddadige manier om het leven. Inspecteur Luk Borré ondervindt snel dat de mondaine badstad niet zit te wachten op een seriemoordenaar. Men ge-looft liever in het toeval. De inspanningen van Borré worden matig geapprecieerd, en achter iedere sluier die hij oplicht, vindt hij een andere.

Reacties
(De dode die met zijn tweeën was) Het thrillerdebuut van Jos Pierreux steekt kop en schouders uit boven die van z'n collega's (Staf Schoeters, Leeswolf)
(De dode die met zijn tweeën was) Het opvallendste en beste Vlaamse thrillerdebuut in de Zomer van het Spannende Boek van dit voorjaar (John Vervoort, De Standaard)
(De dode die met zijn tweeën was) Een schot in de roos. Een knap debuut met gegarandeerd heel veel lol (Fred Braeckman, De Morgen)

Persoonlijk oordeel
Debuutroman was een van de beste, leukste en knapste Vlaamse detectives van de laatste jaren. Ik hoopte op een opvolger, wat niet altijd evident is. Zijn tweede boek is een complete verrassing: een heel onconventionele plot maar met dezelfde hilarische personages uit zijn debuut waardoor de herkenbaarheid toch blijft bestaan. Het trio dat iets te vieren had borduurt verder in dezelfde intelligente en leuke stijl maar besteedt iets minder aandacht aan de intrige zodat een wat onte-vreden gevoel overblijft op het einde. Zijn pas verschenen nieuwe boek – hopelijk niet zijn laatste – zou ik met enig gebrek aan nuancering en toekomstperspectief alweer de beste thriller van het jaar noemen. Nogmaals een typische burgemeester Lippens, zowel eco- als politieke als absurde small talk als een plot die er staat.

Varia
* 'Ik heb dertig jaar lessen in bescheidenheid gekregen. Altijd werd ik afgewezen. Wel-licht terecht, want ik was te veel bezig met de literatuur met de hoofdletter. Ik dacht, laat ik eens iets schrijven dat ik zelf graag zou lezen. Ik ben altijd een fan geweest van het genre. James Ellroy is voor mij de top, maar ook de oude detectives van Ellery Queen en de misdaadromans van Raymond Chandler kan ik waarderen.' (Het Nieuwsblad, 14 augustus 2004)
* De controversiële aristocraat én burgemeester Graaf Lippens (die van de frigobox-affaire) valt telkens een heel leuke bijrol ten deel.
* Wie durft het als schrijver of uitgever aan om op de voorflap te zetten: “Een onderzoek van Luk Borré, de niet altijd even sympathieke Knokse speurder”
* Meer op www.jospierreux.be

Pieters, Roger

Halle, 14 oktober 1922 – Middelkerke, 23 april 1992
Onderwijzer, lange tijd directeur van de Rijksbasischool te Nieuwpoort. Was een tijdlang actief als jazzmuzikant, trad op als dirigent en componeerde stukken voor beiaard. Plaat-selijk beter gekend als toneelspeler en als auteur van volkse kluchten, komedies en blijspelen

	Een kleine nachtmuziek. Leuven: De Clauwaert, 1975, 146 p. - (Boekengilde De Clauwaert; 1974-75) Vanuit een venster van het flatgebouw El Paradiso valt een lichaam op het trottoir te pletter. Is het slachtoffer een man of een vrouw? Gaat het hier om moord of gewoon om een ongeval? En in het eerste geval: wie is de moordenaar? Moet hij of zij gezocht worden onder de bewoners van El Paradiso die eigenlijk allemaal een beetje een reden hebben om iedereen te doden?
	De muis. Leuven: De Clauwaert, 1977, 152 p. - 90-6306-069-6. - (Boekengilde de Clauwaert; 1977-7) Sabine is rijk gehuwd, maar ongelukkig met haar man, die haar ontrouw is. Door zijn roekeloos rijden veroorzaakt die de dood van het dochtertje van Willy Persoons, wat alleen maar haar afkeer voor hem nog groter maakt. De woede in het dorp over de dood van het kind laait fel op en leidt tot een moord op Sabines echtgenoot. Zij heeft sterke vermoedens dat Persoons de dader is.
	De andere Adolf. Leuven: De Clauwaert, 1979, 136 p. - 90-6306-109-9. - (Boekengilde De Clauwaert 1979/1980-3) Voeg daar nog een Duits oudstrijder en de huisbewaarder van het vakantiedorp bij en u weet reeds dat er, wanneer op een mooie zomerdag, Raymond Occino vermoord in zijn zomerhuisje wordt gevonden, heel wat potentiële daders zijn… de met het onderzoek belaste onderzoeksrechter heeft de daders maar voor het rapen.

Reacties
(De muis) De auteur is erin geslaagd tot het einde toe de aandacht gaande te houden en hij zorgde voor een onverwachte ontknoping die elke lezer zal verrassen maar niettemin behoort tot de mogelijkheden van iedere dag en van elkerlijk mens (Remi van de Moortel, Boekengids)
(Een kleine nachtmuziek) Er wordt teveel materiaal verwerkt dat nauwelijks een funktie heeft in de konstruktie. Dat betekent nu weerom niet dat Een kleine nacht-muziek nutteloos werd geschreven. Integendeel. Het autentieke talent van de romancier komt meer en meer tot zijn recht (Remi Van de Moortel, Boekengids)
(De andere Adolf) Voor ons is er nochtans meer mee gemoeid dan boeiende geheimzinnigheid. Méér ook dan vakkennis en schrijftalent is er de liefde voor de medemens, dat wil dan meteen zeggen dat we te maken hebben met authentieke literatuur (Remi van de Moortel, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
De eerste twee boeken zijn psychologische thrillers waarin weliswaar een moord gebeurt maar het denkprocédé van de hoofdpersonages belangrijker is dan de whodunit elementen. Beide boeken zijn structureel gebaseerd op vertelfragmenten van de verschillende betrokkenen. Boeiend maar niet echt spannend. Ook in De andere Adolf komt er een onderzoeksrechter aan te pas en natuurlijk een moord maar de psychologische gesprekken, vooral over de oorlog, overheersen het verhaal dat pas heel op het einde een beetje span-nend wordt.

Varia
* Moord in Camping Zeezicht, een vervolgverhaal, verscheen in wekelijkse afleveringen in een plaatselijk weekblad aan de Noordzeekust
* Jooris Van Hulle schreef een monografie over Roger Pieters in de V.W.S. cahiers (1985, nr. 113)
* Het volkstoneelstuk Marche funèbre voor Kamiel werd meer dan 200 maal opgevoerd en verscheen als feuilleton in de Gazette van Detroit, de Canadese krant voor en van uitgeweken West-Vlamingen.

Portocarero, Herman

Sint Katelijne Waver, 6 januari 1952
Belg van nationaliteit, maar afkomstig van een Spaanse familie die zich in de 17de eeuw in Antwerpen vestigde. Studeerde rechten aan de Ufsia, werkte aan de Antwerpse balie, maar vervoegde in 1978 de UNESCO in Parijs. Begon zijn diplomatieke carrière in Ethiopië, Jamaica om later in New York te gaan wonen. Hij nam twee jaar loopbaanonderbreking om als adviseur van Artsen Zonder Grenzen veldwerk te doen in Nicaragua en Soedan. Vindt, na New York, zijn tweede grote liefde in Cuba. Nadien tot 2003 actief op de dienst Verenigde Naties van het Belgisch ministerie van Buitenlandse Zaken. Momenteel is hij consul-generaal in de Verenigde Staten in Atlanta.

Domino. Leuven: Van Halewyck, 1998, 221 p. - 90-5617-186-0 New York, 7 december 1988. Sovjetpresident Gorbatsjov kondigt in de Verenigde Naties maatre­gelen aan die geschiedenis zullen maken, maar niet zoals hij het zich voorstelt. Haast op hetzelfde moment wordt Serena, een jong en beeldschoon fotomodel, onder mysterieuze omstandigheden in East Village ontvoerd. Maar meer nog dan deze figuren is het misschien de stad zelf, die met haar geheimen en haar minst toe-gankelijke buurten en gebouwen, het hoofdpersonage van het boek wordt.

New Yorkse nachten. Leuven: Van Halewyck, 2006, 239 p. - 90-5617-648-X Rivaliserende ambities, eigenzinnige personages en onvermoede intriges kruisen elkaar in deze spannende detective waarin de nachtelijke stad New York zelf de hoofdrol speelt. Portocarero’s lange band met New York laat hem toe de stad en haar bewoners van binnenuit te verkennen, van de penthouses van Manhattan tot de donkerste kade van Brooklyn.

Reacties
(Domino) Apart is ook het gebruik van veel Engels: zodra de personages spreken, doen ze dat in het Engels dat bij hun groep hoort. Knap gedaan, maar het maakt de roman minder toegankelijk voor Nederlandse lezers gezien de hoeveelheid Engels, soms pagina’s lang (GP Schuring, Biblion)
(Domino) Uiteindelijk is alles wat gebeurt, gebouwd op het contrast tussen de oppervlakkige, officiële façade van de stad (waarvoor het gebouw van de Verenigde Naties symbool staat) en de vele verborgen kanten van het straatleven: een labyrint van clandestiene handel, drugs, prostitutie, mensensmokkel en misdadigheid allerhande die zich pas ten volle manifesteert als de rauwheid van de nacht regeert, als de donkerste krochten, het niemandsland van de waterkant, de vervallen fabrieken en gebouwen, het metalen staketwerk dat de vele bruggen en viaducten schraagt, heel even hun geheimen prijsgeven (Luc Lannoy, Leesidee)
(Domino) In de eerste plaats een detective story, met een, helaas, nogal voorspelbare plot. De mensvisie is ongenuanceerd, zeg maar goedkoop pessimistisch ('Homo homini lupus'). Voorts lijkt het happy end nogal cliché. Is het een antidotum tegen de overvloed aan zwartgalligheid elders in de roman? (TOV, De Tijd)

Persoonlijk oordeel
Fijnzinnig, literair proza van een homo universalis die wel iets te graag zichzelf bezig hoort en te graag goochelt met zijn taleneruditie om leesbaar over te komen. De tweede roman die hier met enige twijfel werd op­genomen is een nachtelijke sfeerschepping van een donker, marginaal New York waarin niet echt een straf rechte-lijk misdrijf gebeurt en niet één echte speurder aanwezig is. De dreigende ondertoon van wat zou kun­nen/zal gebeuren, de strijd om de macht in de achterbuurten, een inbraak bij de VN en de vele criminelen die het verhaal bevolken, zorgen voor een constante ongemakkelijke en criminele sfeer.

Varia
* Zijn Cubaans Ambassadeurschap levert naast enkele boeken ook de film Mi Corazón venenoso (1997), op en de documentaire Rythm & Smoke, over muziek en Cubaanse tabak. Tenslotte is er de langspeelfilm Trance Atlántico.
* In zijn Parijse periode begon Herman Portocarero te schrijven in het Frans, maar zijn boek werd uit de handel gehaald wegens slechte verkoop. In 1984 debuteerde hij, met meer succes, in het Nederlands.
* Kreeg de Hercule Poirotprijs 2006 voor New Yorkse nachten
* Enkele van zijn romans en mémoires werden in het Frans vertaald en uitgegeven bij uitgeverij Wilquin.
* Met uitgeverij Toohcsmi en de Gentse drukkerij Imschoot brengt hij in een beperkte oplage een box met nogal erotische kunstwerken uit. Voor Portocarero is seks echter niet de rode draad in het van Engelse teksten voorziene tekenverhaal. "Het is vooral een ode aan intensiteit."

Prins, Luc

pseudoniem van Joris de Muynck – Varsenare, 27 januari 1918
Studeerde wiskunde en talen. Onderbrak zijn carrière van zeeofficier om zich aan het zakendoen en de letteren te wijden.

De noodlottige ‘N’. Antwerpen: 1945, 202 p. – (Juweelen-serie) In de eerste plaats is De rest is zwijgen de roman over een kunstenaar, die door de talrijke complicaties en verrassingen van het verhaal heen de kans krijgt scherp in het licht te treden. Naast deze gestalte – de dichter Ernest de Groot – bewegen zich een hele reeks nevenfiguren: een pianiste, die op een ge-heimzinnige wijze wordt vermoord, een vrolijke schilder, een jazzdirigent die niet altijd eerlijk is, een zenuwachtige dame die droomt en haar hondjes vertroetelt; er is voor elke lezer iets wat hem kan bekoren en zal bijblijven.

Reacties
FGedachte, sfeerschepping en vormgeving werken samen om tot literair speurders-verhaal uit te groeien. Met zijn trefzekere typeringen is deze pocket een aanwinst voor het genre (B. van Lijsebeth, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Intelligente roman die meer oog heeft voor beschrijvingen van en gefilosofeer over het kunstenaarsmilieu dan voor de intrige die op simplistische wijze door een grafoloog wordt opgelost.

Varia
* Werd in 1962 herdrukt onder de titel De rest is zwijgen, titel die minder prijs geeft over de ontknoping