เขาสิบห้าชั้น  เป็นเทือกเขาที่เชื่อมต่อกับเขาสอยดาวเหนือ  เป็นแนวยาวไปทางทิศเหนือจนถึงเขตจังหวัดสระแก้ว  ยอดเขามีความสูง ๕๐๐ – ๗๐๐ เมตร  จากระดับน้ำทะเล  บนสันเขาเป็นแนวราบ  เส้นทางด่านโล่งเตียนตลอดแนวสันเขา  เพราะคนและสัตว์ป่าใช้เดินอยู่เป็นประจำ  ช้างจะเดินในช่วงหน้าฝน  ส่วนกระทิงและสัตว์อื่น ๆ ใช้เดินทั้งปี  ซึ่งรวมถึงคนด้วย

สภาพป่าไม้บนสันเขาจะเป็นป่าไม้เนื้อแข็ง  ต้นขนาดคนโอบ  บางแห่งก็มีไม้ไผ่อยู่บ้างตามด้านข้าง ๆ แนวสันเขา  ทางเดินถึงแม้ว่าค่อนข้างจะสะดวกสบาย  แต่ไม่ใช่ของง่ายในการเดินทางให้ตรงไปตามแนวสันเขา  เพราะเส้นทางแยกขึ้นลงเขามีอยู่ทั้งสองด้าน  โดยเฉพาะเส้นทางที่จะเชื่อมกับแนวสันเขานั้น  เป็นเส้นทางที่ค่อนข้างจะรกไม่ชัดเจน  หรือไม่ก็มีความสูงต่างระดับกัน  บางครั้งเดินไปไกลเกือบสองกิโลเมตรจึงรู้ว่าเป็นทางลงเขา  ลงเขาไปแล้วเป็นลำห้วยแล้วยังรกด้วยป่าหวายหรือป่าระกำ   ต้องเดินย้อนกลับมายังจุดเชื่อมต่อ  หรือไม่ก็เดินตัดขึ้นหาแนวสันเขาอีกครั้ง  เพราะมีทางด่านของกระทิงอยู่ทั่วไป  มีอยู่หลายครั้งที่เดินผิดทางจุดเชื่อมต่อแนวสันเขา

ตลอดแนวบนสันเขานั้นจะไม่มีจุดชมวิวทิวทัศน์  ป่าไม้จะขึ้นปกคลุมจนมองไม่เห็นภูมิประเทศห่างออกไป  ตามต้นไม้จะมีรอยมีดทำเครื่องหมาย  หรือแกะสลักชื่อคนที่มาเที่ยวป่าเอาไว้  ส่วนมากเป็นรอยเก่าเมื่อกว่า ๑๐ – ๒๐ ปีมาแล้ว  ส่วนรอยที่ยังใหม่ ๆ ในปีนี้ (๒๕๕๔)ก็ยังมีอยู่  ไม่ใช่ว่าไม่มีรอยมีดจะไม่มีคนเข้าไป  มีคนเข้าไปทุกเดือนตลอดทั้งปีไม่เลือกฤดูกาล  สังเกตได้จากที่พักค้างแรมและได้พบกับพวกเขา  การหาไม้หอมลดน้อยลงหรือไม่มี  แต่การล่าสัตว์ยังคงมีอยู่  หมายถึงการล่ากระทิง  วัวแดง  ซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่อยู่ในป่าลึก  ส่วนการตัดไม้คงมีอยู่บ้าง  แต่เป็นเขตรอบ ๆ ป่าที่พอจะขนย้ายออกมาได้

เทือกเขาสิบห้าชั้นต่อกับเขาสอยดาวเหนือ  ถ้าเดินจากยอดเขาสอยดาวเหนือลงมาทางทิศเหนือ  จะมีทางด่านตลอดแนวสันเขา  อาจจะสับสนบ้างช่วงคลองตารอง  คลองปะตง  คลองหางแมว  คลองพระสะทึง  จากนั้นจะเป็นทางด่าน  ถ้าตัดขึ้นเขาช่วงคลองโป่งหรือคลองสีเสียด  ใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ก็จะถึงสันเขา  แต่คนเดินป่าในพื้นที่คงมีเส้นทางที่เร็วกว่านี้

ดังนั้น การจะขึ้นเทือกเขาสิบห้าชั้น  จะขึ้นทางด้านไหนก็ได้  จุดหมายคือบนแนวสันเขา  จะถึงช้าหรือเร็วก็แล้วแต่ที่จุดเริ่มต้นของการเดินทาง  เมื่อขึ้นไปแล้วพบทางด่านขวางหน้าอยู่แน่นอน  ตลอดการเดินทางต้องกินและนอนอยู่บนสันเขาเท่านั้น  ถ้าลงมาที่ลำห้วยก็คือพลัดหลงเส้นทางหลัก  ในการหาน้ำไม่ยากนักสำหรับในป่าแถบนี้  ลงจากสันเขามาเกือบร้อยเมตร  หรือร้อยกว่าเมตรก็จะพบแหล่งน้ำ  อาจจะมีแอ่งน้ำ  หรือมีน้ำไหลก็แล้วแต่สภาพของพื้นที่ป่า  แต่ด้านทิศตะวันออกจะหาได้ง่ายและใกล้กว่าด้านทิศตะวันตก 

โอกาสที่จะได้พบสัตว์ป่าก็คงยาก  แต่ก็ต้องคอยระวังในช่วงที่เป็นป่าเถาวัลย์รกครึ้ม  จะพบรอยของกระทิงที่มาหากินหรือหลบมานอนพักกลางวัน  ส่วนชะนียังมีส่งเสียงร้องก้องป่าอยู่บ้าง  แร้วดักหมูป่ามีไม่มากเหมือนทางเขาสอยดาวเหนือ  โขลงช้างป่าจะหากินอยู่แถวคลองอีเกก  และในเขตจังหวัดสระแก้วติดกับอ่างฤาไน  นอกนั้นจะหากินกระจายอยู่ทั่วไป  ผืนป่าเขาสิบห้าชั้น  ยังคงสมบูรณ์ด้วยป่าไม้และสัตว์ป่า  ที่ต้องช่วยกันรักษาเอาไว้  อย่าล่าและอย่าทำลายอีกต่อไป 

คุณวัฒนา ขาวแจ้ง ไปส่งจนถึงปากทางเข้าป่า(ขอบคุณ)

ทางเดินช่วงแรก มีร่องรอยการแข่งรถมอเตอร์ไซด์

แล้วก็มาถึงสันเขาซึ่งสูง400กว่าเมตรจากระดับน้ำทะเล