ถ้าท่านไม่ยอมรับความจริง คนอื่นก็คงทำได้แค่เพียงจัดสิ่งแวดล้อมให้น่าอยู่ สงบ ร่มรื่น เย็นสบาย ไม่มีสิ่งกวนใจโดยไม่จำเป็น ผู้ที่อยู่ใกล้ก็ควรทำใจให้เย็นที่สุด ไม่ทำให้ท่านขัดเคืองโดยไม่จำเป็น และพยายามทำความเข้าใจว่าธรรมชาติของท่านเป็นอย่างนี้เอง แล้วยอมรับความจริงตามสภาพ
อาจมีการหย่อนใจเป็นระยะๆ เช่น พาไปเที่ยวสวนสาธารณะ ฯลฯ
แต่ถ้าท่านคิดที่จะปรับปรุงก็ทำได้ดังนี้
-
พูดคุยให้ท่านทราบว่า คนอื่นรู้สึกว่าท่านเป็นคนอารมณ์ร้อน เพราะบางทีท่านอาจจะทำไปด้วยความเคยชิน
จนไม่รู้ตัวเองเลยก็ได้ แล้วก็พูดคุยถึงผลเสียจากการเป็นคนอารมณ์ร้อนนั้น
เช่น ตัวท่านเองก็ไม่มีความสุข คนที่อยู่ใกล้ก็ไม่มีความสุข เป็นผลเสียต่อสุขภาพทั้งร่างกายและจิตใจ
ฯลฯ เพื่อให้ท่านมีความคิดที่จะพยายามปรับปรุงตัวอย่างจริงจัง
-
จัดสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับที่ได้กล่าวเอาไว้แล้ว
-
ให้ท่านทำสิ่งต่างๆ ให้ช้าลง ประณีตขึ้น เป็นระเบียบขึ้น เพื่อให้ใจเย็นขึ้น
-
ให้ท่านแผ่เมตตาบ่อยๆ โดยแผ่ออกไปรอบๆ ตัว ให้กับคน และสรรพสัตว์ทั้งหลายโดยทั่วไป
จิตก็จะเย็นขึ้นเรื่อยๆ
-
ให้ท่านสวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำ สวดบทยาวๆ ยิ่งดี เพื่อเป็นการฝึกจิตให้เย็นขึ้น
-
ให้ท่านให้ทาน รักษาศีล ทำสมาธิ วิปัสสนา ตามกำลังที่จะทำได้
-
เวลาอยู่ว่างๆ ก็ให้ตามรู้การเข้าออกของลมหายใจไปเรื่อยๆ
-
ให้พยายามปล่อยวางเรื่องต่างๆ ให้มากที่สุด คิดถึงหลักความจริงที่ว่า ไม่มีใครทำอะไรให้ได้อย่างใจของเราไปทุกอย่างหรอก
แม้แต่ตัวเราเองก็ยังทำให้ตัวเราพอใจไม่ได้ตลอดเลย
อย่างการที่ท่านทนไม่ไหวจนกระทั่งมีปฏิกิริยาโต้ตอบออกมา ไม่ว่าจะเป็นทางกาย หรือทางใจก็ตาม ก็ล้วนเกิดจากเหตุปัจจัยที่บีบคั้นอย่างรุนแรงทั้งสิ้น จะโทษว่าเป็นความผิดของท่านก็ไม่ถูก และท่านก็ไม่มีเจตนาที่จะให้เป็นเช่นนั้น ดังนั้น ถึงจะบาปก็บาปไม่รุนแรง
หรือแม้แต่การที่ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นมีลักษณะนิสัยอย่างนั้น ก็ล้วนเป็นผลของเหตุปัจจัยที่รุมเร้าท่านมาในอดีตเช่นกัน จึงส่งผลให้ปัจจุบันท่านเป็นเช่นนี้
เพราะฉะนั้น อย่าได้กังวลในเรื่องเหล่านี้ เช่น เรื่องใครทำบาปทำกรรม หรือใครผิดใครถูก ให้มากนัก เพราะถึงอย่างไรก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้อยู่ดี ยิ่งคิดก็จะยิ่งทุกข์กันไปเปล่าๆ
แต่ควรหันมายอมรับสภาพความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบัน แล้วหาทางปรับปรุง หรือรักษาสภาพจิตให้ดีขึ้นต่อไปในอนาคตดีกว่า
ขอเสนอแนวทางที่คุณแม่ของคุณน่าจะทำได้ ดังนี้ครับ
-
ยอมรับความจริงตามที่กล่าวมาแล้วทั้งหมด แล้วพยายามปล่อยวางให้ได้ อาจจะคิดว่าเป็นการใช้หนี้กรรมเก่าก็ได้ครับ
-
แผ่เมตตาให้ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นให้มากๆ ถ้าญาติท่านนั้นไม่ดีขึ้น อย่างน้อยจิตของคุณแม่ของคุณก็เย็นขึ้น
-
หาโอกาสอยู่ห่างๆ ญาติท่านนั้นเป็นระยะๆ เพื่อผ่อนคลายบ้าง จะได้ไม่เครียดจนเกินไป
อาจจะทำกิจกรรมอื่นๆ ประกอบ เช่น ไปเที่ยว ดูโทรทัศน์ ไปทำบุญที่วัดและคุยกับพระ
สวดมนต์ไหว้พระ ทำสมาธิ เจริญวิปัสสนา ฯลฯ
-
พยายามอย่าทำให้ญาติท่านนั้นขัดเคืองใจ หรือถ้าเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้น ก็พยายามใช้ความเย็นดับความร้อน
เช่น พยายามแผ่เมตตาสวนกลับไปให้ตั้งมั่นและทันกาลที่สุด ซึ่งอาจจะทำได้ยากแต่ถ้าทำได้ก็จะเห็นผลทันตาครับ
คือ
-
จิตของคุณแม่คุณก็เย็นขึ้น
-
ไม่ไปก่อปฏิกิริยาลูกโซ่ คือ โกรธกันไปโกรธกันมาจนเรื่องวุ่นวายใหญ่โต
ทำให้เรื่องระงับอยู่แค่นั้น
-
ถ้ากำลังของเมตตาจิตมีมากพอ ญาติท่านนั้นก็จะระงับความโกรธได้อย่างรวดเร็ว
-
คุณแม่ของคุณก็จะไม่ต้องมากังวลกับเรื่องกลัวบาปในเรื่องนี้อีก
-
ถ้าคิดว่าพอเป็นไปได้ ก็หาโอกาสที่เหมาะสม พูดคุยกับญาติท่านนั้นตามที่ได้กล่าวแล้วในข้อ
1. (ข้อแรกสุด)
- อะไรที่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงนักก็ตามใจท่านไปเถอะครับ จะได้อยู่กันอย่างสงบ
-
จิตของคุณแม่คุณก็เย็นขึ้น
