Lindim,
jetojmė dhe vdesim?
A
ėshtė kjo e tėra?
Pėrse
jetojmė, si jetojmė, si duhet tė jetojmė? Cili ėshtė qėllimi
i tėrė kėsaj.
Bėhu
i sigurtė se qėllimi mė i lartė i krijimit dhe rezultati mė
i rėndėsishėm i
tij ėshtė besimi dhe lidhja me Zotin. Niveli mė i lartėsuar
i njerėzimit dhe shkalla e tij mė e lartė ėshtė njohja e
Perėndise e shprehur pėrmes besimit nė Tė. Lumturia mė
rrezatuese dhe kėnaqėsia mė e ėmbėl pėr njeriun ėshtė
dashuria pėr Zotin e pėrmbajtur brenda njohjes sė Zotit.
Ti,
unė dhe secili, kemi provuar tė gjejmė prehje nė pasuri, fėmijė,
familje, kėnaqėsinė e kėsaj bote por kemi vėrejtur se sapo
ti kemi arritur kėto, vlera e tyre ėshtė venitur apo ėshtė
dukur e zbrazėt. Nė
Allahun dhe pėrmes Allahut tė gjitha kėto gjėra marrin
kuptim tjetėr dhe plotėsohen pėrmes njė paqeje tė brendshme
dhe me tė tjerėt. Dikush tjetėr ose nė njė periudhė tjetėr
tė jetės, tė zhgėnjyer i jemi kthyer alkoolit, drogės,
prostitucionit. Nuk kemi gjetur kėnaqėsi prapė siē e kemi
menduar dhe jemi zhgėnjyer edhe mė shumė me ndjenjėn e fajit
dhe tė frikės se jemi tė ulėt edhe nė sytė e Perėndisė.
Por Ai pret. Ai tha:
O
bir i Ademit, pėrderisa ti mė thėrret dhe mė drejtohesh Mua,
unė do tė tė fal pėr atė qė e ke bėrė, dhe nuk do ta
mendoj atė. O bir i Ademit, nėse mėkatet tua do tė mbėrrinin
qiejt dhe retė, dhe nėse ti do tė kėrkosh faljen Time, unė
do tė tė fal. O bir i Ademit nėse vjen tė mė takosh me mėkate
tė mėdha sa toka dhe nėse vien e mė pėrulesh duke mė
njohur pėr tė Vetėm unė do tė sjell ty falje po aq tė
madhe sa toka.
Njėmend
e tėrė lumturia e vėrtetė, kėnaqėsia e pastėr dhe paqja e
patrazuar qėndron nė njohurinė dhe dashurinė ndaj Zotit; ato
thjeshtė nuk mund tė ekzistojnė pa tė.
Kur
ti e njeh Zotin dhe e do Atė, fiton mundėsinė e paqes sė
pafundme, lumturisė, dritės. Pa dashurinė e Tij jemi thjeshtė
shpirtėrisht dhe materialisht njė mister i pakufi, dhembje dhe
frikė. Edhe nėse nė kėtė rast do ta kishim nė pronėsi tėrė
botėn kjo nuk do na vlente asgjė.
Pėr
ata tė cilėt besojnė dhe e pėrcjellin Perėndinė vdekja nuk
ėshtė diēka tė cilės duhet pasur frikėn. Edhe pse nė
pamje ajo ėshtė shpėrbėrje dhe duket ta shuajė dritėn e
jetės dhe tė shkatėrrojė kėnaqėsitė, nė tė vėrtetė,
ajo ėshtė ēlirim nga barrat e rėnda tė kėsaj jete. Ėshtė
ndėrrim i banesės dhe transferim i trupit dhe gjithashtu ėshtė
ftesė pėr fillimin e jetės sė pėrjetshme.
Islam
ėshtė
emri me tė cilin njihet feja e predikuar nga Profeti i Shenjtė
Muhamed, i cili u shfaq nė Arabi mė shumė se trembėdhjetė
shekuj mė parė, dhe ajo ėshtė e fundit nga fetė e mėdha
tė botės. Kjo fe njihet rėndom nė Perėndim si Muhamedanizėm,
njė emėr qė i ėshtė vėnė nė imitim tė emrave tė tillė
si Kristianizėm e Budizėm, por qė ishte krejt e panjohur pėr
vetė muslimanėt. Sipas Kuranit, Librit tė shenjtė tė
Islamit, feja e Islamit ėshtė aq e gjėrė nė konceptimin e
saj sa vetė njerėzimi. Ajo nuk u krijua thjeshtė nga
predikimet e Profetit tė Shenjtė Muhamed, por ka qenė fe e
profetėve qė kishin dalė pėrpara tij. Islami ishte feja e
Adamit, Noas, Abrahamit, Moisiut dhe Jezusit; ajo ishte, nė
fakt, feja e ēdo Profeti tė Zotit, i cili u shfaq kudoqoftė,
nė ēdo skaj tė botės. Bile, Islami ėshtė dhe feja e ēdo fėmije
njerėzor qė lind, sipas Profetit tė Shenjtė, i cili, pėr tė
qenė tė saktė, nuk ėshtė krijuesi por eksponenti mė i
fundit i atij sistemi Hyjnor i cili u pėrsos me ardhjen e tij.
Dhe sipas Kuranit, Islami ėshtė feja e natyrshme e njeriut:
"Natyra
e bėrė nga Zoti nė tė cilėn Ai ka krijuar njeriun ajo
ėshtė feja e drejtė"
(Kurani 30:30).
Dhe
meqenė se, sipas Kuranit, profetėt u ngritėn midis popujve tė
ndryshėm nė kohė tė ndryshme, dhe se feja e ēdo profeti, nė
pastėrtinė e saj mė tė herėshme e tė pandryshueshme, nuk
ishte gjė tjetėr veē Islam, spektri i kėsaj feje, nė
kuptimin e mirėfilltė tė fjalės, shkon aq shumė mbrapa nė
shekujt e shkuar dhe ėshtė aq e gjėrė sa vetė njerėzimi,
ndėrkohė qė parimet themelore gjithmonė kanė mbetur njėlloj,
ndėrsa tė papriturat kanė ndryshuar me ndryshimin e nevojave
te njerėzimit. Faza e fundit e Islamit ėshtė ajo e cila u
shfaq nė botė me ardhjen e Profetit tė Shenjtė Muhamed -
paqja e bekimet e Zotit qofshin me tė!
Emri
Islam nuk u shpik, si
nė rastin e feve tė tjera, nga ata qė e shpallėn si fe tė
tyre. Ky emer, nga ana tjeter, i eshte dhene shprehimisht kesaj
feje ne Kuranin e Shenjtė. Ai thotė: "Unė (Zoti) e
kam zgjedhur Islamin si fe pėr ju" (5:3). Dhe nė njė
vend tjetėr: "Sigurisht feja me Zotin ėshtė Islami"
(3:18). Ai, pėr mė tepėr, ėshtė njė emėr domethėnės; nė
fakt, fjala Islam tregon vetė esencėn e sistemit fetar
qė njihet me atė emėr. Domethėnia e saj primare ėshtė
"tė bėsh paqe", dhe idea e 'paqes' ėshtė idea
sunduese nė Islam. Sipas Kuranit tė Shenjtė, musliman
ėshtė ai qė ka bėrė paqe me Zotin dhe njeriun, si me
Krijuesin ashtu dhe me krijesat e Tij. Paqja me Zotin nėnkupton
nėnshtrimin e plotė ndaj vullnetit tė Atij i Cili ėshtė
burimi i gjithė pastėrtisė e mirėsisė, kurse paqja me
njeriun nėnkupton kryerjen e veprave tė mira ndaj
njeri-tjetrit. Tė dyja kėto ide gjėnden tė shprehura shkurt,
por bukur, nė 2:112, ku thuhet:
"Veē
tė tjerave, kushdo qė i nėnshtrohet plotėsisht Zotit, dhe
kryen vepra tė mira ndaj tė tjerėve merr shpėrblimin e tij
nga Zoti, dhe mos tė ketė frikė pėr njė gjė tė tillė,
dhe ata nuk do tė brengosen."
Ky
dhe vetėm ky ėshtė shpėtimi shpirtror sipas Kuranit tė Shenjtė. Dhe duke qenė
muslimani nė paqe tė pėrkryer, ai gėzon paqe tė mendjes dhe
kėnaqsi shpirtrore tė plotė (16:106). "Paqe" ėshtė
pėrshėndetja e muslimanėve pėr njeri-tjetrin, gjithashtu
"Paqe" do tė jetė dhe pėrshėndetja e atyre nė
parajsė: "Dhe pėrshėndetja e atyre atje lart do tė
jetė 'Paqe' (10:10). Veē tė tjerave, nė parajsėn qė
paraqet Islami asnjė fjalė tjetėr nuk do tė dėgjohet veē
"Paqe, Paqe", siē thotė Kurani i Shenjtė: "Ata
atje lart nuk do tė dėgjojnė asnjė bisedė tė kotė apo mėkatare,
por vetėm thėnien 'Paqe! Paqe!'" (56:25,26). "Autori
i paqes dhe i sigurisė" ėshtė njė ndajshtim pėr Zotin
qė pėrmendet nė Kuranin e Shenjtė (59:23), dhe objektivi
final drejt te cilit pikėsynon Islami ėshtė " Banesa e
Paqes", siē thuhet nė 10:25: "Dhe Zoti fton nė
banesėn e paqes". Paqja ėshtė, pra, esenca e Islamit,
sepse ajo ėshtė rrėnja nga del dhe fruti qė jep, kėshtu qė
Islami ėshtė mbi tė gjitha tė tjerat Feja
e Paqes.
|