Bartels, Bruno

pseudoniem van Hendrik ‘Hein’ de Belder – Mechelen, 7 november 1939
Doctor in de Letteren en Wijsbegeerte. Eindredacteur bij het dagblad De Standaard. Hij publiceerde literatuurwetenschappelijke studies (over o.a. Alfred Döblin en Gottfried Keller) en journalistiek werk. Debuteerde in 1981 met poëzie en schreef nog een paar romans in de jaren tachtig.

De kikker ging dood. Leuven: De Clauwaert, 1983, 58 p – 90-6306-158-7 . – (Novellenbibliotheek; 76) ”De kikker ging dood” brengt het relaas van de brutale uitmoording van een gezin, waaraan alleen de man ontsnapt. Hij is zo ontredderd dat hij gaat dolen en ten slotte spoorloos wordt. Dit levensmoment raakt vermengd met een levensfase van de tweede hoofdfiguur, een schrijver, die werkt aan een ver-haal dat met de viervoudige roofmoord gelijkenis vertoont.

Reacties
In deze novelle treft het rustige en zelfzekere proza. De novelle werd bedachtzaam opgebouwd en men merkt al dadelijk dat er een zeker intellectualisme mee gemoeid is (Remi van de Moortel, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Spiegelnovelle waarbij een kunstenaar en het slachtoffer van wie zijn familie vermoord is, elkaars reflectie zijn. Beetje pretentieus en misschien niet thuis horend in dit overzicht.

Varia
* Zoon van Jozef de Belder, de grote dichter, vertaler en uitgever van de schitterende (zowel naar vorm als naar inhoud) poëziereeks Contramine
* Zijn moeder Line Lambert publiceerde ook haar herinneringen in boekvorm.
* Is toeristische gids in Bonheiden, geeft daar een lessenreeks “Bonheiden driedimensionaal”

Baudewyns, Benny

St-Agatha-Berchem, 12 januari 1958
Bezit een diploma van regent wetenschappen en economie maar koos voor een zelf-standig beroep in de dienstensector (begrafenisondernemer). Sinds 1975 amateurspeler, regisseert sinds 1982 en schreef een elftal toneelstukken waarbij zijn voorkeur naar het komische genre uitgaat.

	Het Zwartbergplan. Antwerpen: The House of Books, 2000, 447 p. – 90-443-0109-8 De jonge Oostendse politie-inspecteur Filip Hero wordt willens nillens betrokken bij een omvangrijk en zorgvuldig voorbereid complot binnen de rijkswacht om de Belgische staat te ontwrichten en de macht te grijpen. Hero ontrafelt het kluwen, draadje bij draadje, op gevaar van eigen leven, opgejaagd door de complotteurs.
	De Emerson lokomotief. Antwerpen: The House of Books, 2001, 447 p. – 90-443-0280-9 Andy Rotsaert is een 42-jarige privé-detective die in het zonnige Torremolinos kleine klusjes opknapt. Tot hij wordt ingehuurd door Miguel Platero, een rechercheur van de plaatselijke politie, en diens vreemde opdrachtgever Sengies Emerson. Andy moet de gek geworden vader van Sengies opsporen. Zijn onderzoek leidt tot zeer vreemde conclusies, waarbij schijn en werkelijkheid onontwarbaar met elkaar verstrengeld raken.
	Het Von Staussen complex. Antwerpen: The House of Books, 2003, 527 p. - 90-443-0619-7 Een advertentie in de krant verandert het leven van Michaël Van Duren compleet. Er staat een symbool bij van een gekartelde slangenlijf, onderbroken door een kleine cirkel met swastika. Van Duren herkent het symbool van een perkament dat zijn moeder op haar sterfbed aan hem gaf. Van Duren gaat op zoek naar de plaatsen van de advertentie.
	Het Madagaskar debacle. Antwerpen: The House of Books, 2004, 478 p. – 90-443-1009-7 De jonge Duitse officier Heinrich Hippel wordt door de Führer zelf gedwongen om een Russische kern-geleerde te vermoorden en naar Duitsland te brengen. Maar de missie mislukt door bedrog en Hippel belandt in een Russische gevangenis. Hij zint op wraak. Ondertussen is Hippels vriendin Anna Kleist wanhopig op zoek naar haar verdwenen geliefde.
	Het Todorov Dossier. Antwerpen: The House of Books, 2006, 478 p. – 90-443-1502-1 Maar Todorov is geen gewone moordenaar, hij beleeft er een pervers genoegen aan om zijn slachtoffers te filmen tijdens hun langzame, gruwelijke doodstrijd. Naarmate Nyrkajan de wereld afreist op zoek naar Todorov beseft hij vooral één ding: iemand houdt de touwtjes van zijn leven stevig in handen. Maar wie en waarom?

Reacties
(De Emerson locomotief) Spannend, soms wreed en verrassend, veel actie met als na­deel dat de hoofdpersoon pas na 130 pagina’s voor het eerst verschijnt. Maar de schrijver heeft een knappe prestatie geleverd ook door de wijze waarop hij zijn verhaal in de geschiedenis inpast (G.P. Schuring, Biblion)
(Het Von Staussen complex) Baudewyns weet je ruim 500 bladzijdes te boeien en in de laatste bladzijde weer terug te leiden naar de rauwe realiteit. Dit doet hij op een dusdanige manier dat het helemaal niet meer uitmaakt of het boek nu goed of slecht afloopt. Een topper van wereldformaat (Sander, Crimezone)
(Het Madagaskar debacle) Hoewel de intrige nog even wijdvertakt is, zijn zijn vaktechnische capaciteiten in die mate toegenomen dat het veroorloofd lijkt om op de ambiti­euze manier verder te gaan (Staf Schoeters, Leeswolf)

Persoonlijk oordeel
Het Zwartbergplan leest heel vlot maar het teveel aan soms onwaarschijnlijke plotwendingen zorgt toch voor een mintoontje. Dat Koning Boudewijn vermoord werd in Spanje kan je toch niet geloofwaardig brengen. De Emerson locomotief grijpt je vast van de eerste pagina en wisselt verstandig tussen verleden en heden. Indrukwekkende prestatie. Meer dan vijfhonderd pagina’s voor Het Von Staussen complex is niet min maar het loont de moeite. Zowel de intrige als de histo-rische (WO II) gebeurtenissen staan als een huis met goede fundamenten. Nogmaals oorlogsgruwelen in Het Madagaskar debacle waar Hitler een atoombom wil maken en de Engelse Geheime Dienst hem op het spoor is. Daarnaast twee persoonlijke nevenintriges die naadloos in elkaar overlopen en voor een verrassende finale zorgen. Het Tetraville bedrog uit 2005 heb ik niet meegerekend omdat het zich afspeelt in 2052 en dus als sf wordt gerekend. Verleden jaar keerde de auteur terug naar zijn grote liefde, de historische thriller, met een boek over de moord op Stalin die in mysterieuze omstandigheden overleed. Voer genoeg om zijn fantasie in deze internationale plot te laten werken. Sterk van begin tot einde.

Varia
* Kreeg de Diamanten Kogel in 2002 voor De Emerson Locomotief. De prijs was een boksbeugel van kunstenaar Wim Delvoye, een wapen dat je volgens het parket mag bezitten maar niet mag gebruiken. "Mijn trofee vastnemen is strafbaar", getuigt Baudewyns. "Voor een boksbeugel heb je geen vergunning nodig, maar je mag hem niet vervoeren. Tenzij hij is ingepakt en in de koffer ligt. Het boksijzer moet ook altijd verankerd zijn. Ik mag hem niet vastnemen of doorgeven."

Belle, Juliaan van

Brugge, 3 februari 1921
Was tijdens de oorlog leider van de Jong-K.A.J. in Brugge. Stond aan de wieg van de on-dergrondse KWB. Na zijn carrière als journalist begon hij slechts te publiceren wanneer hij op pensioen was. Hij is intussen voor tachtig procent mindervalide en toch zit hij al aan vijftien titels.

De nacht van 6 december: misdaadroman. Zedelgem: Flandria Nostra, 1993, 199 p. Een journaliste wordt dood aangetroffen op haar hotelkamer. Haar collega’s volgen de zaak op de voet en worden door de politie nauwgezet op de hoogte gehouden. Werden de contacten met een Italiaanse charmeur haar fataal? Heeft de verliefde hoteleigenaar iets met de zaak te maken of is een jaloerse rivale aan het werk geweest?

Persoonlijk oordeel
Zeer mager verhaaltje over een moord op een journaliste die drugsmokkelaars op het spoor was gekomen. Teveel paginalange uitweidingen die helemaal niets met de intrige te maken hebben.

Varia
* 'De meeste historici schrijven de geschiedenis vanuit het standpunt van de heersende klasse,' zegt Van Belle. 'Maar de heersers, adel en clerus, keken met min-achting op het volk neer. Vandaar dat ik bewust anders schrijf. Ik schrijf vanuit het gewone volk.'
* Schreef nog een aantal boeken o.a. Het Zwin; het bizarre verhaal van een gouden doodskist. Maar zijn opus magnum is de vijfdelige kroniek van kleine mensen in een grote oorlog: Die lange hete zomer (jaren ’90).

Berkhof, Aster

Pseudoniem van Louis Van den Bergh - Rijkevorsel, 18 juni 1920
Promoveerde in 1946 tot Doctor in de Wijsbegeerte en Letteren in Leuven en startte zijn carrière in het onderwijs. Kon zich later uitleven als journalist waarbij hij zo ongeveer de hele wereld bereisde en die kennis gebruikte voor zijn boeken. Leefde later van zijn pen.

	De heer in grijzen mantel. Brussel: De Kinkhoren, 1944, 230 p. Een spannend avontuur dat zich afspeelt in een bergdorpje nabij Perpignan. Een verliefde jonge Parij-zenaar, een mooie en rijke bankiersdochter en een myste-rieuze Roemeen… en daar gaat het verhaal zijn gang! Een levendige stijl, een spannende verhaaltrant, een “happy end”, wat wenst U nog meer?
	De commissaris gaat uit stelen. Antwerpen; Tilburg: P. Vink, 1954, 224 p. Houd Commissaris Brem in het oog, terwijl hij op nachtelijke inbraak trekt. Het grote stadszegel is voor hem niet meer veilig en wanneer hij de hand uitsteekt naar een zware kist juwelen, door de goede bur-gers ingezameld voor het gieten van een nieuwe klok, zal het ganse, vreedzame, van zon overgoten stadje op zijn grondvesten sidderen.
	De dood is in Napels. Antwerpen: Sheed & Ward, 1955, 179 p. – (Pas-poort-speurderroman) Een rijke maharadja uit Achter-Indië wordt onttroond en de pretendenten komen in een Napolitaans renaissancepaleis (vol geheime gangen) hun aanspraken uitvechten. Markus en Cric ontwarren een net van misdaad en kuiperij, waarmee de feestelijke sfeer van het schilderachtige Napels een schril contrast vormt. Zeer spannend; zeer aparte humor.
	Inspekteur Markus in Marokko. Tilburg: Nederlands’ Boekhuis, 1955, 164 p. – (Paspoort speurderroman) Detective Fugger Markus en brigadier Cric raken verwikkeld in een moordzaak, waarvoor beiden hun intrek nemen in het woestijnfront bij Tamarouft, om eens diep in de annalen van het Vreemdelingen-legioen te gaan graven. Heel de broeierige atmosfeer van antikoloniale onlusten en internationale intri-gues maken dit boek tot een boeiend geheel.
	De man in het midden. Utrecht: De Lanteern, 1957, 230 p. Een Amerikaanse senator gaat mensen smokkelen naar de Verenigde Staten en laat ze dan arresteren, alleen maar omdat hij een immigratiewet heeft uitgevonden, die succes moet hebben! Philip Duncan durft de senator wel aan maar als hij op een vriend, Don Emilio, rekent, vertrouwt hij een onbe-trouwbaar individu.
	De Chinese jonk. Antwerpen: Vlaamsche Boekcentrale, 1959, 216 p. Hong-Kong is een slangennest! Had de politiechef van Bangkok uitgeroepen. En hij was niet de enige die inspecteur Markus uit Parijs had bezworen daar weg te blijven. Maar het was tegen dovemansoren gezegd: Markus wilde per se de jacht tegen de internationale opiumbende zelf leiden. En de centrale van die bende was nu eenmaal gevestigd in het beruchte Hong-Kong.
	Doden worden niet meer levend. Den Haag: Thijmfonds, 1960, 244 p. Dit boek is een misdadigersroman, spelend in de lugubere steegjes van de Antwerpse havenwijken, waar een wijdvertakte organisatie van spitsboeven hun duistere praktijken uitoefenen. Geen detail uit het leven van deze internationale vrouwenhandelaars, dieven en moordenaars, dat niet ten voeten uit ge-schilderd wordt.
	Commissaris Rousseau in Birma. Antwerpen: Vlaamsche Boekcentrale, 1961, 216 p. Commissaris Rousseau is naar Birma gereisd om een juwelendiefstal, gepleegd in Monte Carlo, tot klaarheid te brengen. Maar op het moment dat hij de dader van de juwelendiefstal op de hielen zit, gebeurt er in Mandalay een moord waarvan de raadselachtige toedracht de commissaris fascineert… Adembenemend, van het begin tot het einde!
	Rendez-vous te Portofino. Leuven: Davidsfonds, 1964, 270 p. – (Gulden Reeks; 518) Keert onze auteur terug naar het genre dat hij met virtuositeit beoefent en waaraan hij trouwens zijn grote populariteit te danken heeft: dat van de speelse ontspanningsroman, met een knappe intrige, snel evoluerende personages, vlotte dialogen en de meerukkende sfeer van een bij voorkeur kosmopolitisch milieu.
	Een meisje te Bourges: politieroman. Brussel: D.A.P. Reinaert, 1967, 223 p. – (Reinaert Roman­reeks; 179) Te Bourges werd de maîtresse vermoord van de 26-jarige en briljante Renaud. De moordenaar kon niet geïdentificeerd worden en de zaak werd geklasseerd. Tien jaar na de moord doet de journalist Pierre Sachs (hij heeft zopas een minister geknakt wegens zedenfeiten) het geding opnieuw openen.
	Een onmogelijke moord voor Markus. Brussel: D.A.P. Reinaert, 1969, 203 p. Moord of ongeval? Wat men vreesde is nu gebeurd: op de rotsen te pletter gestort Volgens iedereen een spijtig ongeval, maar niet voor inspecteur Markus, die al vlug doorheeft welke combines en afgunst in het filmwereldje meespelen? Inspecteur Markus staat voor het moeilijkste raadsel uit zijn rijkgevulde carrière…
	De herberg aan het meer. Brussel: D.A.P. Reinaert, 1974, 211 p. - 90-310-0262-3. - (Reinaert Roman­reeks ; 249) De jonge Valerie van Dahlau wordt vermoord in een landelijk hotel nabij München. Wie is de dader? Haar oude neef Otto met wie zij vroeger verloofd was? Philippe, haar lichtzinnige broer en enige erf-genaam, die zwaar onder de speelschulden zit? De reporter Pierre Valence zal het mysterie oplossen, maar eerst vallen er nog andere slachtoffers.
	Doodslag. Antwerpen: Standaard, 1984, 194 p. - 90-02-1498-2 Verkiezingen. Brussel krijgt een nieuwe burgemeester, maar de oude wijk blijft argwanend tegenover hem staan. Natuurlijk wordt de overwinning gevierd met een feestje door de aanhangers van de burge-meester, knapen met een alleszeggend uniform dat geen uniform heet te zijn. In een vijver in Elsene wordt een lijk gevonden, het lijk van een debiele jongen.
	Mexico Bar. Gent: Het Volk, 1985, 201 p. - 90-6334-060-5 Waarvan men zich kan afvragen of dit een exotische love-story is dan wel een fascinerende detec-tive…In ieder geval wederom een met grote trefzekerheid geschreven avontuurlijke ontspanningsroman die zonder de minste twijfel door een groot publiek met smaak zal worden gewaardeerd.
	Bloedwraak. Antwerpen; Weesp: Standaard, 1986, 212 p. - 90-02-15476-3 Een mislukte aanslag door enkele “vrijheidsstrijders” mondt uit in de gijzeling van de zoon van “ambas-sadeur” Adriaan de Jong, die weigert toe te geven aan de eisen aan de gijzelaars. De dood van gijze-laars en gegijzelde vormt het begin van een snelle reeks gebeurtenissen, waarbij zowel De Jong als zijn vrouw vermoord worden en het ambassadegebouw wordt opgeblazen.
	Mambo. Antwerpen: Standaard, 1987, 162 p. - 90-02-16027-5 Ruud van Buren won de “kleine oorlogen” die hij voerde. In opdracht van politici, in opdracht van trusts. Deze oorlog zou hij ook gaan winnen: de opdracht was tenslotte eenvoudig: in een Afrikaans land begon links de meerderheid te krijgen, en de Belgische mijnmagnaten zagen liever een rechtse regering. Daar moest Van Buren voor zorgen, door middel van een staatsgreep.
	Het spook van Monniksveer. Antwerpen: Hade­wych, 1987, 136 p. - 90-70876-69-8 Albert en Aline besluiten daarna de vakantie door te brengen in de Ardennen, om van de doorstane emoties te kalmeren en om te proberen hun huwelijk te redden. Dat lukt niet helemaal en Albert begint zijn vrouw te ontlo-pen. Niet veel later wordt hij gearresteerd. Beschuldiging: moord. Is de beschuldi-ging terecht? Wie is anders de echte dader? En wat zijn de motieven?

Reacties
Onbegonnen werk om uit de honderden recensies hier een paar relevante passages uit te kiezen. Spring eens binnen in je bibliotheek.

Persoonlijk oordeel
De heer in grijzen mantel is spannend omdat er veel mysterieuze types inzitten en twee hoofdpersonages, een commissaris en een jonge held die dan ook nog eens verliefd is.
De commissaris gaat uit stelen is meer bedoeld als humoristisch verhaaltje in de trend van 'de bedrogene wordt bedrogen' dan dat het spannend is. Inspecteur Markus heeft af te rekenen met Indiërs in Napels, met het Vreemdelingenlegioen in de Marokkaanse woestijn en met een opiumbende in Hong Kong. Drie be-hoorlijke verhalen met veel couleur locale. Een paar jaar later treedt Markus nog eens op met een onderzoek in het filmmilieu. De man in het midden draait rond een schatrijke Amerikaan die speurder wordt en ingaat tegen een machtswellustige Amerikaanse senator die mensensmokkelaar is. Boeiend. In Doden worden niet meer levend is de Antwerpse haven de plaats waar de actie zich afspeelt. Boeiend psychologisch portret van de onderwereld maar absoluut niet spannend. En dan verhuizen we weer naar Birma waar de stuntelige inspecteur Rousseau misschien beter Clouseau had geheten. Zwak. Het filmmilieu is nogmaals de setting voor een speurdersroman die zich afspeelt in Portofino waar een journalist en een politiecommissaris samen pro­eren de zaak op te lossen. Te veel gepalaver en te weinig actie. Een meisje te Bourges bevat teveel psychologische en filosofische gesprekken en verantwoordingen voor een tien jaar oude moord om van enige spanning te kunnen spreken. Een reporter moet in De herberg aan het meer familiezaakjes uitspitten om achter de ware toedracht van de moord op een jonge vrouw te komen. Behoorlijk boeiend met ietwat teveel verdachten maar een spannend einde. Doodslag is een politiek correcte aanklacht tegen extreem-rechts en een vurig pleidooi voor de allochtone gemeenschap. Maar het ligt er allemaal wat te dik op zodat de spanning er onder lijdt. Een eenvoudige man, zijn gefrustreerde vrouw en een beeldschone minnares vormen de hoofdpersonages in Mexico Bar. Warmbloedig overspel langs alle kanten leidt tot moord maar het amateuristische speurwerk ontgoochelt. Midden-Amerika en rebellen zijn de ingrediënten in Bloedwraak waarbij een Belgische reporter probeert de moorden op de Nederlandse ambas-sadeur en zijn vrouw op te lossen. Met de hulp van hun dochter. Onverwachte ontknoping. Afrika staat centraal in het broeierige Mambo waarin een Belg een staatsgreep helpt voorbereiden én uitvoeren maar tegenwind krijgt bij een amoureus avontuurtje. Verrassend tot het einde. In Het spook van Monniksveer zie je de oplossing van de vele raadsels al uren op voorhand aankomen en zijn de aanwijzingen niet verrassend. Toch onderhoudend.

Bernauw, Patrick

Aalst, 15 april 1962
Leeft van zijn pen en waagt zich aan zowat alle genres: romans, essays, toneelstukken (die hij vaak zelf re­gisseert) en radio- en televisiescenario’s, zowel voor volwassenen als voor de jeugd. Huisauteur en regisseur bij Compagnie de Ballade, een gezelschap voor muziektheater, dat hij zelf heeft opgericht en waarin hij ook acteert.

	Mijn lieve spooklidmaat. Hasselt: Heideland-Orbis, 1983, 190 p. – 90-291-5202-8 Helemaal loslippig zal hij niet snel worden, vrees ik. Dat staat zijn natuur niet toe. Hetzelfde geldt ook zo’n beetje voor zijn verhalen, opgenomen in deze bundel. Het zijn bevreemdende verhalen in het fan-tastische genre, die zich vaak pas in de laatste regels prijs geven.
	Het huis op de heuvel. Wespelaar: Pandora, 1986, 164 p. – 90-5020-003-6 Is een moderne griezelroman over een behekst huis, enigszins beïnvloed door het werk van Stephen King. Tegelijk vormt het verhaal een aanleiding om te peilen naar inhouden van goed en kwaad, ver-gankelijkheid en transcenden-tie, en naar de meest verborgen hoekjes van de menselijke psyche.
	De witte vrouw. Lier; Almere: Nioba, 1986, 79 p. – 90-6945-025-9 Een jonge man sterft als een afgeleefde grijsaard. Hij treurt om een verloren jeugd. Zijn vriend is een loser. Zijn queeste leidt hem naar de droom achter de werkelijkheid en vice versa. Hij vindt een eeuwigheid. De Witte Vrouw is immers zo zinnelijk, dat ze nog nooit een slag, nog nooit een jaar verloren heeft…
	Terugkeer naar Kantelberg. Lier: Pandora, 1988, 128 p. – 90-5020-010-9 Met “Terugkeer naar Kantelberg” verlaat Patrick Bernauw zijn geliefde thriller genre niet. Ditmaal voegt hij er wel een dimensie bij. Hij gaat op zoek naar de diep menselijke beweegredenen van het hoofd-personage. Maar wie is dat hoofdpersonage? Waarom wisselt dat voortdurend van gedaante? Waar begint de realiteit en waar eindigt de fictie? Want in Kantelberg is alles mogelijk.
	Mysteries van Het Lam Gods. Antwerpen; Amsterdam: Manteau, 1991, 156 p. – 90-223-1241-0 Heeft het wereldberoemde veelluik Het Lam Gods van Jan Van Eyck te maken met een legendarische schat van de Tempeliers. Werd het paneel De Rechtvaardige Rechters juist daarom gestolen? Zaten de nazi’s achter de roof? En werd het onschatbare schilderij verborgen op de plek waarover u alles in dit boek kunt lezen? Een historische detec-tive die leest als een thriller.
	Speeltje (samen met Guy Didelez). Leuven: Davidsfonds, 2003, 234 p. – 90-630-6467-5 Minister van Defensie Van Renterghem, de onkreukbare, kijkt in de spiegel. Hij pulkt aan een puistje. De façade is geschonden. Het zorgvuldig gecultiveerde imago vertoont barstjes. Barsten. ‘Knappe man. Kalend. Maar charmant,’ beweert Pina, ‘heel sexy’. Zij is zijn secretaresse en speeltje, adembene-mende combinatie van rijpheid en jeugd… De romantische vlucht van Van Renterghem en Pina ont-spoort in een wrede ontvoering.
	Het bloed van het lam. Antwerpen: Manteau, 2006, 419 p. – 90-223-1950-5 In het holst van de nacht wordt Maarten Dejonckheere opgebeld door Lena Christiaenssens. Maarten maakt een tv-documentaire over De Rechtvaardige Rechters, het paneel van Het Lam Gods dat in 1934 werd gestolen uit de Sint-Baafskathedraal in Gent. De diefstal bleef onopgelost, maar Lena zegt er meer over te weten.

Reacties
(De witte vrouw) De schrijver kan goed vertellen en een poëtische sfeer oproepen. Het verhaal wordt tegen het einde erg verward en mysterieus, maar voor lief-hebbers van dit genre is dat geen bezwaar (M.C. Gielen-Meekel, Biblion)
(Terugkeer naar Kantelberg) De auteur laat zijn fantasie de vrije teugel maar slaagt er niet in van de weliswaar knap geschetste portretten een geheel te maken. Een ‘thriller’ voor lezers met veel fantasie (Chris Vandenbroucke, Biblion)
(Mysteries van het Lam Gods) De detectiveachtige opzet die de auteur aan zijn boek heeft willen meegeven, blijft beperkt tot zijn eigen spel van combineren en deduceren (Luc Lannoy, Boekengids)
(Speeltje) Bernauw en Didelez beschikken over voldoende vakmanschap om het verhaal boeiend te houden, zij het dat er kwistig met clichés wordt gestrooid en geen enkel personage een sterk psychologisch profiel krijgt. Maar Bernauws en Didelez' stenografische stijl en de ironische ondertoon van hun taal werken wel (John Vervoort, De Standaard)

Persoonlijk oordeel
Zijn debuut was een verzameling vreemde en bevreemdende verhalen zonder echt eigen stijl, kon nog alle kanten op. Lovenswaardig maar niet uitzonderlijk. Het huis op de heuvel is een Stephen Kingachtig verhaaltje met een behoorlijk goed vertelde intrige. Ongetwijfeld één van de beste griezelboeken in het Vlaamse taalgebied. Het magisch-realistische in de korte novelle De witte vrouw situeert zich in een parallelle wereld en is best lezenswaard. Zijn volgende, Terugkeer naar Kantelberg, is er dan weer over: ongeloofwaardige hoofdpersonages dienen blijkbaar alleen maar om in het fictieve Kantelberg beroemde mensen (Monroe, Poe, Ford) te laten ronddolen. Mysteries van het Lam Gods zoekt complotten waar die er niet zijn. De auteur zoekt alles op wat maar eventjes met het paneel te maken heeft (Tempeliers, Graallegende, Hitler…) en plakt er zelf niet-bindende conclusies aan vast. Hij noemt het zelf een pseudo-historische faction-thriller, waar-mee weer een nieuw genre geboren was. Speeltje is zoals het boek het zegt een spielerei met een groteske intrige, even overdreven personages en een plot die uit een comic lijkt afgeschreven. Wie zijn ander werk gelezen heeft, zal Het bloed van het lam maar opgewarmde kost vinden maar een leek vindt dit misschien wel boeiend.

Varia
* Lid van de Scriptomanen (http://www.scriptomanen.be/), een schrijverscollectief bestaande uit diverse auteurs.
* Schreef samen met Patrick Bernauw vier afleveringen voor Sedes en Belli (waaronder de piloot) voor deze VRT- misdaadreeks. Met één van de afleveringen die meer dan 1.200.00 kijkers haalden, kwamen ze in de Top 10 van de meest bekeken programma's 2002.
* Kreeg verschillende prijzen, vooral voor zijn jeugd- en toneelwerk
* Enkele van zijn jeugdboeken werden vertaald in het Pools (De rechtvaardige rechters als Sprawiedkliwi Sedziowie, 2000) in het Italiaans (In het teken van de ram als Lo stregone di Hitler, 2003) en in het Duits (In het teken van de ram als Brennende Sterne, 1997)
* In 1997 verscheen in Brussel een tweetalige uitgave van De witte vrouw (De witte vrouw / La femme blanche). Uniek voor een Vlaamse detective.

Bock, Jos de

Melsele, 7 juni 1918 – Zwijndrecht, 5 juni 1990
Was bediende bij de N.M.B.S

onder pseudoniem Paul Sanders

Maak je niet druk. Amsterdam: Periodiek, 1960, 192 p. – (De Groene Reeks) Een lijk wordt ontdekt, maar bij aankomst van de politie is het spoorloos verdwenen. In dit boek leest u de wederwaardigheden van een jonge bankbediende, die op eigen houtje het geheim van het verdwenen lijk wil oplossen, doch tenslotte verstrikt geraakt in een wirwar van vrouwen, spionnen en gewetenloze schurken. Hij ontdekt een tweede lijk, dat eveneens spoorloos verdwijnt.

onder eigen naam

Volg die rode wagen. Hasselt: Heideland, 1969, 160 p. Lijdend aan geheugenverlies na een treinongeval, gaat hij op zoek naar zijn identiteit en kruist daarbij het pad van een bende nietsontziende misdadigers die hem een paar moorden in de schoenen willen schui-ven, en alles in het werk stellen om hem twee koffers met geheimzinnige inhoud afhandig te maken. Het spoor van zijn rode wagentje doorkruist heel Vlaanderen…

Reacties
(Maak je niet druk) Een gangsterverhaal op zijn Amerikaans. Mits verwerving van de onontbeerlijke zelfcontrole lijkt hij me wel bij machte een behoorlijk ont-spanningsboek te schrijven; doch met het onderhavige zit hij niet op het juiste spoor (Paul Hardy, Boekengids)
(Volg die rode wagen) Mij gaf hij de indruk aan dit dolle avontuur zelf voortdurend pret te hebben beleefd…. Ook auteurs van ontspanningsverhalen – en ik wenste dat ze bij ons talrijker waren – moeten het instrument van de taal op correcte wijze weten te bespe­len (Paul Hardy, Boekengids)
(Volg die rode wagen) Spanning en humor gegarandeerd (N. Van Cant-Jansen, Lek­tuurgids)

Persoonlijk oordeel
Leuk verhaaltje rond een man met geheugenverlies, veel bevallige vrouwen en onwaar-schijnlijke gebeurtenissen. Pure ontspanning, geen spanning. Zijn boek onder pseudoniem is een veel ruwer, gewelddadiger verhaal waarbij een simpele man het opneemt – én wint tegen – een grote gangsterbende. Losse moraal maar wel met een ironische ondertoon.

Varia
* Schreef ook een sf-boek, De Venus van Sartha (1960)

Bogaerts

Schrijversduo bestaande uit vader Willy (Mechelen, 8 januari 1947) en zoon Steven (Bonheiden 8 augustus 1974). Willy is afgestudeerd ingenieur Handels- en Bedrijfseconomie aan de K.U. Leuven. Part-time docent financiële economie in het hoger onderwijs. Steven studeerde eerst biologie maar werd IT-er bij een grote bank. Beide auteurs publiceerden al enkele cursiefjes en kortverhalen.

Blik vol passie. Leuven: Davidsfonds, 2005, 310 p. – 90-6306-510-8 Wanneer Nortensia de beruchte kolonel Benson aantrekt voor een bewakingsopdracht, belandt die ongewild in een verstikkend net van smerige intriges en lugubere moorden. Zeer tegen de zin van de ambitieuze politie-commissaris Eyckman, start Benson op eigen houtje een onderzoek. Brengt de mooie, jonge stagiaire Ruth hem op het juiste spoor?

Reacties
Het debuut Een blik vol passie van Bogaerts illustreert dat een goed doordachte en complexe intrige op zich niet voldoende is (Staf Schoeters, Leeswolf)
Het verhaal is zeer ingewikkeld en wordt bovendien zeer ingewikkeld verteld door middel van werkelijk talloze kleine hoofdstukjes van enkele pagina's die heen en weer springen tussen personen, tijden en plaat­sen. Het boek is geschreven in nogal vreemd aan-doend Nederlands (J.A. Dautzenberg, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Ambitieuze thriller met mysterieuze hoofdpersonages, toevallige en ook opzettelijke moorden en minder goed uitgetekende nevenpersonages. Hier is het cliché Niets is wat het lijkt volkomen terecht: tot de laatste pagina’s blijft de lezer in het ongewisse over wie wie eigenlijk is. Met een iets strakkere structuur en editor zou ik dit – wat een eer voor een debutant - durven te vergelijken met John Le Carré qua onderhuidse spanning.

Varia
* Steven is P.R. Manager en Ondervoorzitter bij de Science Fiction & Fantasy vereniging en publiceerde ar­tikels in Warp 9, het tijdschrift van de Star Trek-vrienden.
* Meer op www.bogaerts.info

Bosch, Willem van den

pseudoniem van Guy Du Bois
Gepensioneerde Vlaamse magistraat die in een randgemeente van Brussel woont.

De Gümmsteins. Hilversum; Antwerpen: Muthos, 2003, 327 p. – 90-6558-205-3 Korte inhoud Jakob Gümmstein, een onomkoopbare Joodse veearts, wordt brutaal vermoord. De ver-denkingen gaan in de richting van Donck, leider van het sjoemelende boerensyndicaat. De zoon van zijn broer, de diamantair Eli, wordt ontvoerd en er wordt een losgeld gevraagd.

Persoonlijk oordeel
Onsamenhangend en onwaarschijnlijk verhaal van een debutant die het daarbij mag laten. Psychologisch zwakke geschetste personages, ouderwets taalgebruik met manke zinnen en vergelijkingen en stroeve dialogen.

Varia
* Speelt zelf recensent in zijn inleiding: “Ik ga ervan uit dat een misdaadroman best kan vergeleken worden met het groeiproces van de bloemkool; ze kiemt, vertakt, zet zich uit en gaat uiteindelijk stinken. Degelijk gekruid en met een passend sausje is zo’n kool toch best genietbaar. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat mijn roman aan dit gastronomisch recept beantwoordt…”

Bosschaerts, Eugène

Antwerpen, 3 februari 1901 – Antwerpen, 24 juli 1965
Ambtenaar in zijn geboortestad. Debuteerde als dichter en maakte naam als psycholo-gisch en stilistisch schrijver van romans. Hij combineert graag verschillende elementen in zijn werk: muziek en verhaal, stad en verhaal

Altijd op zondag. Antwerpen: Diogenes, 1963, 176 p. Korte inhoud - Een roodharige vrouw van lichte zeden werd vermoord . De politie heeft een verdachte maar moet die nogal snel vrijlaten door gebrek aan bewijs. De zoektocht concentreert zich op de voomalige baas van het meisje. Die een knap alibi in elkaar geprutst heeft maar door de mand valt.

Reacties
Een paar keren verrast hij ons ook door het aardig harmoniseren van een sfeer en een gemoedstoestand, zoals dat bij Simenon geregeld voorkomt. Het verloop van het verhaal doet wellicht juist daardoor in “tech­nisch” opzicht minder vernuftig aan, doch de moordenaar staat er alleszins als een vrij hallucinante realiteit (Paul Hardy, Boekengids)
Alles bij mekaar een degelijk-gebouwde roman, die door de knap in elkaar gezette in­trige een paar uren echt leesgenot verschaft (H. de Jeack, Lektuurgids)

Persoonlijk oordeel
Verhaal met een rechtlijnige intrige en één dader. Alles draait om hoe hem te laten be-kennen. Ondervragingen zijn zwak en verweer nog zwakker. Het boek wordt beëindigd met een smeekbede van de pathologische moordenaar naar begrip. Krijgt hij niet van mij en ook het boek niet.

Varia
* Citaat: “Wie denkt dat hij denkt, zit soms maar wat te dromen”
* In Lectuurrepertorium: “naast een paar bundels gedichten waarvan één afkeuring verdient… Zijn in dyna­mische stijl gestelde schets “Liefde en Jazz” eist andermaal streng voorbehoud wegens de rauwe erotiek en een profanerende parodie…”

Bound, J.

pseudoniem van Marcel Constant de Rijcke – Gent, 16 april 1924 – Gent, 17 februari 1983
Studeerde Letteren en Wijsbegeerte. Was uitgever en publiceerde poëzie, proza en essays.
Medestichter van het Gentse tijdschrift Het Antenneke en lid van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen.

Operatie H. Bom: een SIC.-verhaal. Gent: Humanitas, 1968, 306 p Operatie H-Bom is beslist nog wat meer dan een gewone ‘actieroman’. Dit ‘verhaal’ dat morgen kan gebeuren en wellicht reeds aan het gebeuren is!, is als het ware een syntese van een detectief - een avonturen- en een toekomstroman. In Nice, Menton, Capri, Napels en in de verre Gobi-woestijn, speelt de verschrikkelijke strijd tussen de twee wereldblokken, het Westerse en het Oosterse, met als inzet de ongenadige strijd voor het behoud van onze eigen levens !

Reacties
Een zeer spannende race, die zenuwsterke lezers met groeiende belangstelling zullen volgen (M. Brouns, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Internationale spionageroman met een hele rits spannende, wereldschokkende gebeurtenissen en met een held die afgeschreven lijkt te zijn van Bond met zijn supersnelle wagens, technische snufjes en super-mooie vrouwelijke collega's.

Varia
* Ik heb in mijn collectie een visitekaartje met de tekst
Bert Haman
romancier-dichter-romancier – poète – novelist – poète – Schrifsteller – Dichter
De man had blijkbaar geen last van valse bescheidenheid en vond in al zijn hoogdravend-heid de moeite niet een adres te vermelden. Ivoren toren?

Bouts, Axel

pseudoniem van Jan Verhenne – Kortrijk, 2 mei 1938
Studeerde voor Burgerlijk Ingenieur aan de K.U. Leuven en trad in 1963 in dienst bij de multinational Bekaert in Zwevegem. De laatste jaren voor zijn pensioen was hij Directeur Human Resource Management. Hij is getrouwd met de schilderes Ghis Devos die zijn werk beïnvloedt en zelfs omslagen ontwerpt.

	Wolven. Antwerpen: Manteau, 1988, 181 p. - 90-223-1124-4 In de luxueuze villa van Hugo Stevens, bekend katholiek politicus, wordt er een party gegeven. Rijkelijk vloeit de champagne te midden van de ‘feestvreugde’. Onvermijdelijk leidt dit tot vrijages, waarbij nogal wat partners met elkaar gaan wisselen. Pikant detail: met alle aanwezige vrouwen heeft Hugo Stevens het bed gedeeld. Wat niet het geval is met de jonge inspecteur Toets...
	Het paradigma. Amsterdam; Antwerpen: Manteau, 1991, 131 p. – 90-223-1220-8. – (Manteau misdaad) Dr. Ir. Willem Persijn, hoofd van het onderzoekscentrum van de industriële Rubco groep, is kandidaat voor de Nobelprijs fysica. Maar gunnen zijn directe medewerkers hem die prijs wel? Voelen ze zich niet te kort gedaan in de waardering van hun eigen bijdrage? Wat denkt Mies, zijn secretaresse, die hem als wetenschapper én als man kent?
	Rosé de Provence. Antwerpen; Amsterdam: Manteau, 1992, 112 p. – 90-223-1251-8. – (Manteau Misdaad) Jean, de avontuurlijke broer van groot-industrieel Jacques Lippens, is jaren geleden vertrokken naar het zonnige zuiden waar hij, dank zij de dividenden van de familieonderneming Rubco, leeft als God in Frankrijk. Jacques houdt evenwel van op veilige afstand zijn broer in het oog, want amoureuze schan-dalen wil hij het liefst niet in de media, vooral nu het beursgenoteerde bedrijf een kapitaalsverhoging wil doorvoeren… Maar plots blijkt Jean te zijn verdwenen.
	Résidence Elckerlyc. Leuven: Davidsfonds; De Clauwaert, 1996, 189 p. – 90-6306-332-6 Sofie Bral, een razend knappe jonge vrouw, wordt dood aangetroffen op de binnenplaats van het flatgebouw waar ze woont. Is ze naar beneden gesprongen? Was het een ongeluk?... Of werd ze geduwd? De jonge inspecteur Jan Toets, geen onbekende voor Boutslezers, leidt het politie-onderzoek.
	Nieuwemaan. Leuven: Davidsfonds, 2001, 170 p. – 90-6306-422-5 Leen Vercruysse, jong en mooi, wordt dood aangetroffen in het park van een kasteel. Ogenschijnlijk het slachtoffer van een lustmoordenaar. Korte tijd later volgt een tweede moord. Jan Toets, inspecteur bij de Gerechtelijke Politie, wil de dader in een valstrik lokken. De worsteling met familielasten en –lusten, met goed en kwaad maakt van Nieuwemaan een geladen misdaadro­man…. Verrassend tot op het einde. Want de mens blijft een eeuwig raadsel.
	Elektrocutie. Leuven: Davidsfonds, 2003, 189 p. – 90-6306-478-0 ‘Werkongeval’. ‘Elektrocutie met de dood als gevolg’. Het besluit van zes maanden onderzoek in de zaak Rik Bauwens, elektricien bij Martins NV is eenduidig. Het voorval geeft Roger Feys, geroutineerd jurist bij Martins, inspiratie voor zijn eerste misdaadverhaal: het ongeluk wordt in zijn verbeelding moord. … Een afrekening onder mannen, onder colle­ga’s? Een financiële kwestie? Homofiele jaloezie? Toets moet snel te werk gaan, want in minder dan geen tijd worden getuigen het slachtoffer. Van wie?

Reacties
(Rosé de Provence) Een pretentieloos, lekker weglezend verhaal, met weliswaar enige diepgang, maar toch niet echt beklijvend (Jooris Van Hulle, Boekengids)
(Nieuwemaan) Goede wijn hoeft geen krans en net zo wordt het werk van Axel Bouts nooit aangekondigd met tromgeroffel en bazuingeschal, wat niet wegneemt dat de auteur zijn vaardigheid als schrijver van psychologische romans en detectives heeft aangescherpt tot op een eenzaam hoog niveau, waardoor zijn boeken qua kwaliteit de vergelijking doorstaan met deze van de Belgische grootmeester Georges Simenon (Staf Schoeters, Leesidee)
(Elektrocutie) De plot zit mooi in mekaar, de dialogen lopen vloeiend en de maatschappelijke relevantie, hij situeert zijn plot tegen de achtergrond van een staking, is mooi uitgewerkt (John Vervoort, Het Nieuwsblad)

Persoonlijk oordeel
Wolven draait rond seks, kunst en legt op een knappe manier de kleine kantjes van de rijken bloot. Een beetje te veel personages in het begin om te kunnen volgen. Het paradigma is een klassieke politieroman waarin inspecteur Toets één na één alle verdachten ondervraagt en elimineert tot hij de dader heeft. Psychologisch sterk. Rosé de Provence is een gezapig kabbelend werkstuk waarin de bekende grootmeester (én voorbeeld voor Bouts) Simenon (Greg Sim in het boek) een gastrol speelt en de oplossing aan Toets op een presenteerblaadje aanbiedt. Leuk. Résidence Elckerlyc is alweer een onderzoek van Toets die bij de haute bourgeoisie in Kortrijk de moord op een mooie secretaresse moet oplossen. Boeiend en erudiet. Nieuwemaan is m.i. het zwakste boek uit de reeks. De aristocratische familie is te stereotypisch bezig met vreemdgaan om nog geloofwaardig te zijn. Trop is teveel. En wat de later vermoorde femme fatale allemaal uitspookt is evenmin overtuigend. Toch nog een knappe ontknoping. In Elektrocutie schrijft een topmanager in zijn vrije tijd een misdaadverhaal dat aan de basis lag van zijn moord. Goed gevonden verhaaltechnisch procédé: we lezen, gelijk met het onderzoek van Toets, de meningen van de tot op het einde onbekend gebleven dader.

Varia
* ”Ik verslind detectiveromans.’ ‘Je voorkeur?’ ‘Alle Christies, vele Maigrets, verder Chandler en Hammett…’(Het paradigma)
‘U leest teveel detectiveromans, mijnheer Toets’ (Wolven)
‘Mijn job lijkt méér op die van Jules Maigret dan op die van Philip Marlowe.’ ‘Maar als lezer ga ik liever op stap met Marlowe dan met Maigret.’
* Het hoofdpersonage in Mise-en-Scène, een psychologische familiekroniek, baat een tijdje de (echt bestaande) thrillerwinkel Murder One in Londen uit en schrijft de geschiedenis van het detectiveverhaal: Het begon met Kaïn
* Zijn echtgenote maakte de cover van Wolven. En er hangt een schilderij van haar bij het hoofdpersonage van Mise-en-Scène
* Kreeg in 1981 de Debuutprijs voor zijn literaire roman Martin en Martins
* Drie Toetsromans werden gebundeld in 2004: Met de groeten van Toets (Wolven, Rosé de Provence en Het paradigma)
* Het paradigma werd voor televisie bewerkt en verfilmd door Roland Verhavert en was te zien in de reeks Made in Vlaanderen als Het glas van roem en dood.
* Jooris Van Hulle maakte een uitgebreide studie van de auteur voor de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers (VWS Cahiers, 1987 – nr. 187)

Briels, Marc

Antwerpen, 1956

De obsessie. Antwerpen: Manteau, 1999, 299 p. – 90-223-1541-X Don Giovani Trapani, een van de belangrijkste mafiabazen uit New York, is geobsedeerd door macht en rijkdom…Tegen de achtergrond van de val van het Sovjetrussische rijk ontspint zich een strijd tussen geheime diensten en de maffia. Politiediensten en eenzame idealisten pogen deze machtsblokken te identificeren en hun de pas af te snijden, maar zij weten zich gedwarsboomd door Enrico’s helper, de sluwe Vittorio, die werkelijk alles veil heeft om zijn doel te bereiken.

Reacties
De wervelende actie is ronduit houterig verwoord en komt daarom onrealistisch over.De personages, de dialogen, de sfeerschepping… het reikt niet echt uit boven het niveau van de oubollige jongensboekstijl van de jaren ’50 (Staf Schoeters, Leesidee)
Het is allemaal net iets te fantasievol om echt spannend te zijn. De actie bevredigt slechts de bloeddorst en het gevoel voor rechtvaardigheid (A.C. Bolman-Bloem, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Boeiende internationale thriller die veel verspringt van locatie maar leidt onder een overdaad aan personages waardoor de lezer in het doolhof verloren loopt.

Varia
* Is zwartebandhouder in het kyokushin-karate, een hobby die hij heeft aangewend bij het beschrijven van de spannende gevechtsscènes in dit boek.
* Meer op http://home.scarlet.be/~mbriels/

Broeckx, Jan L.

Antwerpen, 17 oktober 1920
Studeerde aan het Koninklijk Conservatorium te Antwerpen en te Brussel, verder te Gent. Was geattacheerd aan het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Hoogleraar Wijs­begeerte en Letteren, Kunstgeschiede­nis en Oudheidkunde. Zijn talrijke wetenschappelij­ke publicaties over de Europese muziek in de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw, als­ook Muziek en Mens (1967) en Muziek, Ratio en Affect (1981) hebben hem in binnen- en buitenland bekendheid gegeven. Als hoogleraar aan de Rijksuniversiteit van Gent heeft hij een aanzienlijk aantal jonge musicologen gevormd en een grote rol vervuld in de be­vordering van de Vlaamse muziekcultuur.

Het Teplitzkwartet. Antwerpen; Amsterdam: Manteau, 1989, 265 p. – (Manteau misdaad). - 90-223-1177-5 Intriges rondom de ontdekking van een onbekend manuscript van de romantische halfgod Beethoven: drama-tische lotgevallen van de leden van een Zwitsers strijkkwartet; denkstrategieën van een superieure speurder die de verdachten door zuivere redenering in het nauw drijft…

Reacties
Het verhaal is echter knap van opbouw en het taalgebruik is van een behoorlijk niveau; zal door sommigen zelfs als ‘literair’ bestempeld worden, door anderen echter als hoogdravend (Coefje Leeman, Biblion)
Geen rustpunt, geen diminuendo en de lezer heeft het moeilijk om het grondthema niet uit het oog – of moeten we zeggen “oor” – te verliezen. Hierdoor gaat de spanning uit het werk, wat voor een thriller dodelijk is (Wout Pittoors, Lectuurgids)

Persoonlijk oordeel
Literair hoogstandje voor fijnproevers maar net iets teveel gefilosofeer en te weinig actie om te kunnen boeien tot het einde.

Varia
* De auteur heeft één van de kenmerken van de Spaanse picareske roman overgenomen: ieder hoofdstukje inleiden door een korte samenvatting. Heel leuk.
Bvb.: Waarin de onbewogen Alweter – ditmaal met enige ironie – een slaapkamerscène beschrijft, waaraan nochtans alle wulpsheid vreemd is, zodat erotomane le­zers dit hoofdstuk niet veel zaaks zullen vinden.

Broeckx, Stefan

pseudoniem van Stefaan Werbrouck – Izegem, 2 januari 1958
Studeerde filosofie en theologie in Leuven. Werkte een tijdlang in Afrika. Na zijn terug-keer ging hij aan de slag als scenarioschrijver, ghostwriter en leraar. In 1991 werd hij genomineerd voor de Prix de Genève voor tv-scenario’s

De offerdans. Antwerpen: Manteau, 1997, 253 p. - 90-223-1440-5 Wanneer in een park het lijk van een gerenommeerd maar vrouwengek gynaecoloog wordt ontdekt, heerst beroe-ring in de zelfingenomen burgerkringen van de Zuid-West-Vlaamse stad Kortrijk. Het lichaam van de arts is zwaar toegetakeld, wat het parket doet vermoeden dat een psychopaat aan het werk is geweest. Onderzoeksrechter Alex Balcaen, liever lui dan moe, neemt gerechtspsychiater en jeugdvriend Peter Six onder de arm.

De verdronken dood. Antwerpen: Manteau, 1998, 301 p. - 90-223-1498-7 Tussen de gentianen op het wateroppervlak van een kasteelvijver vindt een tienjarige jongen tijdens de opnames van een populaire soapserie het lijk van creative director Tom Dewulf. Wanneer onderzoeksrechter Alex Balcaen het eigenzinnige wereldje van acteurs en actrices probeert te doorgronden, ontaardt de soapserie in een huivering-wekkende misdaadreeks.

Reacties
(De offerdans) Broeckx heeft een prettige vertelstijl, zet mooie personages neer en ontwikkelt een aardige intrige (Standaard Der Letteren)
(De offerdans) Een thrillerdebuut, waarin de auteur zoveel zaken de revue laat passeren en zo uitvoerig erotische scènes beschrijft, dat het verhaal aan spanning inboet en ongeloofwaardig wordt. Geen uitschieter in het genre (H.J.H. Hessels, Biblion)
(De verdronken dood) De dialogen hebben aan authenticiteit gewonnen. De karakters spreken met een eigen stem, wat de originaliteit en de sfeer ten goede komt (Staf Schoeters, Leesidee)
(De verdronken dood) Broeckx speurt naar de motieven die achter de moorden steken maar is daarbij duidelijk van oordeel dat voor hem een misdaadroman in de eerste plaats ontspanning is. Laten we maar zeggen soap (Fred Braeckman, De Morgen)

Persoonlijk oordeel
Zijn debuutroman speelt zich af in mijn woonplaats Kortrijk waardoor er voor mij een element van herkenning optrad. De rest lijkt me een beetje té vergezocht: satanische sekten, vrouwenhandel… teveel van het goede voor een provinciestadje en daardoor verliest het boek aan geloofwaardigheid. En een psychiater die niet in het reine geraakt met zijn eigen problemen rond zijn ex, als hoofdpersonage opvoeren is een te moeilijke uitdaging. De verdronken dood speelt zich af in een oppervlakkig milieu, dat van de soap en de intrige (met wel heel veel clichés) en blijft dat als boek ook, oppervlakkig. Er is weinig of geen inlevingsvermogen van de kant van de lezer, je leest en je blijft lezen maar dat is het dan.

Varia
* Schreef samen met Chris Devos De Kiekens, een komische film (Inkom : € 7.5 -1 com­sumptie inbegrepen!)
* Verzorgde scripts voor Hete Vuren, werkt voor VTM en VRT en is op dit ogen­blik hoofdscenarist van Wittekerke
* Meer info op http://www.stefaanwerbrouck.be/

Brouwers, Fred

Leuven, 29 januari 1948
Licenciaat Germaanse Filologie. Eerst leraar Engels, dan docent. Werkt nu voor de VRT, buitenlandse TV-stations en voor enkele weekbladen. Vooral bekend geworden als presentator van het jaarlijkse Koningin Elisabethconcours voor jonge talenten op het gebied van klassieke muziek.

Tomasino: misdaadroman. Antwerpen; Baarn: Houtekiet, 1995, 140 p. - 90-5240-177-2 Hij grijpt zijn kans als hij in Italië onuitgegeven partituren ontdekt. En welke! Een zesde vioolconcerto van Mozart en één van de twintig verloren concerti van een tijdgenoot en jeugdvriend van Mozart, Thomas Linley, alias Tomasino. In een flits ziet Vermote de stand van zijn bankrekening fors de hoogte ingaan…. Maar er zijn kapers op de kust, niet alleen Vermote heeft het grote geld geroken.

Reacties
In een nogal overdadige stijl worden de gebeurtenissen erg verbrokkeld verteld; er komen heel wat stukjes tekst in overbodig Frans aan te pas. Het niet onaardige materiaal had echt wel een betere uitwerking verdiend (Hans Wagemans, Biblion)

Persoonlijk oordeel
Voor muziekfreaks een uiterst intelligente thriller maar als verhaaltje iets te mager om te beklijven. Een beetje teveel tweede-vioolspelers en enkele onverwachte guest appearances op het einde vloeken tegen de detectivewetmatigheid.

Varia
* De Elisabethwedstrijd, dat is voor mij ook: Fred Brouwers. Meer nog dan de muzikan­ten op het podium en de panelleden in de televisieloge, steelt Fred Brouwers de show. U moet weten: Brouwers heeft nog samen met mij school gelopen. We zaten in dezelfde rethorica. Terwijl ik nog een snotneus was die dweepte met de Beatles en de Stones, was Fred al de ernstige, beetje lijkbidderige mijnheer die hij de dag van vandaag is. 'Potgieter' noemde onze leraar Nederlands hem - omwille van de plechtige, gedragen jambische alexandrijnen die Brouwers ook toen al produceerde. Ik hou van de ongehoorde cool van Fred Brouwers: zelfs als er een scudraket te midden van het Filharmonisch Orkest inslaat, dan nog zal Fred met uitgestreken stem zijn net aangevatte volzin foutloos afmaken. Misschien schaad ik hiermee een al veertig jaar durende vriendschap, maar: het is algemeen geweten dat Fred Brouwers als een topsporter naar zijn Elisabethwedstrijd toeleeft. Maanden van tevoren zet hij zichzelf op een hongerdieet. Omstreeks januari begint hij aan een intensieve looptraining. Vanaf maart is hij iedere avond van acht tot tien te vinden in de fitnesszaal, waar hij gewich­ten van honderden kilo's ritmisch de hoogte induwt. Voor de laatste week van het concours prepareert Brouwers zich met anobolen, epo-pillen en suppo's caffeïne. Resultaat: op de dag van de finale is Fred onklopbaar; hij is dan als een ontketende Van Peteghem in de hel van het noorden. Niémand doet hem wat. Het is één grote triomftocht. Een waardig tegenstander heeft hij niet. Ja, als Fred Brouwers zich zo blijft verzorgen, haalt hij nog makkelijk de editie 2030. En ik weet nu al dat ik ook dan de hele week voor de buis zal liggen
Lang leve het Vioolconcerto van Sibelius!
Lang leve Fred Brouwers!
Lang leve de Koningin Elisabethwedstrijd!
(Wilfried Hendrickx)
* Vraagt € 750,00 voor presentatiewerk (exclusief geluid en licht)
* Schreef o.a. Brouwerijen. Alle anekdoten zijn van het slag 'se non è vero, è ben trovato'. Brouwers heeft ze vlijtig uit (auto)biografieën, dagboeken, brieven enz. gevlooid en ze keurig naverteld. Andere interessante boeken zijn o.a. Prima La Musica, Geschiedenis van de Koningin Elisabethwedstrijd…

Bruyn, Frans de

Boom, 10 mei 1924
Was leraar in het middelbaar onderwijs en werd later directeur van de Rijksmiddelbare school te Antwerpen. Nu Professor of English aan de universiteit van Ottawa, Canada.

Een hobbelpaard voor Hansje. Antwerpen, Ontwikkeling, 1962, 229 p. Toen de vlammenzee van de brandende benzine was gedoofd bleek er in het zwartgeblakerde auto-karkas nog maar weinig van de bestuurder over. Som-migen in het Vlaamse dorp vonden het een tragisch ongeluk, maar de meesten dachten: opgeruimd staat netjes, die lastpost en vrouwenjager heeft zijn verdiende loon gekregen. En daar zou het wel bij gebleven zijn, als Meyvaart van de Antwerpse recherche, een jeugdvriend van het slachtoffer, niet juist met ziekteverlof in het dorp was.

Reacties
Tot in de verhaalconstructie, tot in de psychologische benaderingstechniek van de personages, tot in de atmosfeerweergave is de invloed van Simenon aanwijs-baar… Verder zijn de personages en de toestanden in moreel opzicht doorgaans erg onverkwikkelijk. Waarom b.v. een politiecommissaris en een leraar in hun gesprekken nu bepaald een groezelig schuttingtaaltje moeten voeren is mij niet duidelijk (Paul Hardy, Boekengids)
We zouden het verhaal een detectiveverhaal kunnen noemen, maar dan één à la Maigret van Georges Simenon; met dit verschil dat het boek van Frans de Bruyn veel beter is (F.v.S., Lektuurgids)

Persoonlijk oordeel
De titel van het boek is een metafoor voor de niet altijd rechtlijnige manier waarop de verhouding tussen werk en privé balanceert. Onze politieagent probeert iemand op te sporen die balanceerde op die smalle scheidslijn en er aan de verkeerde kant van terecht kwam. Het is een psychologisch en filosofisch goed on-derbouwd verhaaltje dat het echter meer moet hebben van de personages dan van de spanning of intrige.

Varia
* Zijn enige misdaadverhaal werd herdrukt in de reeks Zwarte Beertjes onder de titel De blikken dood (Bruna, 1966)
* Schreef o.a. een leuk boekje Mensen in het circus (z.j.)
* Laureaat verhalenwedstrijd van The New York Herald Tribune, 1953. Laureaat van de prijs Ark van het Vrije Woord, 1956 
* Is auteur van een hoog gewaardeerd werk over de Britse auteur Edmund Burke, The Literary Genres of Edmund Burke (Oxford: Oxford Univ. Press, 1996).

Bruyn, Patrick De

Halle, 22 augustus 1955
Studeerde psychologie aan de V.U.B. maar werkt als headhunter, als zelfstandig executi­ve searcher, gespecia­liseerd in het opsporen van kaderpersoneel voor hightech bedrijven. Hij legt zich toe op general management, ICT, multimedia, sales en marketing-functies.

	File. Leuven: Van Halewijck, 1998, 292 p. - 90-804319-1-5 Voelt u ook telkens opnieuw die beklemmende angst als u in de file terechtkomt? En als reeds twee van uw vrien-den in files om het leven kwamen, in ei-genaardige omstandigheden, en u ontdekt dat ook u het volgende, dode-lijke slachtoffer dreigt te worden van een opgezet verkeersongeluk, en als niemand geloof hecht aan uw verhaal, noch de politie, noch de media…
	Indringer. Leuven: Van Halewijck, 2000, 349 p. - 90-804319-2-3 Claire is een ambitieuze vrouw. Ze geniet van haar drukke baan en van een harmonische relatie met haar man en dochtertje. Samen brengen ze een heerlijke vakantie door in het zuiden, tot haar dochtertje van vijf op klaarlichte dag verdwijnt. De ontvoerders gaan even ingenieus als pervers te werk. Maar nadat Claire op al hun eisen is ingegaan, wacht haar een onthutsende verrassing.
	Vermist. Antwerpen: Manteau, 2001, 312 p. - 90-223-1603-3 Een boekhouder met een rimpelloze staat van dienst wordt gepest door zijn nieuwe collega’s. Pas wanneer ze het spel echt grof spelen, weert hij zich. Hij gaat echter door het lint en wordt op staande voet ontslagen...Die verne-dering kan hij niet aan en elke dag gaat de ex-boekhouder, net als altijd, ‘s ochtends de deur uit en komt ’s avonds weer thuis. Maar de maskerade is onmogelijk vol te houden en op een dag verdwijnt hij. Spoorloos.
	Verminkt. Antwerpen: Manteau, 2004, 423 p. – 90-223-1795-1 Onderweg naar huis klungelt Peter Bressing met zijn gsm en hindert daarbij een terreinwagen met twee jonge heethoofden. De volgende kilometers lijkt het alsof die twee hem uit wraak van de weg willen rijden. Peter Bres-sing kan nipt ontsnappen en komt er met de schrik van af. Of lijkt dat alleen maar zo.
	Verdoemd. Antwerpen: Manteau, 2006, 297 p. – 90-223-1928-8 Maar plots. Voor haar! Een vrouw met een hoofddoek en een meisje steken de straat over! Ze remt nog. Te laat. Ze hoort amper het geluid van een aanrijding. Maar de vrouw tolt en valt neer. En het dekentje dat ze tegen zich aan geklemd hield, ligt op het zebrapad. Roerloos. ‘Nee! Nee!’. ‘Doorrijden!’ In een fractie van een seconde verandert een leven in een heel lang leven achterom kijken.
	Verliefd. Antwerpen: Manteau, 2007, 328 p. – 978-80-223-2132-4 Gewoon onschuldig genieten, daarover waren ze het eens. Zonder vragen. Zonder geneuzel over het leven dat ze écht leidden. Gewoon genieten van de passie, die gedoemd was te verdwijnen. Zo helder konden ze allebei nog denken. Tot zij hun afspraakje mist en plots verdwijnt. In het niets.

Reacties
(File) Heel veel leesplezier! Maar net voor een zomervakantie zou ik u File beslist niet durven aanraden (Lieve Herten, Het Nieuwsblad)
(Indringer) De eerste honderd bladzijden zijn zowat de spannendste en snelste uit de hele Vlaamse misdaadliteratuur (Fred Braeckman, De Morgen)
(Indringer) Af en toe krijgt de lezer het gevoel dat de schrijver te veel van de hak op de tak springt, maar zijn rake karakteriseringen maken dat grotendeels goed (GP Schuring, Biblion)
(Verminkt) Scherpe dialogen en is een goed waarnemer (John Vervoort, De Standaard)

Persoonlijk oordeel
File, zijn debuutroman verraadt al trekken van zijn vakmanschap, begint redelijk sterk maar verzwakt naar het niet meer spannende einde. De indringer is een schitterend boek over een ontvoering die er geen is. Een bende heeft de twee hoofdpersonages volledig in haar greep en de lezer valt van de ene verrassing in de andere. Vermist is een typisch De Bruynboek waarin een kleine aanleiding (pesten op het werk) leidt tot een waterval aan gebeurtenissen die niet meer te stoppen lijkt. De wraak van de kleine man heb ik in één ruk uitgelezen. Verminkt is intrigerend en leuk om lezen vanwege alle herkenbare media­persoonlijkheden en is spannend tot het einde toe. En ik heb toch nog wat sympathie voor de egoïstische zielenpoot die het hoofdpersonage is. Verdoemd is dan weer héél sterk vooral omdat je als lezer slechts mondjesmaat de nodige informatie doorgespeeld krijgt en je constant op het verkeerde been gezet wordt. Een heel menselijke suspense thriller. Verliefd is een schitterend maar beangstigend verhaal rond manipulatie en psychische macht.

Varia
* In 1977 werd Angst om de gijzelaars bekroond met de Aanmoedigingsprijs voor het beste jeugdboek
* Indringer werd in 2000 genomineerd voor de Hercule Poirotprijs en in 2004 was het de beurt aan Verminkt dat ook voor De Diamanten Kogel werd genomineerd.
* Primeur: Verminkt kreeg op het internet een audiovisuele trailer mee. Steven De bruyn, met kleine b en geen familie maar wel voorman van ex-El Fish en The Rhythm Junks en notoir mondharmonicaspeler, las het boek en componeerde de score bij de trailer. Te bekijken en te beluisteren via zijn website
* Verminkt bevat een leuke cameoverschijning van Woody Dubois (aka Piet Teigeler). “Hebt u echt mijn jeugdzonden nog opgegraven? Zijn ze nog te lezen. Ik heb de moed niet, hoewel ze hier nog in de kast liggen. Het was hard werken indertijd.”
* Tekende een overeenkomst met MMG (draaide ook al o.a. De zaak Alzheimer) voor de verfilming van Verminkt
* Meer op http://www.patrickdebruyn.be/

Burn, Francis

pseudoniem van F. Buyle - Sint-Niklaas, 18 september 1913 – Antwerpen, 22 feb 1977
Was vooral dichter en criticus

Het avontuur van Kilian Olders: oorspronkelijke politie-roman. Antwerpen: De Toorts, 1946, 292 p. Korte inhoud - Journalist Olders wordt verdacht van de moord op een van zijn beste vrienden en gaat zelf op speurtocht. Hij belandt bij een internationale bende spionnen die een uitvinding wil kopen of desnoods stelen. Olders helpt uiteindelijk de politie om de bende op te rollen.

Reacties
Zijn knap geschreven detective-roman vergt voorbehoud wegens de al te vrije levensopvatting (Lectuurrepertorium)
We vermelden dit niet veel beduidend werkje enkel volledigheidshalve (Bernard Henry, De Periscoop)
Het avontuur van Kilian Olders was een lang doordacht en ingenieus ineengestoken verhaal waar maanden, zoniet jaren aan gewerkt werd (Danny De Laet, Vlaanderen)
Onze Vlaamsche lezers werden vooralsnog erg schamel bedeeld inzake soortgelijke verantwoorde ont­spanningslectuur van eigen bodem, zoodat wij bezwaarlijk kunnen nalaten onze voldoening voor de kunde van dezen auteur te uiten (L. Coenepols, Boekengids)

Persoonlijk oordeel
Lijkt wel een in romanvorm geschreven stripverhaaltje met veel slechteriken (o.a. een Japanse huurmoordenaar) en enkele goeden. Te karikaturaal om leesbaar te zijn

Varia
* Wie van “revolvers” houdt, moet inderdaad bijna steeds met “import”” genoegen nemen, ofschoon waarachtig zeker op onze dagen de “stof” in het wereldje om ons heen niet ontbreekt! Nochtans kunnen ook onze vertellers met vernuft werken, en het resultaat ervan mag dan in elk opzicht geslaagd heten (flaptekst)
* Richtte samen met Liane Bruylants uitgeverij De Toorts op waardoor hij zeker was uit­gegeven te worden.
* Schreef een bundel poëzie (Verboden Zone, 1954) waarin hij de hypocrisie van collega-auteurs maar vooral van de recensenten aanklaagt. Een voorbeeld
”Lokt de critiek je, het recenseren,
van boeken, begin dan me te leren
wie je afslachten mag en wie verguizen,
wie de ratten zijn en waar ze huizen.
Verkreuk de vleiers niet en de lamstralen"