ANTİ-OTORİTER DAYANIŞMA
PATRONLARLA BOŞ BOŞ KONUŞMAYA
VE ONLARIN POLİTİK HİZMETÇİ PERSONELİNE
HAYIR
TOPLUMSAL SAVAŞA ŞANS TANI
1.
AB'nin üyesi devletlerin olağan zirvesinin
Halkidiki'de yapılacağı bu yıl boyuncaki konjonktür, hedeflerine ulaşmak
için faydalandıkları küreselleşme diye anılan şeyin doğası, amaçları ve
yöntemlerini özellikle açığa vuran bir konjonktür; ve [bu] aynı zamanda
genelde ona karşı mücadele ettiğini iddia eden bir hareket için olduğu
kadar özelde de onun anti-otoriter bileşenleri için oldukça önemli bir
fırsat.
Uluslararası "terörizme" karşı savaşın
güncelleştirilmesi, Irak'daki son Amerikan-İngiliz işgali, AB'nin genişlemesi,
"eski Kıta" ile yeni Amerikan komutası arasında aşırıya kaçan sözde "karşıtlık"
ve toplumsal zeminde karışıklığın giderek büyüyen yayılışı; [tüm bunlar]
tahammül etmemiz ve içinde yaşamamız gereken yeni dönemin ışıltılarını
dikkate değer bir şekilde yansıtan noktalar.
2.
Hepimizin bildiği ve tahammül etmek zorunda
olduğu ulus devlet biçiminin iki üç yüzyıllık [bir tarihinin] olduğu; ve
Amerikan ve Fransız devrimlerinden (bölgesel hakimiyet, "refah devleti",
halk "katılımı" vb.) ortaya çıkan geçmişe ait bir kalıntı haline geldiği,
görüşünüz ne olursa olsun [ulus devletin] sınıf mücadelesinin bir başarısı
olarak kabul edilmesi hiçbir şekilde olası olmayan bir olgu olduğu yaygın
bir bilgi.
Özgürlük için yardım talebini savunma
bahanesiyle, Batı Avrupa ve Kuzey Amerika'da burjuva sınıfının iktidara
yükselişi, kanıtlandığı üzere --II. Dünya Savaşı'nın ardından zaten bir
miktar yol almış olan-- kapitalizmin göz kamaştırıcı gelişimi için bir
fesat yuvası olarak hizmet gördü; [burjuva sınıfının iktidarının] yanlızca
sözde "gelişmiş" ülkelerin kendi cephelerinde değil, aynı zamanda evrensel
düzeyde de halihazırda şekillenmiş olan karşıt dengeler çerçevesi tarafından
zaptedildiği ortaya çıktı.
Zamanımızda, teknolojinin hızlı gelişimi
--ve özellikle de dillere dolanmış "bilggisayar devrimi", çeşitli devlet
kapitalizmi rejimlerinin çöküşüyle birlikte, ticaretin tüm gezegene hakim
olmasını destekleyen planların tamamlanması için uygun bir ortam yarattı.
İşte tam bu anda, çokuluslu sermaye --büyük bir kısmıyla-- piyasaları tamamen
serbestleştirmek ve belirli türde --halihazırda mevcut olan artı hala kurulma
aşamasında olan ulusüstü tüzel kişiliklerin (Dünya Ticaret Örgütü, Dünya
Bankası Grubu, Uluslararası Para Fonu vb.) rehberliği ve denetimi altında
olacak mizaçta, ve onları dünya çapında destekleme konumunda olacak-- "temsili
demokrasiler" yerleştirmek üzere, insan haklarını koruma adına tarihte
benzeri olmayan bir saldırı başlattılar.
Çokuluslu şirketler tarafından denetlenmeyen
herhangi bir faaliyet otomatik olarak "organize suç" diye adlandırıldı,
ve sözle veya fiille onların seçimlerine kim karşı çıkarsa yine "terörist"
olarak adlandırıldı. "İdeolojinin kesinliği" olarak betimlenebilecek bir
durumdan hızla "kesinliğin ideoloji"sine geçmekteyiz.
3.
Bir yanda ABD'nin günümüz politik yönetimi,
ve öte yanda Fransa ve Almanya gibi bunun eşdeğeri diğer ülkelerle ilgili
sözde "ihtilaf", Irak'da işlenen suçun öncesinde, sırasında ve sonrasındaki
her durumda, bir dizi yönlendirilmiş, inanılmaz spekülasyonların yaratılmasına
hizmet etti.
Amerikan saldırganlığının ardında "dubya"
Bush ve onun "kana susamış" kadrosu saklanıyorken, Fransız-Alman ekseni"nde
ve eski SSCB ve Çin Halk Cumhuriyeti ile uyumlu bir şekilde hareket eden
Avrupa --bu tek süpergüce karşı muhalefet ederek-- dengeyi sağlayabilecek
belki de tek güçmüş; bu yeni "insanlık trajedisi"nin tek sorumlusu Birleşik
Devletlermiş?
İlk spekülayona ilişkin olarak, bir önceki
başkanlık seçimlerinde ABD Demokrat Partisi'nin başkan yardımcılığı adayı
ve yine gelecek başkanlık seçimlerinin en güçlü adaylarından birisi olan
Joseph Liberman'ın açıklamasından alıntı yapmak yeterli olacaktır. TV kanalı
"Fox News"le 26 Mayıs'da yaptığı röportajda, şunu iddia ediyordu: "İran
rejimini değiştirmek halkın, özellikle de İran halkının avantajına olacaktır."
Sadece birkaç ay önce, aynı centilmen bu sefer Irak vesilesiyle benzeri
bir açıklamada bulunmuştu.
Daha önce bahsedilen diğer varsayımlara
gelince, yeni Avrupa'nın "25" katılımcısı Atina'da onaylanan Katılım Anlaşması'nda,
birkaç gün sonra bütün Dışişleri Bakanlarının toplandığı Rodos'da gerçekleşen
anlaşma sırasında, "terörizme karşı çıkacak" ve keza "demokrasiyi ilerletecek"
bir uluslararası mücadeleye referansla, ABD'nin öncülüğünden gayet memnun
olduklarını açıklamakta fazlasıyla hevesliydiler. Irak'daki Amerikan-İngiliz
işgali ve ABD işgal birliklerinin varlığı ilk aşamada mevcut durumun "yeni
bir gerçeklik" olarak meşrulaştırılmasına yol açtı; dahası, Irak'ın "haklı
kurtarıcıları" olarak selamlandılar. Üstelik, devasa birlikler arasındaki
ufak tefek farklılıklar, onların küreselleşen girişimleri nasıl tam olarak
tehlikeye sokacak ki?
Bu nedenle emperyalizmin kapitalizmin
nihai seviyesi olduğu onaylanmış oluyor. Veya, daha kesin olmak gerekirse,
kapitalizm emperyalizmin nihai seviyesi olmayı başardı, ve ancak güçlü
bir dünya çapında anti-kapitalist hareket durumun tersine döndürülmesine
yol açacak gerçek bir tehdit olacabileceğini kanıtlamıştır.
4.
Küreselleşmeye karşı "çok renkli" olan
hareketler ne yazık ki gerçek, anti-kapitalist, devrimci bir "dil"le konuşmayı
başaramımıştır. Aksine, reformizm olarak adlandırılan, iyi bilinen bir
virüse tutulduğu için, bugünlerde bu kronik şikayet belirtilerinin yine
fazlasıyla görülür olduğunu gösterme eğilimindedir.
Cenova olaylarının ve anısı devamlı kirletilmekte
olan yoldaşımız Carlos Guiliani'nin canice öldürülmesinin ardından; Dünya
Sosyal Forumu (özellikle de Porto Allegre ve Floransa toplantılarının ardından,
Evian'a gelene kadar) alternatif bir öneri uğruna, veya yanıt vermek amacıyla
söyleyecek olursak fazlasıyla sıklıkla "düşman" kaynaklar tarafından finanse
edilen yeni bir liberalleşme dogması uğruna, her türlü anti-otoriter sesi
izole etmek ve her olası çatışma ve ayaklanma ihtimalini ortadan kaldırmak
için büyük bir çaba gösteriyor! Yani, onlara göre, güçlü protestolar-geziler
için mücadele edelim, muhalefetimizi göstermek için kendi zirvelerimizi
yapalım: bu tür bir tavırla onlar, ancak satıcılara ve (barışı, ekolojiyi
ve? öbür dünyayı geliştirecek!) örgütlü soyutlamaya --hiç şüphesiz ki--
uygun düşecek bir toplumun hizmetine verilmiş belli duruşlar alabilirler.
Evian'daki G8 oturumu sırasında, "küreselleşme
karşıtı" birçok örgütün oluşturduğu bir delegasyonun Jacques Chirac'ın
diplomatik temsilciliği yardımcısı Frederic Lemoine tarafından kabul edildiği,
"alternatif küreselleşme"ye ilişkin on öneri metninin ona sunulduğu iki
saatlik bir görüşmenin yapıldığı bize bildirildi. CRID (Center of Research
and Information Development) genel sekreteri Bernard Pinaud, "bu karşı
zirvenin en örnek unsurunun onların önerileri olduğu"nu vurguluyordu.
"Hareketin küreselleşme karşıtlığından alternatif bir küreselleşmeye
dönüşmesine işaret eden özgün önerilerle karşı karşıyayız" diye açıklıyordu.
Dahası, Fransa ATTAC'ın temsilcisi Critophe Aguiton hem polisleri hem de
aşırı şiddet kullanan göstericileri suçladıktan sonra, bir adım daha atarak
şöyle diyordu: "Hareketin devlet liderleri tarafından ciddiye alınacak
kadar güçlü, ancak belli arzulanan sonuçları başaracak kadar güçlü olmadığı
ara bir konumdayız" (Eleftherotypia, 3 Haziran). Çabalarınız için teşekkürler,
"yoldaşlar"!.
Zarif olmayan ve münasebetsiz bir tarzda
bir şiirden değiştirerek alıntı yapacak olursak:
Ithaca'ya yolculuğuna başladığında
yolun seni götürmemesi için dua et. Thrace
5.
"Dahili etki sahasına" gelince, tezimizi
tekrarlamak gereği duyuyoruz: çok yeni, ve bu nedenle de umutlu olan bir
şeyin eşiğinde (burada hareketin belirli bir kesimi ve onun ayırt edici
mizacından bahsediyoruz?), geçmişin bireysel ve kolektif hastalıklarını
nakletmek ve sürdürmek yerine, bizim önerimiz nihayetinde bu sınırların
ötesine geçecek bir şansı değerlendirmektir.
Selanik'teki anti-otoriter hareketin varlığı,
iyi-disiplinli parti-çizgisinde bir blok şeklinde olmamalıdır. Böylesi
bir tavır, doğal olarak bırakın izin verilebilir olmayı, arzulanabilir
de değildir. Özellikle uzun zamandan beridir ve bütünü itibariyle parçalara
bölünmüş bir harekette, gidişatı açık bir şekilde değiştirmeyi amaçlayan
her ciddi ve örgütlü teşebbüsün kendi kendini yıpratacağını, ve nihayetinde
de kendi kendine yeterlilik ve kibir temelinde küçüleceğini; bunun çok
az sayıdaki katılımcının kendilerinin dünyanın merkezinde olduğuna inanmalarını
ve "dıştaki dünyayı" da eşdeğer yöntemlerle ele almaya eğilim göstermelerini
sağlayacağı açıktır. Öte yandan, yanlızca böylesi bir role gözünüzü diktiğiniz
için belirli bir düşünce tarzını uygulamanız olgusunu güçlükle gizleyebildiğinizde,
böylesi bir fenomeni eleştirmeye teşebbüs etmenin hiçbir anlamı tabii ki
yoktur.
Bize göre, bu nedenle, toplumla iletişim
kurmayı, daha radikal bir "dil"i cesaretlendirmeyi ve şehrin içinde ve
dışındaki hedeflere yönelik daha saldırgan bir şekilde hareket etmeyi amaçlayan
--eleştirimizin en tepe noktalarına uyguun düşen-- her inisiyatif, arzulanır
bir inisiyatiftir. Bu yönelim doğrultusunda, uygulamalarımız birbirine
yakınlaşırken ve belki de birbiriyle örtüşürken, karşılıklı anlayış ve
koordinasyonu sağlamanın; ve her şeyden önce bütün girişimin ortak çabaları
ve dinamikleri söz konusu olduğunda, kendini yıpratmaktan kaçınmanın zorunlu
ve oldukça gerçekçi bir hedef olduğunu düşünüyoruz.
Genellikle fazla ciddi olmayan, ortaya
çıkabilecek farklılıklar, artı belli bir harekete hakim olan küçük zaaf
ve ihmaller bu önemli şansın değerlendirilmesi önünde aşılamaz engeller
olmamalıdır.
6.
"Cesur yeni dünya"mızın en korkunç rüyalarımızın
cilalanmış bir hali olduğuna hepimiz katılıyorsak, o halde Selanik'den
açık ve kesin bir mesaj gönderelim: özgürlük ve adalet için verilen mücadele[nin
yolu], Yeni İmparatorluk'a karşı mücade etmekten geçiyor; ve bu İmparatorluk'un
kurallarını dayatan kuvvetler, onları karşılamak üzere bizi çok daha kararlı,
çok daha örgütlü bulacaklar.
Yunanistan'daki iki ana gerilla grubuna
(17 Kasım ve ELA) katılmakla suçlanan tutukluların hayal bile edilemez
"özel" koşullar altında bulunduğu, Devlet ve Kitlesel Medya tarafından
devamlı surette "adi suçlular"mışçasına iftira edildiği şu anda; onlar,
"sol kanat partilere ve silahlı direnişe (!) itibar kaybettikleri" savıyla
dokunaklı "özgürlük savaşçıları"nın küçümsemelerini sineye çekmek zorunda
bırakılıyorlar; dahası, son duyduğumuza göre, suçluların iadesi kapsamında
ABD'ye verilmekle tehdit ediliyorlar.
Totaliterliğin 2004 Olimpiyat Oyunları'nın
ardından, muhtemelen Yunan toplumunun bir bütün olarak "arjantileştirilmesi"yle
uğraşmamız gerekecek.
Genişleyen Birlik'in politik liderliği
şu anda, gaddarlığın (avro-atlantik ilişkilerinde yeni bir çerçevenin)
hakimiyetini, emek potansiyelimizin sömürüsünü (emek ilişkilerinin yeni
düzenlemesini) ve sindirici önlemleri (göçmenler ve iç güvenlik konularından
ortak bir politikayı) güçlendirmek üzere, "Porto-Carras" önceden belirlenmiş
kararlarını onaylamaya hazırlanıyor.
Meydana getirdikleri çirkinliğe, daimi
olan çirkinliklerine karşı muhalefetimizi ifade etmek için orada olacağımızı
farzediyoruz.
PATRONLARLA BOŞ BOŞ KONUŞMAYA
VE ONLARIN POLİTİK HİZMETÇİ PERSONELİNE
HAYIR
TOPLUMSAL SAVAŞA ŞANS TANI
ANTİ-OTORİTER DAYANIŞMA
P.O. BOX 26028, Atina
10683
e-mail: [email protected]
Haziran 2003
Çeviri:
Anarşist Bakış
Kaynak:"Give
Social War A Chance", Selanik Indymedia, 19 Haziran 2003.
Selanik 2003
Ana Sayfa --->