Paradijs der dwazen. Amsterdam: Veen, 1970, 372 p. – (Amstel-paperback) Het boek ‘Paradijs der dwazen’ is het verhaal van Jimmy Barret, playboy, geliefde en echtgenoot van vele vrouwen, op een gedreven jacht naar geld en succes. Tijdens deze noodlotsjacht, die zijn leven duurt, is hij niet in staat weerstand te bieden aan enige verleiding. Ongeremd geeft hij zich over aan de luxe zelfkant van het lieve leven met al zijn bedwelmende elementen van snelle auto’s, sex, verdovende middelen en misdaad.

Reacties
De auteur, een debutant, heeft veel te veel ineens willen geven en is over die massa gestruikeld (J.M., Lectuurgids)
De geleidelijke aftakeling van een menselijk wezen in het paradijs der dwazen – waar genot, luxe en vleselijke lusten hoogtij voeren – vormt het schrijnende onder-werp van deze roman. De vaak al te suggestieve erotische scènes en de bandeloosheid die de roman uitademt, wettigen een strenge waakzaamheid bij het uitlenen van dit boek (Willy Vanheybeeck, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
De inleiding van de eminente Ab Visser is veruit het belangrijkste stuk van dit boek. Wie het boek zonder honderd en zeventien zuchten in één ruk kan uitlezen, krijgt van mij de Zelfopofferingsprijs.

Varia
* Ab Visser in de inleiding tot dit boek: 'Deze roman is door dit alles meer dan alleen maar een spannende misdaadroman, het is een synthese van verschillende genres als de psychologische thriller, de harde gangsterroman, de roman policier en de authentieke ‘reportage’ van het onderwereldmilieu.'

Camp, Gaston Van

Beerzel, 5 februari 1939
Eerst regent moedertaal en geschiedenis, dan leraar Nederlands en geschiedenis. Schreef tientallen jeugd- en kinderboeken, romans, reisverhalen, poëzie…

	Een pakje in grauw papier: een thrillerroman. Leuven: De Clauwaert, 1981, 170 p. - 90-6306-133-1. – (Boekengilde De Clauwaert, 1980-8) Alles draait rond een doordeweeks pakje in grauw papier dat iets heel kostbaars of kompromitte-rends zou bevatten – maar wat precies? En van wie is het pakje? En waarom wil de goedlachse Schotse Isabelle het pakje zo snel mogelijk naar Orkney overbrengen? Ook Harry raakt hoe langer hoe vaster in het web verstrikt.
	Kruismoordraadsel. Antwerpen; Amsterdam: Manteau, 1992, 159 p. - 90-223-1260-7 Op 16 november om halfnegen ’s avonds gaat lerares Isabelle Tereyn in het Instituut Koutersteen een diaprojector halen. Ze vindt er het levenloze lichaam van haar collega Harry Busschots. “Een jammerlijk ongeval,” zegt de directeur. Dat zegt ook de politiecommissaris. Dat zeggen ook de co-lega’s. Maar Isabelle wéét dat het moord is. Ze start een privé-onderzoek.
	De zaak Myrtion. Leuven: Davidsfonds, 2002, 335 p. – 90-6306-454-3 In opdracht van een ontrouwe echtgenoot belandt Grafikos in de tuin van Myrtion, een betoverende maar afstandelijke vrouw. Het levert hem een nieuwe missie op, want Myrtion schakelt hem in om een gewetenloos politicus-antiekhandelaar op te sporen. Keizerszoon Domitianus jaagt ondertussen op een verdwenen vaas én op de verleidelijke Myrtion.
	De zaak Crispina. Leuven: Davidsfonds, 2003, 350 p. – 90-6306-471-3 Grafikos kan maar niet weerstaan aan Maria Corinna, de joodse straatdanseres die in het nauw zit. Flirtzieke Crispina doet hem allerlei dubbelzinnige voorstellen. Hij moet op zoek naar de spoorloos verdwenen Olympia, bloedmooi en blond. En dan: aan de Tiber, een afgelegen theaterschuur, een obscure mime-voorstelling… Wat drijft er in het water?
	De zaak Flavia. Leuven: Davidsfonds, 2004, 286 p. – 90-6306-492-6 Flavia weet dat ze een aparte, rijpe aantrekkelijkheid heeft. Haar wapen – een stralende glimlach – werkt nog steeds. Maar ze worstelt met enkele problemen: een catastrofe in haar verleden, per-manent geldgebrek en een verschroeiende ambitie. De jonge weduwe wil rijk worden, toegang krijgen tot het kringetje vrouwen dat de tuinfeesten op de Palatijn frequenteert, omgang hebben met Romeinse gezagsdragers…
	De zaak Aurelia. Leuven: Davidsfonds, 2005, 270 p. – 90-6306-514-0 De dood staat voor de deur maar eerst wil de Romeinse zakenman Pontius Marullus een oud ge-wetensprobleem afhandelen: een kwarteeuw geleden maakte hij in Sagalassos een jonge vrouw zwanger. Hij stuurt het detectiveduo Homeros Grafikos en Maria Corinna erop uit om zijn verloren geliefde op te sporen. Of dit wel een goede beslissing is?

Reacties
(Kruismoordraadsel) Het wordt allemaal in mekaar snel opeenvolgende hoofdstukjes verteld. Filmisch dus, zoals de mode én de smaak het momenteel citeren (Jooris Van Hulle, Boekengids)
(De zaak Crispina) Van Camp vertelt het met veel knipoogjes, het is duidelijk dat hij zelf plezier beleeft aan zijn verhaal. Alleen zou een heel klein beetje duiding niet echt misstaan (Fred Braeckman, De Morgen)
(De zaak Myrtion) De zaak Myrtion is een met plezier geschreven pretentieloze thriller waarin Van Camp met veel kennis van zaken het dagelijkse leven in de stad evoceert (John Vervoort, De Standaard)
(De zaak Aurelia) Een roman van internationale allure (Staf Schoeters, Leeswolf)

Persoonlijk oordeel
Een pakje in grauw papier is een onduidelijk boek waarin spionnen en terroristen met een pak documenten rondzeulen. Romantiek haalt de bovenhand in dit rommelige verhaaltje. Kruismoordraadsel speelt zich een stuk dichter bij huis af maar draait toch maar lekker rond een gestolen Aramees manuscript uit de Sinaï. Wat vergezochte plot en ook de kartonnen personages bevorderen het leesplezier niet erg. Van de vier Homeros Grafikos boeken is het eerste een waar genot om lezen omdat het ons terugbrengt naar een tijd die we ons al­leen uit schoolboeken en (persoonlijk) ook van bezoeken aan Rome kunnen voorstellen. Net als in de drie volgende delen staat een sterke, zwoele, rijke vrouw cen­traal en valt onze speurder nogal gemakkelijk voor hun charmes. Deel 2 en 3 brengen dezelfde hoofd-personages maar er komen er iedere keer nieuwe bij. Hoe langer hoe meer wordt de corruptie van keizers en hun zonen aan de kaak gesteld. In het vierde deel stapt Van Camp over op een ik-verteller en verlaat hij met ons Rome om het boek met de beste plot neer te pen­nen. Persoonlijke problemen komen ook meer aan bod waardoor de types psychologisch verdiept worden. Grafikos treedt steeds meer op de voorgrond in deze historische thrillers die voor liefhebbers van de klassieke oudheid een plezier zijn om te le­zen hoewel de intriges soms wat te onscherp blijven.

Varia
* Ontving in 1969 de Prijs van de Provincie Antwerpen, in 1970 de John Flandersprijs en in 1978 de Premie van de Provincie Antwerpen voor het jeugdboek
* De auteur heeft al verschillende reisverhalen op zijn naam staan en gebruikt de combi­natie leraar klassieke oudheid/reiziger als achtergrond voor zijn werk.

Casteren, Anton Van

Borgerhout, 12 mei 1911 – Antwerpen, 8 maart 1997
Begon zijn loopbaan bij de nieuwsdienst van Radio Antwerpen maar klom na verschil-lende weekbladen op tot hoofdredacteur van TV-Ekspres. Hij was één van de eerste TV-critici en werkte free-lance voor de BRT. Was een gewaardeerd internationaal journalist en werd o.a. voorzitter van de Europese Federatie van TV-journalisten. Presideerde veel internationale persjury's die programma’s moesten beoordelen en prijzen toekennen.

onder eigen naam

	De lichtende lippenstift. Antwerpen: Mertens & Stappaerts, 1949, 208 p. Korte inhoud - Een barvrouw wordt neergeslagen en in een plas bloed gevonden. Enige tijd later wordt een lijk in een auto gevonden met de naam Willy in fluorescerende lippenstift op zijn rug geschreven. Inspecteurs Beeck en Stoffels komen verschillende Willy’s op het spoor (ook een Willy die vermoord wordt) vooraleer ze de ware toedracht op het spoor komen.
	Het spook met de bolhoed. Amsterdam; Antwerpen: Mertens en Stap-paerts, z.j.,206 p. Korte inhoud - Een vliegtuig stort neer nabij de luchthaven van Antwerpen. Er vallen verschillende slachtoffers en getuigen zien een man met een bolhoed een andere persoon wegdragen. Wie is dit en waarom? Beeck en Stoffels hebben hun handen vol om de alibi’s van alle betrokkenen uit te zoeken. Uiteindelijk blijkt de Kleine Haring toch weer achter het komplot met de “Ondernemers van Vlieg-rampen N.V.’ te zitten.
	Twee zijden kousen. Antwerpen: Van Ditmar, 1948, 209 p. - (Noord-Zuidserie; 6) Korte inhoud - Een man wordt doodgeschoten in een café. Een naakt vrouwenlijk spoelt aan met een zijden kous rond de nek. Er wordt nog een vrouw op dezelfde manier gewurgd en Beeck en Stoffels van de Antwerpse politie hebben slechts minieme aanwijzingen. Het draait uit op een afrekening tussen twee smokkel-bendes waarvan de leden elkaar naar het leven staan.
	Marihuana aan het spit. Herk-de Stad: Brems, 1966, 241 p. – (Gulden Kroonreeks; 1966-1967-1) Korte inhoud - In de Antwerpse haven worden kort na elkaar vier zeelui ver-moord met een sjisj-kababspies. Het spoor leidt Beek en Stoffels naar een bar waar een vluchtelinge uit Anatolië de scepter zwaait. Ze laat zich omringen door verschillende ongure figuren en blijkt het brein van een marihuana-smokkel te zijn. Onze twee inspecteurs riskeren lijf en leden om achter de toedracht te komen.

Onder pseudoniem Tony Vancas

Onvoltooide rhapsodie. Antwerpen: De Eglantier, 1948, 239 p. – (Reeks Avontuur) Korte inhoud - Beeck en Stoffels krijgen het onderzoek naar de moord op een louche privé-detective. Hij ging blijkbaar zijn boekje te buiten en chanteerde bepaalde cliënten. Eén van hen was zijn ondergang maar wie. De Antwerpse politie heeft maar een paar verdachten maar het duurt een heel boek lang voor ze de dader kunnen opsluiten.

Reacties
(Onvoltooide rhapsodie) Vlot en spannend en met humor gekruid. Als oorspronkelijk Vlaamse werk vermeldenswaard in het genre (L.C., Boekengids)
(De lichtende lippenstift) De gebeurtenissen hebben het voorrecht de lezer te boeien. De atmosfeer is een gezonde. Voor volwassenen, vanwege het behandelde onderwerp (Louis Sourie, Boekengids)
(Twee zijden kousen) Een spannend en goed geschreven detectiveverhaal. Wat de aantrekkelijkheid van dit boek nog verhoogt, is dat alles gebeurt op eigen bodem te Ant­werpen (A. Corluy, Boekengids)
(Marihuana aan het spit) Het mist aan spanning, aan vlucht en laat ons al te gemakke­lijk los. Taal, zinsbouw en gedachtenuitstippeling lopen te zwaar; het doet ons denken aan een verteltrant van vele jaren terug (Bert de Bois, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Lichtende lippenstift is goed en vooral leuk. Er gebeurt zelfs een moord tijdens de legendarische België-Holland. Het spook met de bolhoed is een verward verhaal dat beslecht wordt in de rechtbank. De grapjes gaan ten onder aan de flauwe plot. Het volgende boek Twee zijden kousen is dan weer heel wat typischer met de bekvechterij tussen de hoofdpersonages en de diverse plotwendingen die misschien iets te onwaarschijnlijk zijn (en te gedateerd) maar in die televisieloze tijd wel aanvaardbaar waren. Marihuana aan het spit is een flauwe recyclage van zijn eerste boek, met dezelfde personages, dezelfde mopjes maar een iets gewijzig-de ‘zaak’. Beeck wordt wel Beek en de foto’s uit de film zijn lek­ker ouderwets. Onvoltooide rhapsodie is een doorslagje van de vorige boeken. De Ant­werpse inspecteurs ondervragen enkele verdachten maar slagen er meer door geluk dan door speurwerk in de zaak op te lossen. Zeer zwakke intrige en flauwe climax.

Varia
* Was Erevoorzitter van de eerste Trofee van de Grote Jury die in 1986 in het leven werd geroepen maar slechts drie jaar bestond.
* Hij schreef, naast andere BRT-programma’s, een 40-tal afleveringen van Schipper Naast Mathilde
* De geschiedenis van de eerste kwarteeuw Vlaamse Televisie pende hij neer in het rijke­lijk geïllustreerde 25 Dozijn Rode Rozen (1978)
* De film waarop Marihuana aan het spit is gebaseerd is Tim Frazer jagt den geheim­nisvollen Mr. X (1964) van de Duitse cineast Ernst Hofbauer waarbij aan Van Casteren Writing Credits werden toegekend
* Zou, volgens Danny De Laet, een thriller in het Engels gepubliceerd hebben The devil’s fingerprints (Carlton Press, 1994) waarvan ik echter nog nooit een spoor heb teruggevon­den
* Schreef waarschijnlijk om den brode een boekje over de Air-hostes (1966) in de reeks “interessante beroepen”
* Twee zijden kousen is eerst verschenen in afleveringen in De Illustratie (oorlogsjaren) onder het pseudoniem Tony Vancas

Cave, Mark

Pseudoniem – Ukkel, 20 oktober 1951
Studeerde Economische Wetenschappen. Beroepsmatig publiceerde hij enkele wetenschappelijke boeken over economische geschiedenis. Kon zijn literair ei alleen kwijt in enkele korte griezel- en sciencefictionverhalen. Raakte in 1999 betrokken in een zeer ernstig fietsongeval met bijna dodelijke afloop en begon te schrijven.

Draaikolk. Antwerpen: Manteau, 2004, 359 p. – 90-223-1813-3 Op aanraden van een geldgeile medewerker gaat hij in op een twijfelachtig voorstel van een Ameri-kaanse bank. Als hij merkt hoe eenvoudig de fraude kan worden georganiseerd, krijgt hij de smaak te pakken en zet hij samen met een charmante medewerkster nog een aantal frauduleuze valutatransacties op die bijna niet op te sporen zijn.

De optiekoning. Antwerpen: Manteau, 2006, 356 p. – 90-223-1877-X Jeff is echter ook een notoire gokker en ditmaal is hij in Las Vegas te ver gegaan. Hij heeft zijn gezin en zichzelf aan de rand van de afgrond gebracht en is daar-door een speelbal geworden van de maffia die de gokpaleizen via ingewikkelde netwerken controleert. Zijn enorme speelschuld kan hij alleen maar delgen dankzij een ingenieuze handel met voorkennis van opties en aandelen.

Reacties
(Draaikolk) Méér dan zomaar beloftevol (Luc De Decker, Trends)
(Draaikolk) Is meer dan een verdienstelijk debuut (John Vervoort, De Standaard)
(De optiekoning) In zijn eentje zet Marc Cave de financiële thriller in Vlaanderen op de kaart. Dat levert geen wereldschokkende spanning op, maar Cave vertelt met vaart en kennis van zaken (John Vervoort, De Standaard)

Persoonlijk oordeel
Debuutroman is een intelligent boek maar door de nogal zware technische beschrijvingen van het bankwezen niet echt vlot leesbaar. Het blijft boeiend om te lezen of de fraudeur uiteindelijk zal wegraken met zijn vijf miljoen dollar. Opvolger, De optiekoning, is een beetje vergelijkbaar qua opzet, structuur en thematiek maar leest heel wat vlotter. Maar ondanks de oppervlakkigheid en de rechtlijnigheid blijft er toch voldoende spanning tot het einde.

Varia
* Op tienjarige leeftijd wint hij zijn eerste schrijfwedstrijd met het sprookje De jonge schildpad. In zijn tie­nerjaren schrijft de jonge Cave nog vele korte verhalen, waaronder De kleine regendruppel, dat werd gepu­bliceerd.
* Een herdruk van het boek lag in een goedkope editie in de Aldi-warenhuisketen voor € 3,99

Ceulener, Marcel De

Mechelen, 4 november 1902 - 1982
Was journalist bij Het Volk sinds 1921

Het geheim van de Groendreef: een avonturenverhaal. Brussel: De Lage Landen, 1943, 211 p. Zeker, hij heeft zijn gegeven omweven met genoeg fantasie om het over te hevelen naar het plan van den roman. Hij heeft het meteen omsluierd met een geheimzinnigheid die, dank zij zijn soepele vertellerstalent en zijn soberen, maar gevatten stijl, onwaarschijnlijkheden noch griezel behoefde om sterk te boeien en den lezer in spanning te houden tot het einde toe.

Reacties
De intrige is te doorzichtig en vooraleer men het verhaal tot de helft heeft gelezen weet men ongeveer hoe het einde gaat zijn (Frans Buyle, Het Vlaamsche Land)
De schrijver heeft van zijn intrige iets te formidabel willen maken en is gedeeltelijk aan zijn eigen groot­scheepsch opzet ten onderen gegaan (Remi Van de Moortel, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Ongeloofwaardig verhaaltje over een verdwenen man, een lijkopgraving, frauduleuze le-vensverzekeringen en met een hoofdpersonage, inspecteur Keller, die alle werk aan zijn twee assistenten overlaat. Zwak.

Varia
* In het weekblad Taptoe (Het Volk), van november en december 1945, verscheen een ar­tikelenreeks in ver­band met De bewogen geschiedenis van het Lam Gods. Auteur was Rene Dylman, pseudoniem voor Marcel de Ceulener

Ceusters, Frans

Geel, 27 november 1951
Studeerde twee jaar geneeskunde aan de K. U. Leuven en schakelde daarna over op psy-chologie. Stopte zijn studies om op zijn ware roeping in te gaan: het schrijven van theater. Schreef korte studies in reclametijdschriften, daarna theaterstukken voor o.a. het Yvonne Lexgezelschap en ook scenario’s en luisterspelen voor de BRT en de AVRO. Was voor-zitter van de Vereniging Vlaamse Toneel- & Scenario-schrijvers (VVTS) (1993-2002).

Het naakte meisje. Antwerpen: Facet, 1986, 175 p.- 90-5016-009-3. – (Moordmix) Op een morgen wordt een van de meisjes dood in bed aangetroffen. Diane De Graaf, de jongste, de liefste en ook de mooiste. Het leidt geen twijfel dat ze vermoord werd. Een dolk steekt pal in het hart. Opvallend is dat ze volledig naakt is en dat er geen geweld op haar werd gepleegd. Adjudant Dalle wordt door de sympathieke vrouwelijke onderzoeksrechter Sterkx belast met het onderzoek.

Reacties
Het verhaal is niet bijzonder spannend, noch is er sprake van een erg intrigerend plot. Toch heeft Ceusters kans gezien een onderhoudende, vlot geschreven detective te schrijven, doorspekt met vele typisch Vlaamse uitdrukkingen (Ko van Geemert, Biblion)
Vlot en onderhoudend geschreven en kan de concurrentie met het vele commerciële maakwerk dat vooral uit Anglo-Amerikaanse hoek komt overwaaien, wel doorstaan. Tot het betere werk binnen het genre kan het evenwel niet gerekend worden (Luc Lannoy, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Heel knappe politieroman met twee herkenbare inspecteurs die goed op elkaar ingespeeld zijn en genoeg menselijke trekjes tonen. Ook hun familieleven komt aan bod. Beperkte verdachtenkring maar toch een verrassend lesbische ontknoping.

Varia
* Hoofdpersonage Felix Dalle is ook de naam van een West-Vlaamse auteur die in de ja­ren ’60 en ’70 niet onverdienstelijke romans en jeugdboeken schreef
* Schrijft ook scenario’s voor de erotische stripreeks Rode Oortjes
* Collega-toneelschrijver Jan Matterne (De Collega’s) is een buurman.
* Meer op www.farcecancan.be

Claes, Paul

Leuven, 30 oktober 1943
Studeerde Latijn en Grieks maar ook Nederlandse, Engelse en klassieke letteren. Ver-legde als academicus zijn actieterrein van Leuven naar Nijmegen. Nu docent literair vertalen in Gent, Antwerpen en Leuven.

De Phoenix: roman. Amsterdam: De Bezige Bij, 1988, 168 p. – 90-234-3808-6 Graaf Pico della Mirandola is een van de grootste geesten uit de Renaissance. Hij droomt van een werk waarin hij antieke, joodse en christelijke wijsheid wil ver-zoenen. Op 29 september 1494 sterft in een villa bij Firenze zijn vriend, de dichter Angelo Poliziano. Zal de Phoenix van de filosofen erin slagen door zijn vernuft het raadsel van die dood te ontsluieren? Hoe gedraagt een filosoof zich als detective?

Reacties
Einer der gelehrtesten Autoren des Kontinents (Frankfurter Allgemeine Zeitung)
De spanning van het boek zit echter minder in de ontknoping dan in de manier waarop de historische personen en hun omgeving tot leven komen. Daarbij is Claes compromisloos: zonder pardon werpt hij de lezer in de terminologie en thematiek van Mirandola's tijd. Dat vereist enige voorkennis, maar verhoogt wel de ervaring van authenticiteit bij de lezer (Desanka Kempers, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Misschien niet geheel passend in dit overzicht maar dit boek getuigt van een zo fenomenale eruditie dat het een intellectueel plezier was om mee te denken met de Italiaanse Pico. Zeker en vast te moeilijk voor de doorsnee detectivelezer die alleen maar ontspanning zoekt. Bevredigend einde.

Varia
* Kreeg de driejaarlijkse Staatsprijs voor het Essay in 1991 voor Echo’s Echo’s, de Prijs van de Kunst-kritiek (1985), de Literaire Prijs van de Stad Antwerpen (1985) en de Eeckhoutprijs van de Vlaamse Academie (1986). Voor zijn vertaalwerk de Martinus Nijhoff­prijs (1996)
* De mot in de mythe handelt over de klassieke verwijzingen binnen het oeuvre van Hugo Claus
* Publiceerde een leuke pastiche van James Joyce’s Ulysses
* Vertaalde Suske en Wiske in het Latijn, Lucius et Lucia

Claus, Hugo

Brugge, 5 april 1929
Grootste schrijver van Vlaanderen, zowel als toneelauteur, dichter als romancier. Kreeg alle mogelijke bekroningen, tenzij de Nobelprijs. Werd in alle mogelijke talen vertaald. Was geen briljante student en vertrok op zijn zeventiende al naar Frankrijk waar hij de Cobraschilders leerde kennen. Maar ook De Vijftigers, experimentele dichters. Had rela­ties met de Nederlandse actrice Kitty Courbois en later met Sylvia Kristel (van de Emma­nuelle films). Is ook een knap schilder, librettist en film­maker.

Onder pseudoniem Couperus, Conny

Sneeuwwitje en de leeuwerik van Vlaanderen. Amsterdam: De Arbei-derspers, 1985, 165 p. - 90-295-1233-4. – (Grote ABC; 512) Zijn naam was Sneeuwwitje. Hij is een op oneervolle wijze uit de geheime dienst ontslagen officier. Hij bestrijdt het onrecht nu op z’n eigen manier. Vrouwen vinden hem onweerstaanbaar. Dit Sneeuwwitje-avontuur beschrijft ook het treffen met Babette, een nymfomane moordenares uit Amsterdam. Het de-cor is Vlaanderen. Een bekend politicus vermoordt onder weerzinwekkende omstandigheden België’s enige popzanger. Wie? Waarom?

Onder eigen naam

De zwaardvis. Amsterdam: CPNB, 1989, 85 p. - 90-70066-74-2 Tijdens het verloop van een idyllische zomerdag op het land kruisen de lotsbestemmingen van vier men-sen elkaar: een jonge, gescheiden vrouw, haar grillige zoontje, een aan lager wal geraakte veearts, en een dorpsonderwijzer. Een redeloze misdaad wordt begaan. Droombeeld en hartstocht, verlangen en teloorgang worden met elkaar verweven tot een intrigerend en bovenal spannend verhaal.

Reacties
(Sneeuwwitje) De intrige heeft niet veel belang, ontwikkelt zich in sneltreinvaart tot een burleske klucht met zonderlinge, extravagante personages, die een resem fantastische, gruwelijke, erotische, boertige tafereeltjes vooral illu­streren met wat men in de Randstad als ‘Belgische leukigheid’ ziet. Schrijfvaardigheid kan men deze soms geestige, meestal platvloerse, losgeslagen ‘Hollandse leukigheid’ niet ontzeggen. Achter deze mystificatie grinnikt Heere Heeresma. De Vlaamse lezer zal het schouderophalend afdoen (Jos van Damme, Boekengids)
(De zwaardvis) Het heet volgens de flap dat lotsbestemmingen van vier personages elkaar zouden kruisen in een 'intrigerend en bovenal spannend verhaal'. Dacht het niet. Misschien kruist er wel van alles, maar het doet er volstrekt niet meer toe, want van de beloofde spanning is volstrekt geen sprake (Joost Niemöller, De Groene Amsterdammer)

Persoonlijk oordeel
Sneeuwwitje is een pastiche, een totaal ongeloofwaardig verhaal rond BV’s, gewild vulgair (excrementen, seks...) geschreven maar ondertussen kwistig de Latijnse citaten rondstrooiend. Schrijvers zullen er meer ple­zier aan beleefd hebben dan de lezer. In De Zwaardvis slaagt Claus er constant in de lezer op het verkeerde spoor te zetten. Deze novelle wordt bevolkt door vier ongewone personages wiens leven onlosmakelijk verstrengeld zit. Knap werkstukje waarbij de ‘moord’ slechts als kapstok dient om de auteur toe te laten zijn personages neer te zetten

Varia
* Het bleef lang een officieel geheim wie de auteurs achter het pseudoniem Conny Couperus waren. Goede vrienden Claus en De Vree outten zich dan ook maar veel later.
* De Zwaardvis was het Boekenweekgeschenk 1989 van de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek
* Vier maanden gevangenisstraf en een gezonde geldboete. In 1969 zag Hugo Claus zijn creatieve vrijheid aldus beknot. Hij had in zijn toneelstuk Masscheroen de Heilige Drievuldigheid door drie naakte mannen, waaronder De Vree, laten uitbeelden en dat was tegen de goede zeden.
* Tussen 1947 en nu publiceerde Claus ongeveer 700 zelfstandig uitgegeven werken.
* Wordt jaarlijks, in oktober, bij de kandidaten Nobelprijswinnaars Literatuur genoemd
* Er verschenen talloze wetenschappelijke studies over zijn werk

Conrad, Patrick

Antwerpen, 16 juli 1945
Dichter, tekenaar, cineast en romanschrijver. Behaalde verschillende prijzen vooral voor poëzie. Was een van de oprichters van het alternatieve Antwerpse dichtersgenootschap The Pink Poets (1972). Schreef vanuit een fin de siècle-levensgevoel maniëristische es­thetiserende poëzie. Maakte drie films, waarvan Mascara (met Charlotte Rampling) de bekendste is.

	Limousine. Antwerpen; Baarn: Houtekiet, 1994, 253 p. - 90-5240-272-2 Al maandenlang slaat een onvatbare serial killer bloedig toe in het Antwerpse. Zijn specialiteit: Hollandse pornoactrices. De moordenaar signeert zijn slacht-offers telkens met een M en vermoordt ze precies volgens een scène uit één van hun pornofilms. Gruwelijk! … Op de avond van de Brusselse première van haar nieuwe film verdwijnt, ondanks gigantische veiligheidsmaatregelen, de limousine die Ava Palcmba vervoert.
	Louisiana. Antwerpen; Baarn: Houtekiet, 1996, 259 p. - 90-5240-344-9 Tijdens de plechtige onthulling van een standbeeld op het marktplein van Sint-Blasius-Leerne wordt een afgehakte mannenvoet in een schoenendoos gevonden. Adjunct-commissaris Pol Courtois van de Antwerpse opsporingsdienst wordt met het onderzoek belast. Hij ontdekt dat er zich achter de schermen van dit vredige dorpje vreemde dingen afspelen en dat de bewoners minder braaf en preuts zijn als ze zich voordoen.
	Luwte. Antwerpen: Houtekiet, 1998, 277 p. - 90-5240-459-3 In de klassieke, zwarte thriller LUWTE beschrijft ex-commissaris Pol Courtois het duivelse complot waarvan hij het slachtoffer wordt na zijn ontslag bij de Ant-werpse Opsporingsdienst. Uit liefde voor een betoverende en geheimzinnige fem-me fatale die zich Luwte laat noemen zal hij zijn ziel aan de duivel verkopen. Wat als een verblindende, sensuele droom begint, kantelt al gauw in een macabere nachtmerrie.
	Op de Franse duinen. Antwerpen; Baarn: Houtekiet, 1998, 181 p. - 90-5240-531-X Na de dood van Ron Ferry, de prins van de Vlaamse pop, gebeuren er de vreemdste dingen in het Grand Hotel des Bains. Ferry sleet de laatste zestien jaar van zijn leven in de Isidora Duncan-suite van het luxe-etablissement op de Franse duinen. In de gedaante van een geheimzinnige, onvatbare man met een slangenjasje dolt de dood nu door de eindeloze gangen en de slijkbaden van het palazzo.
	Good morning Hoboken. Baarn: Houtekiet, 1999, 222 p. - 90-5240-541-7 Herhaalde anonieme telefoontjes over de verdwijning van Sarah fascineren Zeno Talbout, de ster-presentator van Radio Boel, en hij trekt op onderzoek met een bevriende detective. Zijn huwelijk loopt spaak, hij verliest zijn werk en belandt in de surrealistische hel van Moddergem. Ploeterend door het slijk ontdekt hij dat de inwoners van dit dorp achter hun masker van degelijkheid het ontoonbare verbergen.
	Cargo. Antwerpen: Houtekiet, 2000, 246 p. – 90-5240-591-3 In Antwerpen werden drie homofiele acteurs met een .357 Magnum in de aars geschoten en uit het raam gegooid. In dezelfde periode zijn vijf roodharige vrouwen van middelbare leeftijd vermoord, onthoofd en verkracht. Boenders vindt veel verdachten maar nauwelijks een spoor, behalve dan de term ‘cargo’, het laatste woord dat zijn in elkaar geslagen medewerker prevelt voor hij met doods-angst in de ogen door het lint gaat.
	De aap van God. Antwerpen: Houtekiet, 2002, 240 p. – 90-5240-690-1 Wanneer Flor Daens, ex-boekhouder bij de rederij Carrol & Stevenson, uit de gevangenis wordt ontslagen wegens fraude en diefstal, is hij een berooide, eenzame man zonder toekomst. Een man die niets meer van de wereld begrijpt en het liefst onzichtbaar zou willen worden. Hij loopt ook Laura, zijn jeugdliefde weer tegen het lijf, maar pas als het beroemde fotomodel Manon Liebbaers ontvoerd wordt, ziet Flor Daens zijn kans liggen. Hij vat het plan op om het ge-vraagde losgeld te bemachtigen.
	Starr. Antwerpen: Houtekiet, 2007, 240 p. – 978-90-5240-967-12 Na de verdrinkingsdood van zijn vrouw, is Victor Cox, professor filmgeschiedenis en een wan-delende filmencyclopedie, de eerste en enige verdachte. Cox valt ook algauw voor een van zijn studentes, de bloedmooie Starr Mortenson. Ze lijkt als twee druppels water op de Amerikaanse actrice Louise Brooks. Maar aan de Belgische kust loopt Starr in zee en keert niet meer terug. Ook bij vier andere moorden op jonge vrouwen blijkt dat professor Cox de slachtoffers heeft gekend.

Reacties
Conrad is ronduit meesterlijk als hij alle registers opentrekt. Geestig, gruwelijk, trendy en vooral apart (Fred Braeckman, De Morgen)
Grotesk, maar genadeloos in de beschrijving van stuitende scènes. Rauw, hard en cy­nisch (Vrij Nederland)
(Cargo) Conrads werk leeft en schreeuwt om verfilmd te worden. Het verhaal dat hij zo trefzeker en filmisch komt te vertellen, kan best de concurrentie met buitenlandse producten aan (Luk De Geyter, Boeken­gids)
(Luwte) Naast een vlotte vertelwijze schakelt de schrijver met gemak over van het (verrukkelijke) Antwerpse dialect van politieman Sommers naar (goede) Engelse conver­saties in Las Vegas en naar Portugees of Frans als het van pas komt (G.P. Schuring, Bi­blion)

Persoonlijk oordeel
Limousine is van in het begin een hilarisch verhaal dat zich volledig afspeelt in de soft­pornobusiness. Hier geldt het tegendeel van wat gewoonlijk in een recensie geschreven wordt: ongeloofwaardig is leuk. Vooral het uitvergroten van situaties wordt absurde humor. Adjunct-commissaris Pol Courtois neemt het over van zijn vermoorde chef/vader-figuur in Louisiana en ontdekt veel perversiteiten achter de sjieke façade van Sint-Blasius - Leerne. Dit boek bevat één van mijn lievelings-scènes alltime waarbij de opvoeding van het autistische kind van flamingantische adel wordt beschreven. Om te herlezen en nooit meer te vergeten. Good Morning Hoboken heeft een radiopresentator als hoofdfiguur die, op zoek naar een verdwenen meisje, op vreemde filmregisseurs, een sekte en SM-nonnen stoot. Vreemd verhaal waarin Conrad weer al zijn absurde registers opentrekt. Een seriemoordenaar is aan het werk in Cargo en de commissaris wordt van alle kanten op de vin­gers getikt omdat hij geen vooruitgang boekt. Meest serieuze politieroman die sterk af­wijkt van alle andere boeken. Lijkt wel op een gewoon boek met gewone personages. De passionele relatie tussen een lager aan wal geraakte crimineel en zijn vroegere Spaanse vriendin staat centraal in de De Aap van God en deze zoektocht naar een – onbereikbaar – beter leven. Goede schets van de onderwereld en de soms wel hilarische figuren blijven bij. Op de Franse duinen past niet in de L-trilogie (niet met Courtois) maar is een hila-rische, sorry, thriller over een Eddy Wally-achtig type dat zich tientallen jaren heeft opge-sloten in een hotelka­mer, vermoord wordt maar dan nog de mensen begeestert. Luwte is dan weer wel met Courtois maar ademt een heel vreemde, donkere sfeer uit. Het is een van de meest on-Vlaamse boeken uit dit overzicht maar het plat Aantwerps brengt ons terug met de voetjes op de grond: ’Zeddezot. Zoelang dak ongs chocolatte kotmadam kan minette, mag iederien de pot oep!’ Altijd er gewild net iets over maar toch spannend, psychologische goed uitgediepte personages en met kennis van muziek, architectuur, schilderkunst en de mooie dinges des levens. Starr is meer een filmencyclopedie dan een spannend verhaal. Jammer.
Varia
* Voor de verfilming van Slachtvee werden o.a. gecast: Guido Claus, broer van en legendarische cafébaas van de Gentse Hotsy Totsy en de flamboyante, collega-dichter Tony Rombouts. De filmmuziek kwam van Focus-fluitist Thijs van Leer
* Limousine kende nogal succes in Engeland, verscheen bij de prestigieuze Jonathan Cape in 1999 en werd een jaar later herdrukt door Vintage uitgeverij. Op de flap van de Engelse vertaling staat een recensie uit The Times: ‘The punishment has rarely been made to fit the crime with such horrifying literalism as in Limousine … Conrad keeps the reader rapt’. Ik kende deze vertaling niet tot ik ze in een tweedehandsboekhandeltje in Cambodja vond, op een boogscheut van het mooiste tempelcomplex ter wereld, Angkor Wat.
* In 1969 kreeg hij de Arkprijs van het Vrije woord, in 1972 de Prijs van de Vlaamse Gids en in 1979 de Premie van de Provincie Antwerpen
* De aap van God kreeg in 2003 een nominatie voor De Diamanten Kogel

Coninck, Christian De

Koekelberg, 1960
Commissaris en woordvoerder bij de Politie in Brussel, Elsene

De Praagse connectie. Antwerpen; Amsterdam: Houtekiet, 2007, 247 p. – 90-5240-929-0 Stijn Goris, commissaris bij de lokale politie in Brussel, is getuige van een vliegtuigcrash op het strand in Koksijde. De piloot woonde in Brussel en Goris krijgt de opdracht een onderzoek naar hem te voeren. Samen met zijn in-specteur Pauwels komt hij een Russische maffiabende op het spoor die handelt in drugs, porno en kinderen. Het onderzoek leidt de commissaris naar Praag en Amsterdam. Voor Goris is de speurtocht een confrontatie met zijn eigen, door misbruik getekende jeugd.

Reacties
Een goede debuut. Plezierig om lezen. Bovendien is het een prettige gedachte dat de auteur duidelijk nog groeimarge heeft (Eric Diepvens, Crimezone)

Persoonlijk oordeel
Zeer strak gehouden, redelijk emotieloos verhaal dat gekenmerkt is door een uitmuntende politionele logica. Veel vaart in het verhaal en dus goed voor een heel vlotte leesbeurt. Jammer dat alle ondervraagden al na twee minuten toegeven wat ze op hun kerfstok hebben. Minpuntje, maar ja, 't is een debuut, hé.

Coolen, Robert H.

Wetteren, 27 april 1921 – Oostende, 5 augustus 2000
Autodidactische vorming in de universitaire sfeer. Werkte zich van klerk op tot Hoofd Publiciteit, P.R en Pers en Cultuur van de A.S.L.K.

Onder pseudoniem Bert Coleveld

Geen medelijden, Argus. Wetteren: Bracke, 1957, 292 p. Argus, de elegante, intelligente speurder, die met gevaarlijke dames even goed weet om te gaan als met de geduchtste bandieten. Argus, die steeds optreedt met een ongelooflijke driestheid in de hache-lijkste situaties en met een zekerheid die nooit ongegrond is. Argus, die nooit een blad voor de mond neemt en wiens ongezouten woordkeuze de grootste zwartkijker doet schateren.

Onder eigen naam

De tas gevuld met waanzin. Leuven: De Clauwaert, 1960, 232 p. – (Boe-kengilde De Clauwaert; 1959/1960; 4) Korte inhoud - Als één van de bankovervallers in paniek slaat, gooit hij het valies met net gestolen geld in een andere auto. Die van vier vrienden, vier artiesten die met het gevonden geld waanzinnige ideeën hebben om een nieuw élan aan hun leven te geven. Maar de dieven komen de toevallige nieuwe be-zitters op het spoor en dan is er ook nog commissaris Merel die aan het snuisteren is gegaan.

Reacties
(De tas gevuld met waanzin) De auteur streefde naar psychologische stoffering, maar mislukte. Overigens vertoont het verhaal stijlinzinkingen, soms zeer gekunsteld. Sommige situaties zijn zeer moeizaam en on­doorleefd ineengeknutseld. Te weinig constructietucht en authenticiteitscontrole (Bernard Henry, De Periscoop)
(De tas gevuld met waanzin) Voor de rest lijdt dit verhaal aan inzinkingen inzake stijl (die bijwijlen ongenietbaar gekunsteld aandoet) en inzake waarachtigheidsillusie… Wegens milieu en toestanden is dit boek geenszins lectuur voor jeugdige lezers (Paul Hardy, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
De tas gevuld met waanzin is een oubollig verhaaltje rond een thema dat al triljoen keer gebruikt is maar door de naïeve schrijfstijl blijft het toch onderhoudend. Geen medelijden, Argus is een bikkelharde hard-boiled privé-detective vol met geweld en latente seks. Mislukte poging om de buitenlandse voorbeelden na te doen.

Varia
* Kreeg in 1953 de Prijs van de provincie Oost-Vlaanderen voor Schaduwspel met vrouwen
* Was zeer betrokken in het Wetterse gemeenschapsleven en publiceerde onder andere een boek over de Geschiedenis van de Harmonie
* Organiseerde vele prestigieuze tentoonstellingen voor zijn bankinstelling

Coppens, Paul

Aalst, 21 augustus 1952
Acteerde bij het studentencabaret, waarvoor hij ook sketches schreef. Klom de theatrale ladder op en werd beroeps toen zijn Schafttijd door het Fakkeltheater in Antwerpen werd gecreëerd in 1985. Nog werkzaam in het collectief De Scriptomanen met o.a. Patrick Ber­nauw. Was ook co-scenarist van de minder succesvolle reeksen Wat nu weer!?(VTM) en Hotel Hotel (VRT).

De hut. Lier: Clumsy, 1987, 62 p. – 90-70875-14-4 In een afgelegen hut woont een gehandicapt meisje samen met haar ti­rannieke vader. Hun relatie is gespannen, haar leven lijkt uitzichtloos… tot een vreemde jongeman verschijnt. Zal zij erin slagen de hut achter zich te laten? Deze vraag maakt DE HUT tot een spannen­de, psycholo­gische thriller!

Reacties
Een fletse thriller, gebaseerd op een eigen toneelstuk, met een magere intrige en geschreven in een onver­zorgde taal… De clichés slaan je zo in het gezicht (Jooris van Hulle, Boekengids)
Een psychologische thriller met een wel zeer verrassend einde… Dit verhaal, gebaseerd op één van zijn stukken, boeit de lezer van begin tot eind (J.v. Leeuwen-v.d. Tempel, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Absoluut niet spannend. Niet origineel. Niet goed geschreven en lelijk uitgegeven met veel zetfouten. In minder dan een uurtje gelezen en nog rapper vergeten.

Varia
* Volgens Sabam- en Almogegevens is hij sinds 9 jaar de meest gespeelde toneelauteur in het amateurtheater in heel Vlaanderen.
* Als acteur was hij ondermeer op het scherm te zien in de populaire feuilletons Familie, Editie, Wittekerke, Samson.

Coppers, Toni

Sint-Truiden, 1961
Van opleiding leraar Nederlands, Engels en geschiedenis. Runde vijf jaar een PR- en communicatie-kantoor maar kwam terug bij de VRT-Radio waar hij al eerder voor werkte. Is producer.

Dixit: komische thriller. Antwerpen: The House of Books, 2005, 231 p. – 90-443-1239-1 David Cleefs, voormalig Coödinator Waterwegen bij het Ministerie van Verkeer, heeft het éénmans-bedrijfje Dixit opgericht. Hij geeft cursussen aan mid-denstanders, kaderpersoneel en gezagsdragers, en brengt zelfs lokale prostituees maandelijks op de hoogte van de culturele musts, zodat ze hun klanten op niveau kunnen plezieren. Als David van enkele politieagenten een geheime opdracht krijgt, komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling.

Heilige nachten. Antwerpen: The House of Books, 2006, 232 p. – 90-443-1603-6 Maar terwijl David ondervindt dat seks vooral een werkwoord is, beginnen de zaken danig uit de hand te lopen. De dierentuin wil een kijkcijferhit scoren door vrijwilligers in de leeuwenkooien te droppen, en de drie gevangenen gebruiken David om te ontsnappen en een megagijzeling op te zetten. Voor hij het goed en wel beseft, is David woordvoerder van de eerste echte ecoterroristen ter we-reld...

Reacties
(Dixit) De plot is erg dun, maar ook zeer hilarisch en soms buitengewoon geestig. Het is een soort slapstick met satirische trekjes. Zo staan er venijnige, maar ook zeer komische beschrijvingen in van redactiever­gaderingen van roddelbladen, praatprogramma's op de televisie, onderzoeksmethoden van de politie, het onderwijs, het geloof in het boven­natuurlijke, en wat dies meer zij (J.A. Dautzenberg, Biblion)
(Dixit) Een thriller waarmee je kan lachen: het blijft moeilijk, zoiets als humor in bed. 'Dixit' van Toni Coppers is misschien wel de enige 'komische thriller' die ooit in ons taalgebied verscheen (Jean-Paul Mulders, Het Laatste Nieuws)
(Heilige nachten) Nog meer dan zijn debuut is Heilige nachten een geslaagde combinatie van spanning en allerlei vormen van humor, waaronder zelfs slapstick (John Vervoort, Het Nieuwsblad)

Persoonlijk oordeel
Bij zijn debuut heb ik me op iedere pagina goed geamuseerd en meermaals gegniffeld om de goede vondsten van de auteur en de typische portretteringen van de doelgroepen van zijn werk. Als thriller is het een typisch voorbeeld van “van de regen in de drop raken” zodat het uiteindelijk behoorlijk hilarisch wordt. Misver-standen stapelen zich op. Uniek in onze thrillergeschiedenis. Zijn opvolger, Heilige nachten, is met het­zelfde ontspannende basisidee geschreven. Hetzelfde hoofdpersonage beleeft weer hilarische avon­turen maar de spanning komt er slechts tegen het einde van het boek. Leuk.

Varia
* Schreef in 1995 Limburg : cultuurtoerisme, wandelen en fietsen in de groene provincie maar ook een bundel van intelligentie en opmerkingsgave getuigende reisbrieven, De beha van Madonna.

Coster, George de

Vierhoekkompanen. Turnhout: Van Hemeldonck, 1997, 138 p. – 90-52740-27-5 ...wordt inspecteur Verplassen een lugubere opdracht toevertrouwd: het opsporen van een verdwenen lijk! Nadat de inspecteur, een verstokte vrijgezel met een gevoelig oog voor vrouwelijk schoon, onder de indruk is gekomen van de charmes van de bevallige weduwe, belooft hij alles in het werk te stellen om het lijk van haar overleden echtgenoot, een rijke nijveraar, in de familiekelder een laatste rustplaats te bezorgen.

Reacties
Een bijna onontwarbaar kluwen. Een boekje dat als detective aan alle kanten rammelt, want de inspecteur bedient zich van al te ongeloofwaardige opsporings-methodes: beschuldigingen uiten tegen mensen, die nog niet eens verdachten zijn en conclusies trek­ken, die nog nergens op gebaseerd zijn (G.P. Schuring, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Pseudo-ingewikkeld verhaaltje dat eigenlijk weinig om het lijf heeft. Met een ongeloofwaardige inspecteur en karakterloze verdachten/daders/slachtoffers. Oubollig genoeg om vlug te vergeten.

Varia
* Schreef, naar eigen zeggen, ook nog andere misdaadverhalen waarvan ik niet kon achterhalen waar en wanneer ze gepubliceerd werden. Ook nog reisverhalen en enkele boeken waarvan de titels weinig goeds laten beloven.
* De opbrengst van dit boek wordt door de auteur integraal geschonken aan de actie “kom op tegen kanker” (flap) – lijkt me nodig ook, je zou er ziek van worden, van zo'n boekjes.

Couperus, Conny
zie Claus, Hugo
zie Vree, Freddy de

Cruys, Marc Van de

Antwerpen, 18 februari 1955
Studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. Publiceerde verschillen­de artikelen over klassieke muziek, onder meer in het wereldstandaardwerk The New Grove’s Dictionary of Music and Musicians. Is ook specialist op het gebied van de heral­diek waarover hij een eigen tijdschrift heeft. Schreef eerste verhaal in de winter van 1984 om mee te dingen naar de Havank-Prijs.

	De zaak van de ontvoerde erfgename. Wijnegem: Homunculus, 2001, 92 p. - (Antwerpse detectives; 1) Op een nacht is privé-detective Jan Degroot getuige van een ontvoering. Of juist niet? In deze affaire is niet alles wat het op het eerste zicht lijkt. ‘De zaak van de ontvoerde erfgename’ is een verhaal over intrige, moord en heel veel hoofdpijn.
	De Spaanse connectie. Wijnegem: Homunculus, 2003, 132 p. ‘De Spaanse Connectie’ is een romantische maar tegelijk ook verrassende thriller, die begint aan de Costa del Sol en via Algerije en Saoedi-Arabië terug naar Spanje leidt, waar het in het eeuwenoude bergstadje Ronda tot een spannende climax komt. Een goede raad voor wie als alleenstaande vrouw naar Spanje op reis wil. Lees dit boek niet….
	De intrigant. Wijnegem: Homunculus, 2004, 288 p. Wat hebben een aantal politieke moorden in 1934 te maken met de moord op een uitgever en een privé-detective in 1978? Dat is de vraag die Ellen Dehaes en Harry Degroot, respectievelijk dochter en zoon van de slachtoffers, moeten proberen op te lossen. Een en ander lijkt te maken te hebben met een netwerk van ex-nazi’s.

Persoonlijk oordeel
De zaak van de ontvoerde erfgename is een niet onaardige poging om een Amerikaans aandoende hard-boiled privé-detective in Antwerpen te situeren. Nogal veel clichés, niet erg spannend en het taalgebruik kan ook beter. Toch ontspannend. De Spaanse connectie ziet het internationaler en speelt zich af in Malaga, Algerije en Saoedi-Arabië. Het is een vervelend romantisch niemendalletje rond vrouwenzwendel en blanke slavinnen. De intrigant is absoluut geen origineel boek, een samenraapsel van alle mogelijke intriges en plotwendingen die losjes aan elkaar worden geplakt. Ik heb me geen ogenblik verveeld met het boek omdat er zoveel vaart in zit maar het déja-vu effect is te groot om te negeren.

Varia
* Publiceerde in zijn huisuitgeverij tientallen werkjes over heraldiek
* Laat in De Intrigant een uitgever zeggen over manuscripten “…De titel mag dan wel indrukwekkend zijn, de inhoud is dat veel minder, geloof mij. Het erge van de zaak is dat ik er minstens drie per dag krijg toegestuurd. En ik moet ze allemaal lezen ook”
* Achterflap van De zaak: ”Het is een detective in de traditie van de Amerikaanse pulp-magazines, hetgeen wij hier ‘stationsromannetjes’ plegen te noemen. Maar daar is niets op tegen. Ook de klassiekers als Dashiel Hammet (sic) en Raymond Chandler zijn op die manier begonnen…”
Mijn idool Ray zou zijn omdraaien in zijn graf.