ผืนป่าห้วยขาแข้งอันมีค่า  ยังคงความอุดมสมบูรณ์เขียวขจีอยู่เกือบตลอดทั้งปี  ซึ่งต่างจากช่วงก่อนปี พ.ศ. ๒๕๓๓ โดยสิ้นเชิง  ยามหน้าแล้งไฟป่าแทบจะไม่มี  เมื่อคิมหฤดูเริ่มผ่านไป  วสันต์ฤดูก็มาถึง  เม็ดฝนที่ตกลงมาทำให้ผืนป่าฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว  สัตว์ป่าและพืชพันธุ์ต่างกลับมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง

สายน้ำในลำห้วยขาแข้งจะแห้งขอดในยามหน้าแล้ง  มองเห็นหาดทรายเป็นแนวยาวตามลำห้วย  สัตว์ป่านานาชนิดต่างก็มาเดินเล่นหรือนอนพักผ่อนกันบนหาดทรายในยามค่ำคืน  สายน้ำใสมองเห็นพื้นทราย

ในยามที่ฝนตกลงมา  ทำให้ปริมาณน้ำในลำห้วยเอ่อสูงขึ้น  จนสามารถล่องแพได้อย่างสะดวกสบาย  ด้วยแพไม้ไผ่  ตั้งแต่เลยน้ำตกห้วยขาแข้งลงมาก็ล่องแพได้แล้ว  ซึ่งล่องมาตามสายน้ำจนถึงเขื่อนศรีนครินทร์  ที่น้ำไหลมาบรรจบกับน้ำในเขื่อน  ช่วงฝนแรกฤดูน้ำจะขุ่นสีหม่นจนไม่สามารถใช้ดื่มได้

สายน้ำไหลคดเคี้ยวไปตามลำห้วย  ปราศจากแก่งที่มีสายน้ำไหลเชี่ยวกราก  เป็นการล่องแพแบบชมธรรมชาติ  และคงดีกว่าการเดินด้วยเท้าด้วยระทางที่ไกลสำหรับคนที่เคยเดินผ่านผืนป่านี้มาแล้ว  คงได้รสชาติอีกแบบหนึ่งในการล่องแพในลำห้วยขาแข้งนี้  ผู้เขียนเองก็ไม่เคยได้ล่องแพ ณ ลำห้วยแห่งนี้  คงมีแต่นั่งมองดูสายน้ำที่ไหลไปเท่านั้น  ในทุกครั้งที่ผ่านไป

แต่สถานที่แห่งนี้ไม่ควรให้มีการล่องแพ  เพื่อมิให้เป็นการรบกวนสัตว์ป่า  และเสียระบบการป้องกันป่าอันล้ำค่าแห่งนี้  ซึ่งมีคุณสืบ  นาคะเสถียร  เป็นผู้จุดประกายผืนป่าแห่งนี้ให้อุดมสมบูรณ์  ชื่อของท่านยังคงสถิตอยู่คู่กับป่าห้วยขาแข้ง  และในดวงใจของคนรักป่าตลอดไป