Ostrzeżenie z USA

W Życiu z 21 maja bardzo ważny tekst dr. inż. Jana Czekajewskiego z Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku (PIASA) pt. Z punktu widzenia Polonii. Dr Czekajewski ostrzega:

"Kiedy żydowskie organizmy atakują Polaków za ich domniemany współudział w holocauście - chodzi także o pieniądze, a nie o moralne zadośćuczynienie i pamięć o współwyznawcach zamordowanych w czasie wojny. Podobnie ma się sprawa wypadków w Jedwabnem. Trzeba tutaj dodać, że amerykańskie żydowskie organizacje nie mają wiele wspólnego z interesami tych Żydów, co przeżyli Zagładę, a którzy często są używani jako pionki na szachownicy rozgrywek biurokratów, prawników i konsultantów tychże organizacji. Żydzi polscy mieli pokaźne majątki w postaci nieruchomości w Polsce, które po ich zamordowaniu przez Niemców zostały przejęte przez państwo polskie

Z punktu widzenia państwa, majątki zmarłych obywateli, którzy nie zostawili spadkobierców, przechodzą na własność państwa. Tak, jak w Polsce i podobnie jest w USA, amerykańskie organizacje żydowskie uważają, że Żydzi polscy nigdy nie czuli się obywatelami polskimi i gdyby mieli wybór przekazaliby swe majątki tymże organizacjom. Wedle mniemania żydowskich organizacji jednymi prawnymi i moralnymi spadkobiercami mienia żydowskiego w Polsce, są właśnie one. Aby odzyskać żydowskie mienie pozostawione w Polsce, organizacje te rozpętują antypolską kampanię oszczerstw, porównując Polaków do hitlerowców, i oskarżają ich o współudział w holocauście.

Nie będę wyliczać tutaj publikacji i filmów, które szkalują Polaków, jako że nam w USA te sprawy są dobrze znane i z oszczerstwami spotykamy się na porządku dziennym. Ponieważ kampania oszczerstw przeciwko Polsce i Polakom się wzmaga na sile w proporcji do wartości złotówki, rząd polski został postawiony w sytuacji wybrania strategii obrony. Wedle rządu polskiego i jego amerykańskich doradców w osobie Jana Nowaka-Jeziorańskiego należy się zgodzić z zarzutami współudziału w roli morderców, gdyż przyznanie się do winy niewiele kosztuje, a w tradycji katolickiej prowadzi do rozgrzeszenia i przebaczenia. Polonia amerykańska, reprezentowana przez prezesa Kongresu Polonii Amerykańskiej Edwarda Moskala, natomiast uważa, że kajanie się za zbrodnie hitlerowskich kolaborantów szkodzi interesom Polaków, gdyż potwierdza ich rzekomą winę i prowadzi do kolejnych zadań, które tym razem nie będą natury moralnej, ale finansowej. Taka jest w zarysach różnica i podstawa konfliktu między rządem polskim i amerykańską Polonią.

Konflikt ma swe źródło w dwu różnych metodach rozwiązania tego samego problemu. Należy zwrócić uwagę, że amerykańska Polonia nie ma bezpośredniego, finansowego interesu w rekompensacie za mienie żydowskie w Polsce, jako że tam nie mieszka i to nie ona będzie za to płacić. Płacić będą Polacy zamieszkali w Polsce. Niemniej Polonia jest zainteresowana w utrzymaniu dobrego imienia Polski i Polaków, zarówno ze względów sentymentalnych, jak i własnego, dobrze pojętego interesu. Obraz Polaka jako antysemity i hitlerowskiego kolaboranta nie pomaga amerykańskiemu Polonusowi w karierze i poczuciu własnej wartości. Wedle Polonii, która zna lepiej niż rząd polski i Polacy w kraju wagę reklamy, dobry obraz Polaka przelicza się bezpośrednio na dolary, natomiast przepraszanie i kajanie jest tylko wstępem do końcowej ofensywy politycznej i finansowej. (...) Nie należy się łudzić, że jakieś stare zasługi Polski w obaleniu komunizmu albo samobiczowanie za zbrodnie w Jedwabnem będą tu elementami łagodzącymi finansowe wymagania. Przyznanie się do winy niezmiernie ułatwi przyszłą akcję amerykańskich polityków, jako że przyznanie się do winy stanowi 90% wygranej procesu o rekompensatę z procentami za przywłaszczone przez polski naród żydowskie majątki. W ciągu następnych kilku lat, albo nawet wcześniej, dojdzie do decydującej ofensywy przeciwko Polsce ( ...).

Spór z ambasadorem Izraela

W Tygodniku Solidarność z 18 maja - bardzo ważny tekst Antoniego Zambrowskiego Na pochyłe drzewo..., stanowczo polemizujący z niedawnym telewizyjnym wywiadem ambasadora Izraela w Warszawie prof. Szewacha Weissa. Uargumentowane wywody A. Zambrowskiego mają tym istotniejsze znaczenie, że ich autor jest sam synem znanego prominenta PRL-u wywodzącego się z rodziny żydowskiej - Romana Zambrowskiego, przez wiele lat członka Biura Politycznego KC PZPR. A. Zambrowski pisze m.in.: "Ambasador państwa Izrael prof. Szewach Weiss pojawił się niespodziewanie w czwartkowy poranek 10 maja na ekranie mego telewizora. Jego ekscelencja wziął udział w programie TVP 1 pt. Krakowskie Przedmieście i zabrał głos w sprawie stosunków polsko-żydowskich na tle mordu Żydów w miasteczku Jedwabne w lecie 1941 r. Jak zrozumiałem, pana ambasadora nie zadowala stanowisko polskiego episkopatu w sprawie przeprosin za pogrom w Jedwabnem. W szczególności budzi jego sprzeciw stanowisko księdza prymasa Józefa Glempa, który wygłosił osobisty pogląd, iż wobec przeproszenia narodu żydowskiego przez prominentnych Polaków dobrze by było, by i prominentni Żydzi przeprosili naród polski za winy żydowskie wobec Polaków.

Ambasador Weiss uważa to stanowisko za niesprawiedliwe. ( ...) Pytany o żydowskie winy wobec Polaków, ambasador Weiss odparł, że naród żydowski nie może odpowiadać za żydowskich konfidentów NKWD. To są winy jednostkowe (...). Co się tyczy udziału licznych Żydów w polskim ruchu komunistycznym, to - zdaniem ambasadora - byli to ludzie asymilujący się, zrywający swe więzy z narodem żydowskim i jego religią oraz nie rządzili oni Polską w imieniu narodu żydowskiego. Ich winy nie są winami narodu żydowskiego.

Nasunęło mi się kilka pytań, których jako telewidz nie mogłem mu zadać i których nie mogli mu zadać jego młodzi rozmówcy wskutek niewiedzy. Chciałbym więc zapytać prof. Weissa, czy on, jako żydowski intelektualista i izraelski polityk lewicowy, traktuje stalinowskie ludobójstwo jako przestępstwo wobec ludzkości? A jeśli tak, to jak zapatruje się na rolę rosyjskich Żydów zajmujących wysokie stanowiska w administracji NKWD i GUŁAG-u? Przecież ci Żydzi nie ukrywali swej narodowości, ba, deklarowali ją w ankietach personalnych i dokumentach sowieckich. Więc jak tych ewidentnych zbrodniarzy ocenia naród żydowski, w tym prof. Weiss? (...) jak wiemy, żydowskie bojówki komunistyczne ( obok białoruskich i ukraińskich) nie tylko wznosiły 17 września 1939 łuki triumfalne ku czci wkraczającej na Kresy Wschodnie Armii Czerwonej. W wielu miejscowościach te bojówki napadały na Polaków, mordując ich nieraz w okrutny sposób. (Fakty te dziwnym trafem umknęły z pola widzenia takich 'historyków' jak prof. Gross.) Wiemy też ze wspomnień przebywających na Zachodzie Żydów - dawnych partyzantów sowieckich - o akcjach ich oddziałów przeciwko polskim chłopom na Kresach, wspierających oddziały Armii Krajowej. W tych akcjach również okrutnie mordowano dzieci, kobiety i starców. Czy cierpienia tych ofiar nie zasługują na współczucie żydowskich autorytetów moralnych, jak prof. Weiss?

Poza tym Żydzi nie byli tylko aktywistami partyjnymi w PRL. Liczni funkcjonariusze UB stosowali tortury wobec swych polskich współobywateli, mordowali ich w ubeckich kazamatach, zaś równie liczni prokuratorzy i sędziowie skazywali w imieniu Polski Ludowej na śmierć. Niektórzy z tych morderców po różnych zakrętach historycznych przypomnieli sobie o swych żydowskich korzeniach i wyjechali do Izraela. Czy pan ambasador nie uważa, że należałoby ich wydać polskiemu wymiarowi sprawiedliwości jako komunistycznych oprawców winnych ludobójstwa? Albo - osądzić ich w Jerozolimie? Symbolem takiego kata ukrywającego się na izraelskiej ziemi stał się Salomon Morel, ale nazwiska można mnożyć. Więc może prymas Glemp ma rację?".

Zbrodnie Wolińskiej

Tadeusz M. Płużański powraca do sprawy stalinowskiej zbrodniarki żydowskiego pochodzenia Heleny Wolińskiej, tak wybranianej niegdyś w Gazecie Wyborczej. W szkicu pt. Drzwi gabinetów (Tygodnik Solidarność z 11 maja) pisze m.in.: "Od półtora roku trwa totalna cisza w sprawie ekstradycji byłej stalinowskiej prokurator Heleny Wolińskiej, która razem ze swoim mężem, marksistowskim profesorem Włodzimierzem Brusem, mieszka w spokojnej, willowej dzielnicy Oksfordu. Tymczasem ta 'inkwizytorka' ma na sumieniu nie tylko gen. 'Nila'. W 1953 r. aresztowała żołnierza AK Juliusza Sobolewskiego. Wyrok śmierci złagodził - na złość Wolińskiej - twórca MO i wiceminister bezpieki Franciszek Jóźwiak. W 1956 r. żona Sobolewskiego tylko na krótko odzyskała męża. Jego śmierć była skutkiem zbrodniczych praktyk w UB. (...) Krystyna Sobolewska (żona aresztowanego - J. R. N.) w programie Rewizja Nadzwyczajna (luty 1999 r.): - Kiedy Rada Państwa odmówiła zmiany wyroku, poszłam zrozpaczona do gabinetu płk. Wolińskiej i pytałam, jak to jest możliwe, że bohater, patriota ginie niewinnie. Wolińskiej nie wzruszyły moje słowa, nawet nie raczyła na mnie spojrzeć. Wyrzuciła mnie z gabinetu, twierdząc, że jest to najgorszy dzień w jej życiu, bo umarł Stalin".

Śmierć patriotycznego intelektualisty

       Prawdziwie niepowetowaną stratą jest śmierć Pawła Hertza, najwybitniejszego w ostatnich czasach polskiego twórcy żydowskiego pochodzenia, bez reszty utożsamiającego się z polskością, przeciwnika różnych kosmopolitycznych pseudo-Europejczyków. Był jednym z rzadkich dziś, niestety, w Polsce przykładów twórców żydowskiego pochodzenia, którzy wierność Polsce stawiali ponad wszystko, piętnując wszelkie próby podważania polskiego patriotyzmu i tradycji narodowych czy pomniejszania roli Kościoła katolickiego w życiu Polaków. Spośród wypowiedzi P. Hertza przypomnianych w Życiu z 15 maja w wyborze zatytułowanym Obrońca kultury przytoczę tu jakże wciąż aktualne jego słowa: "Utarło się w kołach intelektualnych, że stosunek do ruchów katolicko-narodowych jest na ogół nieżyczliwy i spotyka się to z wzajemnością (...). Myślę jednak, że bardzo lekkomyślny byłby intelektualista, który nie doceniłby znaczenia i wartości wszystkich nurtów chrześcijańskich i narodowych w kraju, gdzie uczucia narodowe od stu kilkudziesięciu lat są ranione, a katolicyzm tak organicznie związany z polskością (...) laicka lewica czy fundamentalni liberałowie nie powinni traktować inaczej myślącej większości z arogancką wyższością, szafować Ciemnogrodem, odmawiać przeciwnikom wartości intelektualnych ( ...)". Z kolei w Rzeczpospolitej z 15 maja przypomniano m.in. takie oto uwagi Hertza z tekstu O zjednoczonej Europie: "Czuję się Europejczykiem tylko o tyle, o ile czuję się Polakiem. Jestem związany z określonym, polskim, miejscem w Europie i bardzo się boję tego dzisiejszego pędu 'europejskości' (...)". Ciekawe świadectwo na temat postawy P. Hertza w przeszłości odnotował nieodżałowany Kisiel w swych Dziennikach, oburzając się na szykanowanie Hertza w 1968 r. z powodu jego pochodzenia. Kisiel uznał to za tym bardziej przykre, iż - jak pisał - sam Hertz w odniesieniu do Żydów "uznaje ich winę (zbiorową?!) w minionym okresie, jest klasycznym przykładem postawy narodowopatriotycznej (...)".

Uczciwy dialog czy manipulacja

Najwyższy Czas z 19 maja przynosi wielce zachęcający do przemyśleń wywiad z ks. Waldemarem Chrostowskim, przeprowadzony przez Piotra Stolarskiego, pt. Przepraszanie czy dialog. Oto kilka z istotniejszych fragmentów tekstu: P. Stolarski: - "W Polsce co kilka lat wybuchają skandale polsko-żydowskie (sprawa sióstr karmelitanek, supermarket w pobliżu byłego KL Auschwitz w Oświęcimiu, Krzyż na Żwirowisku, Jedwabne). Jakie jest zdanie Księdza Profesora na temat tych zajść?" . Ks. W. Chrostowski: - "Uważam, że są to w dużej mierze tematy zastępcze, między innymi dlatego, że widzę pewną prawidłowość w wybuchaniu tych kontrowersji w Polsce a tym, co się równolegle dzieje w państwie Izrael. Ile razy w Izraelu dzieje się coś złego, jednym z elementów odwracania uwagi od rzeczywiście dramatycznych problemów izraelskich jest ogniskowanie jej na Polsce. Tak było w przypadku Auschwitz, a ostatnio Jedwabnego. Konflikt wokół Jedwabnego stanowi też ogniwo łańcucha, którego spoiwem jest forsowanie politycznych żądań przepraszania Żydów". P. Stolarski: - "W książce Dialog w cieniu

Auschwitz powiedział Ksiądz Profesor, że niektóre osoby prowadzące dialog chrześcijańsko-żydowski starają się przypodobać Żydom. Na czym to przypodobanie się miałoby polegać?". Ks. W. Chrostowski: - "Nie jest to moja pierwsza ani jedyna wypowiedź, że są w Polsce osoby i środowiska, które forsują taktykę spolegliwości wobec Żydów. Po kilkunastoletnim zaangażowaniu w dialog i wzajemne kontakty nieraz powtarzam tę prawdę. Stało się to powodem przykrości, jakie trzeba znosić od tych, którzy takiego stawiania sprawy nie tolerują. Powtarzam z całą odpowiedzialnością, że istnieją środowiska i osoby - nazywam je po imieniu: Gazeta Wyborcza, Tygodnik Powszechny, Więź i Znak, a ostatnio również Rzeczpospolita, a także związane z nimi pisma oraz ośrodki radiowe i telewizyjne - połączone silnie ze sobą układami koleżeńskimi, rodzinnymi, finansowymi, politycznymi i innymi, które często i chętnie przedstawiają oraz narzucają żydowski punkt widzenia" .

JERZY ROBERT NOWAK

Powrot