|
|
โรคทางกายกับโรคทางใจ
พระไตรปิฎก : พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย
จตุกนิบาต เล่ม ๒ โรคสูตร
ว่าด้วยโรค
๒ อย่าง
[๑๕๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โรค ๒ อย่างนี้ โรค ๒ อย่างเป็นไฉน คือ โรคกาย ๑ โรคใจ
๑ ปรากฏอยู่ว่าสัตว์ทั้งหลายผู้ยืนยันว่าไม่มีโรคทางกายตลอดเวลา ๑ ปีก็มี ยืนยันว่าไม่มีโรคทางกายตลอดเวลา
๒ ปีก็มี ๓ ปีก็มี ๔ ปีก็มี ๕ ปีก็มี ๑๐ ปีก็มี ๒๐ ปีก็มี ๓๐ ปีก็มี ๔๐ ปีก็มี
๕๐ ปีก็มี ๑๐๐ ปีก็มี ยิ่งกว่า ๑๐๐ ปีก็มี แต่ว่าผู้ที่จะยืนยันว่าไม่มีโรคทางใจแม้เพียงเวลาครู่เดียวนั้น
หาได้ยากในโลก เว้นแต่พระขีณาสพ (พระอรหันต์ - ธัมมโชติ)
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โรคของบรรพชิต ๔ อย่างนี้ โรคของบรรพชิต ๔ อย่างเป็นไฉน คือ
ภิกษุทั้งหลาย นี้แล โรคของบรรพชิต ๔ อย่าง.
เพราะเหตุนั้น ท่านทั้งหลายพึงสำเหนียกอย่างนี้ว่า
ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายพึงสำเหนียกอย่างนี้แล.
จบโรคสูตร
วิเคราะห์เพิ่มเติม
ในพระสูตรนี้กล่าวถึงโรคทางใจอันมีความโลภเป็นมูลเป็นหลัก แต่ถ้าพิจารณาให้ดีแล้วจะเห็นว่า
กิเลสทุกตัว (ดูเรื่องอุปกิเลส 16 ในหมวดธรรมทั่วไป
ประกอบ) ก็ล้วนเป็นโรคทางใจทั้งสิ้น ทั้งนี้เพราะทำให้จิตใจมีความผิดปรกติ แปรปรวนไป
ผู้รวบรวม
ธัมมโชติ
28 พฤษภาคม 2545
ขอเชิญทุกๆ ท่าน ร่วมลงนามเยี่ยม
และวิจารณ์เว็บไซต์ของเราใน สมุดเยี่ยม ด้วยนะครับ
